ประมวลกฏหมายอาญา

มาตรา 288 ผู้ใดฆ่าผู้อื่น ต้องระวางโทษประหารชีวิต จำคุก ตลอดชีวิต หรือจำคุกตั้งแต่สิบห้าปีถึงยี่สิบปี

มาตรา 289 ผู้ใด
(1) ฆ่าบุพการี
(2) ฆ่าเจ้าพนักงาน ซึ่งกระทำการตามหน้าที่ หรือเพราะเหตุ ที่จะกระทำ หรือได้กระทำการตามหน้าที่
(3) ฆ่าผู้ช่วยเหลือเจ้าพนักงานในการที่เจ้าพนักงานนั้นกระทำ ตามหน้าที่ หรือเพราะเหตุที่บุคคลนั้นจะช่วยหรือได้ช่วยเจ้าพนักงาน ดังกล่าวแล้ว
(4) ฆ่าผู้อื่นโดยไตร่ตรองไว้ก่อน
(5) ฆ่าผู้อื่นโดยทรมานหรือโดยกระทำทารุณโหดร้าย
(6) ฆ่าผู้อื่นเพื่อตระเตรียมการ หรือเพื่อความสะดวกในการ ที่จะกระทำความผิดอย่างอื่น หรือ
(7) ฆ่าผู้อื่นเพื่อจะเอาหรือเอาไว้ซึ่งผลประโยชน์อันเกิดแต่การที่ ตนได้กระทำความผิดอื่น เพื่อปกปิดความผิดอื่นของตนหรือเพื่อ หลีกเลี่ยงให้พ้นอาญาในความผิดที่ตนได้กระทำไว้
ต้องระวางโทษ ประหารชีวิต

////////////////////////////

หลายคนอาจสงสัยว่า ทำไมต้องพยายามให้เอาผิดผู้ต้องหาในข้อฆ่าโดยไตร่ตรองไว้ก่อน

คำตอบคือ  ฝ่ายเหยื่อคงต้องการเยียวยา การแก้แค้นก็เป็นการเยียวยาเหยื่ออย่างหนึ่ง  การลงโทษแรงๆจึงเป็นการเยียวยาเหยื่อไปด้วยในตัว

การฆ่าธรรมดา จะมีโทษขั้นต่ำ จำคุก 15 ปี- 20 ปี หรือ จำคุกตลอดชีวิต หรือ ประหารชีวิต   เป็นการเปิดโอกาสให้ศาลใช้ดุลยพินิจอย่างกว้างขวาง โดยอาศัยพยานหลักฐาน-เหตุลดโทษต่างๆ มาประกอบการพิจารณา  อาจจะลงโทษจำเลยจำคุก 15 ปี   ก็ได้  หรือ  จะลงโทษประหารชีวิต ก็ได้  ตาม ม.288 ข้างต้น

ต่างกับ การฆ่าโดยไตร่ตรองไว้ก่อน ตาม ม.289(4)  ถ้าทางพิจารณา นำสืบได้ว่าฆ่าโดยไตรตรองไว้ก่อน  ศาลต้องลงโทษประหารชีวิตสถานเดียว แต่อาจลดโทษประหารชีวิตได้เหมือนกัน  แต่แม้จะลดแล้ว ก็ยังโทษสูงครับ

มาตรา 52 ในการลดโทษประหารชีวิต ไม่ว่าจะเป็นการลด มาตรา ส่วนโทษหรือลดโทษที่จะลง ให้ลดดังต่อไปนี้
(1) ถ้าจะลดหนึ่งในสามให้ลดเป็นโทษจำคุกตลอดชีวิต
(2) ถ้าจะลดกึ่งหนึ่ง ให้ลดเป็นโทษจำคุกตลอดชีวิต หรือโทษ จำคุกตั้งแต่ยี่สิบห้าปีถึงห้าสิบปี

///////////////////////////////////

ทั้งนี้คดีนี้คงแล้วแต่ การสืบพยานในชั้นศาล ว่า จะสืบให้ศาลเห็นว่าเป็นการฆ่าโดยไตร่ตรองฯ หรือไม่  คร้บ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 13360/2556

การที่จำเลยกับพวกมีการวางแผนและตระเตรียมอาวุธไปพร้อมตีทำร้ายผู้ตายหลายครั้งทั้งที่ผู้ตายเป็นคนพิการไม่มีทางต่อสู้ได้ จนได้รับบาดแผลและถึงแก่ความตาย ถือได้ว่าการกระทำของจำเลยกับพวกเป็นการร่วมกันฆ่าผู้ตายโดยเจตนาย่อมเล็งเห็นผล และเป็นการไตร่ตรองไว้ก่อน