เรามีแฟนคนนึง เธอกำลังเรียน เราอายุห่างกันมาก เราไปเที่ยวด้วยกัน เดือนละ1หน แต่ถ้าเธอมีวันหยุดพิเศษ เราก็จะได้เจอเพิ่มอีก 1หน
เธอเรียนเก่ง แต่เธอฐานะไม่ค่อยดี เราไม่ได้สนใจอะไรใน เรื่องนี้เราคิดว่า เรามี เราจ่าย เธอไม่มี ไม่ต้องจ่าย เรามักจะไปทำบุญกันบ่อยๆ เที่ยวห้าง หาอะไรกิน เธอไม่ดื่มของมึนเมา รึสูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่ซื้อของแพงๆ เธอชอบกินและ เล่นรถบังคับ แต่ขับรถจริงๆไม่ได้ชอบของน่ารักๆ พวกปากกา เพื่อนสนิทมีแต่ผู้หญิง เวลาไปไหน เธอมักจะรายงานตลอด เธอรอเราเสมอๆ ไปไหน เธอมักจะถ่ายรูปให้ดู แต่มีสิ่งที่ทำให้เรามาถึงจุดที่ทะเลาะกันบ่อยๆ คือ ความรวย เธอร้องไห้ เสียใจ เพราะว่าเธอไม่สามารถซื้อรึพาผมไปไหนๆได้ เราจะทะเลาะกันแทบทุกที เวลาที่ผมจะพาไปซื้อไปกินของแพงๆ หรูสุดที่กินคือฮอทพอต ส่วนมากเธอชอบไปที่ร้านตามสั่ง ฟู้ดแลนของห้าง เธอมักจะบอก ว่าเกรงใจ เธอไม่เคยซื้อของแพงๆจากเงินผมเลย บางทีผมอยากให้ ให้เธอได้ของดีๆอย่างคนอื่นบ้าง อยากตามใจเธอ เพราะไม่มีใครตามใจเธอเลย แต่เราก็ไม่ได้อยากมาเป็นคู่ชีวิตอ่ะ ผมก็ไม่เข้าใจตัวเอง เธอเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นมากตั้งแต่คบกับแบบจริงจัง ผมยอมรับนะ ว่าเคย หลอก เธอมานึงหน ผมขอเธอเป็นแฟนแค่เล่นๆ เธอเล่นตัว แต่สุดท้ายเธอก็ตกลง จากนั้น 3 วัน ผมได้หลุดไปเรียกเธอว่าน้อง เธอเค้นผม ว่าเธอคืออะไรสำหรับผม ผมถึงได้บอกว่าแค่เล่นๆ ช่วงนั้นเธออาการหนักมาก ผมสังเกตจากที่เธอเพ้อเจ้อ โพสนั้นนี่ ตัดพ้ออย่างหนัก ผมจึงขอคบเธออีกหน แบบจริงจัง ไม่รู้ว่าเพราะสงสารรึรักเธอจริงๆ ตอนนั้นเธอตอบตกลงทันที เราคบกันเรื่อยมา เธอแสดงว่ารักผม แต่ผมแทบไม่เคยบอกรักเธอเลย ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไร มีหลายอย่างที่ผมไม่เข้าใจตัวเองในเรื่องการทำตัวกับเธอ เช่น ผมไม่ชอบที่เธอแสดงตัวว่าเป็นแฟนผม ผมไม่ชอบที่ใครมายุ่งกับเธอ ผมควรปล่อยเธอรึไม่ ผมไม่ได้ต้องการที่จะมีอนาคตกับเธอในตอนนี้ ผมขาดเธอไม่ตายหรอก แต่ถ้าเธอขาดผมน่ะไม่แน่ ผมเคยถามเธอว่า ถ้าเลิกกันจะทำยังไง เธอตอบมา 2 อย่าง 1. ถ้าเธอไม่ดีพอ เธอจะปรับตัว 2.ถ้าผมมีคนอื่น เธอจะทำตัวร่าน เช่นคุยไปทั่ว แต่ไม่ได้มีอะไรกัน นั้นคือสิ่งที่ผมกลัว เธอไม่ทำแบบที่2แน่ แต่เธอน่ะ ตามคนไม่ทัน เธอเคยไปฝ฿ฏงานบริบาล แต่ถูกคนไข้แก่ๆนั้น หลอกให้ใช้สบู่ฟอกไอ่นั้น ซึ่งเธอก็ทำจริงๆ จนวันที่2 เพิ่งจะมีรุ่นพี่มาสอบถาม ว่ามีปัญหาอะไรไหมมีคนไข้โรคจิตใส่ไหม เธอโกหกครับ เธอบอกคนไข้น่ารักดีทุกคน ไม่มีอะไรผิดปกติ จากนั้นเธอส่งข้อความหาแม่เธอ แม่เธอก็รับกลับคิดว่าลูกไม่เอาไหน จนเธอโดนรุ่นพี่เค้นถาม เธอร้องไห้ เล่าทุกอย่างที่เกิด แถมยังไม่ให้บอกพ่อกับแม่ของเธอ วันนั้นที่เธอเราให้ผมฟัง ผมคิดได้ว่า เธอยังเด็กไม่ทันโลกแน่ๆ เพราะผมก็หลอกเธอมาเยอะ ผมไม่อยากให้เธอโดนใครหลอก แต่ผมก็ไม่ได้อยากอยู่กับเธอ ผมควรทำไงดีครับ
