ขอพูดประสบการณ์จริง จากใจ คนกลัวหมา...  
บางคนที่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องกลัวหมา หมาไปทำอะไรให้ หมาน่ารักจะตาย
ถ้าไม่ไปทำร้ายมันก่อน มันไม่มีวันทำร้ายเรา อาจยาวหน่อย ปมฝังใจเยอะมากจริง ๆ

สาเหตุ : เริ่มจากสมัยเด็ก ๆ 7-8 ขวบ ข้างบ้านเลี้ยงหมาดำตัวใหญ่ ใครเดินผ่านหน้าบ้านไม่ได้
วิ่งเห่าวิ่งไล่ตลอด ขนาดผู้ใหญ่ยังโดน เจ้าของนี่ได้เคลียร์กับคนโดนไอดำนี่กัดอยู่เรื่อยเลย
ร้านขนมอยู่ติดกับบ้านนี้ ซึ่งเราถ้าอยากกินหนมต้องผ่าน และโดนไล่เห่า
วิ่งหนีจุกตรูดตลอด เป็นแบบนี้อยู่หลายปีจนหลอนฝังใจ
จนกระทั่งโตขึ้น หมาตัวนี้ก็สิ้นอายุขัยไป บ้านนี้เนี่ยนะก็ชอบเอาหมาดุๆเห่าเก่งมาเลี้ยงตลอดเลย
หมารุ่นต่อมา ก็เห่าอีก แต่ไม่น่ากลัวเท่าไอตัวสีดำใหญ่ ๆ ตัวแรกละ
ประกอบกับว่าเราโตขึ้นด้วย ความกลัวลดลง ทุกวันนี้หมารุ่นปัจจุบันไม่ดุแล้ว เราเดินผ่านไม่เห่าละ
ตอนนี้สบายใจมาก  แต่ทนอยู่กับความน่ากลัวความหลอนมาเกือบ 10 ปีเหมือนกัน ตอนนี้อายุ 30+

ปล. แม่เราก็โดนไอดำมันไล่ตลอด แต่แม่ไม่กลัวหมา ครั้งนึงจะกัดแล้วเจ้าของห้ามทันเลยได้แผลถลอกมาเล็กน้อยแม่ไม่เอาเรื่อง

ช่วงวัยเด็กเรียกได้ว่ากลัวสุดชีวิต เห็นหมาไม่ได้เลยทำทุกวิถีทางเพื่อหนีอย่างเดียว
ขนาดหมาพุดเดิ้ลน่ารักยังกลัว จนกระทั่งโตเข้ามหาลัย เลิกกลัวหมาน่ารักๆ แล้ว
สามารถเล่นกับมันได้และชอบด้วย  เจอหมาที่น่ารักไม่ดุจะวิ่งเข้าหาเลยยกเว้นหมาหน้าโหด
แต่หมาวัดบ้านหลังบ้านเราให้ข้าวมันตลอดนะ  หมาวัดตัวที่ไม่ดุก็ไม่กลัว สามารถเล่นลูบหัวมันได้
ซึ่งก็ไม่ใช่กับทุกตัว  บางตัวเราให้ข้าวมันอยู่ทุกวัน  มีวันนึงเดินผ่านไล่เห่าจำตูไม่ได้ซะงั้น
ทุกวันนี้ถึงเลิกกลัวไปเยอะแล้ว  แต่ก็ไม่ไว้ใจหมาทุกตัว ยกเว้นหมาจิ๋ว ๆ ลูกหมาไรงี้

ต้นเหตุความไม่ไว้ใจ :  เคยไว้ใจ คิดว่าเราต้องชนะความกลัวหมาให้ได้ เพราะใช้ชีวิตลำบากเหมือนกัน
เวลาเดินผ่านห้างร้านต่าง ๆ ที่เค้าเลี้ยงหมา หรือหมาจรจัดที่เดินอยู่ทั่วไป มีหลายครั้งที่กลั้นใจเดินผ่าน
หน้าหมา เหมือนคนอื่น ๆ  แต่สุดท้ายเจอมันวิ่งไล่เห่า ทำท่าเหมือนจะกัดก็หลายครั้ง
คือมันไม่เห่าคนอื่น แต่มันเห่าชั้นเพราะอะไร ><   มีคนเคยบอกว่าเห่าเพราะมันรู้ว่าเรากลัวมัน ซึ่งก็จริงมาก

