คืออันนี้เเค่อยากลองถามดูนะคะว่าถ้าเราไปแอบชอบใครสักคน ความรู้สึกจริงๆของเราเองเราต้องการให้เขารู้รึเปล่า.... ขอยกตัวอย่างกรณีตัวเองเเล้วกัน(อันนี้อยากรู้ความเห็นของเเต่ละคนนะคะ จะดีมากถ้าไม่แชร์ไม่อยากให้คนที่เราแอบชอบอยู่เห็นเเล้วรู้ตัว5555)
คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเราแอบชอบ ผช. วิศวะอยู่คนนึงค่ะ สมมติว่าชื่อ O เเล้วกันเนอะ เราเจอเขาด้วยความบังเอิญแหละเราคิดว่า วันนั้นเรามีวิชาเสรีที่ต้องเรียนตอนห้าโมงครึ่งซึ่งตอนนั้นเราเป็นปี1ค่ะก็จะต้องเข้าสแตนเชียร์เราเลยมาเรียนวิชาเสรีช้าพร้อมกับเพื่อนอีก6-7คนที่ลงเสรีตัวเดียวกัน เเต่วันนั้นที่เราไปถึงเราเห็นว่าsecที่เรียนก่อนหน้าเรายังไม่เลิกเราก็เลยนึกว่าเรามาผิดเวลา เลยถามเพื่อนว่ากี่โมงเเล้วแต่เนื่องจากระเบียบการเข้าสแตนเชียร์คือห้ามใส่เครื่องประดับทุกชนิดตอนนั้นเลยไม่มีใครพกนาฬิกาเลยไม่มีใครรู้เวลา แต่ก็มีเสียง ผช. ดังมาจากข้างหลังเราบอกว่า ตอนนี้ห้าโมงครึ่ง เราเลยหันไปมองนั่นก็คือ O นั่นเองตอนนั้นเราไม่ได้รู้จักเขาหรืออะไรเลยกับเขาเลยเราเลยบอกขอบคุณเขาไป นั่นคือการเจอกันครั้งเเรกของเรา เเต่เราก็แอบคุ้นหน้าเขานะ เเต่ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไร จนกระทั่งอาทิตย์ต่อมาเราจำได้ว่าเป็นวันพฤหัสวันนั้นเรามีเรียนรวม (เป็นวิชาบังคับที่ปี1จะต้องเรียนแบ่งเป็นเกลุ่มย่อยเเต่จะคละคณะกัน) เป็นวิชาภาษาไทยเราก็เดินไปหาโต๊ะนั่งกับเพื่อนซึ่งเป็นเพื่อนต่างคณะ ในห้องจะเป็นโต๊ะยาวสามเก้าอี้นั่งเเล้ววันนั้นเราเข้าไปช้าเลยเหลือเเค่สองโต๊ะเราก็เลือกนั่งโต๊ะที่ว่างตัวหลัง เรานั่งไปได้แปปนึงก็มีผู้ชายสองคนเดินมานั่งโต๊ะข้างหน้าเราตอนนั้นเราก็ไม่ได้ใส่ใจเพราะอาจารย์กำลังจะเริ่มสอน เเต่หนึ่งในสองคนนั้นก็ตะโกนเรียเพื่อนอีกคนที่เพิ่งเข้ามาให้มานั่ง สรุปว่าคนที่เดินมานั่งนั่นก็คือ O ค่ะ ตอนนั้นเราก็แบบว่าคนนี้หน้าคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหนเเต่ตอนนั้นยังนึกไม่ออกค่ะ5555 เเต่สามคนข้างหน้าเรานี่ใส่ช้อปหมดเลยเราเลยรู้ว่าเขาเป็นวิศวะ
