เราอยากมาเล่าประสบการณ์การไปเที่ยวต่างประเทศกับเพื่อนสนิทที่เลือกแล้วว่าน่าจะไปกันได้ดี คือไลฟ์สไตล์ตอนก่อนไปก็โอเค แต่พอไปจริงๆแล้วมันก็มีบางอย่างที่ผิดหวังเหมือนกันนะ เผื่อใครที่มีแผนไปเที่ยวกับเพื่อนแบบเราจะได้รู้ไว้และวางแผนให้ดีๆกันก่อนไปค่ะ

     เริ่มเลยเน้าะ >>>>
     
     เรากับเพื่อนรุ่นเดียวกันค่ะ อายุเกือบๆ 30 ทำงานที่เดียวกัน เพิ่งจะเริ่มทำงานได้ 3 ปีเท่ากับเวลาที่คบกัน กลางวันกินข้าวด้วยกันทุกวัน ไปไหนไปกันเที่ยวด้วยกันบ้างบางครั้ง เราคุยกันว่าอยากไปเที่ยวจัง ไปไหนดี ไปต่างประเทศแล้วกันเน้าะ เป็นการเที่ยวต่างประเทศด้วยกัน 2 คน ครั้งแรกของเรากับเพื่อน โดยเพื่อนได้มอบหมายให้เราเป็นคนหาตั๋วเครื่องบิน วางแผนการเดินทางทั้งหมด ซึ่งเราได้คุยกันก่อนเดินทางจริงประมาณเกือบปี และเรากับเพื่อนก็ตกลงกันว่าเราจะไปประเทศญี่ปุ่นกันค่ะ
          
     ก่อนเดินทาง เพื่อนเราก็จัดเตรียมเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า นางจัดเต็มมาก เรียกว่ายังกับนางแบบไปเดินแฟชั่นเลยก็ว่าได้ ส่วนเรายีนส์ เสื้อกันหนาวแค่ 2 ตัว รองเท้าผ้าใบ สะพายเป้ คือไปกันคนละแนวเลย นางเอาให้เราดูว่าวันนี้จะใส่ชุดนี้ๆ คือเราก็เตือนว่ามันเยอะไปมั้ย เสื้อกันหนาวใส่ซ้ำๆกันก็ได้ รองเท้าเหมือนกันเอาไปทำไมตั้ง 4 คู่ เอาไป 2 คู่ก็เยอะแล้ว คือจากที่ดูนางเอาชุดไปครบวัน มีเกินไปเผื่ออีกนิดหน่อย รองเท้า 4 คู่ เป็นบูท 2 คู่ รองเท้าหนังคู่นึงและผ้าใบอีกคู่นึง แถมบูทนี่ส้นสูงทั้ง 2 คู่เลย เราบอกว่าใส่รองเท้าเดินสบายๆดีกว่ามั้ย เราไปเที่ยวแบบไปเองแบบนี้ต้องเดินเยอะแน่ๆ จะไม่ไหวนะเที่ยวไม่สนุกนะ

         ถึงวันเดินทาง เนื่องจากเราเดินทางไฟล์ทดึก กว่าจะเดินทางถึงโรงแรมเกือบเที่ยง โรงแรมยังไม่ให้เช็คอิน เราเลยบอกว่างั้นฝากกระเป๋าก่อนนะ เราไปเที่ยวเลยค่ำๆค่อยมาเช็คอินทีเดียวก็ได้ นางเริ่มงอแง บอกเหนื่อย อยากอาบน้ำ อยากนอนพัก เราว่าถ้านอนพักคงยาวแน่ แผนเที่ยวจะรวนหมด เราเลยบอกนางไปแปรงฟันล้างหน้าที่ห้องน้ำล็อบบี้โรงแรมละกัน ออกไปเที่ยวแป้บๆ ครึ่งวันเองอดเอา

