เราขอเข้าเรื่องเลยนะคะ คือเราเป็นคนที่มีอะไรแล้วจะเก็บไว้ไม่ค่อยแสดงออกเพราะไม่อยากงี่เง่ากลัวเค้าหาว่าเราไร้สาระ มีเรื่องอะไรมาคือเราจะรู้สึกนะแต่เราก็จะคิดว่าสมควรโกรธมั้ย ควรงอนไหม มันจะดูงี่เง่าไปหรือป่าว บางทีมีอะไรเราจะถามเพื่อนว่า เห้ย เรื่องแบบนี้เป็นโกรธมั้ย ส่วนมากเพื่อนก็จะบอกว่าทำแบบนี้เกินไปเป็นมัน มันก็โกรธ เราไม่ค่อยอยากทะเลาะกับเค้าเท่าไหร่อะค่ะ จนถึงตอนนี้ด้วยอะไรหลายๆอย่างเราถึงรู้สึกถึงขั้นอยากเลิกกับเค้าแต่เราก็ยังไม่แน่ใจว่าที่เค้าทำเป็นเหตุผลพอให้เราพอได้มั้ย เรื่องแรกเลยนะคะเป็นเรื่องล่าสุดค่ะคือเป็นวันเกิดของเรา (ปล.คบกันมา3ปีแล้วนะคะ) คือผ่านมา3ปีเค้าไม่ค่อยให้ความสำคัญกับวันสำคัญของเราเท่าไหร่ ทั้งๆที่สำหรับเราอยากให้คนที่พิเศษที่สุดเห็นความสำคัญของเราบ้าง 2ปีแรกเค้าให้ของขวัญนะคะ แต่จะให้ช้าไปเป็นเดือนเลยค่ะ อันนี้เราก็น้อยใจนะคะแต่ไม่มากเท่าไหร่อย่างน้อยก็ยังให้กัน แล้วปีล่าสุดเค้าก็อวยพรมาในไลน์สั้นๆ แค่นั้น เราก็จัดวันเกิดกับครอบครัว เพื่อน แล้วก็ชวนเค้ามาตอนนั้นในใจเราไม่หวังเท่าไหร่ค่ะว่าเค้าจะทำอะไรให้เพราะเค้าก็ออกจะลืมๆด้วยซ้ำ สุดท้ายเค้าก็ไม่ได้ให้อะไรเลย แล้วแม่เราถามว่าไหนของขวัญเราละ เค้าก็หันมาบอกกับเราว่าเดี๋ยวมีให้ รอก่อน เราก็อ่อโอเค แต่พอจนแยกย้ายกลับบ้านเค้าก็ไม่ได้ให้อะไรแล้วไม่ได้พูดถึงอีกเลย แล้วผ่านไป2วัน เรานอยๆเลยแกล้งถาม ทำไมไม่ให้อะไรเค้าเลย (ไม่ใช่ว่าเราเห็นแต่ของแต่เราอยากเห็นความตั้งใจของเค้าบ้างค่ะ) เค้าก็บอกไม่รู้จะซื้ออะไรให้ เราก็บอกไปของไม่สำคัญหรอกแค่อยากเห็นว่าพยายามทำเพื่อกันบ้างแค่นั้น เราน้อยใจจริงๆเหมือนเราไม่สำคัญเลยทั้งๆที่วันเกิดเค้าเราตั้งใจทำอะไรให้ตลอด เซอไพร้ให้ วันเกิดเค้าเราตื่นเต้นทุกปีแต่เค้าไม่เห็นคิดแบบเราเลย
เรืองที่2นะคะ คือวันนั้นเป็นงานกีฬาสีเราก็ถือป้ายต้องใส่ส้นสูงแล้วพอเดินเสร็จเราก็บอกเค้าว่าเจ็บเท้าเดินไม่ไหว จะไปซื้อข้าวกับเพื่อนหารองเท้าผ้าใบให้หน่อยได้มั้ย เค้าก็บอกว่าได้แล้วก็หายไปเลยค่ะ ทั้งๆที่เราก็รอ เรางงนะคืออะไรบอกไม่หาก็ได้ ทำไมต้องหายตัวไปเลย แต่เราก็ไม่ได้ว่าอะไรนะคะ คิดว่าคงยุ่งมั้ง