สวัสดีคุณ คุณเคยมีความรักบ้างไหม ความรักให้บทเรียนอะไรกับชีวิตคุณบ้าง ผมมีเรื่องเล่าให้คุณฟัง เป็นเรื่องราวของผมเอง
ผมเจอเธอครั้งแรก ในฤดูร้อนปีนั้น ที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ น้องชายผมชวนผมไปเที่ยวสังขละบุรี
ด้วยเหตุเพราะมันตามจีบสาวคนหนึ่งอยู่ นั่นแหละครับเหตุผลที่ผมเจอเธอ
เธอมาเป็นแฟนเก่าของสาวที่น้องผมมันจะจีบ วันนั้นเรานั่งรถไปเมืองกาญด้วยกัน คืนนั้นเรานอนพักที่บ้าน ช ช้างชรา เรายังไม่ได้คุยกันมาก แต่ผมก็แอบมองเธออยู่นานเหมือนกัน เธอเป็นคนมีอัธยาศัยที่ดี ยิ้มง่าย คุยเก่ง ผมเริ่มสนใจเธอ
เมื่อเริ่มสนใจผมเริ่มกวนเธอเล็ก ๆ อย่างเริ่มทำกับข้าวแล้วมีเธอเป็นลูกมือไล่ให้ไปล้างแหนมบ้าง ไล่ไปล้างหมูบดบ้าง ตลกที่เธอทำหน้าหงุดหงิดเล็ก บ่นหน่อย ๆ ใครเขาล้างหมูบดกันอ่ะพี่ ผมยังจำคำนั้นได้ดี คิดถึงตอนนั้นชะมัด
และเราก็โบกรถขึ้นสังขละด้วยกัน มันเป็นทริปที่สนุกของผมมาก เรานอนพักบนแพ เล่นน้ำ เธอ เป็นเด็กสาวที่ขาดน้ำไม่ได้ เล่นมันอยู่นั่นเล่นมันทั้งวัน จนผมต้องตะโกนบอกว่าถ้าเล่นแล้วเป็นอะไรขึ้นมานะ พี่จะกินข้าวก่อนแล้วลงไปช่วย ผมชอบเสียงหัวเราะของเธอจัง
เราเริ่มไปเดินเล่นด้วยกันบนสะพานมอญ(จริง ๆ ตอนนั้นเดินเป็นกลุ่มแต่ผมจำเธอได้คนเดียว) เป็นเช้าที่เธอใส่กางเกงเล เสื้อยืด เวลายิ้มจะมีเขี้ยวสองข้าง ผมฟู ๆ หน้ามีสิวนิด ๆ เธอเป็นคนที่วิ่งหนีฝนได้โดยไม่บ่น เธอหลบฝนใต้โต๊ะข้างทางโดยไม่ทำหน้างอสักนิด นั่งหลังกระบะรถได้โดยไม่บ่นร้อน เธอร้องเพลงเพี้ยนเหมือนผม
ในวันก่อนกลับเธอนั่งร้อนหมดแรงอยู่หน้าเซเว่นสังขละ ผมซื้อผ้าเย็นมาฉีกและโปะคอเธอ
หอมจัง คือเสียงของเธอที่พูดออกมานั้น เฮ้ยคุณไอ้ความรู้สึกที่หัวใจมันวับ ๆ วาว ๆ นี่มันดีมากเลยนะ ความรู้สึกที่ได้ชอบใครสักคน
เธอเป็นนิสิตมหาลัยเกษตร ฝันอยากเป็นผู้ตรวจสอบบัญชี เธอเป็นคนยิ้มเก่ง เธอเป็นทอมมาก่อน เธอเคยเป็นแฟนของผู้หญิงที่น้องผมจะจีบ เธอพักอยู่แถวแยกเกษตร และตอนนั้นเธอกำลังทำให้ผมมีความรักอีกครั้ง
