ทำไมถึงลืมเขาไม่ได้

เรามีแฟนแล้วนะ แต่เราเผลอใจไปรักใครอีกคน เขาคนนั้นก็ชอบพอกับเรา เขาขอคบ ขอดูแล เขารู้ทุกอย่างว่าเรามีแฟนอยู่แล้ว แต่เราไม่อาจเลิกแฟนคนนี้ได้ เพราเขาไม่ผิดอะไร เขารักและดีกับเรามากๆๆๆ ถึงมากที่สุด ผิดที่เราเผลอใจไปคุย อ่อนไหว ทำให้ห่างเหินแฟน ไม่เทคแคร์แฟนเหมือนก่อน เราคิดถึงแต่คนๆนั้น เราคิดว่าเราต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว เรากลัว กลัวใจตัวเองจะถลำลึกลงไปกว่านี้ มันไม่ถูกต้อง เราไม่ใช่คนแบบนี้ เราจึงจำต้องบอกเลิกคนๆนั้นอย่างไม่เต็มใจ เราบอกเขาว่าช่วยหายไปจากชีวิตฉันเถอะนะ ช่วยเลิกกับฉัน ฉันเลิกคนเดียวไม่ไหว เขาพยายามต่อรองว่า ไม่ต้องคบกันก็ได้สัญญาจะไม่ไปกวนให้ลำบากใจนะ แค่อย่าบล็อกเฟสก็พอ หลายครั้งที่เราพยายามหนีเขา แต่กลับเป็นเราเอง ที่เป็นคนทักเฟสไปหาเขาตลอด ใจมันอยากถามว่าอยู่ไหน ทำอะไร สบายดีไหม ทำให้เรารู้สึกว่ามันไม่เด็ดขาด เพราะยังมีเขาอยู่ในเฟส ทำให้ฟุ้งซ่าน เครียดเลยดื่มเบียร์ พอเมาก็คิดถึงเขาอีก เราสับสน ว่าเราเป็นแบบนี้ได้ไงเรามีแฟนแล้วนะ เราก็ทักเฟสไล่เขาไปอีก ให้ลบและบล้อกเราเถอะ เราไม่ต้องการแบบนี้ ถึงเราลบหรือบล็อกเธอไปวันนึงเราก็อยากกลับมาดูเฟสคุณอีก พร้อมทั้งอวยพรให้เขาโชคดี เขาตอบกลับมาว่า ..ดูแลตัวเองด้วยนะขอให้อยู่ดีมีสุขครับ... จากนั้นก็บล็อกเฟสเราไปจริงๆด้วย  เราเจ็บแปลบเข้ามาในใจ อีกใจก็รู้สึกโล่ง ใจนึงก็ใจหาย คราวนี้เขาคงหายไปแล้วจริงๆใช่ไหม ทุกวันนี้ยังหวังเล็กๆให้เขาปลดบล้อกเรา ไล่เขาไปเองแท้ๆ แล้วจะรอเขาทำไมล่ะ  :'(  แต่มันก็ดีอย่างนึงที่ทำให้เราติดตามเขาน้อยลง กลับมาแคร์แฟนมากขึ้น แต่ทำไมทุกวันนี้เราถึงคิดถึงเขาอยู่ เหมือนกับว่าเรารอเขาทักมาหา ทั้งที่เราเป็นคนไล่เขาไปเอง แล้วจะรอเขาทำไม ผิดที่เราเผลอใจไปคุยกับเขาเองแต่แรกไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้เลย บอกตามตรงเราไม่เคยเป็นแบบนี้กับใคร ทุกวันนี้ก็ยังเกิดคำถามมากมาย ถามตัวเองทุกวันว่าทำไมเราถึงไม่ลืมเขาเพราะไร เจ็บแปลบๆทุกทีที่คิดถึง แย่จัง T_T ( นี่แค่เพียงย่อๆออกมา แต่ความรู้สึกที่มีมันละเอียดกว่านั้น เป็นสิ่งที่อธิบายยาก ) ผ่านมาให้แค่จำ เพลงนี้โดนจริงๆT T ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ ขอพื้นที่ให้ได้ระบายนะ มีใครเป็นแบบนี้ไหม