พอเรียนไปได้สักพักอาจารย์ก็ให้งานเเลยค่ะ เเต่เป็นงานกลุ่มกลุ่มละ6คน เเต่เพราะว่าคนมันเยอะอาจรย์เขาเลยกำหนดให้ว่าสองโต๊ะหันหน้าเข้าหากันเป็นคู่ โต๊ะข้างหน้าก็คู่กันมาเรื่อยๆจนถึงโต๊ะเรา สรุปคือโต๊ะเรากับ O ต้องคู่กัน พอเริ่มทำงานพวกนี้ช่วยเราดีมากเลยค่ะตอนเเรกคิดว่าจะไม่ช่วยอาจารย์ให้เเต่งประโยคจากรูปเป็นหัวข้อพรรณาเเล้วเเต่ละรูปก็แบบเอิ่มจะเเต่งยังไงละเนี่ย เราไม่ถนัดคิดเลยอาสาเขียนเเทนดังนั้นคนที่เหลือก็เลยต้องคิดไป55555แอบเลวเบาๆ เพื่อนคนอื่นๆก็คิดไปสองรูปเเล้วเเต่ดันเหลือรูปสุดท้ายคือรูปเต่ากับสตอเบอร์รี่เราก็คิดไม่ออกจู่ๆ O ก็พูดขึ้นมาเขาเเต่งสดเลยตอนนั้นเราก็ฮามากคือคิดได้ยังไงมันตลกเเต่เขาพูดเร็วไงเราเขียนไม่ทันเราก็เลยบอกเขาว่าพูดช้าๆหน่อยได้มั้ย เขาก็ยอมพูดช้าๆนะเเต่ทำไมพูดไม่เหมือนเดิม55555 ตอนนั้นแหละถึงได้นึกออกว่าเคยเจอเขาที่ไหน เราเขียนไปก็แอบมองเขาไปนะก็คิดว่าเขาจะจำเราได้มั้ย จนกระทั่งเสร็จก็เอาให้เเต่ละคนเขียนชื่อเราปิดท้ายเลยรู้ว่าเขาชื่ออะไรเรียนภาคไหน นั่นก็เป็นอีกครั้งที่เราได้เจอ ผช.คนนี้
ตอนนั้นยังไม่ได้คิดจะชอบเขาเลยพูดตรงๆเเค่รู้สึกว่าอื้มโลกกลมดีเนอะเจอกันอีกเเล้วแต่เขาก็จำเราไม่ได้หรอกเนื่องจากเราเเละเขาเรียนกันคนละคณะการเจอกันมันเลยลำบากจะเจอกันทีก็ตอนเรียนรวมปี1ก็คือ อ. พฤ. ศ. ทุกครั้งที่เข้าเรียนเราก็จะแอบมีเหล่ๆมองเขาบ้างจนเราเริ่มรู้สึกว่าเเฮ้ยทำไมเขาดูหล่อ ดีตลก บลาๆๆๆ มันเริ่มเเล้วเเบบปลื้มๆอะไรประมาณนี้ก็ได้เเค่แอบมอง จนกระทั่งวิชาเรียนรวมวิชานึงให้ทำโครงงานกลุ่มกลุ่มละ15คนซึ่งทางมหาลัยเป็นคนแบ่งให้เรียบร้อยเเล้ว เราก็โดนเพื่อนดึงเข้ากลุ่มไลน์ไปเห็นว่าสมาชิกตอนนั้นมี6-7คนเราก็ดูว่ามีใครบ้างจนไปสะดุดกับไลน์เขาค่ะ คือ O อยู่กลุ่มโครงงานเดียวกับเราค่ะ ตอนนั้นเรารู้สึกว่าหน้าเเดงมาจนเพื่อนถามว่าทำอะไรเราก็บอกว่าป่าวเเต่จริงๆในใจตอนนั้นเต้นเป็นจังหวะร็อคเเล้วค่ะ