เรารักเขารึหลอกเขา
เธอเรียนเก่ง แต่เธอฐานะไม่ค่อยดี เราไม่ได้สนใจอะไรใน เรื่องนี้เราคิดว่า เรามี เราจ่าย เธอไม่มี ไม่ต้องจ่าย เรามักจะไปทำบุญกันบ่อยๆ เที่ยวห้าง หาอะไรกิน เธอไม่ดื่มของมึนเมา รึสูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่ซื้อของแพงๆ เธอชอบกินและ เล่นรถบังคับ แต่ขับรถจริงๆไม่ได้ชอบของน่ารักๆ พวกปากกา เพื่อนสนิทมีแต่ผู้หญิง เวลาไปไหน เธอมักจะรายงานตลอด เธอรอเราเสมอๆ ไปไหน เธอมักจะถ่ายรูปให้ดู แต่มีสิ่งที่ทำให้เรามาถึงจุดที่ทะเลาะกันบ่อยๆ คือ ความรวย เธอร้องไห้ เสียใจ เพราะว่าเธอไม่สามารถซื้อรึพาผมไปไหนๆได้ เราจะทะเลาะกันแทบทุกที เวลาที่ผมจะพาไปซื้อไปกินของแพงๆ หรูสุดที่กินคือฮอทพอต ส่วนมากเธอชอบไปที่ร้านตามสั่ง ฟู้ดแลนของห้าง เธอมักจะบอก ว่าเกรงใจ เธอไม่เคยซื้อของแพงๆจากเงินผมเลย บางทีผมอยากให้ ให้เธอได้ของดีๆอย่างคนอื่นบ้าง อยากตามใจเธอ เพราะไม่มีใครตามใจเธอเลย แต่เราก็ไม่ได้อยากมาเป็นคู่ชีวิตอ่ะ ผมก็ไม่เข้าใจตัวเอง เธอเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นมากตั้งแต่คบกับแบบจริงจัง ผมยอมรับนะ ว่าเคย หลอก เธอมานึงหน ผมขอเธอเป็นแฟนแค่เล่นๆ เธอเล่นตัว แต่สุดท้ายเธอก็ตกลง จากนั้น 3 วัน ผมได้หลุดไปเรียกเธอว่าน้อง เธอเค้นผม ว่าเธอคืออะไรสำหรับผม ผมถึงได้บอกว่าแค่เล่นๆ ช่วงนั้นเธออาการหนักมาก ผมสังเกตจากที่เธอเพ้อเจ้อ โพสนั้นนี่ ตัดพ้ออย่างหนัก ผมจึงขอคบเธออีกหน แบบจริงจัง ไม่รู้ว่าเพราะสงสารรึรักเธอจริงๆ ตอนนั้นเธอตอบตกลงทันที เราคบกันเรื่อยมา เธอแสดงว่ารักผม แต่ผมแทบไม่เคยบอกรักเธอเลย ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไร มีหลายอย่างที่ผมไม่เข้าใจตัวเองในเรื่องการทำตัวกับเธอ เช่น ผมไม่ชอบที่เธอแสดงตัวว่าเป็นแฟนผม ผมไม่ชอบที่ใครมายุ่งกับเธอ ผมควรปล่อยเธอรึไม่ ผมไม่ได้ต้องการที่จะมีอนาคตกับเธอในตอนนี้ ผมขาดเธอไม่ตายหรอก แต่ถ้าเธอขาดผมน่ะไม่แน่ ผมเคยถามเธอว่า ถ้าเลิกกันจะทำยังไง เธอตอบมา 2 อย่าง 1. ถ้าเธอไม่ดีพอ เธอจะปรับตัว 2.ถ้าผมมีคนอื่น เธอจะทำตัวร่าน เช่นคุยไปทั่ว แต่ไม่ได้มีอะไรกัน นั้นคือสิ่งที่ผมกลัว เธอไม่ทำแบบที่2แน่ แต่เธอน่ะ ตามคนไม่ทัน เธอเคยไปฝ฿ฏงานบริบาล แต่ถูกคนไข้แก่ๆนั้น หลอกให้ใช้สบู่ฟอกไอ่นั้น ซึ่งเธอก็ทำจริงๆ จนวันที่2 เพิ่งจะมีรุ่นพี่มาสอบถาม ว่ามีปัญหาอะไรไหมมีคนไข้โรคจิตใส่ไหม เธอโกหกครับ เธอบอกคนไข้น่ารักดีทุกคน ไม่มีอะไรผิดปกติ จากนั้นเธอส่งข้อความหาแม่เธอ แม่เธอก็รับกลับคิดว่าลูกไม่เอาไหน จนเธอโดนรุ่นพี่เค้นถาม เธอร้องไห้ เล่าทุกอย่างที่เกิด แถมยังไม่ให้บอกพ่อกับแม่ของเธอ วันนั้นที่เธอเราให้ผมฟัง ผมคิดได้ว่า เธอยังเด็กไม่ทันโลกแน่ๆ เพราะผมก็หลอกเธอมาเยอะ ผมไม่อยากให้เธอโดนใครหลอก แต่ผมก็ไม่ได้อยากอยู่กับเธอ ผมควรทำไงดีครับ