คือเราอึดอัดจังเลย เรารู้สึกว่าเราเป็นแม่ที่ไมไ่ด้เรื่อง  ทำอะไรก็ผิดไปหมด  ไม่มีใครสนับสนุน  เหมือนกับว่าคิดดีแล้วแต่มันไม่ดีเลยในสายตาคนในครอบครัวและคนอื่นๆ เราแย่มากเลยหรอไง

ตั้งแต่ลูกเล็กๆ เราไม่อยากให้แม่แฟนป้อนกล้วยลูก เราบอกเหตุผลไปก็ไม่มีใครฟัง  พูดเหมือนเรางี่เง่า วิชาการเกินไป แฟนเราก็บอกว่าเชื่อแม่แม่เลี้ยงหลานมาก่อน

ลูกไปฉีดวัคซีน กลับมาไม่ทันมีไข้  แม่แฟนก็บอกว่าป้อนยาแก้ไข้ไปก่อน เราก็บอกว่าไม่อยากให้ทานยาเลยถ้าไม่มีใคร  ถ้ามีไข้เช็ดตัวแทนได้ไหม ก็นั่นแหละ  ไม่มีใครเห็นด้วย

ลูกมีน้ำมูก แม่แฟนจะเอายาลดน้ำมูกของหลาน 5 ขวบ มาป้อนลูกเรา  โดยให้เหตุผลว่าป้อนนิดเดียว เราไม่เห็นด้วย เลยบอกแฟนว่าเภสัชเขายังไม่จ่ายยาให้เด็กน้อยทานเลย เราจะให้กินมั่วๆไม่ได้  ถ้ายังไงไปหาหมอเด้ฏไหม  เพื่อหมอจะมีคำแนะนะำหรือจัดยาที่เหมาะแก่เด็กมาให้ แฟนก็เหมือนจะไม่อยากให้เป็นเรื่องยุกยาก  ก็ให้แม่แกป้อนไป  จนเราพูดซ้ำอีกวันถึงยอมที่จะพาไปหาหมอ  

เรื่องการพัฒนาการเรียนรุ้  เราแค่อยากให้ลูกหัดใช้ช้อนทานเองดู  มันจะเลอะหน่อย  แต่เราคิดว่าเราจะทำความสะอาดเอง  ลูก 1 ขวบ 2 เดือน เราปรึกษาแฟนก่อนเพราะแม่แฟนค่อนข้างไม่ชอบอะไรที่เลอะเทอะ  แต่แฟนเราก็ไม่เห็นด้วยเช่นกัน บอกว่าจะทำห้เด็กนิสัยเสียทานข้างเลอะ เราก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ  แต่เหมือนแฟนเราจะว่าเราแรงไปไหมว่า  คิดอะไรไม่เข้าท่า  เราท้อใจมากกเลย  เรารู้สึกว่าหมดกำลังใจยังไงก็ไม่รู้  ระบายเฉยๆน เราก็ไม่ได้ถูกหมดทุกอย่างหรอก  อย่างน้อยถ้าไม่เห้นด้วยก็รับฟังกันดีๆได้ไหม