อยากให้ลองฟังดูครับ ดีมากเลย (ดู MV ไปด้วยนะครับ)
https://youtu.be/Oo4hXkdLlV4
ตราบลมหายใจสุดท้าย (Till The last Breath)
(คีตธรรมที่ได้รับแรงบันดาลใจจากคติธรรมของพระนางเขมาเถรี อัครสาวิกาเบื้องขวา
ผู้เลิศทางมีปัญญามาก)
ขับร้อง : ปาน ธนพร แวกประยูร
คำร้อง : ฐิตวํโสภิกขุ วัดปทุมวนาราม
ทำนอง : เดชาณัฏฐ์ ธีรดุริยสฤษฏ์ และ รัชต์พงษ์ สมศรี
เรียบเรียง : เจษฎา สุขทรามร
มิวสิควีดีโอ : ภัทธิ บัณฑุวนิช
…
สำหรับคีตธรรมตราบลมหายใจสุดท้าย แต่งขึ้นจากฉากเหตุการณ์ที่พระนางเขมานั้นได้สดับพระธรรมเทศนาองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าถึงความไม่เที่ยงแท้ของกายและสรรพสิ่ง และได้พิจารณาธรรมตามพระคาถาที่ทำให้พระนางได้บรรลุธรรมว่า “ชนเหล่าใดถูกราคะย้อมแล้ว ย่อมตกไปตามกระแสตัณหา เหมือนแมงมุมตกไปที่ใยอันตัวทำไว้ ฉะนั้น ชนผู้มีปัญญาทั้งหลายตัดกระแสตัณหานั้นแล้ว เป็นผู้หมดความห่วงใย ละเว้นทุกข์ทั้งปวงไป” โดยคำร้องนอกจากแสดงฉากเหตุการณ์และพระคาถาสำคัญที่เกิดขึ้นแล้วนั้น ยังสะท้อนถึงความไม่เที่ยงแท้ของกายและสรรพสิ่งในโลก โดยมีวันและเวลาเป็นผู้กลืนกินทุกๆ สิ่งให้เสื่อมสิ้นไปในที่สุด อยู่ที่ว่าใครจะเป็นผู้มีปัญญาพิจารณาได้อย่างลึกซึ้งว่าควรจะประพฤติตนให้ไม่ประมาทในวัยและเวลา เหมือนดังคำร้องท่อนสุดท้ายที่เป็นบทสรุปและเป็นชื่อคีตธรรมว่า “เปิดดวงเห็นความสัตย์จริง จากความจริงของเมืองแห่งกาย ตราบที่ลมหายใจสุดท้ายจะคืนสู่ดิน”
ตราบลมหายใจสุดท้าย (อสุภกรรมฐาน)
https://youtu.be/Oo4hXkdLlV4
ตราบลมหายใจสุดท้าย (Till The last Breath)
(คีตธรรมที่ได้รับแรงบันดาลใจจากคติธรรมของพระนางเขมาเถรี อัครสาวิกาเบื้องขวา
ผู้เลิศทางมีปัญญามาก)
ขับร้อง : ปาน ธนพร แวกประยูร
คำร้อง : ฐิตวํโสภิกขุ วัดปทุมวนาราม
ทำนอง : เดชาณัฏฐ์ ธีรดุริยสฤษฏ์ และ รัชต์พงษ์ สมศรี
เรียบเรียง : เจษฎา สุขทรามร
มิวสิควีดีโอ : ภัทธิ บัณฑุวนิช
…
สำหรับคีตธรรมตราบลมหายใจสุดท้าย แต่งขึ้นจากฉากเหตุการณ์ที่พระนางเขมานั้นได้สดับพระธรรมเทศนาองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าถึงความไม่เที่ยงแท้ของกายและสรรพสิ่ง และได้พิจารณาธรรมตามพระคาถาที่ทำให้พระนางได้บรรลุธรรมว่า “ชนเหล่าใดถูกราคะย้อมแล้ว ย่อมตกไปตามกระแสตัณหา เหมือนแมงมุมตกไปที่ใยอันตัวทำไว้ ฉะนั้น ชนผู้มีปัญญาทั้งหลายตัดกระแสตัณหานั้นแล้ว เป็นผู้หมดความห่วงใย ละเว้นทุกข์ทั้งปวงไป” โดยคำร้องนอกจากแสดงฉากเหตุการณ์และพระคาถาสำคัญที่เกิดขึ้นแล้วนั้น ยังสะท้อนถึงความไม่เที่ยงแท้ของกายและสรรพสิ่งในโลก โดยมีวันและเวลาเป็นผู้กลืนกินทุกๆ สิ่งให้เสื่อมสิ้นไปในที่สุด อยู่ที่ว่าใครจะเป็นผู้มีปัญญาพิจารณาได้อย่างลึกซึ้งว่าควรจะประพฤติตนให้ไม่ประมาทในวัยและเวลา เหมือนดังคำร้องท่อนสุดท้ายที่เป็นบทสรุปและเป็นชื่อคีตธรรมว่า “เปิดดวงเห็นความสัตย์จริง จากความจริงของเมืองแห่งกาย ตราบที่ลมหายใจสุดท้ายจะคืนสู่ดิน”