แล้วเราก็คิดเปรียบเทียบกับคนนึงค่ะเป็นรุ่นพี่ตอนนั้นเค้าชอบเรา ตอนนั้นก็มีงานโรงเรียนเราใส่ส้นสูงพี่เค้าก็บอกจะเดินไปส่งแล้วเห็นเราใส่ส้นสูง ถามเราว่าเจ็บมั้ย แล้วก็ถอดรองเท้าเค้าเราก็ตกใจ เค้าก็บอกว่าให้ใส่รองเท้าเค้า แล้วเดี๋ยวเค้าเดินเท้าเปล่าเอง แต่เราเกรงใจแต่ก็เห็นว่าเค้าดีกับเราเป็นห่วงเรา แต่แฟนเราทำไมไม่คิดแบบนี้บ้างเลย
เรื่องที่3 เค้าค่อนข้างงกกับเราค่ะ แบบเรื่องอื่นเค้าเต็มที่เรื่องรถ เพื่อน อะไรแบบนี้อะค่ะ แต่กับเราเค้าค่อนข้างงกเวเลาไปทานข้าว เราก็ต่างคนต่างจ่าย บอกทีเราก็เลี้ยง ดูหนังเราก็คนละครึ่ง แล้วเวลาเราอยากกินอะไรแบบเค้กหรืออยากไปร้านน่ารักๆ เค้าก็จะเบี่ยงเบนไม่เคยพาเราไปกินในสิ่งที่เราอยากเลย แบบบ่นมากินข้าวก็ได้ เราชวนไปฟิตเนสตอนแรกเค้าก็ไม่เล่นแต่เราอยากให้เล่นด้วยกัน นานๆจะเจอกันทีเราก็บอกว่าเราออกให้ก็ได้ เค้าก็ยอมเล่น แล้ววันนั้นเราไปดูหนังแล้วเราไม่ได้เอาเงินมา เราก็บอกแกออกก่อนนะเดี๋ยวรอบหน้าเค้าเลี้ยง เค้าก็โอเค แล้วเราเป็นคนทำให้ดูหนังไม่จบ คือเรามีธุระจริงๆเค้าก็บ่นว่าเสียดายเงินไรงี้ แบบบ่นอยู่ได้อะค่ะเรารู้สึกผิดมาก เห้อออ
อีกเรื่องค่ะ คือเค้าไม่ค่อยมีเวลาให้ แล้วนานๆจะเจอกันที เราต้องไปในเมือง บ้านเค้าอยู่ในเมืองเราถึงจะได้เจอกัน(เค้าไม่เคยไปหาเราเลย) แล้วพอนานๆเราจะไปที บางทีนัดเค้ามาเค้าก็จะมาไม่ได้ อ้างนู่นนี่ มีปัญหาตลอดเลยค่ะ ทั้งๆที่นานๆจะได้เจอกัน แต่กับเพื่อนเค้าจะไปได้ตลอดไม่เคยมีข้ออ้างกับเพื่อนเลย
ก็ประมาณนี้แหละค่ะ มันพอเป็นเหตุผลให้เราหยุดแค่นี้ไหมคะ เหมือนเราไปอะไรกับเค้าอยู่ฝ่ายเดียว แล้วยิ่งตอนนี้แย่มาก เพราะเราเรียนจบแล้ว(เราอายุมากกว่า1ปีกว่าๆ) เลยไม่ได้เจอที่โรงเรียน เจอกันน้อยลงกว่าเดิม วันๆแทบไม่ได้คุยกันเลยค่ะ แล้วเราทะเลาะกันไปล่าสุด เคลียทุกอย่าง แต่เค้าเหมือนมองว่าเราแบบแปลกไปจาก ผญ คนอื่นเอง เหมือนเราเป็นบ้า เหมือนเค้าคิดว่าเค้าดีแล้วแต่เราผิดเองที่ไม่พอ แล้วอะไรมากเองจริงหรอคะ เราไม่เคยโวยวายใส่เค้าเลย ไม่เคยเหวี่ยงเลย พูดด้วยดีๆตลอดเราใช้เหตุผลตลอด เราควรทำไงดีคะมันผิดที่เราจริงๆหรอคะ?
เรื่องแบบนี้เราสมควรน้อยใจไหมคะ?