ผมเริ่มอยากเจอเธอ อยากพูดคุยด้วย ผมเริ่มจากไปดักรอเธอที่ป้ายรถเมล์เพราะอยากเจอหน้าสักแว่บก็ยังดี ปกติผมไม่ได้นั่งรถเมล์ไปทำงาน แน่ล่ะช่วงเวลานั้น ไม่ใช่ช่วงเวลาปกติ ผมรู้มาว่าเธอออกไปฝึกงานแถวอโศกตอนเช้าด้วยการนั่งรถเมล์ ผมไปยืนรอเธอตั้งแต่หกโมงครึ่ง เพราะไม่รู้ว่าเธอออกมากี่โมง พอพบกันผมก็ทำบอกเธอว่า อ้าวบังเอิญจังขึ้นป้ายนี้หรอ สวัสดี ทำอยู่แบบนี้ถ้าวันไหนมีงานด่วนหรือออกพื้นที่ต่างจังหวัดถึงไม่ได้ทำ
เอาแล้วสิคุณ ผมเริ่มอยากจะโทรศัพท์ไปหาเธอ ผมโทรไปขอเบอร์จากน้องชายผมนี่แหละ น้องมันก็บอกนะว่าอย่าบอกเธอว่ามันให้ เอาล่ะสิ อยากโทรก็อยากโทร อยากคุยก็อยากคุย แต่ถ้าเขาถามว่าเอาเบอร์มาจากไหนจะตอบยังไงกันล่ะ ผมจึงเริ่มต้นประโยคแรกของเราทางโทรศัพท์ด้วย “สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าเบอร์ใครโทรมารึเปล่าครับ” เออนั้นแหละ โคตรอายเลย ไอ้ประโยคที่แม้ว่าผ่านไป 6 ปีแล้วแกยังแซวชั้นอยู่นั้นแหละ
ในวันอาทิตย์วันหนึ่งหลังจากกลับมาจากสังขละได้ไม่นาน เราไปเที่ยวอัมพวากันแบบเช้าเย็นกลับ วันนั้นผมมีความสุขพอ ๆ กับวันนี้ที่ผมกำลังนั่งนึกถึงเธออยู่ เราถ่ายรูปหมู่ด้วยกันใบนึง ในร้านกาแฟที่อัมพวา เจ้าของร้านอัดรูปให้ ผมเอารูปนั้นไปตั้งโต๊ะบนทำงาน แล้วนั่งมองรูปคุณอยู่ทุกวัน เจ้านายผมยังชมว่าเธอน่ารัก รีบ ๆ จีบซะนะอยู่เลย
ผมยังจำภาพวันแรกที่เจอเธอได้อยู่เลย คุณเชื่อไหม ผมว่าเวลาเราจะเจอใครสักคันหนึ่งเข้ามาในชีวิตนี่มันยากมากเลยนะ มันเป็นความรู้สึกดีอย่างเหลือเชื่อเลยนะ คุณจำความรู้สึกที่คุณจีบแฟนคุณครั้งแรกได้ไหมครับ ผมจำได้ดี ผมมีความสุขจริง ๆ นะ
หลังจากนั้นผมโทรคุยกับเธอทุกวัน พยายามนัดไปกินข้าว ไปดูหนังแต่เธอในตอนนั้นไม่ค่อยเล่นด้วยเลย จีบยากจังคุณ ผมยังจำช่วงท้าย ๆ ของช่วงเวลาแรกของเราได้อยู่เลย ผมพาเธอกับแม่ไปดูคอนโดวิ่งหาอยู่หลายที่ จนได้ห้องนั้นแหละ
งานผมเริ่มเยอะขึ้น เธอเริ่มมีสังคมใหม่ ผมก็มีสังคมใหม่ เราห่างหายกันไปตอนไหนนะจำไม่ได้ ผมก็ไปมีสังคมของผม และผมไปมีอีกคน ช่วงเวลานั้นผมเลยห่างหายไปจากเธอ เธอตอนนั้นจึงเป็นความทรงจำลางที่ไม่เคยเลือนไปจากใจ
จนกระทั่งน้ำท่วมใหญ่ปี 54 นั่นล่ะ ผมโทรหาเธออีกครั้ง ด้วยเหตุผลว่าน้ำมันกำลังจะท่วมคอนโดเธอ เธอจะทำยังไง จะเอาตัวรอดได้ไหม ผมโทรหาเธออีกครั้ง ด้วยความรู้สึกแรกคือเป็นห่วงแต่หลังจากนั้นคือความคิดถึง แน่นอนด้วยความชั่วร้ายของผู้ชายอย่างผม ไม่บอกเธอเลย ว่าผมคบอีกคนอยู่ ผมเลวใช่ไหมครับ
