เรื่องบางเรื่องผู้ใหญ่ก็ตีกรอบให้เด็กมันเกินไป จนบางทีมันมีปัญหาก็ไม่กล้าจะปรึกษาอะไร หรือไม่อยากปรึกษาเลย อย่างเด็กมันมีแฟนงี้ พอรู้ก็บอกให้มันเลิกกันแบบง่ายๆ บางคนมันอาจจะคบกันมานานอ่ะ จะให้เลิกกันง่ายๆมันก็เสียความรู้สึกป่าวว่ะ ละไปบอกว่าสิ่งนี้มันไม่ดี เอาอะไรมาตัดสิน บางคนคบกันการเรียนมันก็ไม่ได้เสีย อาจจะดีขึ้นด้วยซ้ำ เด็กจะเป็นยังไงมันก็อยู่ที่พื้นฐานของการอบรมสั่งสอนของพ่อแม่ว่าสอนลูกมาดีพอรึป่าว ถ้าไม่มั่นใจว่าตัวเองสอนลูกดีรึป่าวก็ห้ามมันไปเถอะอะไรที่มันไม่ดี แต่ถ้ามั่นใจว่าสอนมาดีพอก็ควรจะเชื่อใจ มั่นใจว่าลูกตัวเองจะไม่ไปทำอะไรที่เสียๆหายๆ มันก็น่าจะคิดเองได้ว่าอะไรควร ไม่ควร คนเรามันไม่ได้เหมือนกันทุกคนหรอกนะ แค่เชื่อใจลูกของตัวเองถ้าคิดว่าเลี้ยงลูกมาดีพอ
คิดยังไงกับตรรกะแบบนี้