ยืมแอคเค้าเพื่อนมาตั้งนะคะ! ....
ขอแทนตัวเองเป็นเจ้าของกระทู้นะคะ ^^"
ตั้งกระทู้ครั้งแรก ถ้าผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้นะคะ
กระทู้นี้ตามหาคนสองคนค่ะ อยากให้เขาเข้ามาอ่านมากๆ คนแรก เป็นเรื่องของเพื่อน จขทก. ส่วนเรื่องที่สอง เป็นเรื่องของ จขกท. เองนะคะ
-----------
เริ่มด้วย เรื่องของเพื่อน จขกท. เลยค่ะ! (พิมพ์โดยเพื่อน จขกท. นะคะ)
จากชื่อกระทู้ คนนี้ก็คือ ตามหาคนที่เคยให้ยืมผ้าเช็ดหน้าไปเช็ดเลือด สมัยอนุบาล
เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อเย็นวันอังคารที่ผ่านมาเราไปคุ้ยผ้าเช็ดหน้าในตู้ คือปกติเราจะเป็นคนไม่พกผ้าเช็ดหน้า แต่นี่เปิดเทอมแล้ว แล้วมันร้อนมากก แบบไม่ไหวละ ต้องใช้ 5555 แล้วก็ไปเจอผ้าเช็ดหน้าผืนนึงที่เคยใช้เมื่อตอนอนุบาล แล้วจู่ๆก็นึกเรื่องสมัยเด็กขึ้นมาได้
ตอนนั้นเราน่าจะอนุบาล2 ช่วงประมาณปี 2548-2549 ตอนเราเด็กๆ เรามักจะเป็นคนที่ถูกแกล้งเสมอ โดนรุมแกล้ง บางทีแรงถึงขั้นเราเก็บกด แต่มีพี่คนนึงที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราก็มีเพื่อนนะ พี่คนนั้นอยู่อ.3เป็นคนนึงที่ทำให้เรารู้สึกว่าการมาเรียนก็ไม่ได้แย่อะไร (ถ้าไม่นับคนที่แกล้งเรานะ ฮ่าๆๆ) แล้วทำให้เราอยากมาเรียนเพื่อที่จะได้เจอพี่เค้าทุกวัน
คือตอนเย็นเราต้องขึ้นรถตู้รร.กลับบ้าน เราจะได้เจอพี่เค้าแค่ตอนเย็นเท่านั้นเพราะกลับรถตู้คันเดียวกัน จำไม่ได้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนไหน ที่ตอนกลับบ้านจะมีพี่ผช.คนนั้นช่วยถือกระเป๋าให้เกือบทุกวัน เราจำชื่อพี่คนนั้นไม่ได้ จำหน้าไม่ได้ คือคนอื่นๆหรือเพื่อนในห้องจะจำได้ลางๆบ้าง แบบขึ้นต้นด้วย พ. ท. ประมาณนี้ แต่คนนี้คือจำอะไรไม่ได้เลย TT จำไม่ได้ด้วยว่ารู้จักกันได้ยังไง
แต่เหตุการณ์ที่ทำให้เราจำพี่เค้าได้ คือมีวันนึงพี่เค้าเลือดไหล จำไม่ได้ว่าเพราะอะไรเหมือนเดิม (ความจำไม่ดีจริ๊งง ;w;) ถ้าจำไม่ผิดจริงๆๆ คือเล่นกับเพื่อน ละเพื่อนพลาดไปโดน เราเลยให้พี่เค้ายืมผ้าผืนนี้ไปซับเลือด เรื่องก็ผ่านมาประมาณ10กว่าปีแล้ว ตอนนี้เราแค่อยากได้แค่ชื่อก็พอ คือมันคาใจมากกก แต่ถ้าเป็นไปได้ ได้เจอกันอีกครั้งก็ดี
เราอยากจะขอบคุณพี่เค้าที่คอยคุยกับเรามาตลอด อยากจะกลับไปรร.เก่า เผื่อนึกอะไรออก แต่เค้าก็เลิกกิจการไปแล้วเพราะมีแค่เตรียมอ.-อ.3 เท่านั้น รร.อยู่ในจังหวัดนนทบุรี เราคิดว่าตอนนี้เค้าน่าจะเรียนอยู่ชั้นเดียวกับเรา เพราะเราข้ามอ.3มาสอบเข้าป.1เลย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
นี่คือผ้าเช็ดหน้าที่พูดถึง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
อันนี้รูปเราเอง
--------------
มาต่อกันด้วยเรื่องของเจ้าของกระทู้นะคะ!