ตอนนั้นเราเริ่มมั่นใจล่ะว่าเราต้องแอบชอบเขาเเน่ๆพอถึงวันเรียนวิชาที่ให้ทำโครงงานอ.ก็ให้รวมกลุ่มประชุมกันเป็นครั้งเเรกเราก็เข้าตามกลุ่มเลยเรามาก่อนเขามาทีหลังเเต่ดันนั่งฝั่งข้ามเรา อือฮือเราที่จะกลั้นใจตายชัดมากเรามองเขาได้ชัดมากเพื่อนก็พูดไปเราก็นั่งมองเขาพอเห็นว่ามองมาเราก็มองบนเลยเพดานสวยจังอะไรประมาณนั้น หลังจากวันนั้นพอมีเรียนรวมทีเราก็จะคอยชะเง้อมองหาเขาเลยค่ะจนเรารู้สึกว่าเราชอบเขาจริงๆเเล้วล่ะเเล้วมันมีความรู้สึกนึงผุดขึ้นมาว่า เราต้องทำให้เขารู้นะว่ามีคนแอบชอบอยู่55555 เราเลยจัดการเขียนโพสต์อิทไปแปะที่จักรยานเขาเลยค่ะ
เราจำได้ว่าวันที่เราแปะโพสต์อิทแผ่นเเรกให้เขาเป็นวันพุธที่เป็นวันลอยกระทงเมื่อปีที่แล้วอ่ะคะ(จำทุกรายละเอียด555)เเผ่นเเรกเราก็เขียนโต้งๆไปเลยว่า เออเราชอบนายนะ เเล้วก็เอาไปแปะที่จักรยานเขาถ้าถามว่าเรารู้ได้ยังไงว่าคันไหนของเขาขอบอกเลยว่าเราเห็นตอนเปั่นมาค่ะ5555เรายืนรอให้เขาไปเราก็เดินไปแปะเลยจากนั้นเราก็ชิ่งค่ะไม่รู้หรอกว่าเขาจะได้เห็นรึเปล่าวัดดวงมันไปเลย เเต่วันนั้นมันเหมือนวันของเราค่ะตกเย็นที่มอเรามีงานลอยกระทงเเล้วมีของมาขายเพื่อนก็ชวนเราไปเดินเราก็เห็นว่ามันได้ชั่วโมงกิจกรรมเราก็เลยไปคือคนเเน่นมากเเล้วเพื่อนเราก็อยากได้แหวนนางก็ยืนเลือกไปเราก็ไม่ไหวเเล้วคนมันเเน่นมากเลยบอกว่าจะออกไปยืนรอข้างนอกอารมณ์ตอนที่ออกมายืนรอที่เหมือนนางเอกMVเพลงมากบอกเลยเพราะร้านข้างๆที่เราไปยืนรอเปิดเพลงใครคนนั้นของ Bedroom Audio พอดีเเล้วมีคู่รักหลายคู่เดินผ่านเราไปแบบอิจฉามาก เรานี่มองบนเลยค่ะวันลอยกระทงพระจันทร์มันก็เต็มดวงพอดีสวยมากค่ะวันนั้น เราก็คิดเล่นๆว่าโพสต์อิทที่เราแปะไปวันนี้Oจะได้อ่านรึยังถ้าได้อ่านเขาจะเก็บไว้หรือจะทิ้งมันไป
เราก็คิดไปเรื่อยเปื่อยเพื่อนเราก็เลือกแหวนนานมากเเเต่เหมือนโลกมันหยุดหมนุนเลยค่ะแบบท่ามกลางคนเเยอะเเยะเเต่เชื่อมั้ยคะสายตาเราดันหันไปเห็นOพอดีเลยค่ะเขาไส่เสื้อช้อยสะพายกระเป๋าเดินผ่านหน้าเราไปเรานี่มองตามเลยในเมื่อเพื่อนเรายังเลือกของไปม่เสร็จเราก็เลยตัดสินใจเดินตามOไปแอบถ่ายรูปตอนเดินไว้ด้วย5555555(แอบโรคจิตเบาๆ) เขาเดินไปซื้อของที่7-11ค่ะเราไม่ตามเเล้วเเค่ยืนอยู่ข้างนอกกลัวเพื่อนจะรอOเข้าไปซื้อแป๊ปซี่ค่ะเห็นเเค่นั้นเราก็ยิ้มไม่หุบเเล้วอย่างๆน้อยๆวันนั้นเขาก็เดินเฉียดเราละนะ