ยกตัวอย่างเหตุการณ์ตามท้องถนน :  เดินอยู่ฝั่งซ้าย เห็นหมาอยู่ด้านหน้าละ ไกล 50 เมตร ข้ามถนนเลยค่ะ
ไม่ขอเดินผ่าน เลี่ยงได้ขอเลี่ยงไว้ก่อน แต่พระเจ้าอยู่ๆ มันเดินข้ามถนนมาฝั่งเดียวกับเรา เราก็ข้ามกลับอีก
มันก็ข้ามกลับมาอีก  ซึ่งบางครั้งเราก็คิดนะว่าอาจเพราะหมามันเดินของมันแหละ แต่เราหลอนเอง
ซึ่งขนาดอะไรแบบนี้บ่อยมาก ที่ดูเหมือนมันจะตามเรา และบางครั้งก็ตามจริง พอใกล้ถึงตัวเราคือตามมาเห่า
มีอยู่ครั้งนึงที่น่ากลัวสุด  คือข้ามฝั่งหนีละ มันก็ข้ามตามและวิ่งมาหาเลยจ้า แล้วก็เดินตามตลอดๆ
เราถึงขนาดวิ่งเข้าไปในร้านขายของร้านนึง บอกว่า พี่ๆ อยู่ขอหลบหมาแปปนะคะ มันตามมา ใจเต้นแรงมาก
มันเหมือนจะหายไปละ  บอกเราออกจากร้าน มาจากไหนไม่รู้ ตามเราต่อจ้า สุดท้ายเดินน้ำตาแทบไหล
ถึงห้างพอดีรีบเข้าห้างเลยจบ   ทุกวันนี้ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ามันตามเพราะอะไร แต่มันตามเฉยๆนะ ไม่ได้เห่า

รบกวนอะไรในชีวิตประจำวัน :  ถ้ามีเครื่องคำนวนเส้นทางการเดินวนเพื่อหนีหมาของเราทั้งหมดในชีวิต
เรายอมเดินไกลขึ้น ยอมเหนื่อยขึ้น ยอมทุกอย่างเลยนะ ถ้าวัดเป็นเส้นทางได้ป่านนี้เดินถึงต่างประเทศได้ละค่ะ
ทุกวันนี้ก็เป็นแบบนี้อยู่  แต่เป็นเฉพาะตัวที่ดูไม่น่าไว้วางใจเท่านั้นซึ่งก็ 50/50  
แล้วก็เลี่ยงหมาที่นอนอยู่ฟุตบาท ยอมเดินริมถนน  พอเดินผ่านหมาเห่าที ก็ลืมตัววิ่งออกถนน
ชีวิตก็เสี่ยงกับการโดนรถชนด้วย  นี่ก็คิดว่าถ้าเกิดเหตุการณ์แนวนี้จะควบสติตัวเองให้ได้ยอมโดนกัดดีกว่ารถชน
ทั่วๆไป ก็ หมาวิ่งไล่เวลาซ้อนมอไซค์เพื่อน / บรรดาหมาที่บ้านเพื่อน บ้านใครดุมากจะไม่ไปเลย

เหตุการณ์น่าสะพรึงที่สุดในชีวิตของการกลัว :  

แม้ยังไม่ถึงขนาดโดนกัด แต่ครั้งนี้ก็เกือบชนิดเส้นยาแดงผ่าแปด
เมื่อประมาณ  4-5 ปีที่แล้ว  ซึ่งเหตุการณ์นี้ทำให้ความกลัวกลับมาใหม่นะ  ทั้งๆที่เลิกกลัวไปมากแล้วก็กลับมากลัวอีก
และหลอนเป็นปี ๆ  เช้ามืดวันนึงเกือบ 6 โมงเช้า ออกบ้านคนเดียวจะเดินไปขึ้นสองแถวที่สี่แยกไฟแดง
พอแม่ปิดประตูบ้านปุ๊บ หันขวาเดินได้ 2 ก้าว  เอาล่ะ กลุ่มหมาจรจัด 4 ตัว นอนอยู่บนฟุตบาทจ้าาาา
หนีซิคะ รออะไร  ข้ามถนนไปอีกฝั่งเช่นเคย พวกมันเห็นจ้าว่าเราข้ามถนนหนี ลุกฮือเลยค่ะ วิ่งข้ามฝั่งตามเรามาทั้งฝูง
ทุกตัวพร้อมแยกเขี้ยวคำราม น้ำลายไหลด้วย หน้าโหดมากกกก  แทบจะเป็นลม ขาอ่อนไปหมด
ใส่ขาสั้นด้วย คิดว่าตูไม่รอดแล้ว ขาเสียโฉม มีแค่กระเป๋าสะพายใบเล็ก ๆ ใบนึงจะไปสู้อะไร
มันเดินเข้าหาเราเรื่อย ๆ เราถอยหลังช้า ๆ  ถ้าวิ่งโดนจู่โจมทันทีแน่ ซึ่งท้องถนนเวลานั้น
ร้านค้ายังไม่เปิด  รถยังไม่มีวิ่งเล้ยยย เงียบสงัดมากไม่มีคน  แต่ก่อนวินาทีที่พวกมันจะถึงตัวเรา

