ช่วงนี้เป็นช่วงพักเบรคสั้นๆระหว่างคัดโอลิมปิกกับ Montreux และ World Grand Prix เลยถือโอกาสเขียนเล่าเรื่องที่ชีวิตนักกีฬาวอลเลย์บอลมหาวิทยาลัยในอเมริกาหรือ NCAA Volleyball ก่อนอื่นต้องออกตัวก่อนเลยว่าไม่ได้รู้ลึกรู้จริงอะไรมากมาย เขียนแบบเท่าที่ทราบ ถ้ามีผิดพลาดประการใดรบกวนแจ้งแล้วจะแก้ไขให้เร็วที่สุดครับ
1. Recruiting
เป็นที่ทราบกันดีว่าอเมริกาไม่มีลีกอาชีพวอลเลย์บอล แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้รากฐานวอลเลย์บอลของอเมริกาไม่ดี เพราะมีการแข่งขันกันอย่างต่อเนื่องตั้งแต่รุ่นเด็ก คล้ายๆกับการจัดการแข่งขันมากมายของไทย และเนื่องจากมีการแข่งขันเรื่อยๆตั้งแต่เด็ก หลายๆคนก็จะเริ่มฉายแวว และทำให้โค้ชของหลายๆมหาวิทยาลัยต้องการตัวมาเล่น โดยส่วนมากถ้าเป็นนักกีฬาที่ค่อนข้างโดดเด่น โค้ชก็จะมีการจองตัวกันล่วงหน้า บางคนถูกจองตัวกันตั้งแต่เรียนอยู่ Grade 9 หรือม.3 แต่ส่วนใหญ่ก็มักจะถูกจองตัวกันในระดับม.ปลาย ถ้าตามพวก Twitter ของนักกีฬาพวกนี้ เค้าก็มักจะเขียนเอาไว้ว่า University XXX Volleyball Commit 20XX ซึ่งก็หมายความว่าเลือกแล้วว่าพอจบระดับม.ปลายจะไปเล่นให้กับมหาวิทยาลัยไหน โดยในขั้นตอนนี้ถึงแม้จะเป็นแค่สัญญาใจ แต่ส่วนมากก็มักจะไม่มีปัญหาอะไร และพอถึงช่วงเวลาซักประมาณ 10 เดือนก่อนเริ่มเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยจริงๆ ก็จะมีการเซ็นเอกสารที่เรียกว่า Letter on Intent เพิ่อเป็นการยืนยันว่าจะเล่นให้กับมหาวิทยาลัยนั้นๆจริงๆ ส่วนถ้าถามว่านักกีฬาที่ Verbally commit แล้วแล้วสุดท้ายไม่ได้มาเล่นให้กับมหาวิทยาลัยนั้นๆมีมั้ย จริงๆก็มี แต่ปัญหาส่วนใหญ่ก็อาจจะเป็นเพราะผลการเรียนหรือคะแนนสอบไม่ดีพอที่จะผ่านมาตรฐานของมหาวิทยาลัยนั้นๆ หรือไม่ก็มีอาการบาดเจ็บ
2. Scholarship
แน่นอนนักกีฬาหลายๆคนก็หวังว่าจะได้ทุนการศึกษาจากมหาวิทยาลัย โดยเท่าที่ทราบในวอลเลย์บอลนั้น NCAA กำหนดไว้ว่าแต่ละมหาวิทยาลัยจะสามารถมีนักกีฬาที่ On Scholarship ได้ไม่เกิน 12 คน ซึ่งแน่นอนมหาวิทยาลัยที่ดังๆและเงินหนาหน่อยก็จะใช้โควตานี้แบบเต็มที่ แต่มหาวิทยาลัยที่อาจจะยังไม่โดดเด่นในวอลเลย์บอลมากนักก็อาจจะให้ไม่ถึง 12 คน และนอกจากนักกีฬาที่ On Scholarship แล้วนั้น ก็จะมีนักกีฬาอีกกลุ่มหนึ่งที่เรียกว่า Walk-on กลุ่มนี้จะไม่ได้รับทุนการศึกษาในโควตานักกีฬา (แต่ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าสามารถรับทุนจากแหล่งอื่นได้มั้ย) แต่ก็จะมีการซ้อมกับทีม