เรื่มเรื่องเลยกันนะค่ะ ที่มาตั้งกระทู้เพราะเผื่อเค้าจะเปิดมาเจอ เพราะเค้าชอบอ่านพันทิปมาก ที่รู้จักเวปนี้ก้อเพราะพี่เค้าค่ะ  คือว่าเราไปฝึกงานบริาัทที่พี่เค้าอยู่ค่ะ เราขึ้นรถคันเดียวกัน นั่งใกล้ๆกัน ครั้งแรกที่เจอ แบบว่า พี่คนนี้ทำไมเฉยจัง เหมือนเป็นคนไม่สนใจโลกเลย ซึ่งเราไม่ชอบเลยคนประเภทนี้ แล้วอยู่ๆๆเราต้องไปที่ฝ้ายพี่เค้า คือแบบว่าพี่เค้าสุภาพมากค่ะ ใจดี ทุกคนในแผนกเคารพเค้ามากค่ะ และสิ่งที่ประทับใจคือ เค้ามาช่วยงานค่ะ มันอาจจะธรรมดาไป แต่สำหรับเราแล้วประทับใจมากค่ะ และหลังจากนั้นเราก้อเริ่มคุยกันมากขึ้นค่ะ มีเบอร์กัน แลกไลน์กัน หยอกกันไปกันมาตั้งแต่เราฝึกงานจนฝึกเสร็จ จนกลับมาเรียนจบ ประมาณเกือบ 2 ปี เราก้อเลยขอคบกับพี่เค้าเลยค่ะ 555+ ตลอดระยะเวลาที่คบกัน พี่เค้าดีมากๆๆค่ะ ดูแลดี เป็นห่วงทุกอย่าง จะไปไหนมาไหมไม่เคยห้ามแต่ขอให้บอก เป็นเพราะพี่เค้าคงเป็นผู้ใหญ่ค่ะ (ห่างกับเรา 8 ปีค่ะ) สิ่งที่พี่เค้าคอยดุแลเราและทุกๆอย่างที่ทำให้ มันทำให้เรายิ่งรักเค้ามากเลยค่ะ เรา 2 คน คิดกันถึงเรื่องแต่งงานเลย แอบตั้งชื่อลุกเล่นๆกันด้วยค่ะ ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีมากค่ะ แต่แล้วก้อเกิดเรื่องขึ้นค่ะ เราเลิกกันค่ะ เพราะเราไม่เข้าใจในตัวเค้าค่ะ ทำไมแฟนเก่าต้องโทรมาหากันแทบทุกวันค่ะ เวลาที่เค้าคุยกัน คือเค้าก้อจะเปิดให้ได้ยินนะค่ะ แต่เราก้อทำเป็นไม่สนใจค่ะ แฟนเก่าชวนไปซื้อโทรศัพท์ โน๊ตบุค เค้าก้อจะชวนให้ไปเลือกให้ แต่เค้าก้อบอกเรานะ บอกตลอดว่า วันนี้จะไปไหนกัน ไปซื้ออะไร เราเสียใจนะค่ะ แต่ก้อต้องทำเนียนๆไปว่าไม่ได้คิดอะไร แต่ในใจสิค่ะ เศร้ามาก จนเราก้อเปิดใจคุยกันนะค่ะ เราขอเค้าเลยค่ะว่าทำไมพี่ต้องไปอะไรขนาดนั้นด้วย จะกลับไปคบดันไหม ถ้ากลับไปคบกันหนูจะเป็นคนไปเองค่ะ แต่เค้าก้อบอกว่าไม่ได้มีอะไรจิงๆ มีไรก้อช่วยกันไป แต่พอมาวันนึง เค้าไปซื้ออุปกรณ์คอมกันค่ะ แต่เค้าไม่บอกเรา เพือ่อนเราแอบไปเห็นค่ะ เลยส่งรูปมาให้ดู วันนั้นเราก้อเลยเนียนค่ะ ไปหาเค้าที่คอนโดค่ะ ทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ ก้อเนียนๆดุหนังไป คุยกันไปแบบสนุกค่ะ เค้าก้อดุปกตินะ เรานึกในใจค่ะ ให้เวลาเค้า เพื่อเค้าจะบอกว่าวันนี้ไปเจอกันมา แต่ไม่ค่ะเค้าไม่พุด เราเลยตัดสินใจพูดขึ้นมาเลยค่ะ เท่านั้นแหล่ะ เค้าอึ้งมากค่ะ เค้าพุดแค่ว่า ที่พี่ไม่บอกพี่ไม่อยากให้หนุไม่สบายใจ เราไม่ฟังอะไรแล้วค่ะ พลักเค้าจนล้มไปที่โซฟา แล้วต่อยเค้าไปทีนึงค่ะ เราไม่ได้อยากทำ แต่เราเองก้อใจร้อนไปหน่อย เค้าไม่ตอบโต้อะไรเลยค่ะ เราก้อทะเลอะกันสักพัก แล้วเราก้อขับรถกลับเลยค่ะ เค้าตามมาที่รถ แต่เราไม่สนใจค่ะ ขับออกไปเลย แล้วตะโกนบอกว่าอย่าตามมา เค้าก้อทั้งโทรหาทั้งไลน์หา เราอ่านนะค่ะ ตอบไปแค่ว่าขอทำใจสักแปป ขออยู่คนเดียวก่อน  หลายวันค่ะที่เค้าตามง้อ เค้าไลน์หาตลอดเกือบอาทิตย์ เราอ่านค่ะแต่ไม่ตอบ เค้าคงรู้นิสัยเราดีค่ะ แล้วพอมาวันนึงเราตัดสินใจไปบอกเลิกค่ะ เค้าไม่ตอบอะไร แต่เสียงเหมือนร้องให้ เราก้อบอกไปว่า เราห่างกันดีกว่า เพราะตลอดระยะเวลาที่คบกัน เวลาที่หนูรู้ว่าพี่คุยกัน เจอกัน หนูทรมานเหลือเกิน เสียใจมากแต่ทำไรไม่ได้ ปล่อยหนุไปเถอะ เค้าไม่ตอบอะไรเลยค่ะ ร้องให้แล้วก้อโทษตัวเองว่าเป็นเพราะเค้าที่ต้องเป็นแบบนี้ เราเลยตอบไปว่า มันไม่ใช่ความผิดใครหรอกค่ะ โลกสร้างให้เรามาเจอกันแค่นี้ แล้วก้อคุยกันเยอะเลยค่ะ วันนั้นคุยหลายชั่วโมงมากค่ะ เราคบกันจนวันที่เลิกก้อประมาณ 7 ปีค่ะ ตอนนี้เลิกกันไป ปีกว่าๆแล้วค่ะ แต่ก้อยังมีแอบแวปเข้ามาเหใือนกันค่ะ เวลาที่เคยไปไหนด้วยกัน เห็นของที่พี่เค้าชอบ ของที่พี่เค้ากิน เพลงที่เค้าชอบร้องให้ฟัง และอีกมากมายที่เราเคยทำด้วยกันค่ะ บอกเลยตอนนี้ถ้าย้อนกลับไปได้ เราจะไม่ทำแบบนั้นค่ะ เราจะไม่ใจร้อนที่ขอเลิกเค้าก่อน เราจะรักษาเค้าใว้ให้ดีที่สุด แต่มันคงไม่ได้แล้ว ก้อได้แต่หวังให้พี่เค้าเจอคนที่ดี คนที่จะเข้าใจเค้า และอยากจะบอกว่าเรายังคิดถึงพี่เค้าเหมือนเดิมค่ะ อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม และสัญญาว่าจะประคับประคองชีวิตให้ดีกว่านี้แน่นอนค่ะ แค่นี้แหล่ะค่ะ ขอบคุณทุกคนที่ผ่านเข้ามาอ่านนะค่ะ A@B