เรื่องมีอยู่ว่า ...ที่ผ่านมาสมัยที่เรา ลำบาก เป็นหนี้บัตรเครดิตร ทำให้ชีวิตเราลำบากมากแทบทานน้ำเป่าแทนข้าว และเราก็เจอเค้ามาช่วย ให้เรายืมเงิน
เค้ากับเราทำงานไกลกันมาก อยู่วันนึงเค้าบอกชอบเราเราตกลงเป็นแฟนกันทั้งที่ ต่สงก็อยู่ไกลกันเราโทรหากันทุกเวลา และเค้าก็ดูแลค่าใช้จ่ายรายเดือนให้เราเดือนละ1หมื่นบาท เวลารถเสียเค้าคอยออกเงินซ่อมให้. คบกันมาแบบนี้9ปีแล้วปีแล้ว
อยู่มาวันนึงเราเจ็บป่วยด้วยสวัสดิการราชการเราสามารถเบิกได้ แต่ถ้าเลือกหมอบางทีก็อาจจะเบิกไม่ได้หมด
วันที่รู้ว่าป่วยเค้าอยู่เคียงข้างเราและบอกว่าไม่ต้องกังวลเค้าจะอยู่เคียงข้างเรา
พอวันที่เราปรึกษาเค้าว่าถ้าไปแบบธรรมดาก็จะเบิกได้ ถ้าไปแบบเลือกหมอจะมีส่วนต่างต้องจ่ายเอง เราถามเค้าว่าเอายังไงดี ช่วยตัดสินใจทีชีวิตเราขึ้นอยู่กับเค้า เค้าบอกว่า " ขอคิดก่อน และเงียบไปพักนึงก็พูดว่า ให้ได้แค่5หมื่นมากกว่านั้นก็ลำบาก ถ้าแสน ก็โหมันไม่น่าไหวคือก็จ่ายได้หละแต่ต้องมาจัดสรรจำกัดชีวิตเพิ่มขึ้น"
เราอึ้งแป๊ป. ในใจก็คิดน้อยใจ ที่ผ่านมาจ่ายให้เราได้ทุกอย่างรวมๆก็มากกว่านี้ทำไมตอบคราวนี้ถึงห้วนนักเรื่องการเจ็บป่วยเราก๋ใช่อยากจะป่วยนะ ก็รู้นะว่าทำเค้าลำบากแต่ ทำไมไม่มีศิลปะในการพูดให้เรารู้สึกดีกว่านี้" เราก็เริ่มคุยกับเค้าว่า
ความรักเรายื้อมานานแล้วนะ ทะเลาะตลอดเรื่องไกลกัน ถึงเค้าจะดีในทุกๆเรื่อง แต่ ความไกลมันบังคับ
ทุกครั้งต้องมีเรื่องไม่เข้าใจโผล่มาตลอด เรื่องเดียวที่เค้าไม่เคยมีเลยคือเค้า(ซื่อสัตย์มากไม่เคยนอกใจเลย
พอชวนกันมีปากเสียงเค้าก็พูดออกมาว่าเราไม่เคยประหยัดให้เค้า อยากให้คิดแบบเดียวกันเงินที่เค้าหามาได้เราใช้หมด อ้าวก็มันค่าบ้าน ค่าน้ำมันรถ ก็หมดแล้วเหลือค่ากินแค่4000เอง มันจะไม่หมดได้ไงเราไม่ได้ใช้อย่างอื่น เค้าก็บอกว่าไม่ใช้แก๊สหละประหยัดใช้แต่น้ำมัน
คือ!!!! เรางงว่าอยู่ดีๆค่าซ่อมร่างที่ต้องออกส่วนต่าง มันไปกระตุกต่อมแฟนขนาดนี้เลยหรือ
คือน้อยใจมาก.
