คือผญคนนี้เขาเพิ่งเลิกกับแฟนครับ
แล้วในวันนั้นผมก็เข้าไปปลอบเธอพอดี
คุยไปคุยมา ประมาณห้าวันก็รู้สึกได้ว่าคลิกกันครับ
เลยตกลงลองคุยกัน
ตลอดเวลาที่คุยกัน ก็ทำตัวเหมือนแฟนกันทุกอย่าง
กินข้าวด้วยกัน ไปดูหนัง แชทกันกัน วิดิโอคอลหากันทุกคืน บอกรักจับมือถือแขน ว่างก็มาหากัน ตัวติดกัน ติวหนังสือ คิดถึง ฝันดี
จนถึงช่วงนึง (ประมาณสองเดือนจากวันที่เริ่มคุย) ที่เธอเริ่ม ๆ เมิน ห่างเหินกับผม ทำให้เราสองคนทะเลาะกันเรื่อยมา ทะเลาะกันแทบทุกวัน จนวันนึงที่เธอทนไม่ไหว ก็มาบอกผมว่าขออยู่คนเดียว
เธอมาบอกผม ในช่วงสอบ ทำให้ผมเครียดมาก แล้วก็พยายามยื้อให้เธอกลับมา เธอก็พยายามทำให้ผมเกลียดทุกทาง เพื่อผมจะได้ตัดเธอได้ แต่นั่นทำให้ผมยิ่งหงุดหงิด อาละวาดกับเธอ
ระหว่างนั่น เธอมาบอกกับผมว่า ที่พยายามห่างเหิน เป็นเพราะ แฟนเก่าทักเธอมา แล้วทำให้เธอรู้สึก เธอเลยอยากตัดผมออกไป ไม่อยากทำร้ายผมอีก
แต่เธอก็สัญญานะว่าจะไม่กลับไปหาแฟนเก่า
แต่ในทุกวันนี้ ก็เลิกคุยกันมาเกือบ ๆ เดือนแล้ว (หมายถึงเลิกคบกัน) (แต่เพิ่งไม่ได้คุยกันเลยก้สามวัน เพราะผมไปยื้อเธอ ละโดนเธอโกรธใส่) วันนี้ผมได้รู้มาจากเพื่อนผม(เพื่อนคุยวันนี้) ว่า ถึงเธอลืมคนเก่าได้ เธอก็จะไม่กลับมาหาผม
เธอมีหลายเหตุผลที่จะไม่กลับมา
เธอบอกว่าเธอกลัวระยะทาง ซึ่งผมไปหาเธอได้แค่รถเมล์ไม่ถึงชั่วโมง
เธอบอกว่าเธอกลัวความรัก เรื่องคนเก่าทำเธอ(คนเก่านอกใจ) ฝังใจ ทั้ง ๆ ที่เธอก็ยอมรับว่าเชื่อในรักจริงของผม
เธอบอกว่าเธอเข้ากับผมไม่ได้ เธอต้องการคนเป็นผู้นำ ทั้ง ๆ ที่ตอนเราคบกันผมก็นำเธอ แต่เธอก็ไม่พอใจ ผมเลยตามใจเธอแทน
เธอบอกว่าผมโมโหร้าย ทั้ง ๆ ที่ตลอดเวลาที่ผมคบกับเธอผมใจเย็นมาก แต่เพิ่งมาโมโหร้ายตอนตอนทิ้งกันไป และเธอเองก็รู้ดี
เธอยอมรับว่าตอนที่เธอคบกับผม เธอรู้สึกมาก ๆ แต่ตอนนี้เธอรู้สึกน้อยลง ไม่มากพอจะกลับไป ผมไม่เข้าใจ ว่ามันก้ต้องรู้สึกน้อยลงอยู่แล้ว เพราะเราสองคนแยกกันเกือบเดือนแล้ว
ตอนเราเพิ่งคบกัน เราก็ไม่ได้รู้สึกกันมากเท่าไหร่ไม่ใช่หรอ
เธอเริ่มชินกับการอยู่ตัวคนเดียว ไม่ต้องคิดมาก ไม่ต้องแคร์ใคร
ถ้าเธอมีแฟน เธอจะติดแฟนมาก เธอไม่อยากจะต้องมาหึงหวง ต้องมาคิดมาก ทั้ง ๆ ที่เธอก็เชื่อผมว่าผมจะไม่นอกใจเธอ
เพื่อนผมบอกเธอว่าถ้าเธอยังห่วงผม แสดงว่าเธอยังรักผม เธอก็บอกว่า งั้นเธอจะเลิกห่วง จะได้ไม่รู้สึกอะไร จะได้ไม่กลับไป เธอจะพยายามลืมผม แต่เก็บสิ่งดี ๆ ไว้ และถ้าหากว่าได้อยู่เรียนด้วยกันอีกสักปีสองปีก้คงไม่เลิกกัน (พอดีว่าต้องแยกที่เรียนกันอะครับ แต่ก็ไม่ไกลกันนะ)
ผมไม่เข้าใจ ..