ตามหาเพื่อนสมัยอนุบาลเหมือนกัน เปฌนคนที่ชอบวิ่ง และดื่มนมค่ะ!
ยาวหน่อยนะคะ TT
เรามาตามหาเพื่อนสมัยเด็กของเรา สมัยอนุบาลเลยค่ะ ฮ่าๆ ตอนนี้เราเรียนมัธยมอยู่ค่ะ
คือจากที่เพื่อนเรารื้อฟื้นเรื่องอดีตของตัวเอง พอได้อ่านก็เลยนึกขึ้นได้ว่า เราก็เคยมีความทรงจำน่ารักๆสมัยอนุบาลอยู่เหมือนกัน
คือตอนอนุบาลอะค่ะ เราจำได้ว่า มีแต่คนชมเราว่าน่ารัก ฮ่าๆ ไม่รู้เหมือนกันว่ายอรึเปล่า แต่พวกพี่ๆ ก็เข้ามาเล่นด้วยบ่อยๆ และก็มีเด็กผู้ชายเข้ามาบอกชอบเราบ้าง ฮ่าๆ แก่แดดดีว่ามั๊ย?
คือเด็กผู้ชายที่มาบอกชอบเราอะค่ะ มันมากกว่าหนึ่งคนค่ะ 555 ฟังดูหลงตัวเอง แต่เรื่องมันก็อดดีตชาติแล้วค่ะ
คนที่เราต้องการจะตามหา คือเด็กผู้ชายที่เข้ามาจีบเราคนนึงค่ะ เราจำได้ว่า เขาเป็นเด็กผู้ชายที่น่ารักมากๆ เขาภูมิใจมากที่ตัวเองวิ่งเร็ว แล้วเขาก็มักจะชวนเราไปวิ่งอยู่เสมอ เขาบอกว่า มันทำให้ร่างกายแข็งแรง
หลายครั้งที่เขาชอบพูดว่า "กินนมโฟโมสสิ จะได้วิ่งเร็วๆไง" ฮ่าๆ เราไม่ได้โฆษณานะ แต่เราจำได้ว่าเขาพูดอะไรแบบนี้บ่อยๆ เพราะว่าโดนส่วนตัวเป็นคนไม่ชอบออกกำลังกาย
เขาชวนเราแต่งงานด้วยนะ 5555 ทั้งๆที่เป็นแค่เด็กอนุบาลแท้ๆ
แต่ทุกอย่างที่เขาพูดกับเรา คุยกับเรา ในตอนนั้น หลายครั้งที่เรารู้สึกรำคาญ ไม่ใช่แค่กลับคนนี้ แต่รวมถึงคนอื่นๆที่มาบอกชอบเรา เราไม่ชอบ เรารำคาญมากๆในตอนนั้น
มาถึงตอนนี้ ที่นึกได้ เรารู้สึกตัวเองบ้ามากๆ บ้าที่ไปรำคาญคนที่ไม่ได้ทำร้ายเรา บ้าที่ไปไม่ชอบคนที่อยากจะเข้ามาทำให้ชีวิตของเราสนุกสนาน เราเอาแต่ไม่ชอบ เอาแต่รำคาญ ถ้าให้เราลองไปเป็นเขาดู ถึงจะเป็นแค่เด็ก แต่เราว่ามันก็น่าจะเสียความรู้สึกอยู่ไม่น้อย
แล้วมีอยู่ช่วงนึง ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยมาโรงเรียน แล้วอยู่ดีๆวันนึง คุณครูเอาจดหมายมาให้เรา บอกว่าเขาฝากมาให้ ซึ่งเราเด็กมาก เราอ่านไม่ออก เราเลยขอให้คุณครูอ่านให้
เราจำเนื้อหาจดหมายนั้นไม่ชัดเจน แต่จำได้รางๆ ว่ามันเขียนประมาณว่า เขาเขียนจดหมายนี้เอง ให้คุณแม่สอนเขียน เขาคงไม่ได้มาเรียนที่นี่แล้ว เขาย้ายบ้านไปไกล คุณแม่บอกว่ามันไกลมากๆ เขายากที่เขาจะมาที่นี่อีก แต่ถ้ากลับมาได้ จะกลับมาแน่ๆ
เราจำไม่ได้ว่า เขาเขียนมารึเปล่าว่า ให้รอขาด้วย / อย่าลืมเขานะ / จะจดจำ / จะไม่ลืม รึเปล่า เพราะว่าเรื่องมันก็นานมาแล้ว บางอย่างมันก็เลือนราง เราจำได้ไม่ชัดเจนทั้งหมด