เดินทางกับทีมเหมือนนักกีฬาปกติทุกประการ พูดง่ายๆก็คือทุกอย่างเหมือนกันหมดต่างกันที่เรื่องทุนการศึกษาอย่างเดียว ถึงจุดนี้อาจจะสงสัยว่าส่วนใหญ่นักกีฬาตำแหน่งไหนมักจะได้ทุนและกลุ่มไหนมักจะไม่ได้ เท่าที่ทราบ (และจริงๆก็ถือว่าน่าเศร้านะ) ก็คือมหาวิทยาลัยส่วนใหญ่จะไม่ให้ทุนกับ ลิบหรือ Defensive Specialist (DS) พูดง่ายๆก็คือส่วนมากถ้าจะมีคนที่ไม่ได้ทุนก็คือตัวรับทั้งหลายนั่นแหละ ถ้าลิบของมหาวิทยาลัยไหนได้ทุน ให้จับตามองได้เลยว่าน่าจะค่อนข้างเจ๋งจริง เท่าที่ทราบค่อนข้างแน่คือปัจจุบันลิบของทีม Nebraska คนนึงแหละที่ได้ทุน
3. Defensive Specialist
ขอคั่นนิดนึงเพราะไหนๆก็พูดถึง Defensive Specialist กันแล้วว่าตำแหน่งนี้คืออะไร เราอาจจะไม่ค่อยคุ้นกันเท่าไหร่นักเพราะตำแหน่งนี้ไม่ค่อยได้เห็นในระดับนานาชาติ ตำแหน่ง DS นี้เกิดขึ้นเพราะลีก NCAA อนุญาตให้เปลี่ยนตัวได้เยอะมากและเปลี่ยนเข้าออกกันกี่ครั้งก็ได้ ทำให้หลายๆทีมมองว่า ถ้าเรามีOHหรือOPPที่ตีดีแต่เกมรับไม่แน่น เราก็ไม่ต้องกังวลไปเพราะพอต้องวนลงมาแดนหลัง เราก็เอาตำแหน่ง DS ใส่เข้าไปแทน ตำแหน่งนี้ถ้าใครคิดภาพไม่ออกก็ตำแหน่งของยุพาในคัดโอลิมปิกล่าสุดนั่นแหละ คือเปลี่ยนตอนลงแดนหลัง มีหน้าที่เสิร์ฟและเสริมเกมรับ แต่ไม่ใช่ลิบ ในลีก NCAA เคยเห็นบางทีมเปลี่ยนเอา DS ใส่ลงไปสองคน บวกกับลิบอีกคนในแดนหลังทำให้เกมรับแน่นมาก แต่นั่นก็หมายความว่าแดนหน้าเหลือแค่ตัวเซต บอลเร็ว หัวเสา นั่นก็หมายความว่าในสนามตีกันได้แค่สองคนเท่านั้น (แต่ถ้าพู่เซตก็ตีได้สามคนแหละ 555) ทีนี้บางทีมันก็มีเหตุการณ์ว่าฝ่ายตีบอลมา หัวเสารับได้ แต่บอลมันก็ไม่ได้ดีในระดับที่จะจ่ายบอลเร็วได้ แต่ในขณะเดียวกันหัวเสา (ซึ่งเพิ่งรับบอลตบไป) ก็ไม่อยู่ในสภาพที่พร้อมจะตีได้เช่นกัน ตัวเซตไม่รู้จะทำไงเลยเซตให้ลิบอันเดอร์ข้ามไปซะเลย ก็ถือว่าขำๆกันไป
4. College Life
กลับมาพูดถึงชีวิตนักกีฬากันต่อ ในส่วนของวอลเลย์บอลนั้นจะมีการแข่งกันในเทอม Fall หรือสิงหาถึงธันวา โดยในช่วงที่แข่งนั้น นักกีฬาเหล่านี้ส่วนใหญ่เท่าที่ทราบจะซ้อมกันประมาณ 20 ชม.