ใครมีคนคุยเก่าที่ผูกพันธ์มากๆแบบเราบ้าง

สวัสดีคะ วันนี้เราจะมารีวิวชีวิตรักของเราที่ยิ่งกว่าละครเอามากๆ มาเริ่มเลยล้ะกันเนาะะ
เมื่อ 3 ปีที่แล้วเรารู้จักคนๆนึง เขาชื่อ บ. (ขอใช้ชื่อย่อน่ะ) ตอนนั้นเขาเป็นแฟนของเพื่อนเราเอง เราก็รู้จักเขาในนามแฟนเพื่อน เคยได้ไปดูหนังด้วยกันครั้งนึงแต่ไปกันเป็นกลุ่มซึ่งก็มีเพื่อนเราที่เป็นแฟนนางด้วย แต่เรากับนางก็ไม่ได้คุยไม่ได้สนิทอะไรกัน ผ่านมาสักพักตอนช่วงเดือนเมษาตอนนั้นเราติดงานศพอาเลยต้องอยู่งานศพดึก เขาก็ทักเฟสมาว่านอนได้แล้วแล้วก็ชวนคุย (ทั้งๆที่ยังคบกับเพื่อนเราอยู่) ตอนนั้นเรายังเด็กยังไม่คิดจริงจังอะไรกับคำว่าแฟนเพื่อน และที่คุยก็คิดว่าคุยเล่นๆตอบตามมารยาท (เหตุผลฟังดูเลวมาก555) ไม่ได้คิดว่าวันนึงจะคิดจริงจังกับเขา  เราคุยกับเขามาได้สักพักประมาณ 5 เดือนกว่าๆ  ตอนนั้นเราและเขาต่างพยายามทำทุกทางเพื่อคุยกัน โทรเบอร์แม่บ้าง เบอร์เพื่อนบ้าง คุยไลน์บ้าง เขาสมัครอีกเฟสมาคุย แล้ววันนึงง...แฟนเขาที่เป็นเพื่อนเราก็จับได้ มันแย่มากคือทุกอย่างต้องพังลง ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับเขา กับเราและเพื่อนเรา มันพังลงหมด เรากลับมาคิดบางทีมันอาจสมควรแล้วก็ได้กับการที่เราไปคุยกับแฟนเพื่อน สุดท้ายคน ก็คือเราเอง ผ่านมาได้ประมาณกี่เดือนไม่รู้ตอนนั้น บ. กับเพื่อนเราก็เลิกกัน (สาเหตุที่เลิกเพราะเพื่อนเราต้องไปอยู่ต่างจังหวัดและตอนนั้นเขาก็ทะเลาะกันบ่อยเลยเลิกกัน) ความพีคคือ บ. ทักเรามา ด้วยความที่เรายังรู้สึกและคิดถึงบ. มากๆๆ ตลอดเวลาที่เลิกคุยกันเราก็ไม่เคยมีคนอื่นเลยด้วยซ้ำ ไม่ใช่ว่าไม่ยอมมีแต่ความรู้สึกเรามันยังติดอยู่กับคนๆนึงให้เริ่มต้นกับใครมันทำยากน้ะ ครั้งนั้นที่กลับมาคุยกันคุยได้ไม่กี่วันเราก็คบกัน คบกันได้แค่อาทิตย์กว่าๆเกือบ 2 อาทิตย์ก็เลิก ก็เสียใจน้ะไม่คิดว่ามันจะพังอีกเป็นครั้งที่ 2 แต่ที่เจ็บมากคือมันไม่ได้มีแค่ 2 ครั้งไง มันเป็นร้อยๆครั้งถ้านับตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ เรากลับมาคุยกัน แล้วบ.ก็ทิ้งเราไปมีคนอื่นบ้าง ทิ้งเราไปคบแฟนเก่าบ้าง วนเวียนอยู่แบบนี้ บ.จะเป็นฝ่ายทักมาตลอด เราเคยโดนผู้หญิงของบ.โพสด่าไป 3-4 คน ทุกครั้งที่โดนบ.ทิ้งหรือโดนโพสด่าเราก็ห่างมาน้ะเว้ย ห่างมาได้ไกลสุดเกือบ 9 เดือนตอนนั้นไปชอบคนอื่น แต่อยู่ๆพอได้กลับมาคุยกันอีกก็กลับมารู้สึกอีก ก็กลับมาวนอยู่แบบเดิมอีกอ้ะ คุยๆเลิกคุย คุยๆเลิกคุย แปลกดีความรู้สึกเราพังเพราะบ.เป็นร้อยๆครั้งแล้วแต่ทุกครั้งที่บ.กลับมา เราก็พังกำแพงที่เคยสร้างกั้นไว้ตลอด เราเริ่มใหม่กับใครแทบไม่ได้เลย มีคุยแต่ไม่เคยมีความรู้สึกเหมือนตอนคุยกับบ.เลย มันคิดถึง มันอยากให้กลับมา มันยังอยากคุย อาจเป็นเพราะบ.ไม่เหมือนคนอื่นมั้ง เลยทำให้เรายังรู้สึกอยู่แบบนี้ วนเวียนอยู่แบบนี้ตลอดเกือบ 3 ปีกลับมาคุยทั้งๆที่บ.