สวัสดีนะคับ นี่กระทู้แรก หากผิดพลาดข้อโทษด้วย
เนื้อหานะคับ ผมคือคนที่พึ่งเลิกกับแฟนได้ 1 อาทิตย์
ในเวลา1อาทิตย์ ผมนั่งใตร่ตรองว่า ตกลงแล้วเกิดอะไรขึ้น เชื่อเรื่องเซ้นไหม ผมมีเซ้นว่าแฟนผมมีคนอื่น ผมที่แพ้แล้วเลยถอยออกมา แต่นี่ไม่ใช่ประเด็น
สิ่งที่ตัวผมเองมานั่งคิด เค้าบอกว่าผมไม่มีอนาคต ผมไม่มีงาน 1 เดือนละครับ เพราะผมต้องไปสอบที่มอ เค้าบอกผมทำไมไม่หางาน ตอนนี้เขามีงานทำเลี้ยงตัวเองได่แล้ว เขาเลยบอกว่า เค้าก็ไม่แคร์ผมแล้ว ผมมานึกย้อนไปเมื่อช่วงคบกันถึงปัจจุบัน ผมพึ่งมาล้มครั้งนี้ครั้งแรก เทอปล่อยมือผมง่ายมากครับ เพียงเพราะผมไม่เหลืออะไรแล้ว งานผมก็หาคับ ไม่ใช่อยากอยู่แบบนี้ แต่เค้าทิ้งมือผมง่ายๆ นี่คืออะไรหรอคับ ผมคือคนโง่คนนึง อย่าว่ากันเลย เวลาเขาไม่มี ผมก็ยังอยู่ข้างๆเขา แต่วันนี้ ผมไม่มี เขาทิ้งผมเฉยเลย พร้อมทั้งคำด่าอีกมหาศาร ยกตัวอย่างนะคับที่
มันฝังใจจริงๆ "คือตัว
ในชีวิตกู กูจะตัดเมื่อไรก็ได้" , "เป็นโรคประสาทนะควรไปตรวจสมอง หาหมอไหมกูพาไป" , "หน้าตาก็
นิสัยยัง
อีก"
'"จำไว้นะ ที่เลิกกันเป็นเพราะ เพราะทำมันพังคนเดียว (ไงโทษกันนะ)
นี่ตัวอย่างครับ ยังมีอีกเยอะ มาถึงวันนี้ผมยังสงสัยครับ อ่อผมก็มีมุมแย่ คือไม่เคยสนใจในบางครั้ง ผมไม่มี เซอร์ไพร์วันครบรอบ (เงินเดือน12000 ค่าบ่าน+จ่าย2คน) เงินแทบไม่เหลือ แต่พอผมมีเงินก็มันพาเทอๆไปเดินเล่นห้างเอย กินไรก็กินนะครับ แต่มีข้อนึงที่ผมมั่นใจเอามากๆคือ ผมไม่เคยมีเรื่องมีคนอื่นเข้ามาให้เขาสงสัยอะไร และไม่เคยมีความรับ และนอกลู่นอกทางแม้แต่ครั้งเดียว ผมมักจะโมโหเขาแบบอารมชั่ววูบ พอเขาร้องไห้ผมก็มักจะบอกว่า โอเคๆ กอดกันนะ ไม่เอาเราไม่ทะเลาะ เขากลับมองผมเป็นคนประสาทเสียครับ ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ ผมควรจะคิดยังไง ตอนนี้สับสนคับ ว่าผมแย่อย่างที่เขาบอกขนาดนั้นเลยหรอ ผมไม่กล้าเปิดใจเพราะคำพูดของเค้ามาหลอกหลอน หรือเขาหาเรื่องบอกเลิกผมกันแน่ และอีกประเด็นนึง ทำไมเขาปล่อยมือผมในวันที่ชีวิตผมตกแบบนี้
ใช่ครับผมกลับมาดูแลตัวเอง แต่ผมก็ยังเคว้งครับ เพราะความสับสนที่มีในสมอง ใจนึงก็รอ อีกใจก็อยากก้าวข้ามไปเลย
ช่วยตอบผมที่นะครับ สับสนที่ยืนมากๆ
เราแค่เหงา หรือขาดเขาไม่ได้ ?
