ตอนนี้เราคบกับผู้ชายคนนึงอยู่ค่ะ เขาอายุ 34 เราอายุ 22 แต่คบกันแบบไม่มีสถานะ แต่เราทั้งคู่ก็รู้ว่าคบกันอยู่ เราทำทุกอย่างเหมือนแฟนกัน เขาดูแลเราดีทุกอย่าง เพียวแต่เขายังไม่ได้รักเรา เขาก็ชอบเรานะคะ เราเองก็ไม่อยากไปเร่งหรือรีบรัดอะไรเขา เพราะกลัวเขาจะอึดอัด แต่เรารักเขาไปแล้ว.. มันเป็นความรู้สึกสับสนมากเลยนะ การที่เราไม่รู้ว่าควรจะรักเขาหรือควรจะตัดใจจากเขาดี จะรักก็ไม่กล้ารักเต็มร้อย จะตัดใจทิ้งไปก็ทำไม่ได้ จนตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไง แต่บางทีก็รู้สึกว่าแบบนี้ก็อาจดีอยู่แล้วก็ได้

เราไม่อยากบีบให้เขารู้สึกแย่ เราไม่อยากโดนเขาเกลียด แต่เราก็อยากให้เขารักเรา หรือถ้าเขาจะไม่รักแน่ๆก็อยากให้บอกมา เราจะได้ไปก่อนที่ความรู้สึกมันจะมากไปกว่านี้

ตอนนี้เรามีเวลาอยู่ด้วยกันเยอะ ถึงเราจะยังเรียน แต่ก็ปีสุดท้ายแล้ว มีเวลาให้เขาตลอด บางทีก็อยากลองห่างออกไปดูว่าเขาจะคิดถึงเราไหม แต่ก็ทำได้ไม่นาน เขาก็บอกให้ไปหาตลอด  

จนตอนนี้เราไม่รู้เลยว่าเขารู้สึกยังไงแล้วเราควรรู้สึกยังไง เราท้อทุกครั้งที่คุยเรื่องนี้กันแล้วเขาบอกว่ายังไม่รู้สึกกับเรามากขนาดนั้น แล้วเราก็คิดจะไปทุกครั้งที่ได้ยินคำพูดนี้ เราก็โอเคกับตอนนี้ที่เขาดูแลเรานะ แต่ไม่รู้ว่าจะทนอยู่แบบนี้ได้นานแค่ไหน

อย่างที่เคยได้ยินเลย 'ความรัก ใครรักมากกว่า คนนั้นแพ้' เราทั้งมีความสุขและทุกข์กับความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียกนี้ เพื่อนๆมีใครเป็นแบบนี้บ้างคะ แล้วเราควรทำไงดี?