เรืองที่2นะคะ คือวันนั้นเป็นงานกีฬาสีเราก็ถือป้ายต้องใส่ส้นสูงแล้วพอเดินเสร็จเราก็บอกเค้าว่าเจ็บเท้าเดินไม่ไหว จะไปซื้อข้าวกับเพื่อนหารองเท้าผ้าใบให้หน่อยได้มั้ย เค้าก็บอกว่าได้แล้วก็หายไปเลยค่ะ ทั้งๆที่เราก็รอ เรางงนะคืออะไรบอกไม่หาก็ได้ ทำไมต้องหายตัวไปเลย แต่เราก็ไม่ได้ว่าอะไรนะคะ คิดว่าคงยุ่งมั้ง แล้วเราก็คิดเปรียบเทียบกับคนนึงค่ะเป็นรุ่นพี่ตอนนั้นเค้าชอบเรา ตอนนั้นก็มีงานโรงเรียนเราใส่ส้นสูงพี่เค้าก็บอกจะเดินไปส่งแล้วเห็นเราใส่ส้นสูง ถามเราว่าเจ็บมั้ย แล้วก็ถอดรองเท้าเค้าเราก็ตกใจ เค้าก็บอกว่าให้ใส่รองเท้าเค้า แล้วเดี๋ยวเค้าเดินเท้าเปล่าเอง แต่เราเกรงใจแต่ก็เห็นว่าเค้าดีกับเราเป็นห่วงเรา แต่แฟนเราทำไมไม่คิดแบบนี้บ้างเลย
เรื่องที่3 เค้าค่อนข้างงกกับเราค่ะ แบบเรื่องอื่นเค้าเต็มที่เรื่องรถ เพื่อน อะไรแบบนี้อะค่ะ แต่กับเราเค้าค่อนข้างงกเวเลาไปทานข้าว เราก็ต่างคนต่างจ่าย บอกทีเราก็เลี้ยง ดูหนังเราก็คนละครึ่ง แล้วเวลาเราอยากกินอะไรแบบเค้กหรืออยากไปร้านน่ารักๆ เค้าก็จะเบี่ยงเบนไม่เคยพาเราไปกินในสิ่งที่เราอยากเลย แบบบ่นมากินข้าวก็ได้ เราชวนไปฟิตเนสตอนแรกเค้าก็ไม่เล่นแต่เราอยากให้เล่นด้วยกัน นานๆจะเจอกันทีเราก็บอกว่าเราออกให้ก็ได้ เค้าก็ยอมเล่น แล้ววันนั้นเราไปดูหนังแล้วเราไม่ได้เอาเงินมา เราก็บอกแกออกก่อนนะเดี๋ยวรอบหน้าเค้าเลี้ยง เค้าก็โอเค แล้วเราเป็นคนทำให้ดูหนังไม่จบ คือเรามีธุระจริงๆเค้าก็บ่นว่าเสียดายเงินไรงี้ แบบบ่นอยู่ได้อะค่ะเรารู้สึกผิดมาก เห้อออ
อีกเรื่องค่ะ คือเค้าไม่ค่อยมีเวลาให้ แล้วนานๆจะเจอกันที เราต้องไปในเมือง บ้านเค้าอยู่ในเมืองเราถึงจะได้เจอกัน(เค้าไม่เคยไปหาเราเลย) แล้วพอนานๆเราจะไปที บางทีนัดเค้ามาเค้าก็จะมาไม่ได้ อ้างนู่นนี่ มีปัญหาตลอดเลยค่ะ ทั้งๆที่นานๆจะได้เจอกัน แต่กับเพื่อนเค้าจะไปได้ตลอดไม่เคยมีข้ออ้างกับเพื่อนเลย
ก็ประมาณนี้แหละค่ะ มันพอเป็นเหตุผลให้เราหยุดแค่นี้ไหมคะ เหมือนเราไปอะไรกับเค้าอยู่ฝ่ายเดียว แล้วยิ่งตอนนี้แย่มาก เพราะเราเรียนจบแล้ว(เราอายุมากกว่า1ปีกว่าๆ) เลยไม่ได้เจอที่โรงเรียน เจอกันน้อยลงกว่าเดิม วันๆแทบไม่ได้คุยกันเลยค่ะ แล้วเราทะเลาะกันไปล่าสุด เคลียทุกอย่าง แต่เค้าเหมือนมองว่าเราแบบแปลกไปจาก ผญ คนอื่นเอง เหมือนเราเป็นบ้า เหมือนเค้าคิดว่าเค้าดีแล้วแต่เราผิดเองที่ไม่พอ แล้วอะไรมากเองจริงหรอคะ เราไม่เคยโวยวายใส่เค้าเลย ไม่เคยเหวี่ยงเลย พูดด้วยดีๆตลอดเราใช้เหตุผลตลอด เราควรทำไงดีคะมันผิดที่เราจริงๆหรอคะ?