ผมคบกับผู้หญิงอีกคนหนึ่งอยู่ แต่ก็ยังชอบเธอ ตอนนั้นผมพยายามบอกตัวเองนะ ว่าคุณไม่ใช่อีกแล้วเราห่างหายกันมาสักพัก แต่คุณรู้อะไรไหมผมควบคุมตัวเองไม่ได้เลย ผมยอมรับผมพ่ายแพ้หัวใจตัวเอง ผมหลงรักคุณ
ผมมาพบสาเหตุของการคบซ้อนที่เกิดขึ้นทีหลัง
เอาเรื่องพฤติกรรมที่เรียกว่าชั่วทิ้งเอาไว้ก่อนนะคุณ เรามาดูกันทำไมผู้ชายถึงคบซ้อน
ผมก็รู้ล่ะนะ ว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่ควรทำ มันดูไม่ให้เกียรติกันสักนิดกับคนของคุณ เอาละข้อนี้ในปัจจุบันนี้ผมรู้ตัวดีแล้วว่ามันแย่แค่ไหน
คุณพบจากตัวผมเอง ผมกลัวการสูญเสีย ผมกลัวทำให้คนอื่นเดินจากไป ผมกลัวทำให้ใครสักคนเสียใจ ผมจึงตัดสินใจคบซ้อน โดยลืมคิดไปว่าไอ้การทำอย่างงี้แหละ มันทรมานยิ่งกว่า
เหตุผลที่ผู้ชายคบซ้อน มันไม่ใช่ความรู้สึกเสียดายหรอกครับ อยากเก็บเอาไว้ทั้งสองคน ไม่มีอยู่ในความรู้สึกผมเลยแม้สักนิด แต่ผมกลับกลัวว่าการบอกเลิกคนหนึ่งไป จะทำให้คนนั้นเสียใจและผมจะเสียใจ ผมกลัวมากกับความสัมพันธ์หลากหลายที่มันจะจบลง ใช่คุณผมมันเป็นคนเห็นแก่ตัว และตัวผมนั้นในตอนนั้นยังคงเห็นแก่ตัวอยู่นั้นเอง
2,214 วัน รักยังนวลอยู่ในใจ
ผมเจอเธอครั้งแรก ในฤดูร้อนปีนั้น ที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ น้องชายผมชวนผมไปเที่ยวสังขละบุรี
ด้วยเหตุเพราะมันตามจีบสาวคนหนึ่งอยู่ นั่นแหละครับเหตุผลที่ผมเจอเธอ
เธอมาเป็นแฟนเก่าของสาวที่น้องผมมันจะจีบ วันนั้นเรานั่งรถไปเมืองกาญด้วยกัน คืนนั้นเรานอนพักที่บ้าน ช ช้างชรา เรายังไม่ได้คุยกันมาก แต่ผมก็แอบมองเธออยู่นานเหมือนกัน เธอเป็นคนมีอัธยาศัยที่ดี ยิ้มง่าย คุยเก่ง ผมเริ่มสนใจเธอ
เมื่อเริ่มสนใจผมเริ่มกวนเธอเล็ก ๆ อย่างเริ่มทำกับข้าวแล้วมีเธอเป็นลูกมือไล่ให้ไปล้างแหนมบ้าง ไล่ไปล้างหมูบดบ้าง ตลกที่เธอทำหน้าหงุดหงิดเล็ก บ่นหน่อย ๆ ใครเขาล้างหมูบดกันอ่ะพี่ ผมยังจำคำนั้นได้ดี คิดถึงตอนนั้นชะมัด
และเราก็โบกรถขึ้นสังขละด้วยกัน มันเป็นทริปที่สนุกของผมมาก เรานอนพักบนแพ เล่นน้ำ เธอ เป็นเด็กสาวที่ขาดน้ำไม่ได้ เล่นมันอยู่นั่นเล่นมันทั้งวัน จนผมต้องตะโกนบอกว่าถ้าเล่นแล้วเป็นอะไรขึ้นมานะ พี่จะกินข้าวก่อนแล้วลงไปช่วย ผมชอบเสียงหัวเราะของเธอจัง
