เมื่อรักถึงทางตัน..แค่หัวใจเหนี่ยวรั้งคงไม่พอ

เป็นเรื่องราวของเรากับแฟนเองที่เพิ่งเกิดขึ้นค่ะ เราคบกันมาปีกว่าๆแต่รู้จักกันมา3ปีแล้ว มีปัญหากันบ้างไม่เข้าใจกันบ้างแต่ก็พยายามปรับจูนกันได้ มาถึงช่วงเวลานึงเขาค่อนข้างไม่มีเวลาให้ด้วย เราคุยกันน้อยลงมากแชทก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้างแต่เราเข้าใจเสมอมา แต่นานวันไปยังคงเป็นเดิมๆและเหมือนจะมากขึ้นด้วยระยะทางที่ห่างกันบวกกับความไม่เข้าใจกันสะสมมาจนทำให้เราเริ่มคิดมากน้อยใจจนกลายเป็นปัญหาของเรื่องนี้ ด้วยนิสัยเราเป็นคนใจร้อนพูดไม่คิดที่ผ่านมาเวลามีปัญหาเราจะเป็นแบบนี้ เขาก็ให้โอกาสเราปรับปรุงนิสัยมาโดยตลอด เราคุยกันถึงปัญหาที่เกิดขึ้นและเหมือนเรื่องราวจะดีขึ้นมันกลับแย่ลง ครั้งนี้เขาบอกกับเราว่าถ้าว่างแล้วจะคุยด้วย แต่เขาเงียบหายไปตัดทุกทางติดต่อบล๊อคทุกช่องทาง ส่วนนึงเรารู้เขาคงทนไม่ได้แล้วแต่ก็คิดอีกทางนึงว่าเป็นอะไรไหมเพราะตอนเช้าเรายังคุยด้วยกันปกติอยู่เลย เราพยายามติดต่อเขาทุกๆทางทั้งส่งข้อความพยายามอยากที่จะปรับความเข้าใจกันอีกครั้ง แต่ไม่มีทางใดเลยที่ติดต่อเขาได้ผ่านมาหลายวันจนเราคิดว่าครั้งนี้เขาคงไปจากเราจริงๆแล้ว และด้วยพันธะสัญญาบางอย่างที่มีร่วมกันเราตัดสินใจส่งข้อความติดต่อเขากับพี่ที่เขาสนิทว่าเราติดต่อไม่ได้เลยเราต้องการจะยกเลิกสัญญานั้น สักพักเขาฝากบอกพี่คนนั้นมาว่าเขาจะดำเนินการเองภายในสิ้นเดือนนี้ หลังจากนั้นหลายวันเราก็ยังคงติดต่อเขาไม่ได้เช่นเดิม เช้าวันนึงเราได้ข้อความจากเขาเป็นข้อความสุดท้ายว่า "มันจบแล้ว ทุกอย่างมันยุติตั้งแต่เราส่งข้อความไปหาพี่คนนั้นเรื่องยกเลิกสัญญา เราดันเขาจนมุมแบบนี้ มันคงเป็นไปได้ยากที่จะกลับมารักกันดังเดิม ขอบคุณกับสิ่งที่ผ่านมา ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะคุยกับเรา ลาก่อน" หลังจากที่ได้อ่านเราคิดว่ามันคงจบแล้วจริงๆจบแบบที่เราไม่มีโอกาสได้อธิบายอะไรเลยแม้แต่น้อย  เสียใจแต่ก็ยอมรับ แต่หากเขาจะมีโอกาสได้อ่านอยากจะบอกกับเขาว่า " รักมากนะคะ..ดีใจที่มีวันดีๆร่วมกัน ถึงแม้วันนี้จะไม่ได้เดินเคียงข้างกันแล้ว ฝากดูแลตัวเองดีๆและขอให้ชีวิตที่คุณเลือกนำพาสิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตคุณตลอดไป"😔😔😔 แชร์ความคิดเห็นกันได้นะคะ อย่างน้อยก็เป็นหนึ่งกำลังใจให้กับเรา..ขอบคุณค่ะ🙂🙂🙂