สวัสดีค่า อันนี้เป็นกระทู้ที่2 หลังจากเลิกกับเขามาประมาณเกือบปีแล้ว
ขอย้อนเรื่องราวก่อนนะคะ
คบกับแฟนมา5ปีค่า แต่ตอนนี้เลิกกับเเฟนมาเกือบปีเเล้วค่า เนื่องจากพ่อแม่ฝั่งแฟนไม่ชอบพ่อแม่เราค่า
อันนี้คือเหตุผล หลักๆ ส่วนเหตุผลรองคือเค้าน่าจะมีคนใหม่ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมสาขาที่เรียนด้วยกันแล้วเกิดฝึกงานด้วยกันเลยเช่าห้องยุข้างๆกัน
ตอนเลิกราไปซัก5-6เดือน🙂
เค้ากลับมาค่าเพราะเราลืมบล๊อกไลน์เค้า
เค้าทักเรามา ทีเเรกเราก็ว่าจะไม่ตอบแต่บังเอิญรู้สึกกลัวว่าเค้าจะเป็นไรรึป่าวมีปัญหาอะไรรึป่าวถึงทักเรามา
ที่เค้าทักเรามาเราไม่ไม่รู้ว่าเค้าเหงารึป่าวเพราะตอนนั้นเค้าไม่ได้มีใครเพราะเค้าถูกปฏิเสธจากเพื่อนข้างห้องคนนั้น
เราก็ถามว่าเค้าเหงาหรอเค้าก็ตอบว่าเปล่าแค่อยากคุยด้วยเฉยๆเรา2คนคุยกันทุกวันค่า ไปดูหนังบ้าง เค้ามีปัญหาเราก็เป็นที่ปรึกษา และช่วย ต่างๆนานา
ที่เรายอมกลับไปคุยด้วยลึกๆเราก็ยังรักเค้าอยู่แหละค่าแต่เราก็รู้ตัวว่ารักของเรามันเป็นไปไม่ได้ เรารับรู้สถานะของตัวเองในตอนนี้ดีบางครั้ง มีเเอบหวังบ้างแต่ก็รู้ตัวว่ามันเป็นแค่ความฝัน จนวันหนึ่งจากที่คุยๆกันทุกวัน เค้าก็หายไปโดยไม่ร่ำลาอะไรเลย พยายามติดต่อกลับไป แต่เค้าก็ไม่ตอบ จนสุดท้ายมารู้ว่าเค้าคบกับคนใหม่เมื่อไม่กี่วันนี้ ก็อึ้งค่าเพราะเป็นเพื่อนคนข้างห้องคนเดิม เลยคิดว่าเพราะเเบบนี้รึป่าวเค้าถึงหายไป ณตอนนี้รู้สึกเลยค่าว่าตัวเองโง่มากเลยค่า ทั้งที่พยายามลืมทุกๆอย่าง และยากแค่ไหนกว่าความรู้สึกมันจาหายไป เจ็บน้อยลง กว่าจะเริ่มทำใจได้แต่พอเค้าไม่มีใครเค้าเหงาไม่มีใครเอาก็ใจอ่อนกลับไปคุยด้วยทั้งๆที่รู้ว่าเรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้แล้ว จนตอนนี้รู้สึกว่าควรปล่อยทุกๆอย่างไป แต่เราก็อยากถามเค้านะคะว่าเห็นเราเป็นอะไร แล้วไม่นึกถึงจิตใจเราบ้างหรอเดินจากไปแบบคนไม่มีจิตใจ แล้วก็กลับเข้ามา สุดท้ายก็เดินจากไป แบบไร้คำร่ำลา คือเรายอมรับได้ค่าหากเค้าจาไป แต่ไม่เข้าใจความคิดเค้าที่เข้ามาทำร้ายเราอีกครั้ง จนสุดท้ายก็ต้องปล่อยทุกๆอย่างๆไป แบบจริงๆซักที ตอนนี้กำลังทำใจค่า เราไม่ได้เเพ้หรอกค่า แค่สิ่งที่เรากำลังทำคือรักและให้เกียรติตัวเองให้มากๆก็พอ เวลาทำให้เราเข้มแข็งมากขึ้น อ่อนแอน้อยลง และสุดท้ายความรักสวยงามเสมอแต่ไม่ใช่กับทุกคนที่จะสวยงาม แต่สุดท้ายมันก็สวยงามตามที่มันควรจะเป็น
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ 😊