      แล้วเราออกไปเที่ยวครึ่งวัน แค่ไปที่แรกนางก็เริ่มงอแง ง่วงนอน ปวดขา เจ็บเท้า(รองเท้ากัด) เดินไม่ไหว นางบอกเวียนหัวคน จะอ้วก โอ้ยๆ เอาไงดี ก็นั่งพักกันไปค่อยๆเดินกัน ไม่ได้ไปไหนตามแผนสักเท่าไหร่ รวนไปหมด สุดท้ายนางบอกไม่ไหวแล้วอยากกลับห้อง แต่เราอยากไปต่อ ซึ่งที่เราอยากไปก็อยู่แถวๆนั้นใกล้ๆกัน เราเลยบอกเอางี้ให้นั่งรอที่ร้านๆนึง เดี๋ยวเราจะเดินไปที่ๆเราอยากไปแล้วจะกลับมารับ ถ้าหิวก็หาอะไรกินก่อนเลย (ร้านนี้เป็นร้านขายอาหารด้วย เครื่องดื่มด้วย ดูแล้วสามารถนั่งแช่ได้นานๆอยู่ ดูจากคนที่นั่งๆอยู่แล้ว)  นางก็อิดออด กลัวหลง เราบอกเราไม่หลงหรอก ก็อย่าไปไหนไงรอกูอยู่นี่ เดี๋ยวกลับมา ไปแป้บเดียว นางบอกกลัวไม่กล้าอยู่คนเดียว เนื่องจากก่อนมานางให้เราดูแผนที่ ดูทาง นางไม่หาข้อมูลอะไรเลย ภาษาอังกฤษภาษาญี่ปุ่นนางก็ไม่ได้ นางไม่มีความรู้อะไรเกี่ยวกับประเทศนี้เลย เราเลยบอกถ้าไม่พักก็ต้องอดทนเดินไป เรามาทั้งทีเราก็อยากไปที่นี่ เราไม่อยากพลาด นางก็เดินตามหน้าหงิกหน้างอ ไปเสร็จก็เลยต้องรีบกลับโรงแรมเลย ตั้งใจจะหาซื้อของสักนิดหน่อยก็อด อยากหาอะไรอร่อยๆแถวนั้นกินก็อด เซ็งตั้งแต่วันแรกที่ถึงญี่ปุ่นเลยทีเดียว......

         ในแต่ละวันของการท่องเที่ยวหลังจากวันแรกผ่านไป นางบ่นทุกวัน เหนื่อยเดิน ปวดขา เวียนหัว ปวดท้อง รองเท้าก็กัดนางทุกวัน เพราะนางอยากสวย ถ่ายรูปออกมาแล้วเป็นนางแบบมาก สวย เริ่ด อัพเฟสเพื่อนกดไลท์เป็นร้อย นางยิ้ม นางชื่นใจ แล้วเดินกระเผลกๆไปเที่ยวต่อ 555 ส่วนเราไปไหนเหมือนเป็นคนรับใช้นางเลย ถือประเป๋าให้ ถ่ายรูปให้ ไปซื้อข้าวซื้อนู่นนี่ให้ เพราะนางไม่กล้าซื้อเองพูดไม่ได้ ไอ้เราก็เหนื่อยนะ ต้องคอยดูแผนเที่ยว ดูทาง ดูสถานีเวลาต่อรถเราต้องดูคนเดียวเลย แถมบางครั้งที่หลงนางก็ต่อว่าเราว่าไม่รู้จักดูดีๆ ดูมัน นางบ่นมาเราก็ด่ากลับนะ แต่นางก็บ่นต่อไปเรื่อยๆ นางว่าเราวางแผนเที่ยวเยอะไป เดินเยอะ เดินเหนื่อย เราบอกก็ตัดออกหลายๆอย่างแล้ว ที่วางมาน่ะไม่ใช่ว่าจะไปทั้งหมดนี่ อะไรไม่สำคัญเวลาไม่พอเราก็ตัดออก แต่เราต้องดูมาก่อนล่วงหน้าเพราะเผื่อเราได้ไปเราจะได้มีข้อมูลไง ทุกวันของทริปพอค่ำๆมานางเหนื่อย นางอยากกลับห้อง แต่เราอยากเดินเที่ยวซื้อของ เราบอกจะไปส่งที่ห้องแล้วเราออกมาเที่ยวต่อ นางก็บอกไม่เอา ไม่กล้าอยู่ห้องคนเดียว อยากจะบ้าตาย!!!! ทริปที่เราจัดก็ถือว่าไม่แน่นมาก ถ้าวันไหนไม่ทันเราก็ตัดออก ซึ่งสถานการณ์จริงแล้วได้ตัดออกเยอะมาก

