ยอมเเพ้ตั้งเเต่จุดเริ่มต้นหรือจะไปเเพ้กลางทาง

สวัสดีพี่ๆเพื่อนๆชาวพันทิปนะคะ จขกท. ขอยืมไอดีเพื่อนมานะคะ เข้าเรื่องเลยดีกว่าคือ จขกท. ไปเเพ้ทางรุ่นพี่อยู่คนหนึ่งซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่เรียนเอกเดียวกันเลยค่ะ เเพ้รุนเเรงด้วย เพียงเพราะรอยยิ้มเค้า หลังจากที่เจอกันวันนั้นก็เพ้อถึงเค้าตลอดค่ะเเละก็ตามหาเฟสจนเจอเเละก็ทักพี่เค้าไป สมมุติให้พี่เค้าชื่อพี่ซีนะคะ  พี่ซีจะออนเฟสตลอดค่ะ เปิดหน้าเเชทไปจะขึ้น Active now ตลอด บังเอิญสุดๆเลยคือเค้าสนิทกับเพื่อนเราค่ะ คือเพื่อนก็บอกว่าพี่เค้าโสด แต่คนคุยเยอะ เยอะมากๆ เพื่อนเรานี่ดีสุดๆค่ะ คอยชงให้ตลอด เราก็ฟินไปเถอะค่ะ  ประเด็นฟินๆนี่กระจอกไปเลยค่ะถ้าได้เห็นที่พี่เค้าคุยกับเรา
เรา: ทำไรๆ
พี่ซี: อ่านสือ
เรา: อ่อ ชู่ๆนะ
พี่ซี: จ่ะ
เรา: พี่สอบเสรจวันไหนอ่า
พี่ซี: 20
ประมาณนี้เเหละค่าาาท่านผู้ชม เราว่าเราคุยเก่งนะ เเต่พอเจออะไรเเบบนี้เราก็ไปไม่เป็นเลย หรือเป็นเพราะพี่เค้าอยู่ในช่วงสอบ ฮื่อออออออ  คือเราก็มานั่งสังเกตดูก็แบบพี่เค้าคงคุยกับเราเพราะเกรงใจเพื่อนเราเเน่ๆ เราพยายามทั้งชวนคุย ให้กำลังใจ ขอคำปรึกษา พยายามให้ได้เศษเสี้ยวบ้าง หรืองยังคุยกันเร็วไป (ประมาณ1เดือน) ถ้าเราไม่เข้าข้างตัวเองก็คือเค้าไม่มีใจเลยเเม้เเต่นิดเดียวใช่มั้ยคะ เราจะทำยังไงให้สู้คนในใจเค้าได้ สเปคพี่เค้าก็ขาวๆตัวเล็กๆหน้าเเบ๊วๆนุ่มนิ่มๆ ส่วนเรานี่สูงมาก ไม่ได้ขาว ไม่มีความหน้าทะนุถนอมเลย 55555555 เราเคยเจอประโยคหนึ่งบอกว่า คนจะใช่มันไม่ต้องพยายาม เเต่เรานี่พยายามสุดๆ เราควรสู้ต่อไปมั้ย ควรสู้กับคนในใจเค้ามั้ย เรามันไม่มีอะไรใช่เลยสำหรับพี่เค้า ไปเเพ้ตอนนู้น กับยอมเเพ้ตอนนี้อะไรมันดีกว่ากันคะ ฮื่ออออออออ พี่เค้าเป็นคนเเรกเลยนะคะที่ทำให้เรานก นกแบบ นกแรงด้วยยย เจ็บใจตรงเค้าไม่ได้หล่อมากมายขนาดนั้น แต่ทำเรารู้สึกเสียสูญสุดๆไปเลย 5555555555555