เราเริ่มไปเดินเล่นด้วยกันบนสะพานมอญ(จริง ๆ ตอนนั้นเดินเป็นกลุ่มแต่ผมจำเธอได้คนเดียว) เป็นเช้าที่เธอใส่กางเกงเล เสื้อยืด เวลายิ้มจะมีเขี้ยวสองข้าง ผมฟู ๆ หน้ามีสิวนิด ๆ เธอเป็นคนที่วิ่งหนีฝนได้โดยไม่บ่น เธอหลบฝนใต้โต๊ะข้างทางโดยไม่ทำหน้างอสักนิด นั่งหลังกระบะรถได้โดยไม่บ่นร้อน เธอร้องเพลงเพี้ยนเหมือนผม
ในวันก่อนกลับเธอนั่งร้อนหมดแรงอยู่หน้าเซเว่นสังขละ ผมซื้อผ้าเย็นมาฉีกและโปะคอเธอ
หอมจัง คือเสียงของเธอที่พูดออกมานั้น เฮ้ยคุณไอ้ความรู้สึกที่หัวใจมันวับ ๆ วาว ๆ นี่มันดีมากเลยนะ ความรู้สึกที่ได้ชอบใครสักคน
เธอเป็นนิสิตมหาลัยเกษตร ฝันอยากเป็นผู้ตรวจสอบบัญชี เธอเป็นคนยิ้มเก่ง เธอเป็นทอมมาก่อน เธอเคยเป็นแฟนของผู้หญิงที่น้องผมจะจีบ เธอพักอยู่แถวแยกเกษตร และตอนนั้นเธอกำลังทำให้ผมมีความรักอีกครั้ง
ผมเริ่มอยากเจอเธอ อยากพูดคุยด้วย ผมเริ่มจากไปดักรอเธอที่ป้ายรถเมล์เพราะอยากเจอหน้าสักแว่บก็ยังดี ปกติผมไม่ได้นั่งรถเมล์ไปทำงาน แน่ล่ะช่วงเวลานั้น ไม่ใช่ช่วงเวลาปกติ ผมรู้มาว่าเธอออกไปฝึกงานแถวอโศกตอนเช้าด้วยการนั่งรถเมล์ ผมไปยืนรอเธอตั้งแต่หกโมงครึ่ง เพราะไม่รู้ว่าเธอออกมากี่โมง พอพบกันผมก็ทำบอกเธอว่า อ้าวบังเอิญจังขึ้นป้ายนี้หรอ สวัสดี ทำอยู่แบบนี้ถ้าวันไหนมีงานด่วนหรือออกพื้นที่ต่างจังหวัดถึงไม่ได้ทำ
เอาแล้วสิคุณ ผมเริ่มอยากจะโทรศัพท์ไปหาเธอ ผมโทรไปขอเบอร์จากน้องชายผมนี่แหละ น้องมันก็บอกนะว่าอย่าบอกเธอว่ามันให้ เอาล่ะสิ อยากโทรก็อยากโทร อยากคุยก็อยากคุย แต่ถ้าเขาถามว่าเอาเบอร์มาจากไหนจะตอบยังไงกันล่ะ ผมจึงเริ่มต้นประโยคแรกของเราทางโทรศัพท์ด้วย “สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าเบอร์ใครโทรมารึเปล่าครับ” เออนั้นแหละ โคตรอายเลย ไอ้ประโยคที่แม้ว่าผ่านไป 6 ปีแล้วแกยังแซวชั้นอยู่นั้นแหละ
ในวันอาทิตย์วันหนึ่งหลังจากกลับมาจากสังขละได้ไม่นาน เราไปเที่ยวอัมพวากันแบบเช้าเย็นกลับ วันนั้นผมมีความสุขพอ ๆ กับวันนี้ที่ผมกำลังนั่งนึกถึงเธออยู่ เราถ่ายรูปหมู่ด้วยกันใบนึง ในร้านกาแฟที่อัมพวา เจ้าของร้านอัดรูปให้ ผมเอารูปนั้นไปตั้งโต๊ะบนทำงาน แล้วนั่งมองรูปคุณอยู่ทุกวัน เจ้านายผมยังชมว่าเธอน่ารัก รีบ ๆ จีบซะนะอยู่เลย
