ไม่สบายใจเลยค่ะ ทำยังไงดีคะ

หนูเป็นเด็กม.ปลาย ที่พลาดท้องก่อนวัย หนูคิดไว้ว่าจะเก็บลูกไว้ จะดรอปเรียนปีนึงออกมาทำงานอาจจะลำบากแต่ต้องทำให้ได้ แต่มันไม่ได้เป็นไปตามที่หนูคิดไว้เลย พอหนูบอกเรื่องนี้กับที่บ้าน เค้าจะพาไปเอาเด็กออก. หนูไม่คิดเลยว่าถ้าบอกแล้วจะเป็นอย่างนี้ ไม่คิดว่าเค้าจะใจร้ายถึงขนาดให้เอาเด็กออก แต่หนูเป็นคนผิดหนูต้องยอมทำตามที่เค้าบอก ระหว่างที่ขับรถไปร.พ.หนูนั่งซึมพร้อมจะร้องไห้ตลอดเวลา พอทำเสร็จตื่นมาได้สติสิ่งแรกที่หนูคิดถึงคือลูก จนร้องไห้ ผ่านมา 3 วันแรกที่เขาจากหนูไปหนูเปลี่ยนคนละคนเป็นคนที่ดูไม่มีความสุขตลอดเวลา(อันนี้คนรอบข้างบอกมา) จนถึงตอนนี้ก็2อาทิตย์กว่าแล้ว หนูคิดถึงเค้ามากๆ อยากเห็นหน้าเค้า อยากเห็นรอยยิ้ม รูปอัลตราซาวน์เป็นรูปเค้ารูปเดียวที่หนูมี  คงเป็นเวรกรรมของหนูที่ทำให้มีความรู้สึกแบบนี้ ถ้าวันนั้นหนูเข้มแข็งที่จะไม่เอาออก อีกไม่กี่เดือนคงได้เจอหน้าลูก หนูโทษตัวเองทุกครั้งที่คิดถึงลูก ทั้งที่รู้ว่ามันย้อนกลับไปไม่ได้แล้ว หนูก็หวังว่าสักวันมันคงดีขึ้น คงไม่มีอะไรแย่ไปตลอด
    หนูแค่มาระบายเฉยๆค่ะ ด่าได้นะคะหนูยอมรับผิด ที่ต้องตั้งเป็นกระทู้คำถามเพราะว่าหนูเพิ่งสมัครบัญชีค่ะยังไม่ได้ยืนยัน ขอบคุณสำหรับคนที่อ่านจนจบนะคะ