เราจำไม่ได้ด้วยซ้ำกว่ามันอนุบาลไหน เพราะความทรงจำเราอะ อ.1-อ.3 มันรวมกันหมด
คือตอนอนุบาล เราเรียนที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งในจังหวัดนนทบุรี ซึ่งตอนนี้โรงเรียนนั้นถูกทุบไปแล้วค่ะ กลายเป็นคอนโด TT
เราจำเรื่องของเขาได้หลายๆอย่างนะ
- ชื่อของเขามี 2 พยางค์ เราจำชื่อเขาได้ (ชื่อเราก็สองพยางค์ ชื่อเราเป็นผลไม้)
- ชอบกินนมมากๆ
-ชอบวิ่งด้วย แล้วก็วิ่งเร็ว
เราลองค้นรูปในคอมดู เพราะพ่อแม่ของเรามักจะถ่านรูปเวลาเราไปเต้นไปรำบ่อยๆ ซึ่งมันติดรูปเขามาด้วย ฮ่าๆ
ถ้าเขาเข้ามาอ่านอะ อยากจะบอกว่า
ขอบคุณนะ ที่ดีกับเราตลอด แม้ว่าบางครั้งเราอาจทำตัวไม่ดีบ้าง
ขอโทษด้วยที่เราทำตัวไม่ดีเวลาที่อยู่ด้วยกัน
เป็นไปได้ก็ยังอยากเจออยู่นะ ฮ่าๆ
อยากให้รู้ไว้นะ ว่าคิดถึงเรื่องสมัยเด็กอะ ก็คือถึงเขาอยู่ตลอด ^^
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
อันนี้เราสมัยนั้นนะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เสื้อแดงคือคนที่ตามหาค่ะ ฮ่าๆ
----------------------------------------
ถ้าเข้ามใาอ่านแล้ว รู้สึกเหมือนเป้นตัวเองละก็
ช่วยรับรู้คำพูดของพวกเราผ่านกระทู้นี้ด้วยนะคะ!
แล้วถ้าใครมาเรื่องสมัยเด็กอะๆรน่ารักๆ มาบอกเล่ากันได้เลยนะคะ ^^
ตามหาเด็กผู้ชายที่เราเคยให้ยืมผ้าเช็ดหน้าไปเช็ดเลือดสมัยอนุบาล และ อีกคนนึงที่ชอบวิ่ง,ชอบดื่มนม//กระทู้นี้ตามหา2คน
ขอแทนตัวเองเป็นเจ้าของกระทู้นะคะ ^^"
ตั้งกระทู้ครั้งแรก ถ้าผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้นะคะ
กระทู้นี้ตามหาคนสองคนค่ะ อยากให้เขาเข้ามาอ่านมากๆ คนแรก เป็นเรื่องของเพื่อน จขทก. ส่วนเรื่องที่สอง เป็นเรื่องของ จขกท. เองนะคะ
-----------
เริ่มด้วย เรื่องของเพื่อน จขกท. เลยค่ะ! (พิมพ์โดยเพื่อน จขกท. นะคะ)
จากชื่อกระทู้ คนนี้ก็คือ ตามหาคนที่เคยให้ยืมผ้าเช็ดหน้าไปเช็ดเลือด สมัยอนุบาล
เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อเย็นวันอังคารที่ผ่านมาเราไปคุ้ยผ้าเช็ดหน้าในตู้ คือปกติเราจะเป็นคนไม่พกผ้าเช็ดหน้า แต่นี่เปิดเทอมแล้ว แล้วมันร้อนมากก แบบไม่ไหวละ ต้องใช้ 5555 แล้วก็ไปเจอผ้าเช็ดหน้าผืนนึงที่เคยใช้เมื่อตอนอนุบาล แล้วจู่ๆก็นึกเรื่องสมัยเด็กขึ้นมาได้