ต่อสัปดาห์ ไม่รวมเวลาแข่งจริง แต่อย่าลืมว่านักกีฬาเหล่านี้ก็มีสถานภาพเป็นนักศึกษาเช่นกัน ดังนั้นก็ต้องเข้าเรียนตามปกติ ทีนี้มันก็เกิดปัญหาว่าถ้าต้องไปแข่งต่างเมือง ต้องขาดเรียน ขาดสอบ จะทำอย่างไร คำตอบก็คือที่นี่เค้าวางระบบไว้ดีมาก มหาวิทยาลัยส่วนใหญ่จะมีแผนกการศึกษาที่ไว้ดูแลนักกีฬาโดยเฉพาะ หลายๆมหาวิทยาลัยก็จะมีติวเตอร์ไว้ให้กับนักกีฬา ถ้าเอาจากประสบการณ์ที่พอจะทราบๆมา ก่อนลงทะเบียนเรียนทุกเทอมนักกีฬาเหล่านี้ก็ต้องไปพบกับเจ้าหน้าที่ที่ดูแลด้านการศึกษา เพื่อให้เลือกเวลาเรียนให้กระทบกับการซ้อมการแข่งน้อยที่สุด พอวันแรกของการเปิดเทอม นักกีฬาก็จะไปคุยกับอาจารย์เพื่อแนะนำตัว และบอกกับอาจารย์ล่วงหน้าตั้งแต่ต้มเทอมว่าเทอมนี้จะต้องขาดเรียนขาดสอบวันใดบ้าง เพื่อให้ขอสอบชดเชยไว้ล่วงหน้า นอกจากนี้ก็จะนำ Syllabus ไปให้กับเจ้าหน้าที่ที่ดูแลด้านการศึกษาด้วย เพื่อที่จะช่วยเตือนกันอีกทางหนึ่งว่าวันไหนมีการบ้างอะไรต้องส่งอะไรแบบนี้ คือพูดง่ายๆว่านักกีฬาพวกนี้ต้องมีวินัยกันพอสมควรอยู่แล้ว เพราะต้องทั้งเรียน รักษาผลการเรียนให้ดี และยังต้องเล่นกีฬาให้ดีอีกด้วย แต่ด้วยระบบต่างๆที่เค้าวางไว้แล้วก็ถือว่าช่วยนักกีฬาได้มากเหมือนกัน
5. Nutrition
แน่นอนนักกีฬาเรื่องอาหารการกินสำคัญ เท่าที่ทราบนักกีฬาของมหาวิทยาลัยทั้งหมดจะสามารถเข้าไปทานอาหารที่ห้องอาหารของมหาวิทยาลัยได้ฟรี และส่วนมากก็จะเป็นห้องอาหารสำหรับนักกีฬาเท่านั้นด้วย ซึ่งจะมีการควบคุมโภชนาการอย่างใกล้ชิด คือมีการนำวิทยาศาสตร์การกีฬาเข้ามาใช้มากๆว่าต้องทานอะไรเพื่อฟื้นฟูร่างกาย แต่ละกีฬาก็จะทานไม่เหมือนกัน แต่เคยได้ยินนักกีฬาพูดกันว่า เข้าไปทานอาหารในห้องนี้ไม่มีทางที่จะได้กินของที่ไม่มีประโยชน์
6. Coach
ช่วงนี้กระแสเรื่องโค้ชกำลังดังเลยขอเกาะกระแสบ้าง อันนี้ขอพูดถึงมหาวิทยาลัยระดับดังๆหน่อยละกัน ในส่วนของวอลเลย์บอลนั้นก็จะมีทีมโค้ช 4 คน คือ Head Coach, Associate Coach, Assistant Coach, Volunteer Assistant Coach นอกจากนี้ก็จะมีคน scout ที่ใช้เก็บสถิติ (ตำแหน่งนี้จะนั่งข้างสนามไม่พูดไปจากับใคร ถือ laptop แล้วก็พิมพ์ๆๆๆอย่างเดียว เว้นแต่โค้ชจะถามหาสถิติ) มีนักกายภาพ มีโค้ชที่ดูแลด้านความแข็งแรงของร่างกายโดยเฉพาะ ประมาณนี้ ตำแหน่ง Volunteer Assistant Coach นั้น เป็นตำแหน่งที่ไม่มีเงินเดือน (แต่ก็อาจจะมีเงินจากช่องทางอื่นได้) พูดง่ายๆก็คือตำแหน่งโค้ชฝึกหัด ปัจจุบันนักกีฬาหลายๆคนที่จบการศึกษาแล้วและไม่เล่นอาชีพต่อก็มักจะมาทำตำแหน่งนี้เพื่อเรียนรู้วิธีโค้ชเพื่อที่จะค่อยๆก้าวขึ้นต่อไป
