พ่อเราเป็นคนที่อารมณ์ร้อนมากค่ะ ไม่พอใจอะไรก็พังข้าวของอย่างเดียวเลย ยิ่งเวลาทะเลาะกันบ้านแทบแตกค่ะ พ่อเราไม่ทำร้ายร่างกายแม่นะคะ แต่ทำร้ายจิตใจแม่และเรากับน้องมาก พ่อเราเป็นคนไม่ค่อยยอมรับอะไรง่ายๆด้วยค่ะ ไม่เคยเอ่ยคำว่าขอโทษกับแม่เลย ไม่ว่าพ่อหรือแม่ผิดแม่ก็จะเป็นคนขอโทษเสมอ แม่บอกกับเราตลอดว่าที่ทนอยู่มาเพราะแม่รักพ่อและเป็นห่วงลูกมาก แต่แม่เรารับไม่ได้มากที่พ่อชอบทำลายข้าวของ
พักหลังมานี้พ่อกับแม่เราทะเลาะกันบ่อยมาก บ่อยครั้งที่เขาทะเลาะกันเพราะเรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆ เพราะช่วงนี้บ้านเราการเงินก็ไม่ค่อยดีด้วย พ่อเริ่มทำลายข้าวของบ่อยขึ้น เราก็สงสารแม่ที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ เราอยากให้เค้าคืนดีกันแต่เราไม่รู้ว่าเราจะทำยังไงเพราะเราก็ไม่รู้ว่าชีวิตคู่เค้าเป็นยังไงบ้าง พอคิดอยากจะให้มานั่งคุยเปิดใจกันก็กลัวว่าจะไปทำให้เค้าทะเลาะกันเพิ่มหรือเปล่า เลยไม่กล้าที่จะทำอะไรเลย แต่ก็มีบางทีที่เค้าปรับความเข้าใจกันได้แล้วก็ดีกัน แต่พอผ่านไปไม่นานก็ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆอีก จนเราเบื่อที่จะต้องมาเจออะไรแบบนี้ เรียนก็เครียดแล้วกลับมาบ้านเครียดกว่าไม่อยากจะกลับบ้านเลยค่ะ แต่เราก็รักเค้าทั้งคู่ รักมาก อยากให้อยู่ด้วยกันจนเรามีครอบครัวไปเลย แต่บางทีก็คิดอยากให้เขาแยกกันอยู่ไปเลยจะได้ไม่ต้องมาทะเลาะกัน ถ้าเราเป็นลูกคนเดียวเราทำใจกับเรื่องนี้ได้ค่ะ เราเข้าใจ แต่เรามีน้อง น้องเราความคิดก็ยังเด็กให้น้องมาเจอปัญหาแบบนี่เรากลัวว่าน้องจะกลายเป็นเด็กขาดความอบอุ่นกลายเป็นเด็กเละเทะ เลยอยากให้เขาดีกันมากกว่า เห็นครอบครัวคนอื่นมีความสุขแล้วอิจฉานะคะบางที อยากให้เป็นแบบนั้นบ้าง
ส่วนใหญ่พ่อเราเหมือนจะฟังเรามากกว่าด้วยนะคะ ถ้าเราพูดส่วนใหญ่เค้าจะยอม เพราะเราใจเย็นมากอยู่ค่ะ แต่พอเป็นแม่พ่อเราไม่ค่อยจะฟังสักเท่าไหร่ ถ้าแม่พูดอะไรผิดหูพ่อก็จะโมโหแล้วก็พาลตลอด เราก็อยากบอกให้แม่ลองคุยกับพ่อแบบนี้ๆนะ แต่ก็กลัวแม่จะคิดว่าเราเข้าข้างพ่อให้แม่เข้าหาพ่อฝ่ายเดียว แม่เราก็ไม่ยอมอีก เราก็เห็นใจแม่นะคะแม่อดทนมานานมากเพื่อไมาให้ครอบครัวแตกแยกเหมือนตายาย แม่เราอดทนมากๆค่ะ เราอยากให้เค้าอยู่ด้วยกันอยากเป็นคนกลางช่วยทำให้พ่อแม่กลับมารักกันเหมือนเดิมแต่ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อนเลยค่ะ
พ่อแม่ทะเลาะกัน ทำอย่างไรดีคะ
พักหลังมานี้พ่อกับแม่เราทะเลาะกันบ่อยมาก บ่อยครั้งที่เขาทะเลาะกันเพราะเรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆ เพราะช่วงนี้บ้านเราการเงินก็ไม่ค่อยดีด้วย พ่อเริ่มทำลายข้าวของบ่อยขึ้น เราก็สงสารแม่ที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ เราอยากให้เค้าคืนดีกันแต่เราไม่รู้ว่าเราจะทำยังไงเพราะเราก็ไม่รู้ว่าชีวิตคู่เค้าเป็นยังไงบ้าง พอคิดอยากจะให้มานั่งคุยเปิดใจกันก็กลัวว่าจะไปทำให้เค้าทะเลาะกันเพิ่มหรือเปล่า เลยไม่กล้าที่จะทำอะไรเลย แต่ก็มีบางทีที่เค้าปรับความเข้าใจกันได้แล้วก็ดีกัน แต่พอผ่านไปไม่นานก็ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆอีก จนเราเบื่อที่จะต้องมาเจออะไรแบบนี้ เรียนก็เครียดแล้วกลับมาบ้านเครียดกว่าไม่อยากจะกลับบ้านเลยค่ะ แต่เราก็รักเค้าทั้งคู่ รักมาก อยากให้อยู่ด้วยกันจนเรามีครอบครัวไปเลย แต่บางทีก็คิดอยากให้เขาแยกกันอยู่ไปเลยจะได้ไม่ต้องมาทะเลาะกัน ถ้าเราเป็นลูกคนเดียวเราทำใจกับเรื่องนี้ได้ค่ะ เราเข้าใจ แต่เรามีน้อง น้องเราความคิดก็ยังเด็กให้น้องมาเจอปัญหาแบบนี่เรากลัวว่าน้องจะกลายเป็นเด็กขาดความอบอุ่นกลายเป็นเด็กเละเทะ เลยอยากให้เขาดีกันมากกว่า เห็นครอบครัวคนอื่นมีความสุขแล้วอิจฉานะคะบางที อยากให้เป็นแบบนั้นบ้าง
ส่วนใหญ่พ่อเราเหมือนจะฟังเรามากกว่าด้วยนะคะ ถ้าเราพูดส่วนใหญ่เค้าจะยอม เพราะเราใจเย็นมากอยู่ค่ะ แต่พอเป็นแม่พ่อเราไม่ค่อยจะฟังสักเท่าไหร่ ถ้าแม่พูดอะไรผิดหูพ่อก็จะโมโหแล้วก็พาลตลอด เราก็อยากบอกให้แม่ลองคุยกับพ่อแบบนี้ๆนะ แต่ก็กลัวแม่จะคิดว่าเราเข้าข้างพ่อให้แม่เข้าหาพ่อฝ่ายเดียว แม่เราก็ไม่ยอมอีก เราก็เห็นใจแม่นะคะแม่อดทนมานานมากเพื่อไมาให้ครอบครัวแตกแยกเหมือนตายาย แม่เราอดทนมากๆค่ะ เราอยากให้เค้าอยู่ด้วยกันอยากเป็นคนกลางช่วยทำให้พ่อแม่กลับมารักกันเหมือนเดิมแต่ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อนเลยค่ะ