ผมย้ำก่อนเลยตั้งแต่ต้นกระทู้ ว่านักวิจารณ์ในมุมมองของผมมีสองอย่างหลักๆครับ อย่างแรกคือนักวิจารณ์สำหรับคนทั่วไป / จะเป็นคนที่ดูหนังมามากมาน้อยไม่สำคัญ / โลกแคบโลกกว้างไม่สำคัญ / มีอคติกับค่ายหนังหรือดาราไม่สำคัญ / สำคัญคือเป็นใครก็ได้ที่มีเสียงดังพอ ที่พูดที่บอกไปแล้ว มีคนได้ยินคำบอกเล่านั้นเยอะมากประมาณนึง ขอบเขตสำหรับคำว่าเยอะบางคนก็ไม่เท่ากันอีก ตั้งแต่มีคนได้ยินเพียงหลักพัน หลักหมื่น หลักแสน หลักล้าน ฯลฯ ซึ่งส่วนใหญ่คนเหล่านี้คือแอดมินเพจหนังต่างๆในเฟซบุคนั่นละ ผมเรียกนักวิจารณ์ประเภทนี้ว่า..
"นักวิจารณ์มหาชน"
มาถึงนักวิจารณ์ประเภทเรียนมาทางสายภาพยนตร์โดยตรง เป็นกูรูความรู้แน่น ดูหนังมามากมาย ศึกษาศาสตร์นี้อย่างถ่องแท้ ท่านเหล่านั้นอาจจะไม่เสียงดังเท่ากลุ่มข้างบน แต่อาจจะแฝงตัวเป็นคอลัมนิสท์ให้สำนักข่าวที่น่าเชื่อถือ อาจเป็นแอดมินเพจหนังในเฟซบุคเช่นกัน เป็นที่เคารพของสื่อและวงการหนัง เสียงของท่านอาจจะไม่ได้ยินถึงมวลชนส่วนใหญ่ แต่เสียงของท่านผู้อยู่ในวงการได้ยินและรับฟังท่านแน่นอน ถึงจะตีมึนว่าไม่รับรู้ก็เถอะ 555+ ผมขอเรียกท่านเหล่านั้นว่า..
"นักวิจารณ์มืออาชีพ"
คราวนี้ นักวิจารณ์มืออาชีพบางคนก็เป็นนักวิจารณ์มหาชนเช่นกัน เพราะนอกจากท่านเหล่านั้นจะรู้ลึกรู้จริง ท่านเหล่านั้นยังเสียงดังและป็อบปูล่ามีชื่อเสียงด้วย เมื่อท่านกูรูผู้รู้วิจารณ์หนังเรื่องใดออกมา ก็จะมีหลักการอ้างอิงมารองรับคำวิจารณ์ของตนเอง เรื่องที่วิจารณ์ไม่เป็นกลาง มีอคติ หรือเรื่องที่คนรับฟังจะเห็นด้วยกับคำวิจาณ์เหล่านั้นหรือไม่ ก็สุดแล้วแต่ละครับ ตรงนี้ผมว่านักวิจารณ์มืออาชีพรับสภาพฟีดแบคได้อยู่แล้ว เพราะรู้ว่าต้องมีแน่นอน
ส่วนทางด้านนักวิจารณ์มหาชน นี่ละที่ท่านควรพึงรับรู้ไว้ว่า ถ้าเมื่อใดก็ตามที่ท่านออกความเห็นเกี่ยวกับเรื่องนั้นๆ มันต้องมีฟีดแบคกลับมาสองอย่างเช่นกัน คือทั้งเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย ถึงปากท่านจะบอกว่าท่านแค่รีวิวนะ ไม่ได้เป็นนักวิจารณ์ แต่ผู้รับฟังท่านส่วนมากไม่ได้คิดเช่นนั้น เพราะเมื่อท่านมีเสียงดังคนฟังหลักแสนหลักล้าน ท่านกลายเป็นผู้มีอิทธิพลกับการตัดสินใจของผู้คนพอสมควรเลยละ สังคมยกให้ท่านเป็นนักวิจารณ์ไปโดยปริยาย เพราะนักวิจารณ์ไม่ต้องสอบใบประกอบวิชาชีพนี่นา ใครๆก็เป็นได้ (ทั้งสถาปนาตัวเอง และมีผู้อื่นแต่งตั้ง)