ผมยังจำภาพวันแรกที่เจอเธอได้อยู่เลย คุณเชื่อไหม ผมว่าเวลาเราจะเจอใครสักคันหนึ่งเข้ามาในชีวิตนี่มันยากมากเลยนะ มันเป็นความรู้สึกดีอย่างเหลือเชื่อเลยนะ คุณจำความรู้สึกที่คุณจีบแฟนคุณครั้งแรกได้ไหมครับ ผมจำได้ดี ผมมีความสุขจริง ๆ นะ
หลังจากนั้นผมโทรคุยกับเธอทุกวัน พยายามนัดไปกินข้าว ไปดูหนังแต่เธอในตอนนั้นไม่ค่อยเล่นด้วยเลย จีบยากจังคุณ ผมยังจำช่วงท้าย ๆ ของช่วงเวลาแรกของเราได้อยู่เลย ผมพาเธอกับแม่ไปดูคอนโดวิ่งหาอยู่หลายที่ จนได้ห้องนั้นแหละ
งานผมเริ่มเยอะขึ้น เธอเริ่มมีสังคมใหม่ ผมก็มีสังคมใหม่ เราห่างหายกันไปตอนไหนนะจำไม่ได้ ผมก็ไปมีสังคมของผม และผมไปมีอีกคน ช่วงเวลานั้นผมเลยห่างหายไปจากเธอ เธอตอนนั้นจึงเป็นความทรงจำลางที่ไม่เคยเลือนไปจากใจ
จนกระทั่งน้ำท่วมใหญ่ปี 54 นั่นล่ะ ผมโทรหาเธออีกครั้ง ด้วยเหตุผลว่าน้ำมันกำลังจะท่วมคอนโดเธอ เธอจะทำยังไง จะเอาตัวรอดได้ไหม ผมโทรหาเธออีกครั้ง ด้วยความรู้สึกแรกคือเป็นห่วงแต่หลังจากนั้นคือความคิดถึง แน่นอนด้วยความชั่วร้ายของผู้ชายอย่างผม ไม่บอกเธอเลย ว่าผมคบอีกคนอยู่ ผมเลวใช่ไหมครับ
ผมคบกับผู้หญิงอีกคนหนึ่งอยู่ แต่ก็ยังชอบเธอ ตอนนั้นผมพยายามบอกตัวเองนะ ว่าคุณไม่ใช่อีกแล้วเราห่างหายกันมาสักพัก แต่คุณรู้อะไรไหมผมควบคุมตัวเองไม่ได้เลย ผมยอมรับผมพ่ายแพ้หัวใจตัวเอง ผมหลงรักคุณ
ผมมาพบสาเหตุของการคบซ้อนที่เกิดขึ้นทีหลัง
เอาเรื่องพฤติกรรมที่เรียกว่าชั่วทิ้งเอาไว้ก่อนนะคุณ เรามาดูกันทำไมผู้ชายถึงคบซ้อน
ผมก็รู้ล่ะนะ ว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่ควรทำ มันดูไม่ให้เกียรติกันสักนิดกับคนของคุณ เอาละข้อนี้ในปัจจุบันนี้ผมรู้ตัวดีแล้วว่ามันแย่แค่ไหน
คุณพบจากตัวผมเอง ผมกลัวการสูญเสีย ผมกลัวทำให้คนอื่นเดินจากไป ผมกลัวทำให้ใครสักคนเสียใจ ผมจึงตัดสินใจคบซ้อน โดยลืมคิดไปว่าไอ้การทำอย่างงี้แหละ มันทรมานยิ่งกว่า
เหตุผลที่ผู้ชายคบซ้อน มันไม่ใช่ความรู้สึกเสียดายหรอกครับ อยากเก็บเอาไว้ทั้งสองคน ไม่มีอยู่ในความรู้สึกผมเลยแม้สักนิด แต่ผมกลับกลัวว่าการบอกเลิกคนหนึ่งไป จะทำให้คนนั้นเสียใจและผมจะเสียใจ ผมกลัวมากกับความสัมพันธ์หลากหลายที่มันจะจบลง ใช่คุณผมมันเป็นคนเห็นแก่ตัว และตัวผมนั้นในตอนนั้นยังคงเห็นแก่ตัวอยู่นั้นเอง