[CR] น่านนั้นไง ใคร ๆ ก็รู้จัก

เสื้อ 4 กางเกง 1 กระโปรง 1 และชุดชั้นในอีก 5! การเตรียมตัวที่ไม่มีอะไรจะลงทุนมากเท่ากับการพกม้วนฟิล์มไป 4 ม้วน กล้องฟิล์มอีก 2 ตัว โชค 2 เด้งเมื่อจะได้ถ่ายภาพกับกล้องฟิล์ม แถมยังได้บรรยากาศที่สวยจนจับจิตจับใจ เมื่ออุปกรณ์พร้อมคนก็พร้อม จะรออะไร ไปเดินทางกัน!

วางแผนล่วงหน้า 2 วัน จะคาดฝันอะไรมากมาย นี่คือสโลแกนหลักของเราทั้งสองคน เพราะเตรียมตัวซื้อตั๋วรถขาไป และที่พักบนอุทยานจำนวน 1 คืนก่อนออกเดินทางจริงเพียง 2 วัน ที่เหลือก็เสี่ยงดวงเสี่ยงโชคเอาละกัน

อีก 20 นาที 2 ทุ่ม ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่รถกำลังจะออก เราสองคนครึ่งเดินครึ่งวิ่ง เพื่อไปแลกตั๋วที่ช่องโดยสารของบริษัทขนส่ง หลังจากซื้อตั๋วทางออนไลน์ไปเมื่อสองวันก่อน

เราสองคนเริ่มต้นการเดินทางด้วยรถปรับอากาศสาธารณะ หรือที่รู้จักกันโดยทั่วไปว่า “รถทัวร์” ต้นทางอยู่ที่ บขส. กรุงเทพฯ และปลายทางอยู่ที่อุทยานแห่งชาติดอยภูคา อำเภอปัว จังหวัดน่าน
ปกติการเดินทางโดยรถทัวร์ก็ถือเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเด็กต่างจังหวัดอย่างเราสองคนที่ต้องเดินทางกลับบ้านในช่วงวันหยุดเทศกาล แต่ครั้งนี้ช่างแตกต่างกัน เพราะจุดหมายปลายทางที่เราสองคนกำลังเดินทางไปนั้น เป็นจุดหมายปลายทางที่ใหม่และไม่คุ้นเคย ความตื่นเต้นผสมกับกังวลก็เกิดขึ้นเป็นธรรมดา

หลับ ๆ ตื่น ๆ มาตลอดระยะทาง ลงมายืดเส้นยืดสาย พักเข้าห้องน้ำอีกครั้งเมื่อมาถึงจังหวัดพิษณุโลกเมืองสองแคว แล้วออกเดินทางต่อ

7 โมงเช้าแล้วก็ยังคงนั่งอยู่บนรถ พร้อมด้วยผู้โดยสารคนอื่น ๆ ระยะทางก็กว่าหลายร้อยกิโล แต่ถ้าจะนับระยะเวลา ตอนนี้ก็กว่า 10 ชั่วโมงไปแล้ว

"อากาศหนาวดีนะ" (ฉันหันไปพูดกับเพื่อน)
"ก็เรานั่งอยู่ในรถแอร์ป่าววะ อากาศมันเลยหนาว" (สิ่งที่เพื่อนตอบกลับมา)

ทำเอาคนที่กำลังจิตนาการถึงอากาศที่เย็นบริสุทธิ์ ต้นไม้ที่เขียวชอุ่มสองข้างทาง หยุดชะงัก (ก็จริงของมัน)