สวัสดีค่ะ (ยืมยูสพี่ที่รู้จักมาค่ะ)
ขอเล่าคร่าวๆก่อนลงไปสู่คำถามนะคะ ดิฉันมีแฟนเป็นชาวต่างชาติค่ะ คบกันมาได้สี่เดือนแล้ว เดือนที่แล้ว เขามาสารภาพกับดิฉันว่า เมื่อสองปีก่อนเขาได้หย่ากับภรรยาเขา และมีลูกด้วยกันสามคน ดิฉันชอคมากค่ะ ยอมรับว่าตอนคบไม่ได้ถามถึงอดีตเขาเท่าไหร่ เขาเองก็บอกว่าไม่กล้าเล่าตั้งแต่ทีแรก เขาหย่ากับภรรยาได้สองปี โดยศาลตัดสินให้ลูกๆทั้งหมดอยู่กับภรรยาเก่า ตั้งแต่นั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย จนมาเจอดิฉัน และคบกันมาได้อย่างที่บอก ดิฉันก็รับได้ค่ะ ถ้ามันจบแล้วจริงๆ (คือรักเขามา รับได้) คือบอกก่อนว่า ดิฉันอยู่ไทย เขาอยู่ประเทศเขา ไปมาหากันบ้างค่ะ ส่วนใหญ่ก็ไลน์ วีดีโอคุยกัน ดิฉันไม่อยากคิดอะไรมากค่ะ มันทำให้ไม่มีความสุขเปล่าๆ ก็เลยเชื่อใจกัน เข้าเรื่องเลยนะคะ
เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาเป็นวันครอบครัวประจำชาติเขา ทำให้เขาต้องมาเจอลูก (ครั้งแรกตั้งแต่หย่ากัน) เหตุผลเพราะ ลูกๆไม่ส่งการบ้านครู เพราะวาดหน้าพ่อในช่องกระดาษไม่ได้ (ยอมรับว่าฟังครั้งแรก ดิฉันสงสารลูกเขามากค่ะ) เลยเป็นสาเหตุให้ภรรยาเก่าให้ลูกมาเจอพ่อ วันที่นัดเจอกัน ดิฉันก็รู้ค่ะ เขาบอกดิฉันเอง ก็ไม่ว่าอะไรค่ะ แต่รู้สึกดีทีเดียวก็ไม่ใช่ ช่างมันเถอะค่ะ เข้าเรื่องต่อ เขาก็อยู่กับลูกวันเสาร์ วันอาทิตย์ก็ส่งลูกกลับ พออยู่คนเดียว ดิฉันก็เลยถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง ดีมั้ย เขาบอกว่า ก็ดี สงสารลูก เขาก็เลยเล่าให้ผลที่ดิฉันเขียนไว้ข้างต้นแหละค่ะ ว่าทำไมถึงได้เจอลูก ฉันก็ถามว่า เด็กมีความสุขมั้ย เขาก็บอก ตอนเจอก็มีความสุข พอตอนจะจากกัน เด็กๆร้องไห้ ซึ่งตรงนี้แหละ ทำให้เขารู้สึกแย่มาก
ปัญหาของดิฉันคือ ดิฉันอยากจะทราบจากท่านที่เคยมีประสบการณ์แบบนี้ค่ะ ว่าท่านรู้สึกอย่างไรคะ กับลูกๆของท่านเวลาท่านต้องหย่าร้างกัน คือดิฉันไม่เคยมีลูก ครอบครัวไม่หย่า พูดตรงๆค่ะ อยากจะรู้ความรู้สึกเพื่อจะได้เข้าใจความรู้สึกของแฟนที่เป็นอยู่ตอนนี้ ดิฉันควรปลอบใจเขาอย่างไรคะ ดิฉันแค่นำเสนอมุมมองตามแบบฉบับคนไทยไปค่ะว่า หาเวลาเจอลูกนะ เดือนละครั้งก็ยังดี ให้ลูกรู้ว่า ถึงแม้พ่อกับกับจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน ด้วยเหตุผลบางประการ แต่ทั้งคู่ก็รักลูกนะ อะไรแบบนี้ค่ะ เขาก็ตอบมาแค่ โอเค โอเค ดิฉันเลยอยากจะรู้ว่า คนที่ประสบเหตุการณ์เช่นนี้จริงๆ รู้สึกอย่างไรกับลูกๆคะ และคนมาใหม่อย่างดิฉัน ควรทำอย่างไรคะ ปลอบใจเขาอย่างไร หากดิฉันเข้าใจความรู้สึกเขามากขึ้นคงจะดีกว่านี้ค่ะ เหตุการณ์เพิ่งสดๆร้อนๆ ดิฉันบอกให้เขาพักผ่อนก่อน ตอนนี้คงจะสงสารลูกๆจนไม่อยากทำอะไร พอวางมือจากมือถือ ก็มาตั้งกระทู้ถามเลยนี่แหละค่ะ
สามารถตอบได้ทั้งในฐานะ พ่อ แม่ และลูกๆที่เจอสถานการณ์แบบนี้เลยนะคะ
ปล ลูกเขายังเล็กมากเลยค่ะ 8 ปี 6 ปี 4ปี
ดิฉันไม่เคยรังเกียจลูกเขาเลยนะคะ ถ้าคิดมากจะคิดมากที่ ลูกๆเขาจะรับเราได้หรือเปล่านะ
เห็นรูปที่เขาส่งมาให้ดู ก็อดเอ็นดูไม่ได้ค่ะ น่ารักจริงๆ ยิ่งเด็กต่างชาติด้วยแล้ว ความรู้สึกเด็กเป็นผ้าขาวเลยค่ะ
