สวัสดีค่ะ เราคบกะแฟนมาเข้าปีที่สี่ละค่ะ เราเจอกันที่ต่างประเทศ ตอนนั้นเราไปเรียนภาษาละไปเจอแฟน เลยตัดสินใจต่อวีซ่านักเรียนค่ะ ไปๆมาๆก็ปาไปสามสี่ปีละ จนมาปีนี้ เราคิดว่าเราควรจะกลับไทยไปหาการหางานทำได้แล้ว จะมามัวลอยไปลอยมาอย่างนี้คงจะไม่ดีแน่ เพราะตั้งแต่เราเรียนจบมหาวิทยาลัย เราก็มาต่างประเทศเลย จึงไม่เคยมีประสบการณ์ทำงานที่ไทย เรากลัวว่ายิ่งนานไปเราจะยิ่งหางานลำบาก
เราก็เลยคุยกะแฟนค่ะว่าเนี่ยเราคิดว่าเราถึงวัยที่จะต้องทำการทำงานเป็นชิ้นเป็นอันได้แล้วนะ (อยู่ที่นี่เราทำพาทไทม์ที่ร้านอาหาร กะเบบี้ซิตติ้งเวลาไม่มีเรียนค่ะ คือมันก็พอใช้นะคะ แต่จะให้เสริฟอยู่ที่นี่ไปจนสามสิบก็คงไม่ไหว) แต่แฟนเราเค้าอยากให้เราอยู่กับเค้าที่นี่
ประเด็นที่เราคุยกันคือ
1. ถ้าเราอยู่ที่นี่ต่อไปด้วยวีซ่านักเรียน งานที่เราทำได้ก็จะมีแค่พวกพาร์ทไทม์ อาทิตย์ละไม่เกิน 25 ชม. แต่คือเราจะได้อยู่ด้วยกันต่อไป (แต่จะไม่มีโอกาสในการหาประสบการณ์ทำงาน) เอาจริงๆเราก็เบื่อกับการต่อวีซ่าด้วยค่ะ เอกสารจุกจิก ต่อไม่ทันก็ต้องกลับไปขอวีซ่าใหม่ที่ไทย เสียเวลาเสียเงินอีก (ทำมาแล้ว) แถมต้องมานั่งลุ้นอีกว่าจะผ่านหรือไม่ผ่าน มันกดดันค่ะ
2. ถ้าเราแต่งงาน (?!?!) เราก็จะสามารถมองหางานได้หลากหลายมากขึ้น และเราก็จะได้อยู่ด้วยกันที่นี่ต่อไปด้วย และไม่ต้องมานั่งคอยต่อวีซ่าปีต่อปี ขอวีซ่าติดตามสามีทีเดียวไปเลย แต่เราก็รู้สึกว่ามันเป็นก้าวใหญ่ของชีวิตมากเลยนะ คือเราอยากจะเรียนรู้กันให้มากขึ้นกว่านี้อีกหน่อย เพราะเราคบกันมานานก็จริง แต่เราไม่เคยอยู่กินกัน ต่างคนต่างอยู่ เจอกันเดือนละครั้ง เพราะอยู่กันคนละเมือง ใช้ชีวิตร่วมกันนานสุดๆ คือตอนไปฮอลิเดย์ด้วยกัน 5 อาทิตย์
เรามาจากครอบครัวที่พ่อแม่หย่าร้างกันและจบแบบเกลียดกันไปเลย เราตั้งใจไว้ว่าเราไม่อยากมีชีวิตครอบครัวแบบพ่อกับแม่เรา
3. เรากลับไทย ข้อนี้เราคุยกับแฟนแล้วว่าเราไม่ต้องการ long distance relationship คือ ถ้าเรากลับไทย เราจะเลิกกะฮี ทีนี้ฮีไม่ยอมอีก ฮีบอกว่าถ้าเรากลับ ฮีจะตามไปด้วย แล้วด้วยความที่ฮีมีธุรกิจเล็กๆของครอบครัวที่ต้องดูแล เราจะยอมให้ฮีทิ้งงานทิ้งการที่นี่ไปตายเอาดาบหน้าที่ไทยได้ยังไง และข้อหนึ่ง จะไปอยู่ด้วยวีซ่าอะไร ข้อสอง จะทำงานอะไร ฮีมีแต่วุฒิมอหก แถมไม่ใช่ native english speaker อีกด้วย ไม่อยากให้ฮีมาลำบากถ้าหางานที่ไทย คือเรารักกันนะคะ ไม่ได้อยากเลิก แต่เราไม่รู้จะหาทางไหนให้มันลงตัวที่สุด
