สวัสดีค่ะ ขอท้าวความก่อนค่ะ เราอยู่มัธยมนะคะ กำลังจะเปิดเทอม แต่ปัญหาของทุกๆปีคืองานกลุ่ม เราเป็นคนมีเพื่อนเยอะไม่ได้โดนรังแกหรืออะไร เวลาเล่นกันก็ปกติดีอยู่ค่ะแต่เวลาเราทำงานกลุ่มเนี้ยเราก็จะทำคนเดียวแทบทุกวิชาอยู่ตลอดเลยทั้งเนื้อหา ข้อมูล ทำสไลด์ พรีเซนต์ ตอบคำถาม พูดอีกอย่างก็คือ มีกันเกือบ10คน ก็มีแค่เราที่แบกภาระอยู่คนเดียวนั่นแหละ
เวลาเราแบ่งงานที่คิดว่าเหมาะสมให้เพื่อนแล้วแต่ก็ทำมาลวกๆ ก๊อปวางอย่างเดียวเลย ไม่เปลี่ยนสีเปลี่ยนฟอร์นอะไรทั้งนั้น แล้วก็จะเอาข้อมูลซ้ำๆกันมาจากหลายเว็ป ทำให้เราต้องมานั่งกรองข้อมูลที่ซ้ำกันอีกที พูดง่ายๆว่าหาข้อมูลเองเหนื่อยน้อยว่าใช้เพื่อนอีกค่ะ (การหาข้อมูล สำหรับเราคือต้องเป็นข้อมูลที่สรุปหรือย่อมาแล้ว แล้วให้เราเอามาขัดเกลาภาษาทำเป็นแผนภูมิหรือตารางสรุปข้อมูลอีกทีนะคะ)
เวลาพรีเซนต์เคยให้เพื่อนทำ ไว้ใจสุดๆ บอกให้อ่านเนื้อหามาให้ดีๆ สรุปนางมาอ่านสไลด์หน้าห้องจ้า ผิดหวังมาก แม้แต่ใบโพยที่เอามาย่อยังไม่มี เคยถึงแม้กระทั้งนั่งย่อเนื้อหาเป็นภาษาพูดแล้วให้เอาเพื่อนเอาไปเรียบเรียงเป็นภาษาของตัวเองเอง พักสุดท้ายนางส่งคืนกลับมาให้เรา บอกว่า "ก็กุจำไม่ได้แล้วจะให้ทำยังไงวะ?" เราแบบ โอโห ไม่มีอะไรจะพูดทำเองก็ได้วะ
แล้วเวลานัดกันทำโครงงานเคยนัดล่วงหน้าก่อน 2 อาทิตย์ เพราะเราไม่อยากจะทำงานคนเดียวอีกแล้ว ทุกคนบอกว่างหมดแต่พอเอาเข้าจริงๆเหลือกันอยู่2คน หายหัวไปไหนกันหมด
"ไม่มีคนไม่ส่งแล้วจะให้กุทำไง"
"ไม่ว่างอะนัดกินข้าวครอบครัว"
"มีเรียนพิเศษอะ แม่ไม่ให้หยุด คอร์สมันแพง"
ส่วนที่เหลือไม่ตอบไลน์ หายเงียบ งานกลุ่มมันเป็นหน้าที่ไม่ใช่เหรอ มันไม่ใช่การเสียสละเวลาว่างอะไรเลยนะ
ต้องนั่งทำทั้งชิ้นงาน ทั้งฟิวเจอร์บอร์ด แล้วก็รายงาน (มันเป็นโครงงานบูรณาการ8กลุ่มสาระ ต้องทำตั้งส่วนของวิทยาศาสตร์ตัวแปรต้น ตัวแปรตาม บันทึกผล สรุปข้อมูล แล้วค่อยเอามาบูรณาการกับอีก7กลุ่มสาระที่เหลือ = 8วิชายำรวมกัน) บอกให้ส่ง e-mail แทนก็ได้ข้อมูลที่แทบไม่มีประโยชน์อะไรเลย ทำตั้งแต่10โมงเช้าถึง3ทุ่ม จนแม่เพื่อนกลับถึงบ้านถามว่า "ตอนกลางวันไม่ได้ทำกันเหรอลูก ทำไมทำกันช้าจัง"
เรารู้ค่ะ ว่ามันอาจจะเป็นแค่งานกลุ่มเด็กมัธยมง่ายๆ โตขึ้นไปต้องเจออะไรแบบนี้อีกเยอะ พยายามมองในแง่ดีว่าเจอแบบนี้ก็ดีจะได้เป็นภูมิคุ้มกันตอนโต แต่เราก็เหนื่อยที่ต้องพยายามอยู่คนเดียวทุกวิชาในขณะที่เพื่อนๆเอาเวลาของเราไปทำเรื่องไร้สาระ เพื่อนๆไม่เห็นความสำคัญของความพยายามเราเลย เราเบื่อกับวงจรอุบาทนี้แล้ว
มันพอจะมีวิธีแก้ไขไหมคะ เราอยากรู้ว่าเราจะนำเค้ายังไง ไม่ใช่เดินแบกภาระคนเดียวไปเรื่อยๆแบบนี้ พูดยังไงให้เพื่อนหันมาทำหน้าที่ของตัวเองบ้าง สำนึกบ้างว่าควรเอาเวลาไปทำอะไรก่อนหลัง อยากเป็นผู้นำที่ดีได้บ้าง หรือการสื่อสารของเรามันไม่ดี ถ้าจะพูดว่าเลิกคบมันก็ง่ายนะคะ แต่ทำยาก เพราะเพื่อนสนิทกันหมดแล้ว เปิดเทอมนี้เราอยากเริ่มใหม่เพราะเราไม่อยากเหนื่อยเหมือนปีที่ผ่านๆมาแล้วค่ะ