ในฐานะพ่อแม่ เมื่อเลิกกัน คุณคิดยังไงกับลูกคะ
ขอเล่าคร่าวๆก่อนลงไปสู่คำถามนะคะ ดิฉันมีแฟนเป็นชาวต่างชาติค่ะ คบกันมาได้สี่เดือนแล้ว เดือนที่แล้ว เขามาสารภาพกับดิฉันว่า เมื่อสองปีก่อนเขาได้หย่ากับภรรยาเขา และมีลูกด้วยกันสามคน ดิฉันชอคมากค่ะ ยอมรับว่าตอนคบไม่ได้ถามถึงอดีตเขาเท่าไหร่ เขาเองก็บอกว่าไม่กล้าเล่าตั้งแต่ทีแรก เขาหย่ากับภรรยาได้สองปี โดยศาลตัดสินให้ลูกๆทั้งหมดอยู่กับภรรยาเก่า ตั้งแต่นั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย จนมาเจอดิฉัน และคบกันมาได้อย่างที่บอก ดิฉันก็รับได้ค่ะ ถ้ามันจบแล้วจริงๆ (คือรักเขามา รับได้) คือบอกก่อนว่า ดิฉันอยู่ไทย เขาอยู่ประเทศเขา ไปมาหากันบ้างค่ะ ส่วนใหญ่ก็ไลน์ วีดีโอคุยกัน ดิฉันไม่อยากคิดอะไรมากค่ะ มันทำให้ไม่มีความสุขเปล่าๆ ก็เลยเชื่อใจกัน เข้าเรื่องเลยนะคะ
เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาเป็นวันครอบครัวประจำชาติเขา ทำให้เขาต้องมาเจอลูก (ครั้งแรกตั้งแต่หย่ากัน) เหตุผลเพราะ ลูกๆไม่ส่งการบ้านครู เพราะวาดหน้าพ่อในช่องกระดาษไม่ได้ (ยอมรับว่าฟังครั้งแรก ดิฉันสงสารลูกเขามากค่ะ) เลยเป็นสาเหตุให้ภรรยาเก่าให้ลูกมาเจอพ่อ วันที่นัดเจอกัน ดิฉันก็รู้ค่ะ เขาบอกดิฉันเอง ก็ไม่ว่าอะไรค่ะ แต่รู้สึกดีทีเดียวก็ไม่ใช่ ช่างมันเถอะค่ะ เข้าเรื่องต่อ เขาก็อยู่กับลูกวันเสาร์ วันอาทิตย์ก็ส่งลูกกลับ พออยู่คนเดียว ดิฉันก็เลยถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง ดีมั้ย เขาบอกว่า ก็ดี สงสารลูก เขาก็เลยเล่าให้ผลที่ดิฉันเขียนไว้ข้างต้นแหละค่ะ ว่าทำไมถึงได้เจอลูก ฉันก็ถามว่า เด็กมีความสุขมั้ย เขาก็บอก ตอนเจอก็มีความสุข พอตอนจะจากกัน เด็กๆร้องไห้ ซึ่งตรงนี้แหละ ทำให้เขารู้สึกแย่มาก
ปัญหาของดิฉันคือ ดิฉันอยากจะทราบจากท่านที่เคยมีประสบการณ์แบบนี้ค่ะ ว่าท่านรู้สึกอย่างไรคะ กับลูกๆของท่านเวลาท่านต้องหย่าร้างกัน คือดิฉันไม่เคยมีลูก ครอบครัวไม่หย่า พูดตรงๆค่ะ อยากจะรู้ความรู้สึกเพื่อจะได้เข้าใจความรู้สึกของแฟนที่เป็นอยู่ตอนนี้ ดิฉันควรปลอบใจเขาอย่างไรคะ ดิฉันแค่นำเสนอมุมมองตามแบบฉบับคนไทยไปค่ะว่า หาเวลาเจอลูกนะ เดือนละครั้งก็ยังดี ให้ลูกรู้ว่า ถึงแม้พ่อกับกับจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน ด้วยเหตุผลบางประการ แต่ทั้งคู่ก็รักลูกนะ อะไรแบบนี้ค่ะ เขาก็ตอบมาแค่ โอเค โอเค ดิฉันเลยอยากจะรู้ว่า คนที่ประสบเหตุการณ์เช่นนี้จริงๆ รู้สึกอย่างไรกับลูกๆคะ และคนมาใหม่อย่างดิฉัน ควรทำอย่างไรคะ ปลอบใจเขาอย่างไร หากดิฉันเข้าใจความรู้สึกเขามากขึ้นคงจะดีกว่านี้ค่ะ เหตุการณ์เพิ่งสดๆร้อนๆ ดิฉันบอกให้เขาพักผ่อนก่อน ตอนนี้คงจะสงสารลูกๆจนไม่อยากทำอะไร พอวางมือจากมือถือ ก็มาตั้งกระทู้ถามเลยนี่แหละค่ะ
สามารถตอบได้ทั้งในฐานะ พ่อ แม่ และลูกๆที่เจอสถานการณ์แบบนี้เลยนะคะ
ปล ลูกเขายังเล็กมากเลยค่ะ 8 ปี 6 ปี 4ปี
ดิฉันไม่เคยรังเกียจลูกเขาเลยนะคะ ถ้าคิดมากจะคิดมากที่ ลูกๆเขาจะรับเราได้หรือเปล่านะ
เห็นรูปที่เขาส่งมาให้ดู ก็อดเอ็นดูไม่ได้ค่ะ น่ารักจริงๆ ยิ่งเด็กต่างชาติด้วยแล้ว ความรู้สึกเด็กเป็นผ้าขาวเลยค่ะ