เรายอมรับว่าเค้าดูแลเรื่องเงินดี ให้เราได้ใช้ชีวิตดีขึ้น แค่ทุกวันนี้เราเจอกันแค่เสาร์อาทิตย์. เป็นแบบนี้มา9ปี
แล้ววันนี้เราสร้างความลำบากขนาดนั้นเหรอ ค่าเจ็บป่วยมันทำให้เค้าคิดวนไปเรื่อง นู่นนี่เลย
ตกลงเราไม่ควรยื้อต่อไปใช่ไหม เป็นภาระให้เค้าปล่าวๆ
ปัญหาเรื่องเงินและการเจ็บป่วย ถ้าเราเชื่อว่าเรารักเค้าเราควรให้อภัยเค้าไหม
เค้ากับเราทำงานไกลกันมาก อยู่วันนึงเค้าบอกชอบเราเราตกลงเป็นแฟนกันทั้งที่ ต่สงก็อยู่ไกลกันเราโทรหากันทุกเวลา และเค้าก็ดูแลค่าใช้จ่ายรายเดือนให้เราเดือนละ1หมื่นบาท เวลารถเสียเค้าคอยออกเงินซ่อมให้. คบกันมาแบบนี้9ปีแล้วปีแล้ว
อยู่มาวันนึงเราเจ็บป่วยด้วยสวัสดิการราชการเราสามารถเบิกได้ แต่ถ้าเลือกหมอบางทีก็อาจจะเบิกไม่ได้หมด
วันที่รู้ว่าป่วยเค้าอยู่เคียงข้างเราและบอกว่าไม่ต้องกังวลเค้าจะอยู่เคียงข้างเรา
พอวันที่เราปรึกษาเค้าว่าถ้าไปแบบธรรมดาก็จะเบิกได้ ถ้าไปแบบเลือกหมอจะมีส่วนต่างต้องจ่ายเอง เราถามเค้าว่าเอายังไงดี ช่วยตัดสินใจทีชีวิตเราขึ้นอยู่กับเค้า เค้าบอกว่า " ขอคิดก่อน และเงียบไปพักนึงก็พูดว่า ให้ได้แค่5หมื่นมากกว่านั้นก็ลำบาก ถ้าแสน ก็โหมันไม่น่าไหวคือก็จ่ายได้หละแต่ต้องมาจัดสรรจำกัดชีวิตเพิ่มขึ้น"
เราอึ้งแป๊ป. ในใจก็คิดน้อยใจ ที่ผ่านมาจ่ายให้เราได้ทุกอย่างรวมๆก็มากกว่านี้ทำไมตอบคราวนี้ถึงห้วนนักเรื่องการเจ็บป่วยเราก๋ใช่อยากจะป่วยนะ ก็รู้นะว่าทำเค้าลำบากแต่ ทำไมไม่มีศิลปะในการพูดให้เรารู้สึกดีกว่านี้" เราก็เริ่มคุยกับเค้าว่า
ความรักเรายื้อมานานแล้วนะ ทะเลาะตลอดเรื่องไกลกัน ถึงเค้าจะดีในทุกๆเรื่อง แต่ ความไกลมันบังคับ
ทุกครั้งต้องมีเรื่องไม่เข้าใจโผล่มาตลอด เรื่องเดียวที่เค้าไม่เคยมีเลยคือเค้า(ซื่อสัตย์มากไม่เคยนอกใจเลย
พอชวนกันมีปากเสียงเค้าก็พูดออกมาว่าเราไม่เคยประหยัดให้เค้า อยากให้คิดแบบเดียวกันเงินที่เค้าหามาได้เราใช้หมด อ้าวก็มันค่าบ้าน ค่าน้ำมันรถ ก็หมดแล้วเหลือค่ากินแค่4000เอง มันจะไม่หมดได้ไงเราไม่ได้ใช้อย่างอื่น เค้าก็บอกว่าไม่ใช้แก๊สหละประหยัดใช้แต่น้ำมัน
คือ!!!! เรางงว่าอยู่ดีๆค่าซ่อมร่างที่ต้องออกส่วนต่าง มันไปกระตุกต่อมแฟนขนาดนี้เลยหรือ
คือน้อยใจมาก.
เรายอมรับว่าเค้าดูแลเรื่องเงินดี ให้เราได้ใช้ชีวิตดีขึ้น แค่ทุกวันนี้เราเจอกันแค่เสาร์อาทิตย์. เป็นแบบนี้มา9ปี
แล้ววันนี้เราสร้างความลำบากขนาดนั้นเหรอ ค่าเจ็บป่วยมันทำให้เค้าคิดวนไปเรื่อง นู่นนี่เลย
ตกลงเราไม่ควรยื้อต่อไปใช่ไหม เป็นภาระให้เค้าปล่าวๆ