ที่ดูไปมะกี้นิยายนำ้เน่าพล็อตอัปยศ...ไม่ใช่เกมกีฬา
เป่านกหวีดจบเกม ซาโอริกัปตันญี่ปุ่นยังหน้าเสียก้มหน้าแตะมือนักกีฬาไทย...ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองไปรอบๆ
การจบแบบนี่ยิ่งชัดเจนนะฮะ...ว่าเกมนี้เราคือผู้ชนะ
เพราะกัปตันทีมญี่ปุ่นยังพ่ายแพ้ความละอายในใจตัวเองออกมาชัดเจนขนาดนั้น
...
อย่าร้องไห้เลยที่รัก เธอควรหัวเราะใส่ตัวตลกเหล่านั้น
เธอมีค่ามากกว่านั้นมากมาย...
ถ้าความหมายของการไปโอลิมปิคมันถูกทำให้ต่ำค่าลงไปขนาดนั้น
อย่าเสียน้ำตาก้มลงไปหยิบมันให้แปดเปื้อนน้ำใจอันสดใสของพวกเธอ
พวกเธอไปไกลกว่าแมทช์โอลิมปิคแล้วนะ...จริงๆไม่ได้โลกสวย
เพราะแมทช์นี้จะถูกบันทึกให้คนทั้งโลกย้อนดูกันเป็นล้านๆรอบ ดูกันไปชั่วลูกหลานแน่นอน
....เพราะมันจะเป็นประวัติศาสตร์วงการวอลเลย์บอลว่าเป็นเกมที่สกปรกสุดๆเกมนึง...
อย่าร้องไห้เลยที่รัก เธอจงเงยหน้าหัวเราะใส่โลกพิลึกใบนี้
เธอมีค่ามากกว่านั้นมากมาย...
ความหมายของพวกเธอสั่งสมกันมามากมายกว่าการชนะเกมนี้
เธอจะเป็นคนที่เงยหน้าได้อย่างภาคถูมิเพราะทุกคนล้วนจะก้มคารวะเธอใจของเธอ
ส่วนผู้ชนะที่ต้องคอยก้มหน้าหวาดระแวงไปกับการก่นประนาม
เขาเหล่านั้นคือคนที่ขยี้คุณค่าของเกมกีฬา...และไปประจานตัวเองกันที่บราซิล
ก็เท่านั้นเอง