วันต่อมาเป็นวัน พฤ มีเรียนรวมค่ะพอวิชาเเรกปล่อยเราก็รีบวิ่งออกมาจากห้องเลยเราเห็นว่าOจอดจักรยานไว้หลังตึกพอเราวิ่งลงมาถึงเราก็แปะไปอีก1แผ่น เราเขียนว่า อย่ากินแป๊ปซี่เยอะมันไม่ดี เขาก็คงงงนะว่าเรารู้ได้ไง55555 แปะเสร็จเราก็ซุ่มดูผลค่ะเขาเดินมาเห็นโพสต์อิทก็มีแบบแปลกใจเราดูได้จากสีหน้าค่ะเขาหยิบขึ้นมาอ่านเเล้วก็ยัดลงกระเป๋าเสื้อช้อป คือตอนนั้นลอยมากอยากจะกรี๊ดดังๆเขาไม่ทิ้งค่ะเขาเก็บใส่กระเป๋าเรานี่ฟินไปเลย
หลังจากวันนั้นเวลาเรามีเรียนรวมเราก็จะเขียนโพสต์อิทเตรียมไปด้วยทุกครั้งกะว่าปุ๊ปแปะปั๊ปก็มีเจอบ้างไม่เจอบ้างจนมีอยู่ครั้งเราจำได้ดีเลยเพราะเกือบโป๊ะเเตกให้จับได้วันนั้นวันศุกร์มีเรียนรวมตอนเช้าเลิกเที่ยงเเล้วก็ว่างยาวเลยทั้งวันทุกครั้งเราเรียนเสร็จก็จะซ็อของที่ตลาดนัดเเล้วก็กลับเเต่วันนั้นเราเลือกที่จะไปนั่งห้องสมุดเเทนเเล้วค่อยกลับ
เราไม่ได้พักหอในเราก็เลยต้องนั่งรถรางออกไปข้างมอเพื่อจะกลับหอนอกรถจากรถรางเราก็เดินมาเรื่อยๆเป็นประตูข้างมอที่เด็กหอนอกส่วนใหญ่จะจอดจักรยานไว้แถวๆนั้นตอนนั้นก็ประมาณ4-5โมงเย็นเราก็เดินผ่านจักรยานไปเเต่มันสะดุดตาอยู่คันนึงคันสีแดงตัวล็คสีดำที่เหยียบซ้อนม้ายเป็นเหล็กเราก็หยุดยืนมองเลยค่ะใจนึงก็คิดว่าอาจจะเป็นของOมั้ย เเต่เขาอยู่หอนอกเหรอ อาจจะไม่ใช่ก็ได้สมองเราก็คิดไปเรื่อยเเต่ในมือนี่เริ่มล้วงโพสต์อิทที่เตรียมไว้เเล้วเเต่ก็ยังลังเลนะสุดท้ายเราก็ตัดสินใจไม่แปะ พอเราหันกลับมาจะเดินต่อเรานี่ช็อคเลยค่ะตานี่โตเลยเรารู้สึกได้เพราะเราตกใจมากO กำลังเดินมาทางนี้ เราแบบรนมากจะทำยังไงจะเดินไปหรือเดินกลับเราก็ใจสู้เลยเดินสวนไปเลยเขาก็มองหน้าเราเราก็ยิ้มให้เเต่เขาเฉยมากเราก็แบบอ่อยิ้มเก้อ55555 เเต่ตอนนั้นคือเกือบไปแล้วถ้าเราแปะโพสต์อิทตอนนั้นเราต้องโดนเขาจับได้เเน่นอน
----ยังไม่จบนะคะเดี๋ยวมาต่อๆๆ
ปล. เราไม่ได้สมัครแบบบัตร ปชช.เลยต้องตั้งเป็นคำถามนะคะ
ถ้าแอบชอบใครสักคน...คุณอยากจะให้เขารู้ไหมคะว่าเราชอบ???
คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเราแอบชอบ ผช. วิศวะอยู่คนนึงค่ะ สมมติว่าชื่อ O เเล้วกันเนอะ เราเจอเขาด้วยความบังเอิญแหละเราคิดว่า วันนั้นเรามีวิชาเสรีที่ต้องเรียนตอนห้าโมงครึ่งซึ่งตอนนั้นเราเป็นปี1ค่ะก็จะต้องเข้าสแตนเชียร์เราเลยมาเรียนวิชาเสรีช้าพร้อมกับเพื่อนอีก6-7คนที่ลงเสรีตัวเดียวกัน เเต่วันนั้นที่เราไปถึงเราเห็นว่าsecที่เรียนก่อนหน้าเรายังไม่เลิกเราก็เลยนึกว่าเรามาผิดเวลา เลยถามเพื่อนว่ากี่โมงเเล้วแต่เนื่องจากระเบียบการเข้าสแตนเชียร์คือห้ามใส่เครื่องประดับทุกชนิดตอนนั้นเลยไม่มีใครพกนาฬิกาเลยไม่มีใครรู้เวลา แต่ก็มีเสียง ผช. ดังมาจากข้างหลังเราบอกว่า ตอนนี้ห้าโมงครึ่ง เราเลยหันไปมองนั่นก็คือ O นั่นเองตอนนั้นเราไม่ได้รู้จักเขาหรืออะไรเลยกับเขาเลยเราเลยบอกขอบคุณเขาไป นั่นคือการเจอกันครั้งเเรกของเรา เเต่เราก็แอบคุ้นหน้าเขานะ เเต่ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไร จนกระทั่งอาทิตย์ต่อมาเราจำได้ว่าเป็นวันพฤหัสวันนั้นเรามีเรียนรวม (เป็นวิชาบังคับที่ปี1จะต้องเรียนแบ่งเป็นเกลุ่มย่อยเเต่จะคละคณะกัน) เป็นวิชาภาษาไทยเราก็เดินไปหาโต๊ะนั่งกับเพื่อนซึ่งเป็นเพื่อนต่างคณะ ในห้องจะเป็นโต๊ะยาวสามเก้าอี้นั่งเเล้ววันนั้นเราเข้าไปช้าเลยเหลือเเค่สองโต๊ะเราก็เลือกนั่งโต๊ะที่ว่างตัวหลัง เรานั่งไปได้แปปนึงก็มีผู้ชายสองคนเดินมานั่งโต๊ะข้างหน้าเราตอนนั้นเราก็ไม่ได้ใส่ใจเพราะอาจารย์กำลังจะเริ่มสอน เเต่หนึ่งในสองคนนั้นก็ตะโกนเรียเพื่อนอีกคนที่เพิ่งเข้ามาให้มานั่ง สรุปว่าคนที่เดินมานั่งนั่นก็คือ O ค่ะ ตอนนั้นเราก็แบบว่าคนนี้หน้าคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหนเเต่ตอนนั้นยังนึกไม่ออกค่ะ5555 เเต่สามคนข้างหน้าเรานี่ใส่ช้อปหมดเลยเราเลยรู้ว่าเขาเป็นวิศวะ
