รักแท้แม้ฟันปลอม

"รักแท้ที่มีอยู่จริง".
.
ตายายคู่หนึ่ง จูงมือค่อย ๆ
พากันเดินเข้าร้าน KFC แลดูแปลกตา
ท่ามกลางเหล่าวัยรุ่นหนุ่มสาวสายตาหลายคู่
จ้องมองมาอย่างชื่นชม ในความรักที่ยืนยาวมา
กว่าครึ่งศตวรรษของสองตายาย
ตาเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์
สั่งอาหารชุดและชำระเงินอย่างคุ้นเคย
ก่อนพายายไปเลือกหาที่นั่งริมในสุดของร้าน
ตายายช่วยกันนำอาหารออกจากถาด
ตาค่อยๆแบ่งแฮมเบอร์เกอร์ออกเป็น 2 ส่วน
เอาเฟรนช์ไฟร์ออกมานับครึ่งและจัดวางไว้ดูน่ารับประทาน
ตาคว้าแก้วโค้กมาจิบหนึ่งอึกส่งให้ยายรับไปจิบหนึ่ง
ก่อนจะวางไว้ ตรงกลางเบื้องหน้าทั้งคู่
ขณะที่ตาเริ่มกินแฮมเบอร์เกอร์ ส่วนของตนอยู่
บรรดาลูกค้าในร้าน ที่จับตาดูคู่ตายายมาตั้งแต่ต้น
เริ่มรู้สึกกระสับกระส่ายหลายคนสะกิดกัน พลางกระซิบ
"น่าสงสารจัง
แกคงมีเงินพอซื้อได้แค่ชุดเดียวมาแบ่งกันมั้ง"
ชายหนุ่มโต๊ะข้างๆ ถึงกับเดินเข้ามาหาพร้อมเสนอตัว
ขอเป็นเจ้ามือซื้อให้อีกชุดอย่างสุภาพ
ตายิ้มรับความมีน้ำใจ แต่ปฏิเสธอย่างนุ่มนวลว่า
"ไม่เป็นไรหรอก..
มีอะไรเราก็ต้องเอามาแบ่งกันอยู่แล้ว"
เวลาผ่านไปทุกคนเริ่มสังเกตว่า...
ยายได้แต่นั่งนิ่ง
จ้องมองตากินแฮมเบอร์เกอร์อย่างเอร็ดอร่อย
โดยไม่ยอมแตะต้องส่วนของตน
นอกจากหยิบโค้กขึ้นมาจิบ
ชายหนุ่มคนเดิมตัดสินใจเข้ามาหาอีกครั้ง
เอ่ยขอร้องให้เขาได้เลี้ยงคู่ตายายที่น่ารักนี้เถอะ
คราวนี้ยายเป็นฝ่ายปฏิเสธอย่างอ่อนหวาน
ยืนยันเหมือนเดิมว่ามีอะไรก็ต้องเอามาแบ่งกัน
เมื่อตารับประทานเสร็จ
ขณะหยิบกระดาษมาเช็ดปาก
ยายก็ยังคงนั่งนิ่ง ดูสามีสุดที่รักอยู่อย่างนั้น
ราวกับกลัวว่าเขาจะไม่อิ่มจริงๆ
ชายหนุ่มคนเดิมก็อดรนทนไม่ได้อีก
เอ่ยปากอย่างจริงจังขอตายาย
อนุญาตให้เขาเลี้ยงสักครั้ง
แต่ก็ถูกปฏิเสธอย่างสุภาพอีก
''ชายหนุ่มนึกสงสัยจึงเอ่ยถาม''
"ทำไมคุณยายไม่รับประทานบ้างเลยครับ
ก็ไหนบอกว่ามีอะไรก็ต้องเอามาแบ่งกันไง
คุณตาก็ทานเสร็จแล้วยังรออะไรอยู่หรือครับ? "
คุณยายหันมายิ้มมองชายหนุ่มแล้วตอบเนิบๆ

"รอฟันปลอมจากตาอยู่น่ะหลานชาย..."