เรามีแฟนค่ะ เวลาเรารู้สึกแย่เค้าไม่รับฟังมันรวมๆกันอยู่มากๆก็ร้องไห้ออกมาเค้าก็รำคานค่ะ ด่าเลยจะร้องทำไมนักหนาวะอะไรประมาณนี้ เราก็คิดนะเราไม่มีสิทธิที่จะรู้สึกเลยเหรอชีวิตเราไม่ได้มีความสุขตลอดเวลารึเปล่าทำไมต้องด่าว่าสำออยบีบน้ำตา ที่มันร้องไห้ก็เพราะว่ามันเสียใจจนร้องไห้ออกมา เค้าไม่เคยเข้าใจไม่เคยรับฟังไม่เคยจะถามว่าเรารู้สึกยังไงทุกครั้งที่เราร้องไห้เค้าก็เดินหนีไปที่อื่น ไม่สนใจเราเลย เวลาเราอธิบายว่าทำไมถึงไม่ชอบ ทำไมทำแบบนี้แล้วเสียใจเค้าก็เมิน เค้าก็รำคาน มันเหมือนความรักมันไม่ใช่ความสุข มันเหมือนเรารักเค้าข้างเดียวมากกว่า เราเคยเลิกกับเค้านะ แต่มันรักไปแล้วมันไม่รู้จะทำอะไร ไม่รู้ว่าเพื่อนๆจะเข้าใจมั้ยนะคะ แต่มันรักไปแล้วจริงๆรักจนถอนตัวออกมาไม่ได้ เลิกกับเค้าเราก็ทรมาน แต่กลับกันค่ะ เค้าบอกเราเสมอทนไม่ไหวก็เลิกไป ถ้าเค้าไม่ดีก็เลิกไป เค้าไม่แคร์อะไรเลย เราได้ยินก็เสียใจนะคำว่าเลิกนี่มันมีอะไรมากกว่านั้นคบกันมาตั้งนานจะมาบอกง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ เค้าไม่คิดเค้าไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ ทำไมเหมือนเราคนเดียวที่มองว่าเค้าสำคัญ เค้าเคยทำให้ชีวิตเราดีขึ้น พอเรารักเค้าก็ทิ้งๆขว้างๆ เราเป็นคนที่แคร์ความรู้สึกของคนรอบตัวมาก เราคิดว่าความรู้สึกเป็นเรื่องที่สำคัญ แต่พอเราคิดแบบนั้นมันทำให้เรามานั่งเสียใจอยู่คนเดียว
ผู้หญฺิงร้องไห้มันน่ารำคานเหรอคะ