พอเรียนไปได้สักพักอาจารย์ก็ให้งานเเลยค่ะ เเต่เป็นงานกลุ่มกลุ่มละ6คน เเต่เพราะว่าคนมันเยอะอาจรย์เขาเลยกำหนดให้ว่าสองโต๊ะหันหน้าเข้าหากันเป็นคู่ โต๊ะข้างหน้าก็คู่กันมาเรื่อยๆจนถึงโต๊ะเรา สรุปคือโต๊ะเรากับ O ต้องคู่กัน พอเริ่มทำงานพวกนี้ช่วยเราดีมากเลยค่ะตอนเเรกคิดว่าจะไม่ช่วยอาจารย์ให้เเต่งประโยคจากรูปเป็นหัวข้อพรรณาเเล้วเเต่ละรูปก็แบบเอิ่มจะเเต่งยังไงละเนี่ย เราไม่ถนัดคิดเลยอาสาเขียนเเทนดังนั้นคนที่เหลือก็เลยต้องคิดไป55555แอบเลวเบาๆ เพื่อนคนอื่นๆก็คิดไปสองรูปเเล้วเเต่ดันเหลือรูปสุดท้ายคือรูปเต่ากับสตอเบอร์รี่เราก็คิดไม่ออกจู่ๆ O ก็พูดขึ้นมาเขาเเต่งสดเลยตอนนั้นเราก็ฮามากคือคิดได้ยังไงมันตลกเเต่เขาพูดเร็วไงเราเขียนไม่ทันเราก็เลยบอกเขาว่าพูดช้าๆหน่อยได้มั้ย เขาก็ยอมพูดช้าๆนะเเต่ทำไมพูดไม่เหมือนเดิม55555 ตอนนั้นแหละถึงได้นึกออกว่าเคยเจอเขาที่ไหน เราเขียนไปก็แอบมองเขาไปนะก็คิดว่าเขาจะจำเราได้มั้ย จนกระทั่งเสร็จก็เอาให้เเต่ละคนเขียนชื่อเราปิดท้ายเลยรู้ว่าเขาชื่ออะไรเรียนภาคไหน นั่นก็เป็นอีกครั้งที่เราได้เจอ ผช.คนนี้
ตอนนั้นยังไม่ได้คิดจะชอบเขาเลยพูดตรงๆเเค่รู้สึกว่าอื้มโลกกลมดีเนอะเจอกันอีกเเล้วแต่เขาก็จำเราไม่ได้หรอกเนื่องจากเราเเละเขาเรียนกันคนละคณะการเจอกันมันเลยลำบากจะเจอกันทีก็ตอนเรียนรวมปี1ก็คือ อ. พฤ. ศ. ทุกครั้งที่เข้าเรียนเราก็จะแอบมีเหล่ๆมองเขาบ้างจนเราเริ่มรู้สึกว่าเเฮ้ยทำไมเขาดูหล่อ ดีตลก บลาๆๆๆ มันเริ่มเเล้วเเบบปลื้มๆอะไรประมาณนี้ก็ได้เเค่แอบมอง จนกระทั่งวิชาเรียนรวมวิชานึงให้ทำโครงงานกลุ่มกลุ่มละ15คนซึ่งทางมหาลัยเป็นคนแบ่งให้เรียบร้อยเเล้ว เราก็โดนเพื่อนดึงเข้ากลุ่มไลน์ไปเห็นว่าสมาชิกตอนนั้นมี6-7คนเราก็ดูว่ามีใครบ้างจนไปสะดุดกับไลน์เขาค่ะ คือ O อยู่กลุ่มโครงงานเดียวกับเราค่ะ ตอนนั้นเรารู้สึกว่าหน้าเเดงมาจนเพื่อนถามว่าทำอะไรเราก็บอกว่าป่าวเเต่จริงๆในใจตอนนั้นเต้นเป็นจังหวะร็อคเเล้วค่ะ
ตอนนั้นเราเริ่มมั่นใจล่ะว่าเราต้องแอบชอบเขาเเน่ๆพอถึงวันเรียนวิชาที่ให้ทำโครงงานอ.ก็ให้รวมกลุ่มประชุมกันเป็นครั้งเเรกเราก็เข้าตามกลุ่มเลยเรามาก่อนเขามาทีหลังเเต่ดันนั่งฝั่งข้ามเรา อือฮือเราที่จะกลั้นใจตายชัดมากเรามองเขาได้ชัดมากเพื่อนก็พูดไปเราก็นั่งมองเขาพอเห็นว่ามองมาเราก็มองบนเลยเพดานสวยจังอะไรประมาณนั้น หลังจากวันนั้นพอมีเรียนรวมทีเราก็จะคอยชะเง้อมองหาเขาเลยค่ะจนเรารู้สึกว่าเราชอบเขาจริงๆเเล้วล่ะเเล้วมันมีความรู้สึกนึงผุดขึ้นมาว่า เราต้องทำให้เขารู้นะว่ามีคนแอบชอบอยู่55555 เราเลยจัดการเขียนโพสต์อิทไปแปะที่จักรยานเขาเลยค่ะ
เราจำได้ว่าวันที่เราแปะโพสต์อิทแผ่นเเรกให้เขาเป็นวันพุธที่เป็นวันลอยกระทงเมื่อปีที่แล้วอ่ะคะ(จำทุกรายละเอียด555)เเผ่นเเรกเราก็เขียนโต้งๆไปเลยว่า เออเราชอบนายนะ เเล้วก็เอาไปแปะที่จักรยานเขาถ้าถามว่าเรารู้ได้ยังไงว่าคันไหนของเขาขอบอกเลยว่าเราเห็นตอนเปั่นมาค่ะ5555เรายืนรอให้เขาไปเราก็เดินไปแปะเลยจากนั้นเราก็ชิ่งค่ะไม่รู้หรอกว่าเขาจะได้เห็นรึเปล่าวัดดวงมันไปเลย เเต่วันนั้นมันเหมือนวันของเราค่ะตกเย็นที่มอเรามีงานลอยกระทงเเล้วมีของมาขายเพื่อนก็ชวนเราไปเดินเราก็เห็นว่ามันได้ชั่วโมงกิจกรรมเราก็เลยไปคือคนเเน่นมากเเล้วเพื่อนเราก็อยากได้แหวนนางก็ยืนเลือกไปเราก็ไม่ไหวเเล้วคนมันเเน่นมากเลยบอกว่าจะออกไปยืนรอข้างนอกอารมณ์ตอนที่ออกมายืนรอที่เหมือนนางเอกMVเพลงมากบอกเลยเพราะร้านข้างๆที่เราไปยืนรอเปิดเพลงใครคนนั้นของ Bedroom Audio พอดีเเล้วมีคู่รักหลายคู่เดินผ่านเราไปแบบอิจฉามาก เรานี่มองบนเลยค่ะวันลอยกระทงพระจันทร์มันก็เต็มดวงพอดีสวยมากค่ะวันนั้น เราก็คิดเล่นๆว่าโพสต์อิทที่เราแปะไปวันนี้Oจะได้อ่านรึยังถ้าได้อ่านเขาจะเก็บไว้หรือจะทิ้งมันไป
เราก็คิดไปเรื่อยเปื่อยเพื่อนเราก็เลือกแหวนนานมากเเเต่เหมือนโลกมันหยุดหมนุนเลยค่ะแบบท่ามกลางคนเเยอะเเยะเเต่เชื่อมั้ยคะสายตาเราดันหันไปเห็นOพอดีเลยค่ะเขาไส่เสื้อช้อยสะพายกระเป๋าเดินผ่านหน้าเราไปเรานี่มองตามเลยในเมื่อเพื่อนเรายังเลือกของไปม่เสร็จเราก็เลยตัดสินใจเดินตามOไปแอบถ่ายรูปตอนเดินไว้ด้วย5555555(แอบโรคจิตเบาๆ) เขาเดินไปซื้อของที่7-11ค่ะเราไม่ตามเเล้วเเค่ยืนอยู่ข้างนอกกลัวเพื่อนจะรอOเข้าไปซื้อแป๊ปซี่ค่ะเห็นเเค่นั้นเราก็ยิ้มไม่หุบเเล้วอย่างๆน้อยๆวันนั้นเขาก็เดินเฉียดเราละนะ
