ที่ผมจะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องความรักของผม คือผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึง ผมรู้จักเขาทางเฟส ก็คุยกันสักพักถึงได้รู้ว่าอยู่จังหวัดเดียวกันแถมเคยเรียน ปวช.ทีผมเคยเรียนอยู่ด้วย แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นที่ผมอยากรู้จักเขาหรอก พอได้คุยกันก็อยากรู้จักเขามากขึ้น ทุกครั้งที่ผมได้คุยกับเขาผมมีความสุขที่สุด เหมือนเขามาเติมเต็มชีวิตผม(ชอบเขาแล้วสิ)ก็สนิดกันมากขึ้น ถามทุกข์สุขกันตลอด พูดตลกมั่งหยอกกันมั่ง แต่เขาเป็นคนขี้งอนขี้น้อยใจ ผมก็ง้อเขานะ จิงๆผมง้อใครไม่เป็น แต่คนเนี่ยยังไงผมก็ต้องง้อให้ได้ เขาขี้โมโหหงุดหงิดง่ายอารมณ์ร้อน แต่ถ้าทามให้เขาอารมณ์ดีใจเย็นเขาเป็นคนน่ารักมากนะ จิงๆเขาไม่ได้ร้ายขนาดนั้นสักหน่อย เขาเป็นคนเฮฮา ร่าเริง กวนๆ เขาจะชอบแกล้งผมแซวผม บอกว่าผมคุยกะสาวอื่นบ้าง ผมพาสาวอื่นไปเที่ยวบ้าง แต่ผมก็ไม่โกรธนะ ผมเข้าใจเขาดี เขาก็แซวไปแบบนั้นละเพราะเขาขี้น้อยใจ ทำให้เขาอารมณ์ดีเขาก็จะไม่แซว แต่บอกเลยเขาเป็นคนที่ไม่ยอมใครง่ายๆนะ เขาจะเลือกคบคน ถ้าใครทีเขาไม่ไว้ใจเขาจะไม่ยุ่งเลยต่อให้คนนั้นมายุ่งด้วยก็ตาม เขาบอกเขาไม่ชอบให้ใครมาดุเขา เขาเป็นคนขี้บ่น ซุ่มซ่าม ไม่ดีสักอย่างเขาเป็นคนพูดเอง แต่ผมก็ไม่เคยเบื่อเขานะ เพราะผมเข้าใจเขาดี เขาเป็นคนขยันมาก อดทน มีความพยายาม แล้วเขาก็ชอบทามกับข้าว ผมจะถามเขาว่าวันนี้ทำอะไร เขาก็จะบอกเมนูให้ผมรู้ตลอด บางทีก็ถ่ายรูปเมนูส่งมายั่วผมด้วย เวลาเขาไปไหนทำอะไรเขาก็จะคอยบอกผม บางที่ก็ถ่ายรูปส่งมาให้ดูตอนเขาไปเที่ยว ชีวิตจิงเขามีภาระเยอะกว่าผมอีก ไหนจะส่งให้คนทางบ้าน ไหนจะค่าบัตรเฟรชช้อย เพราะเขาผ่อนของเองบ้างผ่อนของที่ซื้อให้ที่บ้านบ้าง ครอบครัวเขาก็เหมือนกันกับผม เขามีน้องด้วยเวลาน้องไม่มีก็ต้องให้
เขาก็เคยทามงานไปเรียนไปเหมือนกันกะผม กว่าเขาจะเรียนจบเงินพอใช้บ้างขาดมือบ้างต้องไปยืมคนอื่นมา ผมช่วยเขาบ้างแต่เขาเกรงใจผมมาก เขาไม่อยากไห้ผมเดือดร้อนเพราะเขา แต่ผมก็บอกเขาเสมอว่ามีอะไรที่ช่วยได้ก็อย่างช่วย จนเขาเรียนจบก็เริ่มจ่ายน้อยลง เขาเงินเดือนน้อยกว่าผม อยากได้อะไรเขาก็ผ่อนเอา แล้วตอนนี้เขาต้องแบ่งให้น้อง(เขาเป็นพี่คนโต น้องเขามาทามงานด้วย)ใช้ด้วยก็ยิ่งไปใหญ่ แต่ผมถ้าช่วยอะไรเขาได้ผมก็จะช่วย แต่ผมก็พอจะรู้ว่าเขาเจออะไรมาบ้าง เขาเคยมีแฟนแล้วเขารักแฟนเขามากแฟนเขาดูแลเขาดีทุกอย่างจนเขาคิดว่าไม่มีใครเข้าใจเขาเท่าคนนี้แล้ว