ครับ ยาวนิดหนึ่งนะครับ...
คือผมคบกับแฟนได้จะปีหนึ่งแล้วครับ ตลอดการคบ ส่วนมากผมจะเป็นฝ่ายงอลมากกว่า เขาก็เขามาถาม มาตาม มาคุยตลอด เขาดีมาก ก็เคยบอกเลิกกันแต่ก็ก็กลับมาคบกันหลายที จนมาวันๆ หนึ่ง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะระยะเวลา หรือว่าเป็นเพราะผมเองเขาถึงได้เปลี่ยนไป เขาพูดออกมาว่าเขาเปลี่ยนไป แต่เราก็คบกันต่อ จนมาวันหนึ่งเหมือนเขาจะไม่สนใจผม ผมเลยตามสเต็ปครับ โกรธ ทำไมไม่มีเวลาให้ จนเขาเข้ามาคุยในห้อง ว่างั้นเราก็ห่างๆ กันนะ ช่วงนี้เพราะช่วงนี้สอบ ผมก็เข้าใจเพราะผมก็ต้องสอบเหมือนกัน แต่เหมือนเขาไม่แคร์ผม ผมเลยบอกว่าจะเลิกก็ไม่ว่าอะไร เขาเลยบอกว่าเลิกก็เลิก ผมเลยเอาของต่างๆ ที่มีให้เขาคืนไป แต่เขาไม่ยอมออกจากห้อง นั่งร้องไห้ บอกไม่อยากไป อยากอยู่ด้วย แล้วเขาก็เอาของคืนผม
หลังจากนั้นสถานการณ์ดีขึ้น ต่อมา เขาก็โทรมาบอกว่าทำไม่ได้ อยู่คนเดียวไม่ได้ หลังจากนั้นก็กลับมาคบกันอีก แต่เขาบอกว่าขอเวลา 3 วัน จะไม่ได้เจอกันขออ่านหนังสือ ไม่นาน ช่วงนั้นเขาสอบแน่นมาก ออกไปอ่านหนังสือ แชทไม่มีถึงผม โทรศัพท์ไม่มีมาถึงผม เอาละสิ ผมก็เกิดอาการนอยอีก ทำไมไม่แคร์ผมบะ อ่านทั้งวันขนาดนั้นเลยหรอ ผมก็อ่านนะ แต่มันก็น่าจะมีเวลาบ้าง เราสองคนมีเฟสกัน รู้จักรหัสกัน ใครจะเช็คใครก็ได้ แน่นอนว่าผมเช็คของเขา ก็ไม่มีกิ๊กอะไร มีแต่เพื่อน ส่วนมากเขาจะตอบเพื่อนมากกว่า หรือคุยกับคนอื่นมากกว่าผม ผมก็ทนจนกว่าเขาจะอ่านหนังสือเสร็จ สามวัน ไม่ได้เจอหน้ากันเลย พอหลังจากอ่านเสร็จ สอบเสร็จ เขาก็มาหาผมที่ห้อง สิ่งที่ได้คือ เขาเล่นมือถือ ไม่สนใจผมเลย เอาละสิ อาการผมเก็บกดมานาน นอยอีกสิครับ หลังจากนั้นก็เก็บเอาไว้ ไม่ค่อยแสดงออกเท่าไหร่ จนวันหนึ่งเขาก็รู้ว่าผมนอยอยู่ แต่เขาก็ไม่ทำอะไร สงสัยเบื่อละมั่ง ผมก็โอเค ไม่สนใจผม ผมก็หัดอยู่คนเดียว เพราะหลังจากนั้นเหมือนจะเลิกกันจริงๆ แต่ก็ยังไม่พูดอะไร ผมก็ใช้ชีวิตคนเดียว จากแต่ก่อนไปไหนด้วย กินข้าวด้วยกัน อ่านหนังสือด้วยกัน ( อ่อ ที่ผ่านมาเขาไปอ่านหนังสือกับเพื่อนหลายคน เพราะต้องติวให้คนอื่นด้วย ) ผมก็ใช้ชีวิตคนเดียว กินข้าวคนเดียว ไปไหนไปคนเดียว อ่านหนังสือคนเดียว ดูหนังคนเดียว คือเพื่อนก็ไม่ค่อยมีอีก เง้อ ก็เหมือนตอนโสดๆ เลย ผมก็เก็บๆ อาการไว้
หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย จนกระทั่งผมเข้าไปในเฟสเขา เขาก็ปกติคุยกับเพื่อน แต่มีแชทหนึ่งเขาคุยกับแฟนเก่า คือคุยกันดีมาก ถามหนึ่ง ตอบสิบ ผมก็เอาละสิ อาการยิ่งซ้ำ ผมรอทั้งวัน มีมาแค่ข้อความสองข้อความ ผมก็เริ่มเข้าใจแล้ว ว่าตอนนี้มันจะเป็นยังไง ลืมบอกไปว่าเราสองคนเข้ากันไม่ได้เลย สิ่งที่เขาชอบผมจะไม่ชอบ สิ่งที่ผมชอบเขาจะไม่ชอบ จนผมไม่ได้ไหว เพราะข้างในร้อนมาก เหมือนจะระเบิด ทำไงดีละ ผมเลยตัดสินใจเลิกก็เลิกวะ ถ้าอยากเลิก ผมเลยขี่รถเอาของไปวางไว้หน้าห้องเขา แล้วผมก็กลับมาแล้วโทรบอกว่าเปิดประตู เขาเลยบอกว่าอะไร ผมเลยบอกว่าเลิกกันนะ เขาก็ถามเหตุผลต่างๆ เขาก็บอกว่าผมอีก ว่ายอมรับที่เปลี่ยนไป เลิกก็เลิก ผมก็เออ มันเอาจริงวะ โอเคร เลิกก็เลิก เขาก็บอกเหตุผลมาว่า เขาลองอยู่คนเดียวดู ชีวิตผมอินดี้ ไม่ใช่ว่าไม่รักนะ รัก แต่เราอยู่ใกล้กันเกินไป ให้เวลาผมละกัน ถ้าไปค่ายกลับมา ถ้าผมรู้ใจตัวเองเดี่ยวจะกลับมาหา ซึ่งผมก็เอิ่ม เฮ้อ เลิกก็เลิกวะ ทำไงดีที่นี้ ผมก็นอนส่องเฟสเขาเช้าเย็นสิครับ เฟสก็ไม่มีผิดปกติรัย มีแต่เพื่อนที่แชทอยู่ ผมก็ไม่ทักไป เขาก็ไม่ทักมาหาผม แต่จะมีทักมาตอนกลางคืน ดึกๆ ก่อนจะนอน ผมก็ให้เขาใช้ชีวิตไป เพราะเลิกกันแล้ว แต่ผมก็ส่องยุแบบนั้นแหละ ก็ผมยังรักอยู่ ที่นี้เขาก็ทักมาตอนกลางคืนตลอดๆ ก่อนนอน ผมก็ตอบๆ ไป จนมากระทั่ง
วันก่อนไปค่าย เขาบอกว่า ออกมาเดินเล่นกันไหม ผมก็บอกว่าตีสี่ละกัน รอได้รอไป รอแค่นี้ไม่เป็นไรหรอก 555+ เอาคืน ก็ตีสี่ผมก็ออกไปหา ก็ไปนั่งเล่น เดินเล่น ผมก็ซักๆ ว่ามีอะไรจะพูดหรือเปล่า เขาก็บอกว่าผมน่ะ ใจร้อนที่รีบบอกเลิกเขา ผมก็บอกว่าไม่ได้ร้อน ก็จะทำไงละ เขาก็บอกว่ารักนะ แต่เหมือนตอนนี้มันจะไม่ได้จริงๆ ไม่อยากให้ผมมีใคร แต่ขอเวลาคิดสักพัก ผมก็บอกว่าทำไมละ ถ้าการเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อคนรักมันยากมากหรอ เขาก็บอกว่าก็เปลี่ยนแล้ว แต่ปลี่ยนไม่ได้ ผมก็ซักๆๆ ถามแบบอยากได้คำตอบประมาณ กลับมาคบกันไหม ? แต่เขาไม่ มีแต่ตอบว่าผมเปลี่ยนไม่ได้ ขอเวลาสักระยะ ผมก็เลยบอกว่า ตกลงจะเอาไง บอกแบบนี้ผมก็รู้แล้วละ ว่าควรจะรอหรือไม่รอ เขาก็บอกว่าเขาไม่ได้ห้ามถ้าผมจะมีใคร แต่ถ้าตอนนั้นเขาจะลับมาหา ผมจะกลับไปรักเขาไหม ผมก็ตอบแบบผมไม่มีใครหรอก เว้นแต่คุณแหละที่มี เขาก็บอกว่ามันเป็นเรื่องอนาคต ซึ่งผมคาดหวังอะไรในตัวเขาเยอะมาก แต่ไม่เคยได้ตามที่หวังไว้ ก็เสียใจมากอยู่เหมือนกัน ถ้าเลิกก็ขาดๆ ไปเลย ไม่ต้องมาอะไรแบบนี้ จะได้ตัดๆ ไป จะไม่ได้เอามาคิด ไม่ต้องมารอ ( ซึ่งช่วงหลังนี้ผมก็ต้องกลับบ้านปิดเทอม ส่วนเขาก็เรียนซัมเมอร์ แน่ละสิ คงเจอใครดีๆ เลยละ เฮ้อ ) ผมก็บอกเออ แค่นี้ใช่ไหม ที่จะพูด ผมก็ลุกเขาก็คว้าผมมากอด ผมก็ปัดบอกว่าไม่อยากยุ่งด้วยแล้วแล้วผมก็กลับห้องไป แล้วผ่านไปประมาณชั่วโมง เขาก็แชทมาว่า " ขอบคุณที่ออกมาพบ คิดถึงมาก ถ้าแน่ใจมากกว่านี้จะรีบกลับไปแน่นอน ถ้าเขารู้หัวใจจริงๆ สักที "