ว่าการเลิกกัน แล้วต้องพยายาม ต้องมาตัดใจกัน
แล้วแทนที่จะกลับมาคบกัน โดยไม่ต้องคิดอะไร แบบที่เป็น ๆ มา ไม่ดีกว่าหรอ
เธอรู้ เธอฟังทุกอย่าง เข้าใจหมด แต่เธอก็ยืนยันว่ายังไงก็ไม่กลับมาอยู่ดี
ตอนนี้ผมพร้อมที่จะทำทุกทางให้เธอกลับมา แต่ผมยังไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรดีครับ
ขอคำแนะนำหน่อยครับ
ปัญหาความรัก ไปช่วยให้เขาฟื้นจากช้ำรักแล้วโดนเท
แล้วในวันนั้นผมก็เข้าไปปลอบเธอพอดี
คุยไปคุยมา ประมาณห้าวันก็รู้สึกได้ว่าคลิกกันครับ
เลยตกลงลองคุยกัน
ตลอดเวลาที่คุยกัน ก็ทำตัวเหมือนแฟนกันทุกอย่าง
กินข้าวด้วยกัน ไปดูหนัง แชทกันกัน วิดิโอคอลหากันทุกคืน บอกรักจับมือถือแขน ว่างก็มาหากัน ตัวติดกัน ติวหนังสือ คิดถึง ฝันดี
จนถึงช่วงนึง (ประมาณสองเดือนจากวันที่เริ่มคุย) ที่เธอเริ่ม ๆ เมิน ห่างเหินกับผม ทำให้เราสองคนทะเลาะกันเรื่อยมา ทะเลาะกันแทบทุกวัน จนวันนึงที่เธอทนไม่ไหว ก็มาบอกผมว่าขออยู่คนเดียว
เธอมาบอกผม ในช่วงสอบ ทำให้ผมเครียดมาก แล้วก็พยายามยื้อให้เธอกลับมา เธอก็พยายามทำให้ผมเกลียดทุกทาง เพื่อผมจะได้ตัดเธอได้ แต่นั่นทำให้ผมยิ่งหงุดหงิด อาละวาดกับเธอ
ระหว่างนั่น เธอมาบอกกับผมว่า ที่พยายามห่างเหิน เป็นเพราะ แฟนเก่าทักเธอมา แล้วทำให้เธอรู้สึก เธอเลยอยากตัดผมออกไป ไม่อยากทำร้ายผมอีก
แต่เธอก็สัญญานะว่าจะไม่กลับไปหาแฟนเก่า
แต่ในทุกวันนี้ ก็เลิกคุยกันมาเกือบ ๆ เดือนแล้ว (หมายถึงเลิกคบกัน) (แต่เพิ่งไม่ได้คุยกันเลยก้สามวัน เพราะผมไปยื้อเธอ ละโดนเธอโกรธใส่) วันนี้ผมได้รู้มาจากเพื่อนผม(เพื่อนคุยวันนี้) ว่า ถึงเธอลืมคนเก่าได้ เธอก็จะไม่กลับมาหาผม
เธอมีหลายเหตุผลที่จะไม่กลับมา
เธอบอกว่าเธอกลัวระยะทาง ซึ่งผมไปหาเธอได้แค่รถเมล์ไม่ถึงชั่วโมง
เธอบอกว่าเธอกลัวความรัก เรื่องคนเก่าทำเธอ(คนเก่านอกใจ) ฝังใจ ทั้ง ๆ ที่เธอก็ยอมรับว่าเชื่อในรักจริงของผม
เธอบอกว่าเธอเข้ากับผมไม่ได้ เธอต้องการคนเป็นผู้นำ ทั้ง ๆ ที่ตอนเราคบกันผมก็นำเธอ แต่เธอก็ไม่พอใจ ผมเลยตามใจเธอแทน
เธอบอกว่าผมโมโหร้าย ทั้ง ๆ ที่ตลอดเวลาที่ผมคบกับเธอผมใจเย็นมาก แต่เพิ่งมาโมโหร้ายตอนตอนทิ้งกันไป และเธอเองก็รู้ดี
เธอยอมรับว่าตอนที่เธอคบกับผม เธอรู้สึกมาก ๆ แต่ตอนนี้เธอรู้สึกน้อยลง ไม่มากพอจะกลับไป ผมไม่เข้าใจ ว่ามันก้ต้องรู้สึกน้อยลงอยู่แล้ว เพราะเราสองคนแยกกันเกือบเดือนแล้ว
ตอนเราเพิ่งคบกัน เราก็ไม่ได้รู้สึกกันมากเท่าไหร่ไม่ใช่หรอ
เธอเริ่มชินกับการอยู่ตัวคนเดียว ไม่ต้องคิดมาก ไม่ต้องแคร์ใคร
ถ้าเธอมีแฟน เธอจะติดแฟนมาก เธอไม่อยากจะต้องมาหึงหวง ต้องมาคิดมาก ทั้ง ๆ ที่เธอก็เชื่อผมว่าผมจะไม่นอกใจเธอ
เพื่อนผมบอกเธอว่าถ้าเธอยังห่วงผม แสดงว่าเธอยังรักผม เธอก็บอกว่า งั้นเธอจะเลิกห่วง จะได้ไม่รู้สึกอะไร จะได้ไม่กลับไป เธอจะพยายามลืมผม แต่เก็บสิ่งดี ๆ ไว้ และถ้าหากว่าได้อยู่เรียนด้วยกันอีกสักปีสองปีก้คงไม่เลิกกัน (พอดีว่าต้องแยกที่เรียนกันอะครับ แต่ก็ไม่ไกลกันนะ)
ผมไม่เข้าใจ ..
ว่าการเลิกกัน แล้วต้องพยายาม ต้องมาตัดใจกัน
แล้วแทนที่จะกลับมาคบกัน โดยไม่ต้องคิดอะไร แบบที่เป็น ๆ มา ไม่ดีกว่าหรอ
เธอรู้ เธอฟังทุกอย่าง เข้าใจหมด แต่เธอก็ยืนยันว่ายังไงก็ไม่กลับมาอยู่ดี
ตอนนี้ผมพร้อมที่จะทำทุกทางให้เธอกลับมา แต่ผมยังไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรดีครับ
ขอคำแนะนำหน่อยครับ