ตอนนี้เรารู้สึกอย่างนั้นอยู่ค่ะ เราไม่ใช่คนดีอะไรมากมายเคยเจ้าชู้ด้วย แต่ก็เคยหลอกคบซ้อนเป็นแต่น้อยเช่นกัน แล้วก็ไม่ระรานใครด้วยเดินออกมาตลอดTT พอเป็นแบบนี้มันก็เหนื่อยอ่ะค่ะ
ตอนนี้มีแฟนเราก็เลยอยากจะทำให้ดีที่สุด ให้เป็นรักที่ดีคือคิดว่าถ้าเราทำดีที่สุดเลิกกันไปจะได้ไม่เสียใจหรือเสียดายทีหลัง เราก็เลยบอกตัวเองมาตลอดว่าเราต้องสู้ เพื่อชีวิตคู่ของเราบ้าง มีอะไรก็ให้อภัยกัน อย่าเลิกกันง่ายๆ ประมาณว่าพ่อแม่ที่ไม่เคยโกรธลูก
ซึ่งผลก็คือ เราบอกตัวเองมาหลายรอบละค่ะ ว่าไม่เป็นไรเอาใหม่นะๆๆๆ จนบางครั้ง รวมถึงตอนนี้เราก็ท้ออ่ะค่ะ คือแฟนเราเค้ามักมีปมน่าสงสัยหลายอย่าง พอเราถามเค้าก็บอกไม่มีอะไร เราเองก็ไม่ได้มีหลักฐานเพียงพอ ก็เลยเชื่อเค้าและบอกตัวเองว่า เราคงคิดมากไปเอง และมีคติประจำใจว่าจะไม่เลิกกับเค้าเพราะแบบนี้เด็ดขาด จนกว่าจะจับได้คาหนังคาเขาหรือมีหลักฐานเพียงพอว่าเค้าทำผิดก็ค่อยว่ากันอีกทีว่าจะเอายังไง
บางครั้งเค้าก็ไม่ค่อยสนใจเราอะค่ะ แต่เราก็ไม่ใช่ผญ.ง้องแง้งนะคะ รำคานด้วยซ้ำที่มีคนมาคอยยุ่งสนใจตลอด เราต้องการแค่ความสม่ำเสมอค่ะ ก็มีบ้างที่เราแอบถามแบบหยอกๆเค้าว่าคิดถึงชั้นไหม เค้ามักไม่ตอบ เราก็ถามทำไม เค้าชอบบอกว่า บอกไปถ้าไม่ตรงใจก็เป็นเรื่องอีก คือถ้าเป็นคุณคุณจะคิดยังไงกับคำพูดนี้อ่ะคะ เราไม่ได้ต้องการคำตอบที่ตรงใจเราหรอก เราแค่อยากรู้ว่าเค้ารู้สึกกับเราระดับไหน เราสมควรอยู่ต่อหรือถอยออกมาหรือทำตัวยังไง
ตอนนี้ก็มีคนเข้ามาคุยกับเราเหมือนกันค่ะ แต่เราก็บอกว่าเรามีแฟนแล้ว เค้าก็ไม่ได้อะไรก็คุยปกติรักษาระยะห่าง จนล่าสุดเราคุยกับเค้าจนเรานึกถึงแฟนเรา อยากจะถามแฟนเราณ ตอนนั้นเลยว่า รักเราไหม? อยากฟังคำพูดจริงๆ ที่ไม่โกหก ว่ามาคุยกันซิว่ามันยังไง จะเอาไงต่อ พร้อมที่จะผ่านไปด้วยกันไหม
นั่นแหละค่ะ เราไม่เข้าใจว่าทำไมในเมื่อเรารู้สึกเสียใจน้อยใจบ่อยๆ เวลาที่คบกับเค้า แต่เราไม่ยอมเลิกกับเค้า เพียงคิดแค่ว่ายังจับไม่ได้คาหนังคาเขา ยังไม่มีหลักฐานเพียงพอจะเชื่ออย่างนั้น มีคนเข้ามาดีแค่ไหนก็ไม่สนใจ เข้าข่ายว่า ทำไมยังรักทั้งที่ยังเจ็บ เรารักเค้ามากเหรอคะ?