แต่เพราะเขาเป็นคนอ่อนแอ่ แฟนเลยทิ้งเขาไป เขาก็เลยกลายเป็นคนคิดมาก และพอเขาคิดมากไมเกรนก็จะขึ้น เขาไม่เคยไว้ใจใครถึงแม้จะมีใครมาจีบมาสนใจก็ตาม เขากลัวว่าจะทำไห้เขาเสียใจกลัวว่าจะดูแลเขาไม่ดีเพราะเขาเป็นภูมิแพ้เขาบอกตัวเองขี้โรคใครจะมารับได้แล้วกลัวว่าจะรับนิสัยเขาไม่ได้ ตั่งแต่ที่เขารู้จักผมเขาก็ยังไม่เชื่อใจผมนะคิดว่าผมไม่ได้มีเขาแค่คนเดียว แต่ผมก็บอกกับเขาตลอดว่าผมมีเขาแค่คนเดียวจิงๆ ไม่คิดจะไปมองใครเลยถึงคนอื่นจะดีจะสวยกว่าก็ตาม(เราอยู่กันคนละที่อะนานๆจะได้เจอกันที)เพราะเขาเป็นคนคิดมากแต่มีเรื่องไรไม่สบายใจเขาก็จะมาระบายให้ผมฟังเพราะผมเข้าใจเขามาก มากจนคนอื่นอาจจะไม่เข้าใจเขาเท่าผมก็ได้ แต่ถึงยังไงเขาก็ยังไม่ไว้ใจผมอยู่ดี คือถึงเขาจะเลิกกับแฟนเขาไปแล้วแต่ในใจผมรู้สึกได้ว่าเขายังลืมไม่ได้หรอก เขาเป็นคนที่รักไครรักจิงยากที่เขาจะลืม เขาไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไป เขาจิงจังกับความรักมาก เขายอมทำทุกอย่างเพื่อคนที่เขารัก ความผิดหวังครั้งนั้นมันทำให้เขาไม่กล้ารักใคร กลัวใครจะรักเขาไม่จิงกลัวใครจะทิ้งเขาไป แต่สำหรับผมผมบอกกับเขาตลอดว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมจะไม่มีวันทิ้งเขาไปไหน ผมจะอยู่ข้างๆเขาแบบนี้ไปตลอด ผมเองรู้ตัวดีว่าผมอาจจะดูแลไม่เท่าแฟนของเขาแต่ผมจะทำให้ดีที่สุดเท่าที่ทำผมทำได้ เพราะผมรักเขาผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้ทามเพื่อเขา อยากเห็นเขาหัวเราะ อารมณ์ดี สบายใจ ยิ้มได้ มีความสุขในทุกๆวัน แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว ผมก็ได้แต่หวังว่าสักวันผมจะได้เป็นคนๆนั้น คนทีเขาให้ผมได้ดูแลเขาทั้งชีวิต ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมมีแต่เขาคนเดียวเท่านั้นไม่เคยคิดจะมองคนอื่นเลย
ผมไม่ต้องการคนที่ดีเลิศเลอ ผมต้องการแค่คนทีทามให้ผมมีความสุขอยู่ด้วยแล้วสบายใจก็พอ ทุกวันนี้ผมก็คอยอยู่ข้างเขาตลอด เวลาเขามีเรื่องอะไรผมก็จะคอยเป็นกำลังใจให้เขาคอยปลอบเขา แต่ความรักสำหรับเขามันต้องใช้เวลา
สุดท้ายนี้ผมอยากบอกว่า ผมรักเขามากนะ
เพราะเธอคือรัก ไม่ว่านานเท่าไรก็จะรอ
