ป.ล.พิมกับมือถือ อ่านยากหน่อยนะคะ
ก่อนหน้านี้เราทำเอกชนบริษัทน้ำเมา(อยู่ตจว.)
แล้วก็ก่อนที่จะทำบ.นี้เราได้สอบเทศบาลแถวบ้าน ซึ่งสอบติดแต่รอเรียกค่ะ แล้วในช่วงที่เรายังทำงานอยู่เราก็ได้งานใหม่คือบ.น้ำเมานี้
โดยจริงๆแล้วเรายังไม่อยากทำงานราชการในตอนนี้ ถึงจะไม่ใช่ข้าราชการก็เหอะ
เราก็ไปทำที่บ.น้ำเมาทำได้แปปนึงก็มีประเมินทดลองงาน ซึ่งอ่ะเราก็ผ่าน
แต่พออีกวันเทศบาลให้ไปรายงานตัวค่ะ
คือเราต้องไปเพราะที่บ้านหวังให้เราเข้าทำงานที่นี่มากอีกอย่างพ่อกับแม่ไปพูดกับผู้ใหญ่หลายคนมากๆว่าเราสอบได้
ถ้าเราไม่ไปคือนะ มันหลายอย่างแน่
พอเราไปเทศบาลบอกอาทิตย์หน้าคุณมาทำงานเลยนะ เราก็ขอเลื่อนเค้าก็พูดดักเลยว่าคุณต้องเลือกนะ
เราก็เลยไปพูดกะหัวหน้าเราว่าเราจะลาออกนะแต่เราก็ไม่ได้อยากลาออกเลย
เค้าก็นะคุยกะเราว่างานเทศบาลที่เราได้ก็ยังไม่ใช่ข้าราชการ
เราบอกใช่เราไม่ได้อยากทำเลย แต่พ่อแม่อยากให้เราทำ
คุยโดยสรุปคือเราลาออกค่ะ แล้วอีกอาทิตย์เราไปทำที่เทศบาล
พอได้ไปทำล่ะไม่มีความสุขเลยค่ะ
ไปถึงก็มาถามแต่ว่าพ่อชื่ออะไร นี่น้องชายของ(ชื่อพี่เรา)ใช่มั้ย
เราก็ต้องตอบว่าใช่ ทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องเลย
เรารู้สึกกดดัน อ่ะ
มันเป็นสังคมของคนท้องถิ่นคนรู้จักกันหมด
งานช่วงที่ผ่านมาก็นั้งเฉยๆบ้าง มีพี่เค้าสอนงานบ้าง คอมฯก็ยังไม่มีใช้
งานเลยไม่ได้ทำอะไรมาก
มันเบื่อที่มานั่งเฉยๆ ถามคนอื่นก็ยุ่งหมด บางคำถามก็ให้คำตอบเราไม่ได้
ซึ่งต่างจากงานเก่ามากได้คุยกับคนอื่นเยอะแยะถึงจะเป็นแค่ใน บ.ก็นะ
คนก็วัยๆเราเยอะคุยหยอกล้อได้
มันอึดอัดไปหมดค่ะ เราไปเข้าทำงานใหม่เราก็ต้องรวมตัวเฉพาะเด็กใหม่ คนเก่าก็อยู่กันแต่เค้า
เห้อ เราต้องปรับตัวให้เข้ากันได้กับคนที่ทำงานในเทศบาลที่อยู่ก่อนหน้านี้ใช่มั้ยคะ
เราร้องไห้ จนเหนื่อย เพื่อนที่เราคิดว่าจะอยู่ตอนวันที่เราทุกข์ก็ไม่มีเลย
พ่อกับแม่ก็ไม่อยากทำให้เค้าเสียใจ
เราไม่รู้จะระบายที่ไหน
เหนื่อยที่จะต้องมาเริ่มงานใหม่ๆๆๆๆตลอดทำได้ไม่กี่เดือนก็ลาออก
อายุก็ไม่ใช้น้อยๆแล้ว 25
*** เครียดค่ะ สอบได้งานเป็นพนง.จ้างตามภาระกิจ พอได้ทำแล้ว ไม่มีค.สุขเลย เสียดายงานเก่ามาก
ก่อนหน้านี้เราทำเอกชนบริษัทน้ำเมา(อยู่ตจว.)
