ก่อนอื่น ผมต้องออกตัวก่อนว่า ผมไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้ที่ตามไปเชียร์บุรีรัมย์ทุกครั้งที่ลงสนาม ผมเป็นเพียงแฟนคลับธรรมดาคนนึงเท่านั้น ดังนั้นถ้าผมวิจารณ์อะไรผิดพลาดไปก็ขอโทษมาด้วย ณ ที่นี้
จากการที่เคยไปชมบุรีรัมย์ที่สนามประมาณ 5 ครั้ง รู้สึกว่าไปแล้วทำตัวไม่ถูก ไม่รู้เราจะไปเป็นกองเชียร์? หรือจะไปเป็นแค่ผู้ชม?
- เพราะทั้งสนามมีเพียงกลุ่มเดียวที่ร้องเพลง แล้วเพลงก็มีหลายเพลงมาก ผมก็พยายามร้องตามนะ แต่ก็นะ..... น่าจะเป็นเพราะผมเองที่ไม่ได้เตรียมท่องเนื้อเพลงเหล่านั้นมาหรือเพลงร้องยากก็ไม่รู้
- สิ่งที่ผมรู้สึก(หรือว่าคิดไปเองหรือป่าว) ผมรู้สึกว่า แฟนบอลหลายคนในสนามก็ไม่อินกับการเชียร์ของบุรีรัมย์เพราะเหมือนมันเป็นแบบแผนเกินไป เวลาเต้นต้องเต้นท่าเดียวกัน เวลาโบกผ้าพันคอก็ต้องโบกพร้อมกัน มันก็สวยงามดีแต่มันดูไม่มีอิสระในการเชียร์
- ด้วยความเห็นส่วนตัวของผมเลยคิดว่า "การไม่มีอิสระในการเชียร์" เลยทำให้คนอีก 70% ของสนามไม่กล้าลุกขึ้นมาเชียร์ตามใจชอบเป็นกลุ่มๆเพราะกลัวผิดไปจากแบบแผน
ผมจึงรู้สึกว่า "การดูบอลที่บุรีรัมย์เหมือนการได้ดูหนังฟอร์มยักษ์ในโรงภาพยนตร์ IMAX แบบ 4D ที่หนังมีฉากอลังการ มีเนื้อหาที่เข้มข้น ดูแล้วประทับใจ แต่พอดูจบก็นึกขึ้นได้ว่า นี่เรามาดูบอลเราไม่ได้มาดูหนัง"
หลังจากนั้นก็เลยกลับมาครุ่นคิดว่าการดูบอลที่บุรีรัมย์มันขาดอะไร
พอสังเกตทีมอื่นๆในไทยลีกแล้วก็สรุปได้ว่า สิ่งที่ขาดคือ "อรรถรสของการมีร่วมในการเชียร์"
ป.ล. ผมวิจารณ์ในมุมคนที่อยากได้บรรยายการดูบอลเท่านั้น
รู้สึกแปลกใจกับวัฒนธรรมการเชียร์ของบุรีรัมย์ ยูไนเต็ด ?
จากการที่เคยไปชมบุรีรัมย์ที่สนามประมาณ 5 ครั้ง รู้สึกว่าไปแล้วทำตัวไม่ถูก ไม่รู้เราจะไปเป็นกองเชียร์? หรือจะไปเป็นแค่ผู้ชม?
- เพราะทั้งสนามมีเพียงกลุ่มเดียวที่ร้องเพลง แล้วเพลงก็มีหลายเพลงมาก ผมก็พยายามร้องตามนะ แต่ก็นะ..... น่าจะเป็นเพราะผมเองที่ไม่ได้เตรียมท่องเนื้อเพลงเหล่านั้นมาหรือเพลงร้องยากก็ไม่รู้
- สิ่งที่ผมรู้สึก(หรือว่าคิดไปเองหรือป่าว) ผมรู้สึกว่า แฟนบอลหลายคนในสนามก็ไม่อินกับการเชียร์ของบุรีรัมย์เพราะเหมือนมันเป็นแบบแผนเกินไป เวลาเต้นต้องเต้นท่าเดียวกัน เวลาโบกผ้าพันคอก็ต้องโบกพร้อมกัน มันก็สวยงามดีแต่มันดูไม่มีอิสระในการเชียร์
- ด้วยความเห็นส่วนตัวของผมเลยคิดว่า "การไม่มีอิสระในการเชียร์" เลยทำให้คนอีก 70% ของสนามไม่กล้าลุกขึ้นมาเชียร์ตามใจชอบเป็นกลุ่มๆเพราะกลัวผิดไปจากแบบแผน
ผมจึงรู้สึกว่า "การดูบอลที่บุรีรัมย์เหมือนการได้ดูหนังฟอร์มยักษ์ในโรงภาพยนตร์ IMAX แบบ 4D ที่หนังมีฉากอลังการ มีเนื้อหาที่เข้มข้น ดูแล้วประทับใจ แต่พอดูจบก็นึกขึ้นได้ว่า นี่เรามาดูบอลเราไม่ได้มาดูหนัง"
หลังจากนั้นก็เลยกลับมาครุ่นคิดว่าการดูบอลที่บุรีรัมย์มันขาดอะไร
พอสังเกตทีมอื่นๆในไทยลีกแล้วก็สรุปได้ว่า สิ่งที่ขาดคือ "อรรถรสของการมีร่วมในการเชียร์"
ป.ล. ผมวิจารณ์ในมุมคนที่อยากได้บรรยายการดูบอลเท่านั้น