มันใช่รึเปล่า?กับการหลงรักใครคนหนึ่งแล้วชีวิตมันแปลกไป

จากวันที่เริ่มต้นแล้วก็จบลงเหมือนเดิมเป็นกิจวัตร ผู้คนเข้ามา พูดคุยพบปะ สนทนาแล้วก็แยกย้ายกันไป แต่อยู่ๆก็มีคนๆหนึ่งโผล่เข้ามา หัวนอนปลายเท้าเป็นไงก็ไม่เคยพบเห็น ลูกเต้าเหล่าใครก็ไม่รู้ แต่ทำไม๊มันวนเวียนมาเยี่ยมเยียนในความคิดอยู่ตลอดเวลา มาไม่มาเปล่า นำความรู้สึกตื่นเต้น หงอยเหงา เศร้าศร้อย มาเป็นพรวน วนเวียนสับกันอยู่อย่างงี้ทั้งวี่ทั้งวัน อารมภ์แปรปรวนเหมือนคนโรคจิต รู้นะรู้ว่ามันเรียกว่าอาการ "หลง" แต่มันจะมาเยอะไปมั้ย เป็นอาการนี้กับทุกคนจะไม่ว่า แต่ดั้นมีอาการนี้กับ "เธอ" คนนี้เท่านั้น รู้สึกเหมือนกลับไปเป็นเด็ก เหมือนคนมองอะไรไม่ออก มองอะไรไม่เป็น มือสั่น ปากสั่น ทั้งๆที่ก็ผ่านการใช้ชีวิตมาระดับหนึ่ง เฮ้อ...
"เพลง" จากเป็นเพลงที่ไม่ค่อยได้เปิดฟัง ก็กลับนึกถึงมันออกและก็ดันอยากฟัง ฟังแล้วก็ดีใจ แต่บางครั้งที่ฟิวลิ่งมันตกหรือเปลี่ยนก็รู้สึกรำคาญ
"ไลน์" จากที่วันๆจะมานั่งไล่อ่านข้อความจากกรุ๊ปเพื่อน กลับมารอแค่ตัวหนังสือ "READ" ไม่อ่านก็รู้สึกรอตลอดเวลา ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ด่าเพื่อนเยอะแยะว่าถ้ามีธุระให้โทรไม่ต้องไลน์เพราะกูไม่ได้สนใจตลอดเวลา เฮ้อ....

อยากจะระบายลงเฟสแต่ก็ไม่กล้าเพราะเดี๋ยวจะต้องมานั่งตอบคำถาม ไม่ใช่ไม่อยากเล่า อยากระบายใจจะขาดใครก็ได้ แต่ก็ดูเวิ่นเว้อ ความมั่นใจจากปรกติมี 120% เหลือแค่50% เฮ้อ...

อยากฝากบอกถึง"เธอ"นะว่า เธอโครตโดนใจเราเลย โดนจนไม่คิดว่ามันจะมีอยู่จริง ส่วนผสมที่เราชอบมารวมตัวกันได้ มันมีคนแบบนี้อยู่บนโลกนี้จริงๆหรอฟ่ะ เหมือนความฝันเลย อยากจะให้รับรู้ความรู้สึกนี้มาก แต่มันก็คงเร็วไป กลัวว่าเดี๋ยวมันจะได้ทานแห้ว ทั้งๆที่รู้ว่า การจีบสาว ยิ้มทานแห้วเป็นเรื่องปรกติ เฮ้อ.....

ขอระบายเล็กน้อยนะครับ
ถ้ามีฟิวจะมาเล่าเป็น shot shot เลยเอาตั้งแต่ต้น จน ถึงปัจจุบัน เพราะไม่รู้จะถามใครถามคนในเนตเนี่ยแหละ ไม่มี BIAS ด้วย
ปล. อายุความไม่ถึงอาทิตย์ ยังเป็นซะขนาดนี้ ร้างกายตัวเองยิ้มก็เพี้ยน บิ้วตัวเองอยู่นั่นแหละ เฮ้อ.....
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่