เราไม่รู้ว่าเราจะตัดสินใจยังไงดี ตอนนี้กับแฟนก็ยังคุยกันไม่ลงตัวว่าจะเอายังไงกัน หากใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้ หรือมีคำแนะนำใดๆ เรายินดีรับฟังค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
ปล.เราอยู่ฝรั่งเศสค่ะ
เลิกกับแฟนแล้วกลับไทย หรือจะอยู่ด้วยกันที่ต่างประเทศต่อไปดีคะ ช่วยแนะนำด้วยค่ะ
เราก็เลยคุยกะแฟนค่ะว่าเนี่ยเราคิดว่าเราถึงวัยที่จะต้องทำการทำงานเป็นชิ้นเป็นอันได้แล้วนะ (อยู่ที่นี่เราทำพาทไทม์ที่ร้านอาหาร กะเบบี้ซิตติ้งเวลาไม่มีเรียนค่ะ คือมันก็พอใช้นะคะ แต่จะให้เสริฟอยู่ที่นี่ไปจนสามสิบก็คงไม่ไหว) แต่แฟนเราเค้าอยากให้เราอยู่กับเค้าที่นี่
ประเด็นที่เราคุยกันคือ
1. ถ้าเราอยู่ที่นี่ต่อไปด้วยวีซ่านักเรียน งานที่เราทำได้ก็จะมีแค่พวกพาร์ทไทม์ อาทิตย์ละไม่เกิน 25 ชม. แต่คือเราจะได้อยู่ด้วยกันต่อไป (แต่จะไม่มีโอกาสในการหาประสบการณ์ทำงาน) เอาจริงๆเราก็เบื่อกับการต่อวีซ่าด้วยค่ะ เอกสารจุกจิก ต่อไม่ทันก็ต้องกลับไปขอวีซ่าใหม่ที่ไทย เสียเวลาเสียเงินอีก (ทำมาแล้ว) แถมต้องมานั่งลุ้นอีกว่าจะผ่านหรือไม่ผ่าน มันกดดันค่ะ
2. ถ้าเราแต่งงาน (?!?!) เราก็จะสามารถมองหางานได้หลากหลายมากขึ้น และเราก็จะได้อยู่ด้วยกันที่นี่ต่อไปด้วย และไม่ต้องมานั่งคอยต่อวีซ่าปีต่อปี ขอวีซ่าติดตามสามีทีเดียวไปเลย แต่เราก็รู้สึกว่ามันเป็นก้าวใหญ่ของชีวิตมากเลยนะ คือเราอยากจะเรียนรู้กันให้มากขึ้นกว่านี้อีกหน่อย เพราะเราคบกันมานานก็จริง แต่เราไม่เคยอยู่กินกัน ต่างคนต่างอยู่ เจอกันเดือนละครั้ง เพราะอยู่กันคนละเมือง ใช้ชีวิตร่วมกันนานสุดๆ คือตอนไปฮอลิเดย์ด้วยกัน 5 อาทิตย์
เรามาจากครอบครัวที่พ่อแม่หย่าร้างกันและจบแบบเกลียดกันไปเลย เราตั้งใจไว้ว่าเราไม่อยากมีชีวิตครอบครัวแบบพ่อกับแม่เรา
3. เรากลับไทย ข้อนี้เราคุยกับแฟนแล้วว่าเราไม่ต้องการ long distance relationship คือ ถ้าเรากลับไทย เราจะเลิกกะฮี ทีนี้ฮีไม่ยอมอีก ฮีบอกว่าถ้าเรากลับ ฮีจะตามไปด้วย แล้วด้วยความที่ฮีมีธุรกิจเล็กๆของครอบครัวที่ต้องดูแล เราจะยอมให้ฮีทิ้งงานทิ้งการที่นี่ไปตายเอาดาบหน้าที่ไทยได้ยังไง และข้อหนึ่ง จะไปอยู่ด้วยวีซ่าอะไร ข้อสอง จะทำงานอะไร ฮีมีแต่วุฒิมอหก แถมไม่ใช่ native english speaker อีกด้วย ไม่อยากให้ฮีมาลำบากถ้าหางานที่ไทย คือเรารักกันนะคะ ไม่ได้อยากเลิก แต่เราไม่รู้จะหาทางไหนให้มันลงตัวที่สุด
เราไม่รู้ว่าเราจะตัดสินใจยังไงดี ตอนนี้กับแฟนก็ยังคุยกันไม่ลงตัวว่าจะเอายังไงกัน หากใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้ หรือมีคำแนะนำใดๆ เรายินดีรับฟังค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
ปล.เราอยู่ฝรั่งเศสค่ะ