ตอนนั้นเราน่าจะอนุบาล2 ช่วงประมาณปี 2548-2549 ตอนเราเด็กๆ เรามักจะเป็นคนที่ถูกแกล้งเสมอ โดนรุมแกล้ง บางทีแรงถึงขั้นเราเก็บกด แต่มีพี่คนนึงที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราก็มีเพื่อนนะ พี่คนนั้นอยู่อ.3เป็นคนนึงที่ทำให้เรารู้สึกว่าการมาเรียนก็ไม่ได้แย่อะไร (ถ้าไม่นับคนที่แกล้งเรานะ ฮ่าๆๆ) แล้วทำให้เราอยากมาเรียนเพื่อที่จะได้เจอพี่เค้าทุกวัน
คือตอนเย็นเราต้องขึ้นรถตู้รร.กลับบ้าน เราจะได้เจอพี่เค้าแค่ตอนเย็นเท่านั้นเพราะกลับรถตู้คันเดียวกัน จำไม่ได้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนไหน ที่ตอนกลับบ้านจะมีพี่ผช.คนนั้นช่วยถือกระเป๋าให้เกือบทุกวัน เราจำชื่อพี่คนนั้นไม่ได้ จำหน้าไม่ได้ คือคนอื่นๆหรือเพื่อนในห้องจะจำได้ลางๆบ้าง แบบขึ้นต้นด้วย พ. ท. ประมาณนี้ แต่คนนี้คือจำอะไรไม่ได้เลย TT จำไม่ได้ด้วยว่ารู้จักกันได้ยังไง
แต่เหตุการณ์ที่ทำให้เราจำพี่เค้าได้ คือมีวันนึงพี่เค้าเลือดไหล จำไม่ได้ว่าเพราะอะไรเหมือนเดิม (ความจำไม่ดีจริ๊งง ;w;) ถ้าจำไม่ผิดจริงๆๆ คือเล่นกับเพื่อน ละเพื่อนพลาดไปโดน เราเลยให้พี่เค้ายืมผ้าผืนนี้ไปซับเลือด เรื่องก็ผ่านมาประมาณ10กว่าปีแล้ว ตอนนี้เราแค่อยากได้แค่ชื่อก็พอ คือมันคาใจมากกก แต่ถ้าเป็นไปได้ ได้เจอกันอีกครั้งก็ดี
เราอยากจะขอบคุณพี่เค้าที่คอยคุยกับเรามาตลอด อยากจะกลับไปรร.เก่า เผื่อนึกอะไรออก แต่เค้าก็เลิกกิจการไปแล้วเพราะมีแค่เตรียมอ.-อ.3 เท่านั้น รร.อยู่ในจังหวัดนนทบุรี เราคิดว่าตอนนี้เค้าน่าจะเรียนอยู่ชั้นเดียวกับเรา เพราะเราข้ามอ.3มาสอบเข้าป.1เลย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
--------------
มาต่อกันด้วยเรื่องของเจ้าของกระทู้นะคะ!
ตามหาเพื่อนสมัยอนุบาลเหมือนกัน เปฌนคนที่ชอบวิ่ง และดื่มนมค่ะ!
ยาวหน่อยนะคะ TT
เรามาตามหาเพื่อนสมัยเด็กของเรา สมัยอนุบาลเลยค่ะ ฮ่าๆ ตอนนี้เราเรียนมัธยมอยู่ค่ะ
คือจากที่เพื่อนเรารื้อฟื้นเรื่องอดีตของตัวเอง พอได้อ่านก็เลยนึกขึ้นได้ว่า เราก็เคยมีความทรงจำน่ารักๆสมัยอนุบาลอยู่เหมือนกัน
คือตอนอนุบาลอะค่ะ เราจำได้ว่า มีแต่คนชมเราว่าน่ารัก ฮ่าๆ ไม่รู้เหมือนกันว่ายอรึเปล่า แต่พวกพี่ๆ ก็เข้ามาเล่นด้วยบ่อยๆ และก็มีเด็กผู้ชายเข้ามาบอกชอบเราบ้าง ฮ่าๆ แก่แดดดีว่ามั๊ย?