ทีนี้พูดถึงเรื่องโค้ชขอพูดถึงเรื่องรายได้นิดนึง บางคนอาจจะมองว่าเป็นแค่โค้ชทีมมหาวิทยาลัยอเมริกา รายได้คงไม่เท่าไหร่ ซึ่งก็มีทั้งถูกและผิด ที่ถูกก็คือถ้ามหาวิทยาลัยที่ไม่ดังมาก ก็อาจจะไม่ได้มากมายอะไรจริงๆ เพราะวอลเลย์บอลก็ยังไม่ได้รับความนิยมนักในอเมริกา หลายๆมหาวิทยาลัยก็ยังถือว่าวอลเลย์บอลเป็น Non-Revenue Sport หรือกีฬาที่ไม่สร้างรายได้ให้มหาวิทยาลัย หลายๆมหาวิทยาลัยก็เปิดให้เข้าชมวอลเลย์บอลฟรีเพราะคนดูน้อยอยู่แล้ว แต่ถ้ามหาวิทยาลัยดังๆล่ะ จะบอกว่าเงินเค้าไม่น้อยเลยนะ ต้องบอกก่อนว่ารายได้ของโค้ชหลักๆมาจากสองส่วน ส่วนแรกคือตามสัญญาจ้างงานของมหาวิทยาลัย อีกส่วนคือมาจากแคมป์
ขอพูดถึงแคมป์ก่อน เด็กที่อเมริกา ช่วงปิดเทอมพ่อแม่ก็จะส่งไปเข้าค่าย ใครสนใจอะไรก็เข้าค่ายทางด้านนั้น ทีนี้เด็กที่สนใจวอลเลย์ก็จะไปเข้าค่ายวอลเลย์กับทางมหาวิทยาลัย ซึ่งตรงนี้ก็ทำเงินให้ได้ค่อนข้างเยอะกับทั้งทีมโค้ชและทางมหาวิทยาลัยเอง ส่วนใหญ่พวกนักกีฬาก็จะมาเป็นพี่เลี้ยงค่ายด้วย ถ้าจะพูดว่าค่ายวอลเลย์เป็นที่นิยมขนาดไหน ก็อยากให้ดูว่าหลายๆที่ถึงขั้นต้องแบ่งค่ายตามตำแหน่ง เช่น ค่ายลิบเข้าสัปดาห์นึง ค่ายเซตเข้าอีกสัปดาห์ ค่ายบอลเร็วเข้าอาทิตย์ถัดไปก็มี ในส่วนของค่ายนั้นยอมรับว่าไม่มีข้อมูลตัวเลขชัดเจนว่าทำเงินให้โค้ชได้ขนาดไหน เพราะก็ขึ้นอยู่กับชื่อเสียงมหาวิทยาลัยด้วย แต่เท่าที่ได้ยินมาก็พอสมควรเลยทีเดียว
ทีนี้อีกส่วนหนึ่งคือเงินตามสัญญาจากมหาวิทยาลัย หลักๆเลยก็คือเงินเดือน สวัสดิการต่างๆเช่นรถประจำตำแหน่ง รวมถึงเงินโบนัสเช่นถ้าปีที่พาทีมได้แชมป์ Conference หรือพาทีมเข้าไปเล่น Tournament พาทีมไปเล่น Final 4 หรือโค้ชได้ตำแหน่ง Coach of the year พวกนี้มีเงินเติมให้หมด ในสัญญาจะระบุไว้เลย ทีนี้มาดูกันว่าเงินมันเท่าไหร่กัน
ตัวอย่างเช่น John Cook โค้ชของทีม Nebraska ที่เพิ่งพาทีมคว้าแชมป์ปีล่าสุด ได้ปรับเงินเดือนขึ้นเป็น $600,000 ต่อปี (คูณ 35 เอานะ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://www.cornnation.com/2016/5/12/11665386/john-cook-nebraska-huskers-volleyball-pay-raise-extension
ตัวอย่างของ Cook อาจจะเว่อร์ไปนิดเพราะน่าจะเป็นคนที่ได้ไม่สูงสุดก็เกือบสูงสุดแล้ว ลองมาดูอดีตโค้ชทีมชาติอย่าง Hugh McCutcheon ที่ทำทีม Minnesota กันบ้าง ปัจจุบันเงินเดือนอยู่ที่ $240,000 ต่อปี แต่อย่างที่บอกว่านี่ยังไม่รวม Performance-based bonus และค่าทำแคมป์ ซึ่งตอนนี้โค้ช Hugh ต่อสัญญากับทีม Minnesota ไปถึง 2018 แล้ว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://www.twincities.com/2013/03/06/eight-other-gophers-coaches-received-contract-extensions-in-2012/