แล้วก็ก่อนที่จะทำบ.นี้เราได้สอบเทศบาลแถวบ้าน ซึ่งสอบติดแต่รอเรียกค่ะ แล้วในช่วงที่เรายังทำงานอยู่เราก็ได้งานใหม่คือบ.น้ำเมานี้
โดยจริงๆแล้วเรายังไม่อยากทำงานราชการในตอนนี้ ถึงจะไม่ใช่ข้าราชการก็เหอะ
เราก็ไปทำที่บ.น้ำเมาทำได้แปปนึงก็มีประเมินทดลองงาน ซึ่งอ่ะเราก็ผ่าน
แต่พออีกวันเทศบาลให้ไปรายงานตัวค่ะ
คือเราต้องไปเพราะที่บ้านหวังให้เราเข้าทำงานที่นี่มากอีกอย่างพ่อกับแม่ไปพูดกับผู้ใหญ่หลายคนมากๆว่าเราสอบได้
ถ้าเราไม่ไปคือนะ มันหลายอย่างแน่
พอเราไปเทศบาลบอกอาทิตย์หน้าคุณมาทำงานเลยนะ เราก็ขอเลื่อนเค้าก็พูดดักเลยว่าคุณต้องเลือกนะ
เราก็เลยไปพูดกะหัวหน้าเราว่าเราจะลาออกนะแต่เราก็ไม่ได้อยากลาออกเลย
เค้าก็นะคุยกะเราว่างานเทศบาลที่เราได้ก็ยังไม่ใช่ข้าราชการ
เราบอกใช่เราไม่ได้อยากทำเลย แต่พ่อแม่อยากให้เราทำ
คุยโดยสรุปคือเราลาออกค่ะ แล้วอีกอาทิตย์เราไปทำที่เทศบาล
พอได้ไปทำล่ะไม่มีความสุขเลยค่ะ
ไปถึงก็มาถามแต่ว่าพ่อชื่ออะไร นี่น้องชายของ(ชื่อพี่เรา)ใช่มั้ย
เราก็ต้องตอบว่าใช่ ทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องเลย
เรารู้สึกกดดัน อ่ะ
มันเป็นสังคมของคนท้องถิ่นคนรู้จักกันหมด
งานช่วงที่ผ่านมาก็นั้งเฉยๆบ้าง มีพี่เค้าสอนงานบ้าง คอมฯก็ยังไม่มีใช้
งานเลยไม่ได้ทำอะไรมาก
มันเบื่อที่มานั่งเฉยๆ ถามคนอื่นก็ยุ่งหมด บางคำถามก็ให้คำตอบเราไม่ได้
ซึ่งต่างจากงานเก่ามากได้คุยกับคนอื่นเยอะแยะถึงจะเป็นแค่ใน บ.ก็นะ
คนก็วัยๆเราเยอะคุยหยอกล้อได้
มันอึดอัดไปหมดค่ะ เราไปเข้าทำงานใหม่เราก็ต้องรวมตัวเฉพาะเด็กใหม่ คนเก่าก็อยู่กันแต่เค้า
เห้อ เราต้องปรับตัวให้เข้ากันได้กับคนที่ทำงานในเทศบาลที่อยู่ก่อนหน้านี้ใช่มั้ยคะ
เราร้องไห้ จนเหนื่อย เพื่อนที่เราคิดว่าจะอยู่ตอนวันที่เราทุกข์ก็ไม่มีเลย
พ่อกับแม่ก็ไม่อยากทำให้เค้าเสียใจ
เราไม่รู้จะระบายที่ไหน
เหนื่อยที่จะต้องมาเริ่มงานใหม่ๆๆๆๆตลอดทำได้ไม่กี่เดือนก็ลาออก
อายุก็ไม่ใช้น้อยๆแล้ว 25