ตามหัวข้อเลยค่ะ
เราอายุ 20 ยังเรียนมหาลัยอยู่ค่ะ
คือเราเองก็ไม่ได้สวยหรือ น่ารักอะไร แต่ก็พอมีคนเข้าแวะเวียนมาอยู่ค่ะ
แต่ติดที่ว่าพ่อกับแม่ห้ามไม่ให้มีแฟน ห้ามตั้งแต่ขึ้นม.1 แล้วค่ะ ตอนนั้นเราก็เข้าใจท่านนะ ท่านคงเป็นห่วงเรา เพราะเป็นวัยหัวเลี้ยงหัวตอ แถมวัยเดียวกันกับเราแถวบ้านก็พากันท้อง ไม่ก็ แต่งงานตั้งแต่ยังเรียนไม่จบม.3 ท่านคงกลัวว่าเราจะเป็นแบบนั้น เราก็มีดื้อบ้างนะคะ5555 แอบคุยโทรสัพท์บ้าง แอบเล่นคอมดึกๆ บ้าง แต่เราก็ผ่านมาได้ด้วยดีค่ะ
พอเข้ามหาลัย เราก็คิดว่าเราน่าจะพอมีโอกาสได้บอกท่านว่าเรากำลังคุยหรือดูใจกับคนนั้นคนนี้อยู่ แต่ตรงกันข้ามเลยค่ะ ท่านหวงเรามากกว่าเดิมอีกค่ะ ชนิดที่ว่าเล่น FB ไป ยิ้มไป ท่านก็จะเขม็งเรา และก็ถามว่าเราคุยกับใคร ทำไมต้องยิ้ม บอกแล้วใช่มั้ยว่าห้ามคุยกับใคร ต้องคุยแล้วก็คบกับคนที่พ่อแม่เลือกให้เท่านั้น
***(คือเรามีคนที่พ่อแม่จะให้หมั้นหมายอยู่แล้วค่ะ (สมมุติชื่อ A) คาดว่าน่าจะเรียนจบคงจะหมั้นเลย แต่เรากับเค้าคิดกันแค่พี่น้องไม่ได้รักกันอย่างที่ผู้ใหญ่เข้าใจกัน แต่ก็ไม่ได้รังเกียจกันนะคะ เค้าก็เป็นคนดีคนหนึ่ง ที่เหมาะกับการเป็นพี่ชายที่ดีมากกว่า)
วนกลับที่เรื่อง FB ค่ะ เราเลยตอบท่านไป ทำนองว่า "หนูแค่หัวเราะโพสต์ของเพื่อนเอง มันตลกดี" ท่านก็ไม่ติดใจอะไร เป็นแบบนี้บ่อยมาก จนบางทีเราอึดอัดค่ะ แค่เรื่องคู่หมั้นที่จะให้หมั้นกัน เราก็เครียดอยู่แล้ว แถมเรากับเค้าไม่ได้รักกันอีก แล้วการที่เราจะคุยหรือเปิดใจให้ใครสักคนก็ยากมากค่ะ เพราะเราไม่รู้จะบอกคนที่คุยด้วยยังไงดี ถ้าพ่อแม่เราจะจับได้เราก็ต้องเลิกกันค่ะ แต่เราลองบอกไปคนหนึ่งค่ะ (สมมุติว่าชื่อ D นะคะ) พอเราบอก D เรื่องที่พ่อแม่เราไม่ให้มีแฟนแถมยังต้องคบและหมั้นแค่กับพี่ A คนเดียวเท่านั้น D ก็เสียใจมากค่ะ D ก็ทะเลาะกับพ่อแม่ของ D เรื่องเรา (Dบอกพ่อแม่ของDไปแล้วว่าจะคบกับเรา) เราก็รู้สึกผิดมากๆที่เราไปดึงเค้ามาเกี่ยวด้วย เราสงสาร D มากๆ แต่เราก็รัก D ไปแล้วเหมือนกัน แต่เราก็จำใจบอกกับ D ไปว่าเราเลือกพ่อแม่นะ ตอนนั้นเรากลัวจริงๆค่ะ กลัวว่าท่านจับได้ จะโดนอะไรบ้าง ตัวเราไม่เท่าไหร่ เรากลัวว่า D จะต้องมาเสียใจเพราะพ่อแม่เราอีก