จะเห็นได้ว่าถึงแม้เงินจะสู้โค้ชกีฬาดังๆเช่นอเมริกันฟุตบอลหรือบาสไม่ได้ แต่ก็ไม่ถือว่าน้อยเลยทีเดียว
รู้สึกว่าเริ่มยาวไปแล้วขอพอเท่านี้ก่อน ถ้านึกอะไรออกอีกจะมาเขียนเพิ่มเติมละกันนะครับ ขอบพระคุณมากที่ทนอ่านจนจบ
เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเกี่ยวกับนักกีฬาวอลเลย์บอลมหาวิทยาลัยอเมริกา
1. Recruiting
เป็นที่ทราบกันดีว่าอเมริกาไม่มีลีกอาชีพวอลเลย์บอล แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้รากฐานวอลเลย์บอลของอเมริกาไม่ดี เพราะมีการแข่งขันกันอย่างต่อเนื่องตั้งแต่รุ่นเด็ก คล้ายๆกับการจัดการแข่งขันมากมายของไทย และเนื่องจากมีการแข่งขันเรื่อยๆตั้งแต่เด็ก หลายๆคนก็จะเริ่มฉายแวว และทำให้โค้ชของหลายๆมหาวิทยาลัยต้องการตัวมาเล่น โดยส่วนมากถ้าเป็นนักกีฬาที่ค่อนข้างโดดเด่น โค้ชก็จะมีการจองตัวกันล่วงหน้า บางคนถูกจองตัวกันตั้งแต่เรียนอยู่ Grade 9 หรือม.3 แต่ส่วนใหญ่ก็มักจะถูกจองตัวกันในระดับม.ปลาย ถ้าตามพวก Twitter ของนักกีฬาพวกนี้ เค้าก็มักจะเขียนเอาไว้ว่า University XXX Volleyball Commit 20XX ซึ่งก็หมายความว่าเลือกแล้วว่าพอจบระดับม.ปลายจะไปเล่นให้กับมหาวิทยาลัยไหน โดยในขั้นตอนนี้ถึงแม้จะเป็นแค่สัญญาใจ แต่ส่วนมากก็มักจะไม่มีปัญหาอะไร และพอถึงช่วงเวลาซักประมาณ 10 เดือนก่อนเริ่มเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยจริงๆ ก็จะมีการเซ็นเอกสารที่เรียกว่า Letter on Intent เพิ่อเป็นการยืนยันว่าจะเล่นให้กับมหาวิทยาลัยนั้นๆจริงๆ ส่วนถ้าถามว่านักกีฬาที่ Verbally commit แล้วแล้วสุดท้ายไม่ได้มาเล่นให้กับมหาวิทยาลัยนั้นๆมีมั้ย จริงๆก็มี แต่ปัญหาส่วนใหญ่ก็อาจจะเป็นเพราะผลการเรียนหรือคะแนนสอบไม่ดีพอที่จะผ่านมาตรฐานของมหาวิทยาลัยนั้นๆ หรือไม่ก็มีอาการบาดเจ็บ
2. Scholarship
แน่นอนนักกีฬาหลายๆคนก็หวังว่าจะได้ทุนการศึกษาจากมหาวิทยาลัย โดยเท่าที่ทราบในวอลเลย์บอลนั้น NCAA กำหนดไว้ว่าแต่ละมหาวิทยาลัยจะสามารถมีนักกีฬาที่ On Scholarship ได้ไม่เกิน 12 คน ซึ่งแน่นอนมหาวิทยาลัยที่ดังๆและเงินหนาหน่อยก็จะใช้โควตานี้แบบเต็มที่ แต่มหาวิทยาลัยที่อาจจะยังไม่โดดเด่นในวอลเลย์บอลมากนักก็อาจจะให้ไม่ถึง 12 คน และนอกจากนักกีฬาที่ On Scholarship แล้วนั้น ก็จะมีนักกีฬาอีกกลุ่มหนึ่งที่เรียกว่า Walk-on กลุ่มนี้จะไม่ได้รับทุนการศึกษาในโควตานักกีฬา (แต่ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าสามารถรับทุนจากแหล่งอื่นได้มั้ย) แต่ก็จะมีการซ้อมกับทีม