รักแรก ทุ่มเทกับความรักมาก แต่ไม่สมหวัง

ช่วงสมัย 4-5 ปีที่แล้ว ผมเจอ ผญ คนนึง ในวันสงการ เขาเป็นรุ่นพี่ของเพื่อนผม ผมเจอครั้งแรกผมรู้สึกว่าผมชอบมากผมรู้สึกมีความสุข เขาเป็นรุ่นพี่ผมปีนึง ผมทุ่มเทที่จะจีบผมแอดไปทักเขา สมัยนั้นยังเป็น hi5 พอเธอคนนั้นรับแอดผมก็เริ่มทักทาย เขาตอบกลับมาคุยกับผมแบบไม่ได้รังเกียจอะไรหรือไม่อยากคุย ผมดีใจมาก ผมทุ่มเท ทักไปหาทุกวัน จนนัดไปนู้นไปนี้ วันสำคัญผมก็ซื้อของไรไปให้ โทรหาเขาบ่อยขึ้นเป็นชีวิตประจำวัน ยอมไปเรียนกีตาร์เพื่อมาเล่นให้เขาฟัง แต่สุดท้ายเขาก็เหมือนเริ่มลำคาญ เขาบอกคงคิดได้แค่เพื่อนเขาบอกผมว่าผมคงไม่ใช่สำหรับเขาเลิกมาตอแยเขาสักทีเถอะ วันนั้นผมช๊อคมากไม่คิดว่าคำพูดพวกนี้จะออกมาจากปาก แต่ผมก็โทรหาเขาทุกวันอีกประมาณเกือบเดือน ด้วยน้ำเสียงที่เริ่มไม่อยากคุย หลังจากนั้นผมก็เริ่มห่างถอยออกมาเป็นเวลาทั้งหมด 7-8 เดือนที่ตามจีบเขาแต่ไม่สมหวัง บุคลิกผมคงเป็นคนขี้อาย เงียบๆมั้ง จนผ่านมาประมาณเกือบปี ผมก็ได้คบกับ  ผญ คนนึง เธอคนนี้เขาก็น่ารัก แต่ผมรู้สึกว่า ผมแค่อยากมีแฟนเหมือนคนอื่นๆแต่ไม่ได้รู้สึกรักคบกันได้เดือนกว่าๆก็เลิกรากัน รู้สึกว่าเหมือนกับรักครั้งแรกมันทำให้ผมเริ่มไม่มั่นใจอะไรเลยกับเรื่องความรัก ผมคิดมากไปสะทุกเรื่อง ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนไม่มั่นใจในเรื่องพวกนี้เลย จนตอนนี้ผมอายุ21ล่ะ ผมโสดมาก็จะ4ปีแล้วเพื่อนในกลุ่มก็มีแฟนกันหมด แต่ผมอยู่คนเดียวจนรู้สึกว่าผมรักอิสระ จนไม่ค่อยคิดอยากจะมีใครแล้ว เจอคนที่ใช่ก็แค่มองกับแซว แต่ก็คงไม่อยากจะทุ่มเทให้ใครอีกแล้ว คนที่มาชอบก็มีแต่มันก็ไม่ใช่สำหรับผม 555 แต่ถ้าในเฟสผมนี้ทักชวนคุยหมดก็คนมันเหงาทำไงได้ ร้ายแค่ในโซเชี่ยล ชีวิตจริงคนล่ะเรื่องเลย สงสัยชีวิตนี้ คงโสดอีกนานเลย