ก็มีฮีโร่ที่ฟ้าส่งมา  คือ ลุงขับซาเล้ง  เราร้องเลยค่ะ  ลุงงงงงงงงงงงงงง  ช่วยหนูด้วยยยย
ลุงตวาดดังๆใส่ แค่นั้นแหละมันวิ่งหนีไปอีกฝั่ง แต่มันยังยืนมองอยู่นะ  ตายละถ้าลุงไปมันกลับมาแน่
เลยไหว้ลุง บอกว่าหนูขอขึ้นรถ ลุงพาหนูไปส่งอีกซักสองแยกได้มั้ยคะ เดี๋ยวหนูจะให้เงินค่าเสียเวลา
ลุงโอเค  ลุงบอกนี่เพิ่งออกมาเก็บของขายนะ รถเลยว่างไม่งั้นหนูไม่มีที่นั่งแน่เลย
วันนั้นเราเลยให้ลุงไป 40 บาท  ขอบคุณแกแล้วขอบคุณอีก น้ำตาจะไหล

สรุป :   ถ้าใครอ่านจบก็คงได้คำตอบนะคะ  เคยเห็นข่าวที่ตำรวจยิงหมาตาย แล้วเค้าอ้างว่า
หมาจะกัดภรรยาตัวเองที่กำลังท้องอยู่  ถ้าเป็นเรื่องจริง เราว่าน่าเห็นใจนะคะ
ไม่ใช่ว่าเราใจร้ายไม่รักหมา โปรดเข้าใจ อยากให้แยกแยะ เรารักหมาทุกตัวที่เป็นหมาดีค่ะ
แต่ถึงจะเป็นหมาร้าย เราก็ไม่ได้ต้องการให้มันถึงแก่ชีวิต ถ้าเราไม่โดนมันกระทำจนบาดเจ็บสาหัส
หรือเราเสียโฉมซะเอง  อีกอย่างสัตว์ก็คือสัตว์ค่ะ  ไม่ได้คาดหวังอยู่แล้ว
แต่ถ้าวินาทีที่ถึงแก่ชีวิต  สมมติเรามีปืนกับตัว  ทุกวันนี้เราก็ยังสัญญาไม่ได้ว่าเป็นเรา ๆ จะกล้าทำมันมั้ย
ทุกชีวิตมีค่าค่ะ  คนดี ๆ จิตใจปกติไม่มีใครอยากทำร้ายอีกคนให้บาดเจ็บหรอก
เราแค่เข้าใจหัวอกคนกลัวหมา  และไม่ได้ว่าถ้าคนที่รักหมาสุดหัวใจ จะไม่เข้าใจเรา
เราอยู่กันคนละมุม  เราเกิดมาเผชิญโลกแตกต่างกัน ทุกคนจึงมีเหตุผลเป็นของตัวเองค่ะ
เราชอบหมาตัวเล็ก ๆ น่ารักนะ เอาแบบที่มันไม่โตเลย ตัวเท่าฝ่ามือ ขอแม่เลี้ยง
แม่บอกว่าดูแลตัวเองให้ได้ก่อน   5555


ขอบคุณคนที่อ่านจนจบนะคะ

ปล. ใครมีวิธี เทคนิคดี ๆ เพื่อป้องกันตัวเองจากหมาที่ดุมั้ยคะ ช่วยแชร์ได้เลยค่ะ