ปล.ถ้าพิมพ์ผิดอะไรขอโทษด้วยค่ะ
เมื่องานกลุ่มกลายเป็นงานกลุ้ม จะพูดยังไงกับเพื่อนบางคนดีคะ+ระบาย
เวลาเราแบ่งงานที่คิดว่าเหมาะสมให้เพื่อนแล้วแต่ก็ทำมาลวกๆ ก๊อปวางอย่างเดียวเลย ไม่เปลี่ยนสีเปลี่ยนฟอร์นอะไรทั้งนั้น แล้วก็จะเอาข้อมูลซ้ำๆกันมาจากหลายเว็ป ทำให้เราต้องมานั่งกรองข้อมูลที่ซ้ำกันอีกที พูดง่ายๆว่าหาข้อมูลเองเหนื่อยน้อยว่าใช้เพื่อนอีกค่ะ (การหาข้อมูล สำหรับเราคือต้องเป็นข้อมูลที่สรุปหรือย่อมาแล้ว แล้วให้เราเอามาขัดเกลาภาษาทำเป็นแผนภูมิหรือตารางสรุปข้อมูลอีกทีนะคะ)
เวลาพรีเซนต์เคยให้เพื่อนทำ ไว้ใจสุดๆ บอกให้อ่านเนื้อหามาให้ดีๆ สรุปนางมาอ่านสไลด์หน้าห้องจ้า ผิดหวังมาก แม้แต่ใบโพยที่เอามาย่อยังไม่มี เคยถึงแม้กระทั้งนั่งย่อเนื้อหาเป็นภาษาพูดแล้วให้เอาเพื่อนเอาไปเรียบเรียงเป็นภาษาของตัวเองเอง พักสุดท้ายนางส่งคืนกลับมาให้เรา บอกว่า "ก็กุจำไม่ได้แล้วจะให้ทำยังไงวะ?" เราแบบ โอโห ไม่มีอะไรจะพูดทำเองก็ได้วะ
แล้วเวลานัดกันทำโครงงานเคยนัดล่วงหน้าก่อน 2 อาทิตย์ เพราะเราไม่อยากจะทำงานคนเดียวอีกแล้ว ทุกคนบอกว่างหมดแต่พอเอาเข้าจริงๆเหลือกันอยู่2คน หายหัวไปไหนกันหมด
"ไม่มีคนไม่ส่งแล้วจะให้กุทำไง"
"ไม่ว่างอะนัดกินข้าวครอบครัว"
"มีเรียนพิเศษอะ แม่ไม่ให้หยุด คอร์สมันแพง"
ส่วนที่เหลือไม่ตอบไลน์ หายเงียบ งานกลุ่มมันเป็นหน้าที่ไม่ใช่เหรอ มันไม่ใช่การเสียสละเวลาว่างอะไรเลยนะ
ต้องนั่งทำทั้งชิ้นงาน ทั้งฟิวเจอร์บอร์ด แล้วก็รายงาน (มันเป็นโครงงานบูรณาการ8กลุ่มสาระ ต้องทำตั้งส่วนของวิทยาศาสตร์ตัวแปรต้น ตัวแปรตาม บันทึกผล สรุปข้อมูล แล้วค่อยเอามาบูรณาการกับอีก7กลุ่มสาระที่เหลือ = 8วิชายำรวมกัน) บอกให้ส่ง e-mail แทนก็ได้ข้อมูลที่แทบไม่มีประโยชน์อะไรเลย ทำตั้งแต่10โมงเช้าถึง3ทุ่ม จนแม่เพื่อนกลับถึงบ้านถามว่า "ตอนกลางวันไม่ได้ทำกันเหรอลูก ทำไมทำกันช้าจัง"
เรารู้ค่ะ ว่ามันอาจจะเป็นแค่งานกลุ่มเด็กมัธยมง่ายๆ โตขึ้นไปต้องเจออะไรแบบนี้อีกเยอะ พยายามมองในแง่ดีว่าเจอแบบนี้ก็ดีจะได้เป็นภูมิคุ้มกันตอนโต แต่เราก็เหนื่อยที่ต้องพยายามอยู่คนเดียวทุกวิชาในขณะที่เพื่อนๆเอาเวลาของเราไปทำเรื่องไร้สาระ เพื่อนๆไม่เห็นความสำคัญของความพยายามเราเลย เราเบื่อกับวงจรอุบาทนี้แล้ว
มันพอจะมีวิธีแก้ไขไหมคะ เราอยากรู้ว่าเราจะนำเค้ายังไง ไม่ใช่เดินแบกภาระคนเดียวไปเรื่อยๆแบบนี้ พูดยังไงให้เพื่อนหันมาทำหน้าที่ของตัวเองบ้าง สำนึกบ้างว่าควรเอาเวลาไปทำอะไรก่อนหลัง อยากเป็นผู้นำที่ดีได้บ้าง หรือการสื่อสารของเรามันไม่ดี ถ้าจะพูดว่าเลิกคบมันก็ง่ายนะคะ แต่ทำยาก เพราะเพื่อนสนิทกันหมดแล้ว เปิดเทอมนี้เราอยากเริ่มใหม่เพราะเราไม่อยากเหนื่อยเหมือนปีที่ผ่านๆมาแล้วค่ะ
ปล.ถ้าพิมพ์ผิดอะไรขอโทษด้วยค่ะ