เดินทางกับทีมเหมือนนักกีฬาปกติทุกประการ พูดง่ายๆก็คือทุกอย่างเหมือนกันหมดต่างกันที่เรื่องทุนการศึกษาอย่างเดียว ถึงจุดนี้อาจจะสงสัยว่าส่วนใหญ่นักกีฬาตำแหน่งไหนมักจะได้ทุนและกลุ่มไหนมักจะไม่ได้ เท่าที่ทราบ (และจริงๆก็ถือว่าน่าเศร้านะ) ก็คือมหาวิทยาลัยส่วนใหญ่จะไม่ให้ทุนกับ ลิบหรือ Defensive Specialist (DS) พูดง่ายๆก็คือส่วนมากถ้าจะมีคนที่ไม่ได้ทุนก็คือตัวรับทั้งหลายนั่นแหละ ถ้าลิบของมหาวิทยาลัยไหนได้ทุน ให้จับตามองได้เลยว่าน่าจะค่อนข้างเจ๋งจริง เท่าที่ทราบค่อนข้างแน่คือปัจจุบันลิบของทีม Nebraska คนนึงแหละที่ได้ทุน
3. Defensive Specialist
ขอคั่นนิดนึงเพราะไหนๆก็พูดถึง Defensive Specialist กันแล้วว่าตำแหน่งนี้คืออะไร เราอาจจะไม่ค่อยคุ้นกันเท่าไหร่นักเพราะตำแหน่งนี้ไม่ค่อยได้เห็นในระดับนานาชาติ ตำแหน่ง DS นี้เกิดขึ้นเพราะลีก NCAA อนุญาตให้เปลี่ยนตัวได้เยอะมากและเปลี่ยนเข้าออกกันกี่ครั้งก็ได้ ทำให้หลายๆทีมมองว่า ถ้าเรามีOHหรือOPPที่ตีดีแต่เกมรับไม่แน่น เราก็ไม่ต้องกังวลไปเพราะพอต้องวนลงมาแดนหลัง เราก็เอาตำแหน่ง DS ใส่เข้าไปแทน ตำแหน่งนี้ถ้าใครคิดภาพไม่ออกก็ตำแหน่งของยุพาในคัดโอลิมปิกล่าสุดนั่นแหละ คือเปลี่ยนตอนลงแดนหลัง มีหน้าที่เสิร์ฟและเสริมเกมรับ แต่ไม่ใช่ลิบ ในลีก NCAA เคยเห็นบางทีมเปลี่ยนเอา DS ใส่ลงไปสองคน บวกกับลิบอีกคนในแดนหลังทำให้เกมรับแน่นมาก แต่นั่นก็หมายความว่าแดนหน้าเหลือแค่ตัวเซต บอลเร็ว หัวเสา นั่นก็หมายความว่าในสนามตีกันได้แค่สองคนเท่านั้น (แต่ถ้าพู่เซตก็ตีได้สามคนแหละ 555) ทีนี้บางทีมันก็มีเหตุการณ์ว่าฝ่ายตีบอลมา หัวเสารับได้ แต่บอลมันก็ไม่ได้ดีในระดับที่จะจ่ายบอลเร็วได้ แต่ในขณะเดียวกันหัวเสา (ซึ่งเพิ่งรับบอลตบไป) ก็ไม่อยู่ในสภาพที่พร้อมจะตีได้เช่นกัน ตัวเซตไม่รู้จะทำไงเลยเซตให้ลิบอันเดอร์ข้ามไปซะเลย ก็ถือว่าขำๆกันไป
4. College Life
กลับมาพูดถึงชีวิตนักกีฬากันต่อ ในส่วนของวอลเลย์บอลนั้นจะมีการแข่งกันในเทอม Fall หรือสิงหาถึงธันวา โดยในช่วงที่แข่งนั้น นักกีฬาเหล่านี้ส่วนใหญ่เท่าที่ทราบจะซ้อมกันประมาณ 20 ชม.