เรื่องราวของรักครั้งแรก...12ปีเต็ม..

เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นกับ จขกท เอง  ตอนนั้นอายุประมาณ17 มีแฟน และก็คงเป็นรักครั้งแรกมั้ง ช.เค้าเป็นคนค่อนข้างดูดีมีเสน่ สาวเพียบ เราก็เฉยๆนะตอนแรก แต่เค้ากลับจีบเราซะงั้น คุยไปคุยมาตกลงเป็นแฟนกัน คบกันได้ประมาณ3ปี แล้วก็เลิกกัน  เลิกกันแบบงงๆ คือ..ตื่นมาแล้วไม่เจอใคร!! ตามหา ทุกๆที่บ้านพ่อบ้านแม่ทุกบ้านแต่แล้วก็ไม่มีวี่แวว ทั้งๆที่เดือนหน้าเราจะแต่งงานกัน ร้องไห้ฟูมฟายแบบสาหัสมาก ได้อาทิตย์นึงเค้าโทรมาบอกว่า "หมูดูแลตัวเองดีๆนะ " เค้ายังอยากใช้ชีวิตอิสระก่อน ขอโทษ" เราเหรอ นิ่ง ช็อค...มีดกรีดลงแผลเดิม .. เรารอเค้ากลับมาประมาณ1ปีเต็ม มีแต่เสียงเค้าที่โทรมาแค่อวยพรวันเกิดบ้าง ปีใหม่บ้าง เราก็เริ่มหมดหวังที่เค้าจะกลับมา เลยเปิดโอกาสให้ตัวเอง ได้คบกับคนนึง เหมือนฟ้าหลังฝน ดีกับเราทุกๆอย่างตามดูแลตั้งแต่วันที่เราโดนทิ้ง และเราก็คบกับพี่เค้ามาตลอด จนถึงวันนี้ก็ประมาณ8ปีแล้วค่ะ....8ปีที่คบกับพี่เค้า ใจเราเองยังคอยเป็นห่วง ยังอยากรู้ข่าวคราวของเค้า  เค้าเองก็เหมือนกัน เรายังอวยพรวันเกิดให้กัน ทุกๆปีเรายังคิดถึงกัน  ยังมีความรู้สึกดีๆให้กัน เค้าขอโอกาสจากเราหลายครั้งที่จะขอกลับมาเหมือนเดิม  แต่เราก็ปฎิเสธทุกครั้ง เจ็บจนกลัวค่ะ และไม่อยากทำร้ายใคร เหมือนทีเราโดน เลือกที่จะอยู่ จะคุย แบบนี้ไม่ต้องการครอบครอง เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แต่ยอมรับนะคะว่าเค้าคือรักครั้งแรกจริงๆ ตอนนี้ผ่านมา12ปี ความรู้สึกนั้นยังคงอยู่  ยังมีความเป็นห่วงซึ่งกันและกัน  แต่ก็  ขอแค่รู้ นายโอเค เราโอเค มันก็โอเคแล้ว
#สำหรับนายคือรักครั้งแรก
#สำหรับพี่คือคู่ชีวิตและรักสุดท้าย

ใครเคยโมเม้นแบบนี้บ้างมาเล่าสู่กันฟังนะคะ
ปล.ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ
จขกท.ขอเป็นกำลังใจสำหรับคนที่มีปัญหาเรื่องความรักนะคะ   สู้ๆค่ะ...ชีวิตยังมีพรุ่งนี้เสมอ..