และเราก็ทำใจไม่ได้ค่ะ เราร้องไห้ 2วันเต็มๆ ไม่ได้นอน2 วัน ข้าวไม่ได้กิน เราเลยเลือกที่จะบอกพ่อแม่เราค่ะ เพราะถ้าเราปล่อยไว้ เกิดเราไปหวั่นไหวกับคนที่เข้ามาอีก เรื่องแบบนี้ก็คงเกิดขึ้นอีก เราเลยบอกท่านเรื่องหมั้นว่าเราไม่ได้รักพี่ A เรากับเค้าคิดแค่พี่น้อง ยกเลิกหมั้นได้มั้ยแล้วเราก็ร้องไห้ค่ะ ร้องจนพ่อแม่เรากลัว กลัวว่าเราจะคิดสั้น ท่านก็บอกว่าให้เราใจเย็น ตอนนั้นเราขาดสติมากค่ะ เราโมโหว่าทำไมต้องเจอเรื่องแบบนี้ ทำไมต้องหาคนรักให้ ทำไมเราเลือกคนที่เราจะคบไม่ได้ ทำไมต้องคอยห้ามเราด้วย ทำไมไม่เปิดใจให้กับคนที่เราเลือกบ้าง เรารัวคำถามไปเลยค่ะ แต่ท่านก็บอกเราแค่ว่าให้เรากินข้าวด้วยนะ นอนพักผ่อนด้วย เดี๋ยวจะยกเลิกเรื่องหมั้นให้เอง... แล้วท่านก็วางสายไปค่ะ
เราก็รอฟังข่าว พอท่านโทรมา ท่านก็เลยถามถึง D ค่ะ เราก็บอกว่า " หนูไม่ได้คุยกับเค้าแล้ว จะให้หนูทำยังไงนอกจากเลิกคุยอะ ในเมื่อพ่อแม่ไม่พร้อมที่จะเปิดใจให้คนที่หนูเลือกเลย" ท่านก็บอกเราว่า ท่านไม่ให้คบเป็นแฟนค่ะ ให้ได้แค่เพื่อน ท่านบอกว่าไม่ใช่แค่คนนี้ ท่านบอกว่าทุกคนที่เข้ามาคุยกับเรา ท่านให้ได้แค่เพื่อน เราก็พยายามให้พ่อแม่เรา ดูพ่อแม่เพื่อนเราที่เค้ายอมให้ลูกของเค้าแนะนำคนที่จะคบให้พ่อแม่ได้รู้จัก แต่พ่อแม่เราก็บอกว่านั่นเรื่องของเค้า เราเลยหมดทางที่จะพูดแล้วค่ะ เราแค่อยากให้พ่อแม่เรารับรู้ว่าเรากำลังคุยกับคนนี้ เค้าเป็นคนแบบนั้นแบบนี้ ให้ท่านได้รับรู้ว่าในชีวิตเรามีคนแบบไหนเข้ามาบ้าง แค่นั้น แล้วท่านก็จะได้ไม่ต้องจับคู่ให้เราด้วยค่ะ เลยมาขอความเห็นในพันทิปค่ะ ช่วยแนะนำด้วยนะคะ
ทำยังไงพ่อแม่ถึงจะยอมเปิดใจให้เราได้มีโอกาสคบใครสักคน
เราอายุ 20 ยังเรียนมหาลัยอยู่ค่ะ
คือเราเองก็ไม่ได้สวยหรือ น่ารักอะไร แต่ก็พอมีคนเข้าแวะเวียนมาอยู่ค่ะ
พอเข้ามหาลัย เราก็คิดว่าเราน่าจะพอมีโอกาสได้บอกท่านว่าเรากำลังคุยหรือดูใจกับคนนั้นคนนี้อยู่ แต่ตรงกันข้ามเลยค่ะ ท่านหวงเรามากกว่าเดิมอีกค่ะ ชนิดที่ว่าเล่น FB ไป ยิ้มไป ท่านก็จะเขม็งเรา และก็ถามว่าเราคุยกับใคร ทำไมต้องยิ้ม บอกแล้วใช่มั้ยว่าห้ามคุยกับใคร ต้องคุยแล้วก็คบกับคนที่พ่อแม่เลือกให้เท่านั้น
***(คือเรามีคนที่พ่อแม่จะให้หมั้นหมายอยู่แล้วค่ะ (สมมุติชื่อ A) คาดว่าน่าจะเรียนจบคงจะหมั้นเลย แต่เรากับเค้าคิดกันแค่พี่น้องไม่ได้รักกันอย่างที่ผู้ใหญ่เข้าใจกัน แต่ก็ไม่ได้รังเกียจกันนะคะ เค้าก็เป็นคนดีคนหนึ่ง ที่เหมาะกับการเป็นพี่ชายที่ดีมากกว่า)
วนกลับที่เรื่อง FB ค่ะ เราเลยตอบท่านไป ทำนองว่า "หนูแค่หัวเราะโพสต์ของเพื่อนเอง มันตลกดี" ท่านก็ไม่ติดใจอะไร เป็นแบบนี้บ่อยมาก จนบางทีเราอึดอัดค่ะ แค่เรื่องคู่หมั้นที่จะให้หมั้นกัน เราก็เครียดอยู่แล้ว แถมเรากับเค้าไม่ได้รักกันอีก แล้วการที่เราจะคุยหรือเปิดใจให้ใครสักคนก็ยากมากค่ะ เพราะเราไม่รู้จะบอกคนที่คุยด้วยยังไงดี ถ้าพ่อแม่เราจะจับได้เราก็ต้องเลิกกันค่ะ แต่เราลองบอกไปคนหนึ่งค่ะ (สมมุติว่าชื่อ D นะคะ) พอเราบอก D เรื่องที่พ่อแม่เราไม่ให้มีแฟนแถมยังต้องคบและหมั้นแค่กับพี่ A คนเดียวเท่านั้น D ก็เสียใจมากค่ะ D ก็ทะเลาะกับพ่อแม่ของ D เรื่องเรา (Dบอกพ่อแม่ของDไปแล้วว่าจะคบกับเรา) เราก็รู้สึกผิดมากๆที่เราไปดึงเค้ามาเกี่ยวด้วย เราสงสาร D มากๆ แต่เราก็รัก D ไปแล้วเหมือนกัน แต่เราก็จำใจบอกกับ D ไปว่าเราเลือกพ่อแม่นะ ตอนนั้นเรากลัวจริงๆค่ะ กลัวว่าท่านจับได้ จะโดนอะไรบ้าง ตัวเราไม่เท่าไหร่ เรากลัวว่า D จะต้องมาเสียใจเพราะพ่อแม่เราอีก
และเราก็ทำใจไม่ได้ค่ะ เราร้องไห้ 2วันเต็มๆ ไม่ได้นอน2 วัน ข้าวไม่ได้กิน เราเลยเลือกที่จะบอกพ่อแม่เราค่ะ เพราะถ้าเราปล่อยไว้ เกิดเราไปหวั่นไหวกับคนที่เข้ามาอีก เรื่องแบบนี้ก็คงเกิดขึ้นอีก เราเลยบอกท่านเรื่องหมั้นว่าเราไม่ได้รักพี่ A เรากับเค้าคิดแค่พี่น้อง ยกเลิกหมั้นได้มั้ยแล้วเราก็ร้องไห้ค่ะ ร้องจนพ่อแม่เรากลัว กลัวว่าเราจะคิดสั้น ท่านก็บอกว่าให้เราใจเย็น ตอนนั้นเราขาดสติมากค่ะ เราโมโหว่าทำไมต้องเจอเรื่องแบบนี้ ทำไมต้องหาคนรักให้ ทำไมเราเลือกคนที่เราจะคบไม่ได้ ทำไมต้องคอยห้ามเราด้วย ทำไมไม่เปิดใจให้กับคนที่เราเลือกบ้าง เรารัวคำถามไปเลยค่ะ แต่ท่านก็บอกเราแค่ว่าให้เรากินข้าวด้วยนะ นอนพักผ่อนด้วย เดี๋ยวจะยกเลิกเรื่องหมั้นให้เอง... แล้วท่านก็วางสายไปค่ะ
เราก็รอฟังข่าว พอท่านโทรมา ท่านก็เลยถามถึง D ค่ะ เราก็บอกว่า " หนูไม่ได้คุยกับเค้าแล้ว จะให้หนูทำยังไงนอกจากเลิกคุยอะ ในเมื่อพ่อแม่ไม่พร้อมที่จะเปิดใจให้คนที่หนูเลือกเลย" ท่านก็บอกเราว่า ท่านไม่ให้คบเป็นแฟนค่ะ ให้ได้แค่เพื่อน ท่านบอกว่าไม่ใช่แค่คนนี้ ท่านบอกว่าทุกคนที่เข้ามาคุยกับเรา ท่านให้ได้แค่เพื่อน เราก็พยายามให้พ่อแม่เรา ดูพ่อแม่เพื่อนเราที่เค้ายอมให้ลูกของเค้าแนะนำคนที่จะคบให้พ่อแม่ได้รู้จัก แต่พ่อแม่เราก็บอกว่านั่นเรื่องของเค้า เราเลยหมดทางที่จะพูดแล้วค่ะ เราแค่อยากให้พ่อแม่เรารับรู้ว่าเรากำลังคุยกับคนนี้ เค้าเป็นคนแบบนั้นแบบนี้ ให้ท่านได้รับรู้ว่าในชีวิตเรามีคนแบบไหนเข้ามาบ้าง แค่นั้น แล้วท่านก็จะได้ไม่ต้องจับคู่ให้เราด้วยค่ะ เลยมาขอความเห็นในพันทิปค่ะ ช่วยแนะนำด้วยนะคะ