ส่วนนักรีวิวเป็นเช่นไร? นักรีวิวก็คือที่เราเห็นมากมายในพันทิปและโซเชียลทั้งหลายนี่ละครับ คือบุคคลผู้ชื่นชอบการดูหนังทั่วไป ที่ไปดูมาแล้วมาเล่า หรือ
"วิพากษ์วิจารณ์" ให้คนอื่นๆฟัง ว่ารู้สึกบวกหรือลบกับหนังเรื่องนั้นๆเช่นไร ซึ่งนักรีวิวส่วนใหญ่เสียงไม่ดังพอ ไม่มีมหาชนคอยฟังเสียงท่าน เป็นมิสเตอร์โนบอดี้ แต่เมื่อมิสเตอร์โนบอดี้มีเสียงไปในทิศทางเดียวกันเป็นส่วนใหญ่ ก็เกิดพลังส่งให้หนังเรื่องนั้นๆดังหรือดับได้เช่นกัน
ประเด็นมันอยู่ตรงนี้ ผมว่านักรีวิวกับนักวิจารณ์นั้น "คนส่วนใหญ่" แยกไม่ออกหรอกครับ แต่ที่แยกออกแน่ๆคือ เมื่อใดก็ตามที่คุณก้าวข้ามจากมิสเตอร์โนบอดี้กลายเป็นซัมวัน คุณจะเสียงดังคนได้ยินคำพูดคุณเยอะ คุณต้องรับผิดชอบคำพูดของคุณ และรับสภาพฟีดแบคให้ได้ เช่นถ้าคุณรีวิวหรือวิจารณ์เรื่องใดออกไปขัดใจผู้คนกลุ่มนึง ผู้คนกลุ่มนั้นก็ "มีสิทธิ์" ที่จะวิจารณ์คุณกลับได้เช่นกัน
คราวนี้ก็อยู่ที่อีคิวและวุฒิภาวะของซัมวันทั้งหลายละครับ ว่าจะรับมือกับกระแสย้อนกลับทั้งทางดีและทางแย่เช่นไร?
อันนี้ผมพูดถึงในวงการหนังวงการละครเท่านั้นนะครับ จบการบ่น 555+ สวัสดีครับ
นักรีวิว และ นักวิจารณ์ แตกต่างกันอย่างไร
"นักวิจารณ์มหาชน"
มาถึงนักวิจารณ์ประเภทเรียนมาทางสายภาพยนตร์โดยตรง เป็นกูรูความรู้แน่น ดูหนังมามากมาย ศึกษาศาสตร์นี้อย่างถ่องแท้ ท่านเหล่านั้นอาจจะไม่เสียงดังเท่ากลุ่มข้างบน แต่อาจจะแฝงตัวเป็นคอลัมนิสท์ให้สำนักข่าวที่น่าเชื่อถือ อาจเป็นแอดมินเพจหนังในเฟซบุคเช่นกัน เป็นที่เคารพของสื่อและวงการหนัง เสียงของท่านอาจจะไม่ได้ยินถึงมวลชนส่วนใหญ่ แต่เสียงของท่านผู้อยู่ในวงการได้ยินและรับฟังท่านแน่นอน ถึงจะตีมึนว่าไม่รับรู้ก็เถอะ 555+ ผมขอเรียกท่านเหล่านั้นว่า..
