บันทึกถึงรักแท้

เราเลิกกันมาเป็นปีแล้วสินะ พอมองย้อนกลับไป ฉันก็นึกถึงเหตุผลที่ฉันจำเป็นต้องเดินออกมาจากชีวิตเธอ ทั้งๆที่วันนั้นเธอก็กลับมาง้อฉันแทบจะทุกวิถีทาง

เหตุผลมันคงไม่มีอะไรมาก เพราะฉันได้ใช้เวลาคิดทบทวนมานานมากพอ เวลาเกือบปีที่ฉันรอเธอกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่เธอกลับยิ่งทำสิ่งที่ตอกย้ำว่าเธอไม่รักฉัน

ถ้าวันนั้น วันที่ฉันเห็นเธอเดินอยู่กับผู้หญิงคนนั้น ถ้าเธอรีบเดินเข้ามาขอโทษฉัน เราคงไม่เลิกกัน

ถ้าเธอกลับมาโพส หรือเม้นใน Facebook ของฉันเหมือนเมื่อก่อน เราคงไม่เลิกกัน

ถ้าเธอไม่พูดกับคนในครอบครัวว่าการที่เธอชวนฉันไปกินข้าวกับคนในครอบครัวแล้วฉันพยายามถ่ายรูปลงใน Facebook นั้นเป็นการแสดงออกแบบหมาหวงก้างเราคงไม่เลิกกัน

ถ้าผู้หญิงของเธอไม่พยายามโพสสิ่งต่างๆที่บ่งบอกว่าเธอกับผู้หญิงของเธอไม่ได้เลิกติดต่อกันเลย เราคงไม่เลิกกัน

เสียดายนะ รักแท้ของฉัน ฉันกล้าพูดว่าความรักที่ฉันมีให้เธอมาตลอด 13 ปี มันคือรักแท้ ฉันเคยพูดว่า เวลาเธอสุขเธอไม่นึกถึงฉันไม่เป็นไร แต่ขอให้เวลาที่เธอทุกข์ ขอให้เธอนึกถึงฉันนะ

ฉันมีความสุขมากขึ้นนะ หลังจากที่ก้าวออกมาจากชีวิตเธอ แต่ทำไม ความรักที่ฉันมีให้เธอมันถึงไม่จางหายไปซักที