คือเราติดพยาบาลกองทัพบกค่ะ ประเภททุนกองทัพ
แต่เราไม่ได้อยากเป็นพยาบาลเลยยย ที่ไปสอบเพราะตามใจพ่อแม่ค่ะ ให้เค้ารู้ว่าเราทำได้แต่เราก็บอกไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าจะไม่เรียน
แต่ตอนนี้เราก็รอแอดมิชชั่นอยู่ด้วยค่ะ เราเลือกเภสัชกับสหเวชไป อยากเรียนสองอันนี้มากกว่า
แล้วอีกประเด็นคือ เราเคยอยู่โรงเรียนประจำมาตอนม.ปลายค่ะแบบได้ทุนแล้วการอยู่หอมันเป็นอะไรที่เราไม่ชอบ มีกฎระเบียบหลายอย่าง
โดนบังคับนู้นนี่แต่เราก็อดทนมาจนจบนะคะ แล้วก็คิดว่าจะได้อยู่มหาลัยแบบคนอื่นๆ แล้วพอเราติดอันนี้ขึ้นมา พ่อแม่เราก็อยากให้เรียนค่ะ ขอร้องแกมบังคับ
รวมถึงญาติๆด้วยค่ะ บอกว่าเรียนอันนี้จบมาแล้วได้งานเลย จบมาแล้วได้ยศ สองสามปีก็ได้ร้อยเอกแล้ว เป็นเจ้าคนนายคน มีทุนให้เรียนพ่อแม่ไม่ต้องลำบาก เรียนพยาบาลไปไม่อยากขึ้นเวรก็ไปอยู่แผนกที่ไม่ต้องขึ้นก็ได้ ทำอะไรก็สบายไม่ต้องมาลุ้นว่าจะมีงานทำไหมอะไรแบบนี้
มาดูถูกว่าเราคงแอดไม่ติด รวมถึงแม่เราก็ใช้คำพูดที่รุนแรงว่าเราเห็นแก่ตัวด้วย เราเสียใจกับคำพูดนี้มาก คือถ้าเราเลือกอะไรไปมันก็หมายถึงชีวิตต่อจากนี้ทั้งหมดเลย
ส่วนตัวเราไม่อยากเรียนเลยค่ะ ไม่อยากฝึกหรือโดนบังคับมากๆ เพราะตอนนี้เราเครียดมาก กลัวจะคิดอะไรแผลงๆขึ้นมา
แต่อีกใจนึงก็อยากช่วยพ่อแม่ประหยัด เพราะบ้านเราก็ฐานะปานกลางไม่ได้มีเงินเยอะอะไร ถ้าเรียนมหาวิทยาลัยทั่วไปจะมีทุนให้กู้ยืมเรียนได้มั้ยคะ พ่อเราเป็นข้าราชการด้วย
ตอนนี้เครียดมากเลยค่ะ เหมือนหันไปทางไหนก็ไม่ได้ ปรับทุกข์กับใครก็ไม่ได้ เราร้องไห้ทุกวันเลย
จะทำยังไงต่อไปดีคะ
ทำไมคนรอบข้างถึงต้องคิดว่าการมียศมันดีกว่าการทำตามสิ่งที่ชอบ [ช่วยหน่อยนะคะ อึดอัดมาก]
แต่เราไม่ได้อยากเป็นพยาบาลเลยยย ที่ไปสอบเพราะตามใจพ่อแม่ค่ะ ให้เค้ารู้ว่าเราทำได้แต่เราก็บอกไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าจะไม่เรียน
แต่ตอนนี้เราก็รอแอดมิชชั่นอยู่ด้วยค่ะ เราเลือกเภสัชกับสหเวชไป อยากเรียนสองอันนี้มากกว่า
แล้วอีกประเด็นคือ เราเคยอยู่โรงเรียนประจำมาตอนม.ปลายค่ะแบบได้ทุนแล้วการอยู่หอมันเป็นอะไรที่เราไม่ชอบ มีกฎระเบียบหลายอย่าง
โดนบังคับนู้นนี่แต่เราก็อดทนมาจนจบนะคะ แล้วก็คิดว่าจะได้อยู่มหาลัยแบบคนอื่นๆ แล้วพอเราติดอันนี้ขึ้นมา พ่อแม่เราก็อยากให้เรียนค่ะ ขอร้องแกมบังคับ
รวมถึงญาติๆด้วยค่ะ บอกว่าเรียนอันนี้จบมาแล้วได้งานเลย จบมาแล้วได้ยศ สองสามปีก็ได้ร้อยเอกแล้ว เป็นเจ้าคนนายคน มีทุนให้เรียนพ่อแม่ไม่ต้องลำบาก เรียนพยาบาลไปไม่อยากขึ้นเวรก็ไปอยู่แผนกที่ไม่ต้องขึ้นก็ได้ ทำอะไรก็สบายไม่ต้องมาลุ้นว่าจะมีงานทำไหมอะไรแบบนี้
มาดูถูกว่าเราคงแอดไม่ติด รวมถึงแม่เราก็ใช้คำพูดที่รุนแรงว่าเราเห็นแก่ตัวด้วย เราเสียใจกับคำพูดนี้มาก คือถ้าเราเลือกอะไรไปมันก็หมายถึงชีวิตต่อจากนี้ทั้งหมดเลย
ส่วนตัวเราไม่อยากเรียนเลยค่ะ ไม่อยากฝึกหรือโดนบังคับมากๆ เพราะตอนนี้เราเครียดมาก กลัวจะคิดอะไรแผลงๆขึ้นมา
แต่อีกใจนึงก็อยากช่วยพ่อแม่ประหยัด เพราะบ้านเราก็ฐานะปานกลางไม่ได้มีเงินเยอะอะไร ถ้าเรียนมหาวิทยาลัยทั่วไปจะมีทุนให้กู้ยืมเรียนได้มั้ยคะ พ่อเราเป็นข้าราชการด้วย
ตอนนี้เครียดมากเลยค่ะ เหมือนหันไปทางไหนก็ไม่ได้ ปรับทุกข์กับใครก็ไม่ได้ เราร้องไห้ทุกวันเลย
จะทำยังไงต่อไปดีคะ