มันคงเป็นความรู้สึกที่หน่วงนะคะ ที่เราได้มีโอกาสเจอคนที่เราคิดว่าใช่ และเราชอบเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน แต่เรากลับไม่ได้พูดคุยกันเลยแม้สักคำในวันนั้น ได้แต่แอบมองมาจนถึงทุกวันนี้
ย้อนไปเมื่อ 8 เดือนที่แล้ว เราได้มีโอกาสไปดูงานที่คอนโดแห่งหนึ่ง แถวๆเขาใหญ่ เราได้พบผู้ชายคนหนึ่ง นั่งคุยงานอยู่โต๊ะใกล้ๆเรา ตอนแรกเราไม่ทันได้สังเกต แต่เรารู้สึกว่ามีคนแอบมองอยู่ เราจึงหันไปที่ที่เขานั่ง แล้วเราก็ได้สบตากับเขาพอดี วินาทีนั้นคือเราประทับใจเขาตั้งแต่ครั้งแรกเลยค่ะ
แต่ด้วยความที่เราเป็นคนไม่กล้าแสดงออกมากเวลาเจอคนที่ชอบจริงๆ เราเลยไม่กล้าที่จะสบตาเขาต่อ ตอนนั้นแอบดีใจนะคะที่เขามองเรา แต่พอเราคุยงานไปสักพัก เขาก็ลุกเดินออกไป เขาได้มองมาที่เราอีกรอบ ตอนนั้นคิดว่าหนังม้วนนี้จบแล้ว
แต่ความรู้สึกของเรามันไม่จบ เรากลับมากรุงเทพเรายังคงนึกถึงเขาอยู่ เราจึงลองค้นหาแท็กสถานที่ที่คอนโดนั้นใน Instagram เผื่อเขาจะอัพรูปลงแล้วแท็กสถานที่นั้นลงบ้าง เราจะได้มีโอกาสเจอเขาในโลกโซเชียล แล้วโชคก็เข้าข้างค่ะ เขาอัพรูปจริงๆ เราจำเขาได้ในทันที แต่เราไม่กล้ากดติดตามนะคะ แอบส่องเฉยๆ เราแอบดูชีวิตประจำวันของเขาจนรู้ว่าเขาชื่ออะไร ทำงานอะไร ชอบทำอะไร ชอบไปที่ไหน แล้วรู้ว่าเขายังโสด เราแอบเข้าไปดูเขาบ่อยมากค่ะ จนมันก่อเกิดความรู้สึกมากขึ้นทุกๆวัน แต่มันคงยังไม่ใช่ความรักหรอกค่ะ เพราะเรายังไม่ได้ลองคุยกันเลยนี่เนอะ
ตั้งแต่ตอนนั้นถึงตอนนี้เราแอบส่องเขามาก็ 8 เดือนได้แล้วค่ะ แอบตกใจเหมือนกันที่เราติดตามคนที่เราไม่รู้จักได้นานขนาดนี้ เราจึงตัดสินใจกดติดตามเขาไป ไม่รู้ว่าเขาจะจำเราได้ไหม ไม่อยากคาดหวังอะไร แต่!! เขากดติดตามเรากลับค่ะ ตอนนั้นแอบอมยิ้ม เพราะเราไม่รู้ว่าเขาติดตามเพราะเขาจำเราได้หรือไม่ได้ แค่เขากดติดตามกลับมันก็ทำให้เรามีความสุขมาก
ถามว่าเราจะลองทักลองพูดคุยกับเขาไหม เราว่าเราไม่อยากรู้จักเขาค่ะ เรากลัวว่าเขาจะไม่ได้เป็นไปตามที่เราคิดไว้ เราอยากเก็บภาพของเขาตามที่เราเห็นภายนอกไว้อย่างนั้น ให้เขาได้เป็นผู้ชายในฝันของเราต่อไป
และปัจจุบันเขาเปิดตัวแฟนค่ะ แฟนเขาน่ารักดี เหมาะกับเขา ขนาดเราเป็นผู้หญิงเรายังแอบยิ้มเวลาดูรูปแฟนเขาเลยค่ะ
ขอบคุณพันทิปนะคะที่เปิดพื้นที่ให้เราได้ระบายความในใจออกมาได้โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าเราเป็นใคร
ขอบคุณความรู้สึกของตัวเองที่ไม่มีมากเกินไปจนเป็นมีดทิ่มความรู้สึก