คิดยังไงกับคนที่เดินกลับเข้ามาแล้วก็จากเราไปอีกครั้ง
ขอย้อนเรื่องราวก่อนนะคะ
คบกับแฟนมา5ปีค่า แต่ตอนนี้เลิกกับเเฟนมาเกือบปีเเล้วค่า เนื่องจากพ่อแม่ฝั่งแฟนไม่ชอบพ่อแม่เราค่า
อันนี้คือเหตุผล หลักๆ ส่วนเหตุผลรองคือเค้าน่าจะมีคนใหม่ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมสาขาที่เรียนด้วยกันแล้วเกิดฝึกงานด้วยกันเลยเช่าห้องยุข้างๆกัน
ตอนเลิกราไปซัก5-6เดือน🙂
เค้ากลับมาค่าเพราะเราลืมบล๊อกไลน์เค้า
เค้าทักเรามา ทีเเรกเราก็ว่าจะไม่ตอบแต่บังเอิญรู้สึกกลัวว่าเค้าจะเป็นไรรึป่าวมีปัญหาอะไรรึป่าวถึงทักเรามา
ที่เค้าทักเรามาเราไม่ไม่รู้ว่าเค้าเหงารึป่าวเพราะตอนนั้นเค้าไม่ได้มีใครเพราะเค้าถูกปฏิเสธจากเพื่อนข้างห้องคนนั้น
เราก็ถามว่าเค้าเหงาหรอเค้าก็ตอบว่าเปล่าแค่อยากคุยด้วยเฉยๆเรา2คนคุยกันทุกวันค่า ไปดูหนังบ้าง เค้ามีปัญหาเราก็เป็นที่ปรึกษา และช่วย ต่างๆนานา
ที่เรายอมกลับไปคุยด้วยลึกๆเราก็ยังรักเค้าอยู่แหละค่าแต่เราก็รู้ตัวว่ารักของเรามันเป็นไปไม่ได้ เรารับรู้สถานะของตัวเองในตอนนี้ดีบางครั้ง มีเเอบหวังบ้างแต่ก็รู้ตัวว่ามันเป็นแค่ความฝัน จนวันหนึ่งจากที่คุยๆกันทุกวัน เค้าก็หายไปโดยไม่ร่ำลาอะไรเลย พยายามติดต่อกลับไป แต่เค้าก็ไม่ตอบ จนสุดท้ายมารู้ว่าเค้าคบกับคนใหม่เมื่อไม่กี่วันนี้ ก็อึ้งค่าเพราะเป็นเพื่อนคนข้างห้องคนเดิม เลยคิดว่าเพราะเเบบนี้รึป่าวเค้าถึงหายไป ณตอนนี้รู้สึกเลยค่าว่าตัวเองโง่มากเลยค่า ทั้งที่พยายามลืมทุกๆอย่าง และยากแค่ไหนกว่าความรู้สึกมันจาหายไป เจ็บน้อยลง กว่าจะเริ่มทำใจได้แต่พอเค้าไม่มีใครเค้าเหงาไม่มีใครเอาก็ใจอ่อนกลับไปคุยด้วยทั้งๆที่รู้ว่าเรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้แล้ว จนตอนนี้รู้สึกว่าควรปล่อยทุกๆอย่างไป แต่เราก็อยากถามเค้านะคะว่าเห็นเราเป็นอะไร แล้วไม่นึกถึงจิตใจเราบ้างหรอเดินจากไปแบบคนไม่มีจิตใจ แล้วก็กลับเข้ามา สุดท้ายก็เดินจากไป แบบไร้คำร่ำลา คือเรายอมรับได้ค่าหากเค้าจาไป แต่ไม่เข้าใจความคิดเค้าที่เข้ามาทำร้ายเราอีกครั้ง จนสุดท้ายก็ต้องปล่อยทุกๆอย่างๆไป แบบจริงๆซักที ตอนนี้กำลังทำใจค่า เราไม่ได้เเพ้หรอกค่า แค่สิ่งที่เรากำลังทำคือรักและให้เกียรติตัวเองให้มากๆก็พอ เวลาทำให้เราเข้มแข็งมากขึ้น อ่อนแอน้อยลง และสุดท้ายความรักสวยงามเสมอแต่ไม่ใช่กับทุกคนที่จะสวยงาม แต่สุดท้ายมันก็สวยงามตามที่มันควรจะเป็น
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ 😊