ต่อสัปดาห์ ไม่รวมเวลาแข่งจริง แต่อย่าลืมว่านักกีฬาเหล่านี้ก็มีสถานภาพเป็นนักศึกษาเช่นกัน ดังนั้นก็ต้องเข้าเรียนตามปกติ ทีนี้มันก็เกิดปัญหาว่าถ้าต้องไปแข่งต่างเมือง ต้องขาดเรียน ขาดสอบ จะทำอย่างไร คำตอบก็คือที่นี่เค้าวางระบบไว้ดีมาก มหาวิทยาลัยส่วนใหญ่จะมีแผนกการศึกษาที่ไว้ดูแลนักกีฬาโดยเฉพาะ หลายๆมหาวิทยาลัยก็จะมีติวเตอร์ไว้ให้กับนักกีฬา ถ้าเอาจากประสบการณ์ที่พอจะทราบๆมา ก่อนลงทะเบียนเรียนทุกเทอมนักกีฬาเหล่านี้ก็ต้องไปพบกับเจ้าหน้าที่ที่ดูแลด้านการศึกษา เพื่อให้เลือกเวลาเรียนให้กระทบกับการซ้อมการแข่งน้อยที่สุด พอวันแรกของการเปิดเทอม นักกีฬาก็จะไปคุยกับอาจารย์เพื่อแนะนำตัว และบอกกับอาจารย์ล่วงหน้าตั้งแต่ต้มเทอมว่าเทอมนี้จะต้องขาดเรียนขาดสอบวันใดบ้าง เพื่อให้ขอสอบชดเชยไว้ล่วงหน้า นอกจากนี้ก็จะนำ Syllabus ไปให้กับเจ้าหน้าที่ที่ดูแลด้านการศึกษาด้วย เพื่อที่จะช่วยเตือนกันอีกทางหนึ่งว่าวันไหนมีการบ้างอะไรต้องส่งอะไรแบบนี้ คือพูดง่ายๆว่านักกีฬาพวกนี้ต้องมีวินัยกันพอสมควรอยู่แล้ว เพราะต้องทั้งเรียน รักษาผลการเรียนให้ดี และยังต้องเล่นกีฬาให้ดีอีกด้วย แต่ด้วยระบบต่างๆที่เค้าวางไว้แล้วก็ถือว่าช่วยนักกีฬาได้มากเหมือนกัน
5. Nutrition
แน่นอนนักกีฬาเรื่องอาหารการกินสำคัญ เท่าที่ทราบนักกีฬาของมหาวิทยาลัยทั้งหมดจะสามารถเข้าไปทานอาหารที่ห้องอาหารของมหาวิทยาลัยได้ฟรี และส่วนมากก็จะเป็นห้องอาหารสำหรับนักกีฬาเท่านั้นด้วย ซึ่งจะมีการควบคุมโภชนาการอย่างใกล้ชิด คือมีการนำวิทยาศาสตร์การกีฬาเข้ามาใช้มากๆว่าต้องทานอะไรเพื่อฟื้นฟูร่างกาย แต่ละกีฬาก็จะทานไม่เหมือนกัน แต่เคยได้ยินนักกีฬาพูดกันว่า เข้าไปทานอาหารในห้องนี้ไม่มีทางที่จะได้กินของที่ไม่มีประโยชน์
6. Coach
ช่วงนี้กระแสเรื่องโค้ชกำลังดังเลยขอเกาะกระแสบ้าง อันนี้ขอพูดถึงมหาวิทยาลัยระดับดังๆหน่อยละกัน ในส่วนของวอลเลย์บอลนั้นก็จะมีทีมโค้ช 4 คน คือ Head Coach, Associate Coach, Assistant Coach, Volunteer Assistant Coach นอกจากนี้ก็จะมีคน scout ที่ใช้เก็บสถิติ (ตำแหน่งนี้จะนั่งข้างสนามไม่พูดไปจากับใคร ถือ laptop แล้วก็พิมพ์ๆๆๆอย่างเดียว เว้นแต่โค้ชจะถามหาสถิติ) มีนักกายภาพ มีโค้ชที่ดูแลด้านความแข็งแรงของร่างกายโดยเฉพาะ ประมาณนี้ ตำแหน่ง Volunteer Assistant Coach นั้น เป็นตำแหน่งที่ไม่มีเงินเดือน (แต่ก็อาจจะมีเงินจากช่องทางอื่นได้) พูดง่ายๆก็คือตำแหน่งโค้ชฝึกหัด ปัจจุบันนักกีฬาหลายๆคนที่จบการศึกษาแล้วและไม่เล่นอาชีพต่อก็มักจะมาทำตำแหน่งนี้เพื่อเรียนรู้วิธีโค้ชเพื่อที่จะค่อยๆก้าวขึ้นต่อไป
