จะ30แล้ว ยังไม่เคยมีแฟนเลยครับ

ตอนนี้ 20ปลายๆแล้วครับ เริ่มคิดว่าตัวเองต้องมีใครสักได้แล้วครับ จากมะก่อนวัยใสๆ มอปลาย มีเพื่อน เพื่อนต่างห้อง หรือรุ่นน้องชอบ แอบอ่อยส่งสายตา เพื่อนซิป หรือว่าจะเป็นพี่ค่ะช่วยสอนหนูเล่นบาสหน่อย??? (เมิงมีแฟนอยู่แล้วน่ะ) แต่เราไม่ได้มีความคิดเรื่องนั้นเลยจริงๆ เพราะติดเพื่อนติดเกม เข้า มหาลัยก็มีเพื่อนผู้หญิงสาขาเดียวกันต่างเซกมาจีบแบบว่ารู้สึกดีและโคตรเขิล เพราะไม่เคยเจอผู้หญิงกล้าแบบนี้มาก่อน นิสัยได้เลย  เค้ารู้ผมโง่อังกิด ก็เรียกไปติวบ่อยๆ แต่สุดท้ายก่อนจะไปไกลผมบอก ว่าเค้าไม่ใช่สเปคผม(ผมเสียใจน่ะ)  แต่จริงแล้วพื้นฐานที่ทางบ้านผมแตก พ่อผมเมียเยอะลูกเป็นสิบ จึงมีปมอยู่เยอะ ว่าถ้ามีเราต้องดูแลเค้าได้จริงๆ เลยไม่เคยคิด  คือพูดแบบแมนๆเลย เราต้องเป็นเท้านำ ไม่ใช่ ไปเที่ยวให้เค้ามานั่งออกให้มากกว่า จึงอยากให้เค้าเจอคนที่ดีกว่าเรา เพราะเรานั้นไม่มีอะไร เรียนก็แย่ ที่บ้านก็ไม่ได้รวยอะไร เรียนไม่จบด้วยครับเพราะเรียนแย่ ทางบ้านมีปัญหาเรื่องเงิน จึงต้องออกมาทำงาน ๆๆเล่นๆ นี้จะ30แล้วหรอเนี้ยยังไม่มีเฮียอะไรเลย
     จากสิ่งที่ผมคิด ถ้าจจีบใครสักคน ผมเดินต้องเดินเข้าหา ถ้าเป็นเพื่อนของเพื่อนมันก็ไม่ยาก แต่คนที่ไม่รู้จักอ่ะซิผมบอกได้เลยผมไม่กล้าจริงๆ แบบว่าอ่ะ บังเอิญไปเจอเดินผ่านหรือนั่งกินข้าวคนล่ะโต๊ะ จะเข้าไปคุยยังไงว่ะ เค้ามากับแม่มากับพ่อหรือมากับเพื่อน เค้าก็มองเราน่ะ เค้ามองเฉยๆหรือเค้าส่งสายตา เดินไป ก็กลัวแห้ว หน้าแหกกลับมา และฐานฐานะเราไม่ได้มีรถ มีบ้าน เลยยิ่งสร้างกำแพงให้ตัวเองไปกันใหญ่ ใครจะมามองเรา เกิดมาโดนแต่เค้าจีบไม่เคยจะก้าวก่อน (คิดแล้วเหนื่อย) ขำๆน่ะครับ มาบ่นให้ฟัง  555+ แต่คิดว่า ถ้ามันใช่ ก็มีเองแหละ คิดมา2ปีล่ะ แต่ผมรู้ครับ คนหนักๆกว่าผมมีอีกเยอะยิ่งเป็นผู้หญิงล่ะก็