     เรื่องกิน ก่อนมาเราเตือนนางเรื่องมารยาทการกินอาหารที่นี่ คือ ปกตินางเป็นคนที่ชอบกินทิ้งกินขว้าง สั่งอาหารมาแต่ละทีเยอะแล้วก็กินไม่หมด ชอบเขี่ยอาหารเละเทะ โดยเฉพาะซูชิ ถ้านางกินบุฟเฟ่ต์จะชอบกินแต่หน้า ทิ้งข้าวไว้เต็มจานเลย เอาเข้าจริงตั้งแต่การรอคิวกินอาหารแต่ละร้านแล้ว ซึ่งเราเองก็ดูข้อมูลแต่ละร้านมาว่าจะกินอะไรบ้าง อะไรเด็ดๆร้านที่เค้ารีวิว เราจะจัดไว้ในตาราง ซึ่งแต่ละร้านดังๆมันก็ต้องรอคิวใช่มั้ย ในแผนเราจะกินร้านตามรีวิวบางมื้อเท่านั้นนะ บางมื้อและที่ผ่านๆมาเราก็เข้าร้านที่สะดวกๆแหละ ไม่ได้เข้าร้านดังทุกมื้อ ทีนี้พอยืนรอคิวได้สักพักนางก็จะเริ่มบ่น งอแง เราก็บอกทนหน่อยอยากกินอร่อยก็ต้องรอแบบนี้ล่ะ คนอื่นก็รอได้ บางคนแก่กว่าเราเค้ายังอดทนรอเลย นานเข้านางก้ไม่ไหว หน้าหงิก บอกไม่เอาแล้ว พอเราบอกให้นางไปหาร้านแถวนี้กินเราจะรอ กินเสร็จค่อยเจอกัน นางก็ไม่เอา นางไปไหนเองไม่ได้ พูดสั่งอาหารไม่ได้ สุดท้ายเราก็ไม่ได้กินบางร้าน แต่บางร้านเราก็บังคับนาง คือครึ่งๆละกัน นางก็หน้าหงิกกันไป เฮ้อออออออ.....   เวลาสั่งอาหาร นางก็ติดนิสัยเดิม สั่งมาเยอะ กินไม่หมด กินเละเทะ บางครั้งกินเหลือเยอะมาก

         เรื่องถ่ายรูป ตรงไหนวิวสวยๆดีๆ นางทิ้งกล้องให้เรา แล้วนางไปโพสท่าสวย โพสเยอะๆนานๆ พอถึงตาเราบ้างวิวนี้ก็ไม่สวยแล้ว คนมา คนเยอะ สรุปนางได้รูปวิวสวยวิวดี ส่วนเราติดคนทู๊กกกกรูป แล้วรูปที่เราถ่ายให้เราจัดองค์ประกอบให้นางอย่างดี เวลามีคนนิดหน่อยเราก็รอให้เค้าไปก่อนหรือให้มีคนติดมาน้อยที่สุด ถ่ายให้นางเยอะๆไว้เผื่อเลือก แต่พอนางถ่ายให้เรา เหมือนถ่ายงั้นๆให้มันเสร็จๆ หารูปดีๆได้น้อยมาก คนเดินผ่านไปมานางก็กดถ่าย พอเราทักท้วงนางก็ว่าถ่ายดีแล้วถ่ายได้แค่นี้ล่ะ ดูมัน!!!! รูปนางสวย รูปเราเบี้ยวมืดและติดคน 555

     สุดท้าย ในทริปนางก็เอาแต่บ่นว่ามาลำบาก ครั้งหน้านางจะมากับทัวร์ เรางี้เข็ดเลย เหนื่อยทำทริปตั้งเกือบปี แต่เอาเข้าจริงก็รู้สึกผิดหวังเล็กๆ (ไม่ค่อยเล็กเท่าไหร่ หลายอย่างก็ไม่ได้ไป หลายอย่างก็ไม่ได้กิน T_T)
[:t

     แชร์ไว้เผื่อใครที่จะไปเที่ยวกับเพื่อน ให้ดูกันดีๆก่อนค่ะ บางทีเพื่อนก็อาจจะดีไม่ทำให้ผิดหวัง ไปกันสนุกสนานมาก บางทีก็อาจมีบ้างที่เป็นแบบเรา ยิ่งโดยเฉพาะคนที่ไม่รู้จักกันแล้วประกาศชวนกันไปน่ะค่ะ แต่สุดท้ายเรากับเพื่อนก็ไม่ได้โกรธกันนะ กลับมาก็คบกันเหมือนเดิม แต่ถ้าจะให้จัดทริปไปไหนด้วยกันอีก เราก็ไม่เอาแล้ว ครั้งหน้าเราจะไปคนเดียวล่ะ เราสตรอง เราจะตามเก็บให้ครบเลยไม่ต้องสนใคร สบายใจที่สุดดด