สวัสดีเพื่อนๆ

เราขอแทนตัวเองว่า บี นะ เพิ่งจบ ม.6 มาไม่นานนี้เอง

เรื่องที่จะเล่าไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องความรักหวานแหววของวัยรุ่นหรืออะไร    มันเกี่ยวกับชีวิตของเราเอง โดยตรงเลย
ชีวิตเรามีแต่ทางตันจริงๆ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ถูกด่าถูกตี    เราตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาไม่ได้อยากให้ใครมองใครในแง่ลบ   แต่เราไม่ไหวแล้วจริงๆ เราขอระบายในนี้ เพื่อนๆอย่าด่าเราเลยนะ แค่นี้ชีวิตเราก็เครียดมากพอแล้ว

เพื่อนๆคนไหนที่อยากระบายหรืออยากให้ข้อคิดอะไรกับเรามาบอกเราได้ใต้โพสต์นี้เลยนะ

เข้าเรื่องกันเถอะ

ไหนใครเกเรตอนเรียนอยู่ม.ปลายบ้าง?
เราเนี่ยแหละคนนึงเลย โดยเฉพาะตอน ม.4 เราไม่เรียนเลย โรงเรียนก็ไม่ค่อยอยากจะไป การบ้านก็ไม่ค่อยได้ส่ง ตอนนั้นเราทำแบบนั้นเพราะเราอยากเอาชนะคนที่บ้าน

บางคนไม่รู้ว่าเราโดนอะไรก็ด่าเรา โดยที่ไม่เคยรู้เลยว่าชีวิตเราโดนหนักแค่ไหน

ตั้งแต่เด็ก แม่เราเลี้ยงเราไม่เหมือนแม่คนอื่น เราพยายามจะเข้าใจว่านี่คือวิธีการเลี้ยงของแต่ละคน แต่ทำขนาดนี้มันไม่รุนแรงไปหน่อยหรอ..นั่นคือความรู้สึกของเราที่ไม่มีสิทธิ์พูดออกไปให้ใครได้ฟัง เพราะถ้าเข้าหูแม่อีก แม่ก็จะมาด่า มาตี มากระทืบเราอีก

กระทืบ ใช่ กระทืบ เราโดนกระทืบตั้งแต่เด็กแล้ว..เหตุการณ์ที่เราจำได้ ก็ตั้งแต่ตอนประมาณเราอยู่ ม. ต้น เราจำได้ไม่หมดหรอกนะ มันเยอะเกินไป
เอาที่หนักสุดเลยก็คือตอน ม. 3 มีใครเคยโดนเอากระติกน้ำฟาดหัวมั้ย? มีใครเคยโดนเอารองเท้าทุบหัวบ้าง? เราเนี่ยแหละโดนมาหมดทุกอย่างแล้ว