เขาก็เคยทามงานไปเรียนไปเหมือนกันกะผม กว่าเขาจะเรียนจบเงินพอใช้บ้างขาดมือบ้างต้องไปยืมคนอื่นมา ผมช่วยเขาบ้างแต่เขาเกรงใจผมมาก เขาไม่อยากไห้ผมเดือดร้อนเพราะเขา แต่ผมก็บอกเขาเสมอว่ามีอะไรที่ช่วยได้ก็อย่างช่วย จนเขาเรียนจบก็เริ่มจ่ายน้อยลง เขาเงินเดือนน้อยกว่าผม อยากได้อะไรเขาก็ผ่อนเอา แล้วตอนนี้เขาต้องแบ่งให้น้อง(เขาเป็นพี่คนโต น้องเขามาทามงานด้วย)ใช้ด้วยก็ยิ่งไปใหญ่ แต่ผมถ้าช่วยอะไรเขาได้ผมก็จะช่วย แต่ผมก็พอจะรู้ว่าเขาเจออะไรมาบ้าง เขาเคยมีแฟนแล้วเขารักแฟนเขามากแฟนเขาดูแลเขาดีทุกอย่างจนเขาคิดว่าไม่มีใครเข้าใจเขาเท่าคนนี้แล้ว แต่เพราะเขาเป็นคนอ่อนแอ่ แฟนเลยทิ้งเขาไป เขาก็เลยกลายเป็นคนคิดมาก และพอเขาคิดมากไมเกรนก็จะขึ้น เขาไม่เคยไว้ใจใครถึงแม้จะมีใครมาจีบมาสนใจก็ตาม เขากลัวว่าจะทำไห้เขาเสียใจกลัวว่าจะดูแลเขาไม่ดีเพราะเขาเป็นภูมิแพ้เขาบอกตัวเองขี้โรคใครจะมารับได้แล้วกลัวว่าจะรับนิสัยเขาไม่ได้ ตั่งแต่ที่เขารู้จักผมเขาก็ยังไม่เชื่อใจผมนะคิดว่าผมไม่ได้มีเขาแค่คนเดียว แต่ผมก็บอกกับเขาตลอดว่าผมมีเขาแค่คนเดียวจิงๆ ไม่คิดจะไปมองใครเลยถึงคนอื่นจะดีจะสวยกว่าก็ตาม(เราอยู่กันคนละที่อะนานๆจะได้เจอกันที)เพราะเขาเป็นคนคิดมากแต่มีเรื่องไรไม่สบายใจเขาก็จะมาระบายให้ผมฟังเพราะผมเข้าใจเขามาก มากจนคนอื่นอาจจะไม่เข้าใจเขาเท่าผมก็ได้ แต่ถึงยังไงเขาก็ยังไม่ไว้ใจผมอยู่ดี คือถึงเขาจะเลิกกับแฟนเขาไปแล้วแต่ในใจผมรู้สึกได้ว่าเขายังลืมไม่ได้หรอก เขาเป็นคนที่รักไครรักจิงยากที่เขาจะลืม เขาไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไป เขาจิงจังกับความรักมาก เขายอมทำทุกอย่างเพื่อคนที่เขารัก ความผิดหวังครั้งนั้นมันทำให้เขาไม่กล้ารักใคร กลัวใครจะรักเขาไม่จิงกลัวใครจะทิ้งเขาไป แต่สำหรับผมผมบอกกับเขาตลอดว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมจะไม่มีวันทิ้งเขาไปไหน ผมจะอยู่ข้างๆเขาแบบนี้ไปตลอด ผมเองรู้ตัวดีว่าผมอาจจะดูแลไม่เท่าแฟนของเขาแต่ผมจะทำให้ดีที่สุดเท่าที่ทำผมทำได้ เพราะผมรักเขาผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้ทามเพื่อเขา อยากเห็นเขาหัวเราะ อารมณ์ดี สบายใจ ยิ้มได้ มีความสุขในทุกๆวัน แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว ผมก็ได้แต่หวังว่าสักวันผมจะได้เป็นคนๆนั้น คนทีเขาให้ผมได้ดูแลเขาทั้งชีวิต ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมมีแต่เขาคนเดียวเท่านั้นไม่เคยคิดจะมองคนอื่นเลย
ผมไม่ต้องการคนที่ดีเลิศเลอ ผมต้องการแค่คนทีทามให้ผมมีความสุขอยู่ด้วยแล้วสบายใจก็พอ ทุกวันนี้ผมก็คอยอยู่ข้างเขาตลอด เวลาเขามีเรื่องอะไรผมก็จะคอยเป็นกำลังใจให้เขาคอยปลอบเขา แต่ความรักสำหรับเขามันต้องใช้เวลา
สุดท้ายนี้ผมอยากบอกว่า ผมรักเขามากนะ