คือเด็กผู้ชายที่มาบอกชอบเราอะค่ะ มันมากกว่าหนึ่งคนค่ะ 555 ฟังดูหลงตัวเอง แต่เรื่องมันก็อดดีตชาติแล้วค่ะ
คนที่เราต้องการจะตามหา คือเด็กผู้ชายที่เข้ามาจีบเราคนนึงค่ะ เราจำได้ว่า เขาเป็นเด็กผู้ชายที่น่ารักมากๆ เขาภูมิใจมากที่ตัวเองวิ่งเร็ว แล้วเขาก็มักจะชวนเราไปวิ่งอยู่เสมอ เขาบอกว่า มันทำให้ร่างกายแข็งแรง
หลายครั้งที่เขาชอบพูดว่า "กินนมโฟโมสสิ จะได้วิ่งเร็วๆไง" ฮ่าๆ เราไม่ได้โฆษณานะ แต่เราจำได้ว่าเขาพูดอะไรแบบนี้บ่อยๆ เพราะว่าโดนส่วนตัวเป็นคนไม่ชอบออกกำลังกาย
เขาชวนเราแต่งงานด้วยนะ 5555 ทั้งๆที่เป็นแค่เด็กอนุบาลแท้ๆ
แต่ทุกอย่างที่เขาพูดกับเรา คุยกับเรา ในตอนนั้น หลายครั้งที่เรารู้สึกรำคาญ ไม่ใช่แค่กลับคนนี้ แต่รวมถึงคนอื่นๆที่มาบอกชอบเรา เราไม่ชอบ เรารำคาญมากๆในตอนนั้น
มาถึงตอนนี้ ที่นึกได้ เรารู้สึกตัวเองบ้ามากๆ บ้าที่ไปรำคาญคนที่ไม่ได้ทำร้ายเรา บ้าที่ไปไม่ชอบคนที่อยากจะเข้ามาทำให้ชีวิตของเราสนุกสนาน เราเอาแต่ไม่ชอบ เอาแต่รำคาญ ถ้าให้เราลองไปเป็นเขาดู ถึงจะเป็นแค่เด็ก แต่เราว่ามันก็น่าจะเสียความรู้สึกอยู่ไม่น้อย
แล้วมีอยู่ช่วงนึง ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยมาโรงเรียน แล้วอยู่ดีๆวันนึง คุณครูเอาจดหมายมาให้เรา บอกว่าเขาฝากมาให้ ซึ่งเราเด็กมาก เราอ่านไม่ออก เราเลยขอให้คุณครูอ่านให้
เราจำเนื้อหาจดหมายนั้นไม่ชัดเจน แต่จำได้รางๆ ว่ามันเขียนประมาณว่า เขาเขียนจดหมายนี้เอง ให้คุณแม่สอนเขียน เขาคงไม่ได้มาเรียนที่นี่แล้ว เขาย้ายบ้านไปไกล คุณแม่บอกว่ามันไกลมากๆ เขายากที่เขาจะมาที่นี่อีก แต่ถ้ากลับมาได้ จะกลับมาแน่ๆ
เราจำไม่ได้ว่า เขาเขียนมารึเปล่าว่า ให้รอขาด้วย / อย่าลืมเขานะ / จะจดจำ / จะไม่ลืม รึเปล่า เพราะว่าเรื่องมันก็นานมาแล้ว บางอย่างมันก็เลือนราง เราจำได้ไม่ชัดเจนทั้งหมด
เราจำไม่ได้ด้วยซ้ำกว่ามันอนุบาลไหน เพราะความทรงจำเราอะ อ.1-อ.3 มันรวมกันหมด
คือตอนอนุบาล เราเรียนที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งในจังหวัดนนทบุรี ซึ่งตอนนี้โรงเรียนนั้นถูกทุบไปแล้วค่ะ กลายเป็นคอนโด TT
เราจำเรื่องของเขาได้หลายๆอย่างนะ
- ชื่อของเขามี 2 พยางค์ เราจำชื่อเขาได้ (ชื่อเราก็สองพยางค์ ชื่อเราเป็นผลไม้)
- ชอบกินนมมากๆ
-ชอบวิ่งด้วย แล้วก็วิ่งเร็ว
เราลองค้นรูปในคอมดู เพราะพ่อแม่ของเรามักจะถ่านรูปเวลาเราไปเต้นไปรำบ่อยๆ ซึ่งมันติดรูปเขามาด้วย ฮ่าๆ
ถ้าเขาเข้ามาอ่านอะ อยากจะบอกว่า
ขอบคุณนะ ที่ดีกับเราตลอด แม้ว่าบางครั้งเราอาจทำตัวไม่ดีบ้าง
ขอโทษด้วยที่เราทำตัวไม่ดีเวลาที่อยู่ด้วยกัน
เป็นไปได้ก็ยังอยากเจออยู่นะ ฮ่าๆ
อยากให้รู้ไว้นะ ว่าคิดถึงเรื่องสมัยเด็กอะ ก็คือถึงเขาอยู่ตลอด ^^
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
----------------------------------------
ถ้าเข้ามใาอ่านแล้ว รู้สึกเหมือนเป้นตัวเองละก็
ช่วยรับรู้คำพูดของพวกเราผ่านกระทู้นี้ด้วยนะคะ!
แล้วถ้าใครมาเรื่องสมัยเด็กอะๆรน่ารักๆ มาบอกเล่ากันได้เลยนะคะ ^^