เนื้อหานะคับ ผมคือคนที่พึ่งเลิกกับแฟนได้ 1 อาทิตย์
ในเวลา1อาทิตย์ ผมนั่งใตร่ตรองว่า ตกลงแล้วเกิดอะไรขึ้น เชื่อเรื่องเซ้นไหม ผมมีเซ้นว่าแฟนผมมีคนอื่น ผมที่แพ้แล้วเลยถอยออกมา แต่นี่ไม่ใช่ประเด็น
สิ่งที่ตัวผมเองมานั่งคิด เค้าบอกว่าผมไม่มีอนาคต ผมไม่มีงาน 1 เดือนละครับ เพราะผมต้องไปสอบที่มอ เค้าบอกผมทำไมไม่หางาน ตอนนี้เขามีงานทำเลี้ยงตัวเองได่แล้ว เขาเลยบอกว่า เค้าก็ไม่แคร์ผมแล้ว ผมมานึกย้อนไปเมื่อช่วงคบกันถึงปัจจุบัน ผมพึ่งมาล้มครั้งนี้ครั้งแรก เทอปล่อยมือผมง่ายมากครับ เพียงเพราะผมไม่เหลืออะไรแล้ว งานผมก็หาคับ ไม่ใช่อยากอยู่แบบนี้ แต่เค้าทิ้งมือผมง่ายๆ นี่คืออะไรหรอคับ ผมคือคนโง่คนนึง อย่าว่ากันเลย เวลาเขาไม่มี ผมก็ยังอยู่ข้างๆเขา แต่วันนี้ ผมไม่มี เขาทิ้งผมเฉยเลย พร้อมทั้งคำด่าอีกมหาศาร ยกตัวอย่างนะคับที่
มันฝังใจจริงๆ "คือตัว
'"จำไว้นะ ที่เลิกกันเป็นเพราะ เพราะทำมันพังคนเดียว (ไงโทษกันนะ)
นี่ตัวอย่างครับ ยังมีอีกเยอะ มาถึงวันนี้ผมยังสงสัยครับ อ่อผมก็มีมุมแย่ คือไม่เคยสนใจในบางครั้ง ผมไม่มี เซอร์ไพร์วันครบรอบ (เงินเดือน12000 ค่าบ่าน+จ่าย2คน) เงินแทบไม่เหลือ แต่พอผมมีเงินก็มันพาเทอๆไปเดินเล่นห้างเอย กินไรก็กินนะครับ แต่มีข้อนึงที่ผมมั่นใจเอามากๆคือ ผมไม่เคยมีเรื่องมีคนอื่นเข้ามาให้เขาสงสัยอะไร และไม่เคยมีความรับ และนอกลู่นอกทางแม้แต่ครั้งเดียว ผมมักจะโมโหเขาแบบอารมชั่ววูบ พอเขาร้องไห้ผมก็มักจะบอกว่า โอเคๆ กอดกันนะ ไม่เอาเราไม่ทะเลาะ เขากลับมองผมเป็นคนประสาทเสียครับ ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ ผมควรจะคิดยังไง ตอนนี้สับสนคับ ว่าผมแย่อย่างที่เขาบอกขนาดนั้นเลยหรอ ผมไม่กล้าเปิดใจเพราะคำพูดของเค้ามาหลอกหลอน หรือเขาหาเรื่องบอกเลิกผมกันแน่ และอีกประเด็นนึง ทำไมเขาปล่อยมือผมในวันที่ชีวิตผมตกแบบนี้
ใช่ครับผมกลับมาดูแลตัวเอง แต่ผมก็ยังเคว้งครับ เพราะความสับสนที่มีในสมอง ใจนึงก็รอ อีกใจก็อยากก้าวข้ามไปเลย
ช่วยตอบผมที่นะครับ สับสนที่ยืนมากๆ