ทีนี้พูดถึงเรื่องโค้ชขอพูดถึงเรื่องรายได้นิดนึง บางคนอาจจะมองว่าเป็นแค่โค้ชทีมมหาวิทยาลัยอเมริกา รายได้คงไม่เท่าไหร่ ซึ่งก็มีทั้งถูกและผิด ที่ถูกก็คือถ้ามหาวิทยาลัยที่ไม่ดังมาก ก็อาจจะไม่ได้มากมายอะไรจริงๆ เพราะวอลเลย์บอลก็ยังไม่ได้รับความนิยมนักในอเมริกา หลายๆมหาวิทยาลัยก็ยังถือว่าวอลเลย์บอลเป็น Non-Revenue Sport หรือกีฬาที่ไม่สร้างรายได้ให้มหาวิทยาลัย หลายๆมหาวิทยาลัยก็เปิดให้เข้าชมวอลเลย์บอลฟรีเพราะคนดูน้อยอยู่แล้ว แต่ถ้ามหาวิทยาลัยดังๆล่ะ จะบอกว่าเงินเค้าไม่น้อยเลยนะ ต้องบอกก่อนว่ารายได้ของโค้ชหลักๆมาจากสองส่วน ส่วนแรกคือตามสัญญาจ้างงานของมหาวิทยาลัย อีกส่วนคือมาจากแคมป์
ขอพูดถึงแคมป์ก่อน เด็กที่อเมริกา ช่วงปิดเทอมพ่อแม่ก็จะส่งไปเข้าค่าย ใครสนใจอะไรก็เข้าค่ายทางด้านนั้น ทีนี้เด็กที่สนใจวอลเลย์ก็จะไปเข้าค่ายวอลเลย์กับทางมหาวิทยาลัย ซึ่งตรงนี้ก็ทำเงินให้ได้ค่อนข้างเยอะกับทั้งทีมโค้ชและทางมหาวิทยาลัยเอง ส่วนใหญ่พวกนักกีฬาก็จะมาเป็นพี่เลี้ยงค่ายด้วย ถ้าจะพูดว่าค่ายวอลเลย์เป็นที่นิยมขนาดไหน ก็อยากให้ดูว่าหลายๆที่ถึงขั้นต้องแบ่งค่ายตามตำแหน่ง เช่น ค่ายลิบเข้าสัปดาห์นึง ค่ายเซตเข้าอีกสัปดาห์ ค่ายบอลเร็วเข้าอาทิตย์ถัดไปก็มี ในส่วนของค่ายนั้นยอมรับว่าไม่มีข้อมูลตัวเลขชัดเจนว่าทำเงินให้โค้ชได้ขนาดไหน เพราะก็ขึ้นอยู่กับชื่อเสียงมหาวิทยาลัยด้วย แต่เท่าที่ได้ยินมาก็พอสมควรเลยทีเดียว
ทีนี้อีกส่วนหนึ่งคือเงินตามสัญญาจากมหาวิทยาลัย หลักๆเลยก็คือเงินเดือน สวัสดิการต่างๆเช่นรถประจำตำแหน่ง รวมถึงเงินโบนัสเช่นถ้าปีที่พาทีมได้แชมป์ Conference หรือพาทีมเข้าไปเล่น Tournament พาทีมไปเล่น Final 4 หรือโค้ชได้ตำแหน่ง Coach of the year พวกนี้มีเงินเติมให้หมด ในสัญญาจะระบุไว้เลย ทีนี้มาดูกันว่าเงินมันเท่าไหร่กัน
ตัวอย่างเช่น John Cook โค้ชของทีม Nebraska ที่เพิ่งพาทีมคว้าแชมป์ปีล่าสุด ได้ปรับเงินเดือนขึ้นเป็น $600,000 ต่อปี (คูณ 35 เอานะ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตัวอย่างของ Cook อาจจะเว่อร์ไปนิดเพราะน่าจะเป็นคนที่ได้ไม่สูงสุดก็เกือบสูงสุดแล้ว ลองมาดูอดีตโค้ชทีมชาติอย่าง Hugh McCutcheon ที่ทำทีม Minnesota กันบ้าง ปัจจุบันเงินเดือนอยู่ที่ $240,000 ต่อปี แต่อย่างที่บอกว่านี่ยังไม่รวม Performance-based bonus และค่าทำแคมป์ ซึ่งตอนนี้โค้ช Hugh ต่อสัญญากับทีม Minnesota ไปถึง 2018 แล้ว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
จะเห็นได้ว่าถึงแม้เงินจะสู้โค้ชกีฬาดังๆเช่นอเมริกันฟุตบอลหรือบาสไม่ได้ แต่ก็ไม่ถือว่าน้อยเลยทีเดียว
รู้สึกว่าเริ่มยาวไปแล้วขอพอเท่านี้ก่อน ถ้านึกอะไรออกอีกจะมาเขียนเพิ่มเติมละกันนะครับ ขอบพระคุณมากที่ทนอ่านจนจบ