ขอบคุณ คุณนะคะ ที่ทำให้เรามีความสุขทุกครั้งที่เราได้แอบดูคุณ
ยินดีที่(ได้แอบชอบคนที่)ไม่รู้จัก
ย้อนไปเมื่อ 8 เดือนที่แล้ว เราได้มีโอกาสไปดูงานที่คอนโดแห่งหนึ่ง แถวๆเขาใหญ่ เราได้พบผู้ชายคนหนึ่ง นั่งคุยงานอยู่โต๊ะใกล้ๆเรา ตอนแรกเราไม่ทันได้สังเกต แต่เรารู้สึกว่ามีคนแอบมองอยู่ เราจึงหันไปที่ที่เขานั่ง แล้วเราก็ได้สบตากับเขาพอดี วินาทีนั้นคือเราประทับใจเขาตั้งแต่ครั้งแรกเลยค่ะ
แต่ด้วยความที่เราเป็นคนไม่กล้าแสดงออกมากเวลาเจอคนที่ชอบจริงๆ เราเลยไม่กล้าที่จะสบตาเขาต่อ ตอนนั้นแอบดีใจนะคะที่เขามองเรา แต่พอเราคุยงานไปสักพัก เขาก็ลุกเดินออกไป เขาได้มองมาที่เราอีกรอบ ตอนนั้นคิดว่าหนังม้วนนี้จบแล้ว
แต่ความรู้สึกของเรามันไม่จบ เรากลับมากรุงเทพเรายังคงนึกถึงเขาอยู่ เราจึงลองค้นหาแท็กสถานที่ที่คอนโดนั้นใน Instagram เผื่อเขาจะอัพรูปลงแล้วแท็กสถานที่นั้นลงบ้าง เราจะได้มีโอกาสเจอเขาในโลกโซเชียล แล้วโชคก็เข้าข้างค่ะ เขาอัพรูปจริงๆ เราจำเขาได้ในทันที แต่เราไม่กล้ากดติดตามนะคะ แอบส่องเฉยๆ เราแอบดูชีวิตประจำวันของเขาจนรู้ว่าเขาชื่ออะไร ทำงานอะไร ชอบทำอะไร ชอบไปที่ไหน แล้วรู้ว่าเขายังโสด เราแอบเข้าไปดูเขาบ่อยมากค่ะ จนมันก่อเกิดความรู้สึกมากขึ้นทุกๆวัน แต่มันคงยังไม่ใช่ความรักหรอกค่ะ เพราะเรายังไม่ได้ลองคุยกันเลยนี่เนอะ
ตั้งแต่ตอนนั้นถึงตอนนี้เราแอบส่องเขามาก็ 8 เดือนได้แล้วค่ะ แอบตกใจเหมือนกันที่เราติดตามคนที่เราไม่รู้จักได้นานขนาดนี้ เราจึงตัดสินใจกดติดตามเขาไป ไม่รู้ว่าเขาจะจำเราได้ไหม ไม่อยากคาดหวังอะไร แต่!! เขากดติดตามเรากลับค่ะ ตอนนั้นแอบอมยิ้ม เพราะเราไม่รู้ว่าเขาติดตามเพราะเขาจำเราได้หรือไม่ได้ แค่เขากดติดตามกลับมันก็ทำให้เรามีความสุขมาก
ถามว่าเราจะลองทักลองพูดคุยกับเขาไหม เราว่าเราไม่อยากรู้จักเขาค่ะ เรากลัวว่าเขาจะไม่ได้เป็นไปตามที่เราคิดไว้ เราอยากเก็บภาพของเขาตามที่เราเห็นภายนอกไว้อย่างนั้น ให้เขาได้เป็นผู้ชายในฝันของเราต่อไป
และปัจจุบันเขาเปิดตัวแฟนค่ะ แฟนเขาน่ารักดี เหมาะกับเขา ขนาดเราเป็นผู้หญิงเรายังแอบยิ้มเวลาดูรูปแฟนเขาเลยค่ะ
ขอบคุณพันทิปนะคะที่เปิดพื้นที่ให้เราได้ระบายความในใจออกมาได้โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าเราเป็นใคร
ขอบคุณความรู้สึกของตัวเองที่ไม่มีมากเกินไปจนเป็นมีดทิ่มความรู้สึก
ขอบคุณ คุณนะคะ ที่ทำให้เรามีความสุขทุกครั้งที่เราได้แอบดูคุณ