วันแรก กับ อานาปานสติ

ตามที่เคยเรียนให้ทราบว่า ดูตนเองในวันวิสาขบูชา ต่อมาก็โยนิโสมนสิการ เกิดพิจารณาดูจิตเห็นมันวิ่งวน อยู่โดยรอบนอกไม่ถึงแก่นธรรมแล้ว อานาปานสติก็ผุดมาในหัว. คืนนั้นตัดสินใจนั่งสมาธิจากที่ไม่นั่งมาหลายปีแล้ว . จัดท่านั่งตามแบบที่ครูบาร์อาจารย์เมตตาสอน  กำกับลมหายใจปรากฏว่ารอบที่หนึ่งถึงความวิตกวิจารณ์ มันเกิดพิจารณาเรื่องท่านั่งกับลมหายใจ รอบสอง วิตก วิจารณ์ ปิติ สุข แต่ไม่นาน ทรงกำลังไม่ได้ ตกภวังค์เลย เป็นอยู่อย่างนี้ถึง3ครั้ง ครั้งที่4 อารมณ์รวม เห็นตนเอง(ร่างกาย)นั่งอยู่อย่างนั้นพอใจอยู่อย่างนั้น ทำไมเป็นแบบนี้ ทำไมไม่สว่างเหมือนทุกที ทำไมมันไม่ไปต่อ ทำไมมันหยุดอยู่แค่นี้ มันนานแล้วนะ ทำไมรึจิตกับกายไม่แยกกัน ก็ไม่ใช่ แล้วทำไมมันบังคับมันไม่ได้  พอคิดถึงตรงนี้  ถึงบางอ้อเลย  "มันบังคับบัญชาไม่ได้"  ถึงตรงนี้เลยถอนสมาธิออกมาเลย ไม่รู้จะนั่งต่อทำไม คืนนี้ไม่ได้ดั่งใจแล้ว แล้วก็ล้มตัวลงนอน พอตื่นเช้า ทำไมมันเบาตัวเบาใจ พอใจอยากจะนอนต่ออีก แล้วก็อยากจะนอนอีกๆ ทำไมเป็นแบบนี้ค๊ะ เป็นอยู่ถึงสามวัน ตอนนี้ปกติแล้วค่ะ. รึที่ถอนกำลังออกมาร่างกายมันยังเสพสุขไม่เต็มที่ ท่านผู้รู้ชี้แนะด้วยค่ะ