วันต่อมาเป็นวัน พฤ มีเรียนรวมค่ะพอวิชาเเรกปล่อยเราก็รีบวิ่งออกมาจากห้องเลยเราเห็นว่าOจอดจักรยานไว้หลังตึกพอเราวิ่งลงมาถึงเราก็แปะไปอีก1แผ่น เราเขียนว่า อย่ากินแป๊ปซี่เยอะมันไม่ดี เขาก็คงงงนะว่าเรารู้ได้ไง55555 แปะเสร็จเราก็ซุ่มดูผลค่ะเขาเดินมาเห็นโพสต์อิทก็มีแบบแปลกใจเราดูได้จากสีหน้าค่ะเขาหยิบขึ้นมาอ่านเเล้วก็ยัดลงกระเป๋าเสื้อช้อป คือตอนนั้นลอยมากอยากจะกรี๊ดดังๆเขาไม่ทิ้งค่ะเขาเก็บใส่กระเป๋าเรานี่ฟินไปเลย
หลังจากวันนั้นเวลาเรามีเรียนรวมเราก็จะเขียนโพสต์อิทเตรียมไปด้วยทุกครั้งกะว่าปุ๊ปแปะปั๊ปก็มีเจอบ้างไม่เจอบ้างจนมีอยู่ครั้งเราจำได้ดีเลยเพราะเกือบโป๊ะเเตกให้จับได้วันนั้นวันศุกร์มีเรียนรวมตอนเช้าเลิกเที่ยงเเล้วก็ว่างยาวเลยทั้งวันทุกครั้งเราเรียนเสร็จก็จะซ็อของที่ตลาดนัดเเล้วก็กลับเเต่วันนั้นเราเลือกที่จะไปนั่งห้องสมุดเเทนเเล้วค่อยกลับ
เราไม่ได้พักหอในเราก็เลยต้องนั่งรถรางออกไปข้างมอเพื่อจะกลับหอนอกรถจากรถรางเราก็เดินมาเรื่อยๆเป็นประตูข้างมอที่เด็กหอนอกส่วนใหญ่จะจอดจักรยานไว้แถวๆนั้นตอนนั้นก็ประมาณ4-5โมงเย็นเราก็เดินผ่านจักรยานไปเเต่มันสะดุดตาอยู่คันนึงคันสีแดงตัวล็คสีดำที่เหยียบซ้อนม้ายเป็นเหล็กเราก็หยุดยืนมองเลยค่ะใจนึงก็คิดว่าอาจจะเป็นของOมั้ย เเต่เขาอยู่หอนอกเหรอ อาจจะไม่ใช่ก็ได้สมองเราก็คิดไปเรื่อยเเต่ในมือนี่เริ่มล้วงโพสต์อิทที่เตรียมไว้เเล้วเเต่ก็ยังลังเลนะสุดท้ายเราก็ตัดสินใจไม่แปะ พอเราหันกลับมาจะเดินต่อเรานี่ช็อคเลยค่ะตานี่โตเลยเรารู้สึกได้เพราะเราตกใจมากO กำลังเดินมาทางนี้ เราแบบรนมากจะทำยังไงจะเดินไปหรือเดินกลับเราก็ใจสู้เลยเดินสวนไปเลยเขาก็มองหน้าเราเราก็ยิ้มให้เเต่เขาเฉยมากเราก็แบบอ่อยิ้มเก้อ55555 เเต่ตอนนั้นคือเกือบไปแล้วถ้าเราแปะโพสต์อิทตอนนั้นเราต้องโดนเขาจับได้เเน่นอน
----ยังไม่จบนะคะเดี๋ยวมาต่อๆๆ
ปล. เราไม่ได้สมัครแบบบัตร ปชช.เลยต้องตั้งเป็นคำถามนะคะ