#}|~<,?>$^ ๏ มั่ว ๏ %*€$<?!=¥€



๏ มั่ว  ๏
*****
๏ กลืนอักษรขย้อนศิลป์ดมกลิ่นศาสตร์
จนเกรี้ยวกราดฉันทลักษณ์หลักโวหาร
ให้อบอวลมวลสมุทรสุดประมาณ
ครึกโครมสรวงห้วงพิศาลฐานเทวา

๏ เสียงอึกทึกกึกก้องผองคำศัพท์
คมความนับเอนกอนันต์ เสกสรรค์หา
บรรจงจับสลับศิลป์จากจินตนา
บาดอุรารัดรึงตรึงอารมณ์

๏ ยามเยือกเย็นกระเซ็นสายบรรยายบท
มธุรพจน์ผองกวีมีเหมาะสม
จนแช่มชื่นระรื่นล้ำฉ่ำอารมณ์
ดั่งพรายพรมพัดผ่านธารคุ้งแคว

๏ ครั้นเคลื่อนคลาดตวาดเวิ้งบรรเทิงอรรถ
สารพัด พยัญชนะ จะเผยแผ่
ดั่งอัสนีกำแหงแห่งดวงแด
ประพันธ์แพร่ผองศาสตร์บทบาทกลอน

๏ ทั้งรุกรับประดับห้วงสรวงวรรณศิลป์
จนด่าวดิ้นมลายร้างร่างแหลกก่อน
เกริกสนธิบริบทพจน์สุนทร
ให้อาวรณ์หว่างอุราคราโรยแรง

๏ ฉีกฉากห้วงสรวงสวรรค์วิศัลย์สุทธิ์
จนไกรลาสพินาศทรุดสุดกำแหง
สัตตภัณฑบรรพตลดหลั่นแปลง
ศัพท์ผาดแผงสมาสแทรกแหวกวารี

๏ ให้พร้อมพรรคอักขราสารพัด
อย่างเจนจัดศาสตร์ศิลป์กวินทร์ศรี
ปลดปล่อยตนจนทะยานผ่านพาที
ด้วยฤดี สถิตย์เสถียรเกริกเกียรติ์กานท์

๏ ไวยากรณ์วากยสัม- พันธ์ล้ำลึก
ตามตรองตรึกสมาสแทรกแปลกโวหาร
กล่อมเวหาสมัญ- ญาพิธาน
ก้องพิมานเทพาศิวาลัย

๏ เกริกธาษตรีกวีแก้วแน่วพร้อมภักดิ์
ล้ำเลอลักษณ์อักขราอัชฌาสัย
พร้อมพลิกผันวรรณยุกต์ฉุกฉับไว
ยิ่งลื่นไหลอรรถรสพจน์พร่างพรู

๏ อัญเชิญโชติชัชวาลพิศาลศาสตร์
ล้ำพิลาสวรรณกรรมคำเลิศหรู
ตามนิพนธ์สถลฐานโบราณครู
เชิดวิญญูสาธกยกเยินยอ

๏ อย่าปล่อยจิตอวิชชามหาอำนาจ
ให้เหยียบศาตร์ขย้ำศิลป์จมดินหนอ
จงบันลือสีหนาทอุกอาจพอ-
เพื่อไขข้อข้องจิตลิขิตความ ๚ะ๛


หัวเราะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่