เคยรู้สึกเสียใจน้อยใจ แต่ยังไม่เลิกกันไหมคะ
ตอนนี้มีแฟนเราก็เลยอยากจะทำให้ดีที่สุด ให้เป็นรักที่ดีคือคิดว่าถ้าเราทำดีที่สุดเลิกกันไปจะได้ไม่เสียใจหรือเสียดายทีหลัง เราก็เลยบอกตัวเองมาตลอดว่าเราต้องสู้ เพื่อชีวิตคู่ของเราบ้าง มีอะไรก็ให้อภัยกัน อย่าเลิกกันง่ายๆ ประมาณว่าพ่อแม่ที่ไม่เคยโกรธลูก
ซึ่งผลก็คือ เราบอกตัวเองมาหลายรอบละค่ะ ว่าไม่เป็นไรเอาใหม่นะๆๆๆ จนบางครั้ง รวมถึงตอนนี้เราก็ท้ออ่ะค่ะ คือแฟนเราเค้ามักมีปมน่าสงสัยหลายอย่าง พอเราถามเค้าก็บอกไม่มีอะไร เราเองก็ไม่ได้มีหลักฐานเพียงพอ ก็เลยเชื่อเค้าและบอกตัวเองว่า เราคงคิดมากไปเอง และมีคติประจำใจว่าจะไม่เลิกกับเค้าเพราะแบบนี้เด็ดขาด จนกว่าจะจับได้คาหนังคาเขาหรือมีหลักฐานเพียงพอว่าเค้าทำผิดก็ค่อยว่ากันอีกทีว่าจะเอายังไง
บางครั้งเค้าก็ไม่ค่อยสนใจเราอะค่ะ แต่เราก็ไม่ใช่ผญ.ง้องแง้งนะคะ รำคานด้วยซ้ำที่มีคนมาคอยยุ่งสนใจตลอด เราต้องการแค่ความสม่ำเสมอค่ะ ก็มีบ้างที่เราแอบถามแบบหยอกๆเค้าว่าคิดถึงชั้นไหม เค้ามักไม่ตอบ เราก็ถามทำไม เค้าชอบบอกว่า บอกไปถ้าไม่ตรงใจก็เป็นเรื่องอีก คือถ้าเป็นคุณคุณจะคิดยังไงกับคำพูดนี้อ่ะคะ เราไม่ได้ต้องการคำตอบที่ตรงใจเราหรอก เราแค่อยากรู้ว่าเค้ารู้สึกกับเราระดับไหน เราสมควรอยู่ต่อหรือถอยออกมาหรือทำตัวยังไง
ตอนนี้ก็มีคนเข้ามาคุยกับเราเหมือนกันค่ะ แต่เราก็บอกว่าเรามีแฟนแล้ว เค้าก็ไม่ได้อะไรก็คุยปกติรักษาระยะห่าง จนล่าสุดเราคุยกับเค้าจนเรานึกถึงแฟนเรา อยากจะถามแฟนเราณ ตอนนั้นเลยว่า รักเราไหม? อยากฟังคำพูดจริงๆ ที่ไม่โกหก ว่ามาคุยกันซิว่ามันยังไง จะเอาไงต่อ พร้อมที่จะผ่านไปด้วยกันไหม
นั่นแหละค่ะ เราไม่เข้าใจว่าทำไมในเมื่อเรารู้สึกเสียใจน้อยใจบ่อยๆ เวลาที่คบกับเค้า แต่เราไม่ยอมเลิกกับเค้า เพียงคิดแค่ว่ายังจับไม่ได้คาหนังคาเขา ยังไม่มีหลักฐานเพียงพอจะเชื่ออย่างนั้น มีคนเข้ามาดีแค่ไหนก็ไม่สนใจ เข้าข่ายว่า ทำไมยังรักทั้งที่ยังเจ็บ เรารักเค้ามากเหรอคะ?