มีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้างไหมค่ะ?

ก่อนอื่นเลยต้องบอกว่านี้เป็นกระทู้แรกของจขกท.นะคะ ถ้าอ่านแล้วงงๆก็พยายามนิดนิดนึงเนอะ 5555 เข้าเรื่องเลยดีกว่าค่ะ เรามีเพื่อนชายคนหนึ่งค่ะ เค้าคอยช่วยเราหลายเรื่องตอนเราอยู่มอปลาย   (เมื่อก่อนมีโปรของดีแทคน่ะคะ5บาทส่งขค.ได้50ขค.) เราก็บอกให้เค้าหาเบอร์ดีแทคมาคุยล่ะกัน ไม่น่าเชื่อเค้าจะหามาจิงๆค่ะ เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนมีวันหนึ่งเราต้องนั่งทำงานส่งอาจารย์กับเพื่อนๆที่ห้องเรียน เค้าก็ส่งขค.มาถามเรา
เค้า:อยู่ไหน
เรา:อยู่ห้องเรียน นั่งทำงาน จะมาช่วยไหมล้าา
อยู่ๆเค้ามาช่วยเราทำงานค่ะ เพื่อนในกลุ่มก็ถามเราว่าเค้ารู้ได้ไงว่าเรานั่งทำงานกันที่นี่ เราก็เอิ่มมมมมมมม
เค้าก็มาช่วยเราทำงานนะ เราก็เอากาวมาแปะกระดาษจนมือนี่เลอะไปหมดจนเสร็จ เราก็เลยนั่งลอกกาวที่มือ เค้าเห็นก็ช่วยเราแกะนะคะ พอทำทุกอย่างเสร็จเค้าก็ขอกลับบ้านก่อนเราก็เค้าอุตส่ามาช่วยงั้นเดินไปส่งหน่อยดีกว่า จะได้บอกขอบคุณเค้าด้วย ระหว่างเดินไปได้ครึ่งทางเราก็บอกขอบคุณเค้าที่มาช่วยเรา แต่เราเห็นมันแปลกๆ เค้ากิริยาแปลกๆกับเรา จนกระทั่งมีวันหนึ่งเค้ามาบอกว่าชอบเรานะค่ะ แต่ตอนนั้นเราไม่ได้ชอบเค้าเลยค่ะ แค่คิดว่าเราเปนได้แค่เพื่อนกันได้เท่านั้น(ตอนนี้เราเรียนกันคนละห้องแล้วค่ะ) หลังจากวันนั้นเวลาที่เราเจอเค้าเราก็หลบเลยค่ะ ไม่กล้าที่จะเผชิญหน้าเลย เรากลัวววว จนกระทั่งมีวันหนึ่งเพื่อนถามว่าจะหลบหน้ากันทำไม ยังไงเราก็ยังเปนเพื่อนกันนะ เรานี่เงิ่บเลยค่ะ แล้วก็กลับมาคิดว่านั่นสิ แล้วเราจะหลบหน้าเค้ากันทำำไม หลังจากนั้นเราก็ทำตัวตามปกติค่ะ เจอเค้าก็คุยด้วยแต่ไม่กล้าเล่นกันเหมือนเดิม  ระหว่างที่เค้าบอกว่าชอบเรา เราก็คอยบอกเค้าตลอดนะคะว่าเปนเพื่อนกันมันนานกว่า เราเปนคนขี้เบื่อค่ะ กลัวทำเค้าเสียใจแล้วเราจะเสียเพื่อนดีๆไป ลืมบอกไปอย่างหนึ่งค่ะเค้ามีเพื่อนผญ.อีกคนที่เค้าขอคำปรึกษาเรื่องของเรา
  จนกระทั่งเราขึ้นมหาลัยค่ะ เราก็คุยกับเค้าน้อยลง แต่ก็คุยกันมาเรื่อยๆ เค้าก็ยังขอจีบเรานะคะ เราก็ยังยืนยันคำเดิมว่าเปนเพื่อนกันดีกว่ามันนานกว่าเปนแฟนกัน เพราะเราเชื่อว่าถ้าเราเปนแฟนกัน ไม่นานเราต้องขอเลิกกับเค้าแน่ๆเลยค่ะ 555555
  จนกระทั่งเวลาผ่านมาเรื่อยๆ จนตอนนี้เราเปนเพื่อนกับเค้ามา8ปีแล้วนะคะ มีอยู่วันหนึ่วันนั้นเปนวันที่31ธันวาค่ะ เราก็นอนรอเพื่อนที่จะได้ส่งขค.ให้เพื่อนๆพี่ๆ รวมถึงเค้าด้วย พอเราส่งให้ทุกคนเสร็จ เราห็เล่นเฟสค่ะ เห็นเพื่อนผญ.ที่เค้าขอคำปรึกษาเรื่องเราถ่ายรูปกับเค้าว่าไปสวดมนต์กัน เรานี่เงิ่บเลยค้าาา ก็เลยแกล้งถามเค้าว่าทำไร
เค้า:อ่อๆ มาสวดมนต์กับครวบครัวของผญ.....
เรา:เหมือนคบกันเลยเนอะ
เค้า:อื้ม ก็ดูๆกันอยู่
เรานี่แบบน้ำตาไหลเลยค่ะ น้ำจากไหนก็ไม่รู้ไหลมาเต็ม อธิบายไม่ได้ว่าตอนนั้นมันรู้สึกยังไง เอิ่มมมมมมมมม
  วันเวลาผ่านไปความรู้สึกของเรามันเริ่มเปลี่ยนไปค่ะ เปลี่ยนไปทีละนิดๆ จะเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
มีครั้งหนึ่งตอนนั้นเราสอบค่ะ แต่เราไม่สบาย ปวดหัวค่ะ แล้วเรายังอ่านหนังสือไม่จบเลยง่าา เราก็ไลน์ไปบอกเค้าค่ะ
เรา:ตอนตี3:30โทมาปลุกหน่อย ยังอ่านไม่จบ ปวดหัว ปลุกให้ตื่นนะ
ที่จิงเราก็ตั้งปลุกนะคะ แต่แล้วก็กดปิดจนไม่ตื่น 55555 จนกระทั่งได้เวลาเค้าก็โทมาปลุกค่ะ เราไม่คิดเลยว่าจะโทมาจิงๆ เพราะเราก็ไม่ได้บอกอ้อนวอนอะไรเค้ามากมาย ไม่ได้ย้ำเค้าขนาดนั้น ตอนนั้นที่รับนี้แบบ กูตื่นแล้ววว เค้าทำอะไรๆให้เรามากมายโดยที่ไม่หวังผล จนกระทั่งความรู้สึกเรากลับเริ่มแปรผันกับความรู้สึกเค้า เห้ออออ เรากลับเริ่มชอบเค้ามากขึ้น แต่ก็นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เค้ามีผญ.คนนั้นแล้ว แล้วจะให้เราทำยังไง เราเลยเลือกที่จะเก็บความรู้สึกนี้ไว้ ไม่กล้าบอกเค้าเลย ถ้าเปนเมื่อก่อนเค้าต้องดีใจมากๆแน่เลยค่ะ แต่ตอนนี้ เอิ่มมมมมมมมมมมมมมม เราเลยเลือที่จะไม่บอกกับเค้า ทำตัวตามปกติเหมือนเดิม เผื่อไม่ให้เค้ากับผญ.คนนั้นมีปัญหากัน ได้แต่หวังว่าเค้าจะคบกันนานๆ
เราทำถูกไหมค้าา
ขอคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้แรกของเรานะคะ