เราจะทำยังไงดีค่ะ อยากได้คำปรึกษาค่ะ ขอร้องมาตอบกระทู้นี้หน่อยย T_T #เรื่องความรักค่ะ

คือเรารู้จักกับพี่ผู้หญิงคนนึงค่ะ เค้าเป็นเพื่อนสนิทกับพี่สาวเรา สนิทกันมากกๆ วันปีใหม่ '59 นี้เอง เค้าทักเรามาหลังจากนั้นคุยกันยาวๆเลยค่ะตอนนี้ก็ยังคุย 5 เดือนกว่าๆได้แล้วที่คุยกัน เราเป็นคนเพ้อจัดค่ะ 55555 พอพี่เค้าทำอะไรให้ หรือเวลาเจอพี่เค้า เราจะตั้งสเตตัสลงเฟสบ้าง ทวิตบ้าง เยอะแยะเลย แล้วเหมือนว่าพี่เค้าจะรู้ด้วยค่ะว่าเราแอบชอบพี่เค้าอยู่ แต่พี่เค้าก็ยังคุยกับเราแต่มันไม่เหมือนเดิม แต่ก่อนโทรหากันบ่อยๆ พี่เค้าเป็นคนโทรมานะค่ะ เราไม่ได้โทรไปก่อน ก็คุยกันเพลินเลยตี 3 กว่าจะวาง55555 ช่วงนั้นรู้สึกดีกับพี่เค้ามากๆ จนมีอยู่พักนึงพี่เค้าสอบไม่ค่อยว่างเลยไม่ได้คุยกันนาน เราเลยรู้สึกว่าเราคงไม่ได้ชอบพี่เค้าจริงๆจังๆหรอก จนวันนึงเราได้ไปเที่ยวกับพี่สาวเรา แล้วพี่สาวเราชวนพี่คนนั้นไปด้วย รู้สึกสนิทกันมากขึ้นนะ ได้คุยกันเยอะแยะเลย เราเลยกลับมารู้สึกแบบนั้นอีกครั้ง... เราว่าเราเป็นคนหวั่นไหวกับอะไรง่ายๆเลยรู้สึกแบบนี้ จนวันนึงก็คือเมื่อวาน เค้าออกตัวชัดมากว่าเค้ารู้ว่าเราชอบเค้า เราอยากตัดใจให้ได้ค่ะ เราเลยไม่อ่านแชทพี่เค้า พี่เค้าคงกลัวเราจะทำอะไรโง่ๆมั้ง เลยทักมาหมดเลยค่ะ ทักไอจี ทักข้อความในทวีต ทักแชทในเฟสมา 6 ข้อความ พี่เค้าอุตส่าห์สมัคร Ask.fm มาคุยกับเรา เรารู้ว่าเป็นเค้า เราเลยเลือกที่จะไม่ตอบเพราะเราอยากตัดใจจริงๆ เราเปิดทวีตไปพี่เค้าโพสต์ว่า ขอโทษ เราโพสต์กลับไปว่ามันยากจริงๆนะถ้าจะเลิกรู้สึกกับใครซักคน พี่เค้าโพสต์ต่อมาว่า ไม่ต้องเลิกรู้สึกก็ได้นะ5555 เราโพสต์ไปอีกว่า ใครจะมาเข้าใจ พี่เค้าทวิตกลับมาว่า เราเข้าใจแกนะ เราก็ชอบคุยกับแก แต่เรามีเหตุผลบางอย่าง เรารีทวิตของคนอื่นทำนองอกหักไปเรื่อยๆจนพี่เค้าทวิตกลับมาอีกว่า ที่ไม่อ่านไม่ตอบคงไม่อยากคุยแล้วล่ะซิ และแล้วเค้าส่งข้อความมาใหม่ทำนองว่า ที่เงียบไปไม่อยากคุยกับเราใช่มั้ย งั้นฝันดีนะ เราตอบกลับไปว่า ฝันดีค้ะ และหลังจากนั้นก็คุยกันต่ออีก เราเกลียดตัวเองมากที่ใจอ่อนแบบนี้เลิกนิสัยนี้ไม่ได้ซักที สุดท้ายนิสัยใจอ่อนแบบนี้ก็วกกลับมาทำร้ายเราเองนี้แหละ เฮ้ออ เรารู้มาอีกอย่างคือเค้าเคยมีแฟนเป็นผู้หญิง และเราเดาว่าเค้าอาจจะชอบพี่สาวเราด้วยก็ได้ เพราะวีดีโอคอลหากันตลอด และเวลาเค้าอยู่ด้วยกันมันไม่เหมือนเพื่อนอ่ะค่ะ แต่เราไม่โกรธ ไม่เกลียด ไม่อิจฉาพี่สาวเราหรอก เพราะเรารักพี่เรามากก แต่เราโกรธตัวเองที่หวั่นไหวกับอะไรง่ายเกินไปมากกว่า เฮ้อออ เราไม่อยากสู้หน้าพี่เค้าเลย จะไม่คุยต่อก็กลัวเสียมารยาท แต่ก็นะเราก็อยากคุยกับเค้าต่อนั้นแหละ แต่ตรงนั้นไม่ใช่ที่ของเรา เราเลยบอกตัวเองว่าควรออกมา แต่ใจเราอยากคุยต่อ อยากคุยกันไปนานๆ แบบเดิมมากกว่า เราอยากให้ทุกอย่างมันเป็นเหมือนตอนเราคุยกับพี่เค้าใหม่ๆ TT แต่คงเป็นไปไม่ได้แล้ว เพราะเค้ารู้แล้วว่าเรารู้สึกยังกับเค้า เราเกือบตัดใจได้แล้วตอนนี้เพราะเรารู้ว่าถ้าวันนึงเราได้เจอกับพี่เค้าอีกเราคงดูหน้าพี่เค้าไม่ติด เราลำบากใจมากๆ ไม่รู้จะทำยังไง ขอคำปรึกษาหน่อยนะค่ะ คนรอบข้างเราไม่กล้าเล่าให้ฟังเลยย TT