"นักวิจารณ์มืออาชีพ"
คราวนี้ นักวิจารณ์มืออาชีพบางคนก็เป็นนักวิจารณ์มหาชนเช่นกัน เพราะนอกจากท่านเหล่านั้นจะรู้ลึกรู้จริง ท่านเหล่านั้นยังเสียงดังและป็อบปูล่ามีชื่อเสียงด้วย เมื่อท่านกูรูผู้รู้วิจารณ์หนังเรื่องใดออกมา ก็จะมีหลักการอ้างอิงมารองรับคำวิจารณ์ของตนเอง เรื่องที่วิจารณ์ไม่เป็นกลาง มีอคติ หรือเรื่องที่คนรับฟังจะเห็นด้วยกับคำวิจาณ์เหล่านั้นหรือไม่ ก็สุดแล้วแต่ละครับ ตรงนี้ผมว่านักวิจารณ์มืออาชีพรับสภาพฟีดแบคได้อยู่แล้ว เพราะรู้ว่าต้องมีแน่นอน
ส่วนทางด้านนักวิจารณ์มหาชน นี่ละที่ท่านควรพึงรับรู้ไว้ว่า ถ้าเมื่อใดก็ตามที่ท่านออกความเห็นเกี่ยวกับเรื่องนั้นๆ มันต้องมีฟีดแบคกลับมาสองอย่างเช่นกัน คือทั้งเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย ถึงปากท่านจะบอกว่าท่านแค่รีวิวนะ ไม่ได้เป็นนักวิจารณ์ แต่ผู้รับฟังท่านส่วนมากไม่ได้คิดเช่นนั้น เพราะเมื่อท่านมีเสียงดังคนฟังหลักแสนหลักล้าน ท่านกลายเป็นผู้มีอิทธิพลกับการตัดสินใจของผู้คนพอสมควรเลยละ สังคมยกให้ท่านเป็นนักวิจารณ์ไปโดยปริยาย เพราะนักวิจารณ์ไม่ต้องสอบใบประกอบวิชาชีพนี่นา ใครๆก็เป็นได้ (ทั้งสถาปนาตัวเอง และมีผู้อื่นแต่งตั้ง)
ส่วนนักรีวิวเป็นเช่นไร? นักรีวิวก็คือที่เราเห็นมากมายในพันทิปและโซเชียลทั้งหลายนี่ละครับ คือบุคคลผู้ชื่นชอบการดูหนังทั่วไป ที่ไปดูมาแล้วมาเล่า หรือ "วิพากษ์วิจารณ์" ให้คนอื่นๆฟัง ว่ารู้สึกบวกหรือลบกับหนังเรื่องนั้นๆเช่นไร ซึ่งนักรีวิวส่วนใหญ่เสียงไม่ดังพอ ไม่มีมหาชนคอยฟังเสียงท่าน เป็นมิสเตอร์โนบอดี้ แต่เมื่อมิสเตอร์โนบอดี้มีเสียงไปในทิศทางเดียวกันเป็นส่วนใหญ่ ก็เกิดพลังส่งให้หนังเรื่องนั้นๆดังหรือดับได้เช่นกัน
ประเด็นมันอยู่ตรงนี้ ผมว่านักรีวิวกับนักวิจารณ์นั้น "คนส่วนใหญ่" แยกไม่ออกหรอกครับ แต่ที่แยกออกแน่ๆคือ เมื่อใดก็ตามที่คุณก้าวข้ามจากมิสเตอร์โนบอดี้กลายเป็นซัมวัน คุณจะเสียงดังคนได้ยินคำพูดคุณเยอะ คุณต้องรับผิดชอบคำพูดของคุณ และรับสภาพฟีดแบคให้ได้ เช่นถ้าคุณรีวิวหรือวิจารณ์เรื่องใดออกไปขัดใจผู้คนกลุ่มนึง ผู้คนกลุ่มนั้นก็ "มีสิทธิ์" ที่จะวิจารณ์คุณกลับได้เช่นกัน
คราวนี้ก็อยู่ที่อีคิวและวุฒิภาวะของซัมวันทั้งหลายละครับ ว่าจะรับมือกับกระแสย้อนกลับทั้งทางดีและทางแย่เช่นไร?
อันนี้ผมพูดถึงในวงการหนังวงการละครเท่านั้นนะครับ จบการบ่น 555+ สวัสดีครับ