มีแฟนแล้วก็มี คุยๆเลิกคุย เหมือนกลับมาย้ำว่าอย่าให้เราลืมนาง อย่าให้เรารู้สึกกับคนอื่น จนเมื่อช่วงเดือนพฤศจิกาหรือธันวาปีที่แล้วนี่แหละบ.เลิกกับแฟนคนล่าสุดของบ. (แทนชื่อว่าน.น้ะ) บ.ก็ทักเรามาเหมือนเดิม เราคุย เรารับฟังทุกอย่าง เรารู้สึกกับบ.ก็จริงแต่เราก็เข้าใจว่าเค้าเลยรักกันเนาะ เลิกปุ้บลืมปั้บไม่มีหรอกเค้าไม่ได้เลิกกันเพราะมีคนอื่นหนิ้ เค้าเลิกเพราะปรับความเข้าใจกันไม่ได้ อยู่ๆบ.ก็ตั้งสถานะกับต. (ต.คือเพื่อนเราที่เล่าไปตอนแรกๆอ้ะคนเดียวกัน) แฟนเก่าบ.ที่ชื่อน.ก็ทักเรามา  น.ทักมาถามว่าบ.คบกับต.เหรอ (ที่น.ทักเรามาเพราะน.รู้ว่าต.คือเพื่อนเรา) เราก็บอกไปว่าคบมั้งเห็นตั้งสถานะกัน น.ก็บอกเราว่าบอกบ.ให้ปลดบล้อคเขาหน่อย เราทำทุกทางเพื่อให้เค้าได้คุยกันแคปหน้าจอของบ.ส่งให้น. แคปหน้าจอของน.ส่งให้บ. เราก็ไม่รู้ว่าเราทำแบบนั้นไปทำไม สุดท้ายเค้าปลดบล้อคกลับมาคุยกลับมาคบกัน (ความรู้สึกตอนนั้นคือแล้วกูหล้ะ คือหมามากตอนนั้น) ส่วนสถานะที่ตั้งกับต.ก็คือตั้งเล่นๆ ผ่านมาได้ตอนหลังปีใหม่ บ.เลิกกับน. บ.ก็ทักเรามาคุยได้ประมาณอาทิตย์ตอนนั้นกำลังจะไปได้ดี บ.ก็ทิ้งเราไป ไปมีแฟนใหม่ กูนี่โครตโง่เลยโดนขนาดนี้ไม่รู้จักพอ ก็คนมันรู้สึกนี่หว้ะจะให้ทำไง555555 จนตอนวันที่ 25 มกราคมเราล้มรถ เราถ่ายใบรับรองแพทย์ลงเฟส บ.มาเม้น แล้วก็ทักมาว่าเป็นอะไร ไปทำไรมาตั้งแต่นั้นก็คุยกันมาเรื่อยจนตอนนี้จะ 4 เดือนแล้ว บ.ถามเราว่าทำไมบ.ทิ้งเราเป็นร้อยๆครั้งเรายังกลับไปคุย กลับไปหา เราไม่มีคำตอบ มีแต่คำว่าก็ยังรู้สึก ยังคิดถึงอยู่ตลอด เราคุยกันมาเรื่อยๆ มีมาหาบ้าง มารับไปบ้างตอนช่วงแรกๆมันโครตจะดี แต่ตอนนี้ที่คุยกันมันเหมือนจะเริ่มแย่ลงทุกวัน หลายๆอย่างเริ่มลดน้อยลงจนเริ่มจะไม่เหลือ ตอนนี้มันพร้อมจะพังในทุกวัน เราเหนื่อยกับการเปลี่ยนไปของบ. เหนื่อยมากๆ แต่ที่ยังอยู่เพราะยังรู้สึก เราไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าถ้าเลิกคุยกันครั้งนี้ จะมีโอกาสได้กลับมาคุยกันอีกมั้ย เราพยายามเข้าใจทุกอย่าง พยายามเข้าใจทุกการเปลี่ยนแปลง บางวันมันแย่มาก แต่เราคิดว่าบางทีการมีอยู่มันอาจจะดีกว่าการไม่มีเลย เราโครตกลัวตัวเองกลัวว่าจะเป็นคนทำพังเพราะความเหนื่อยที่เป็นอยู่ เราไม่อยากให้มันแย่ เรายังรู้สึก เราอยากมีอยู่ เรายอมแทบทุกอย่าง มันจริงน้ะเว้ยกับประโยคที่ว่า"เราจะยอมทนคนๆนึงได้จนไม่มีเหตุผลที่จะทนที่จะรอ" แต่เรายังมีเหตุผลอยู่ไง เหตุผลของเราคือยังรู้สึกอยู่ไง ยื้อมาก็หลายครั้ง พังมาก็หลายครั้ง ถ้ามันต้องพังจริงๆเราแค่อยากให้มันพังเพราะเราไม่รู้สึกอะไรแล้ว อย่างน้อยถ้าเป็นแบบนั้นเราจะได้เริ่มต้นใหม่กับคนอื่นได้สักที  หลายๆคนอ่านอาจมองว่าโง่แต่ถ้าคนที่รู้สึกจริงๆเจอแบบเราจริงๆเชื่อเถอะต่อให้พังอีกห้าร้อยครั้งก็ยังคิดให้อภัย .