ผมก็รู้สึกว่าที่ผ่านมาคงไม่ได้รักผมจริงสินะ เฮ้อ... มีปัญหาแบบนี้ปวดหัวหลายวันเลย นั่ง นอน ไปไหน คิดตลอด ปวดหัว ทำไมอาการอกหักมันเจ็บจัง แล้วผมควรทำอย่างไรดีละ รอหรือไม่รอ คำตอบก็ชัดเจนอยู่แล้วนิเนอะ คงต้องกลับไปกินน้ำบัวบกแก้ช้ำใจ เขาคงไม่กลับมาหรอก มาระบายให้ฟังครับ ใครพอมีประสบการณ์แบบ บอกเลิก แต่ขอเวลาคิดทบทวน ก็เล่าๆ ให้กันฟังได้นะครับ จะได้มีกำลังใจตัดๆ ใจได้บ้าง
คบกันเป็นแฟน แต่วันหนึ่งเขาบอกว่าขอใช้เวลาส่วนตัวสักพัก
คือผมคบกับแฟนได้จะปีหนึ่งแล้วครับ ตลอดการคบ ส่วนมากผมจะเป็นฝ่ายงอลมากกว่า เขาก็เขามาถาม มาตาม มาคุยตลอด เขาดีมาก ก็เคยบอกเลิกกันแต่ก็ก็กลับมาคบกันหลายที จนมาวันๆ หนึ่ง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะระยะเวลา หรือว่าเป็นเพราะผมเองเขาถึงได้เปลี่ยนไป เขาพูดออกมาว่าเขาเปลี่ยนไป แต่เราก็คบกันต่อ จนมาวันหนึ่งเหมือนเขาจะไม่สนใจผม ผมเลยตามสเต็ปครับ โกรธ ทำไมไม่มีเวลาให้ จนเขาเข้ามาคุยในห้อง ว่างั้นเราก็ห่างๆ กันนะ ช่วงนี้เพราะช่วงนี้สอบ ผมก็เข้าใจเพราะผมก็ต้องสอบเหมือนกัน แต่เหมือนเขาไม่แคร์ผม ผมเลยบอกว่าจะเลิกก็ไม่ว่าอะไร เขาเลยบอกว่าเลิกก็เลิก ผมเลยเอาของต่างๆ ที่มีให้เขาคืนไป แต่เขาไม่ยอมออกจากห้อง นั่งร้องไห้ บอกไม่อยากไป อยากอยู่ด้วย แล้วเขาก็เอาของคืนผม
หลังจากนั้นสถานการณ์ดีขึ้น ต่อมา เขาก็โทรมาบอกว่าทำไม่ได้ อยู่คนเดียวไม่ได้ หลังจากนั้นก็กลับมาคบกันอีก แต่เขาบอกว่าขอเวลา 3 วัน จะไม่ได้เจอกันขออ่านหนังสือ ไม่นาน ช่วงนั้นเขาสอบแน่นมาก ออกไปอ่านหนังสือ แชทไม่มีถึงผม โทรศัพท์ไม่มีมาถึงผม เอาละสิ ผมก็เกิดอาการนอยอีก ทำไมไม่แคร์ผมบะ อ่านทั้งวันขนาดนั้นเลยหรอ ผมก็อ่านนะ แต่มันก็น่าจะมีเวลาบ้าง เราสองคนมีเฟสกัน รู้จักรหัสกัน ใครจะเช็คใครก็ได้ แน่นอนว่าผมเช็คของเขา ก็ไม่มีกิ๊กอะไร มีแต่เพื่อน ส่วนมากเขาจะตอบเพื่อนมากกว่า หรือคุยกับคนอื่นมากกว่าผม ผมก็ทนจนกว่าเขาจะอ่านหนังสือเสร็จ สามวัน ไม่ได้เจอหน้ากันเลย พอหลังจากอ่านเสร็จ สอบเสร็จ เขาก็มาหาผมที่ห้อง สิ่งที่ได้คือ เขาเล่นมือถือ ไม่สนใจผมเลย เอาละสิ อาการผมเก็บกดมานาน นอยอีกสิครับ หลังจากนั้นก็เก็บเอาไว้ ไม่ค่อยแสดงออกเท่าไหร่ จนวันหนึ่งเขาก็รู้ว่าผมนอยอยู่ แต่เขาก็ไม่ทำอะไร สงสัยเบื่อละมั่ง ผมก็โอเค ไม่สนใจผม ผมก็หัดอยู่คนเดียว เพราะหลังจากนั้นเหมือนจะเลิกกันจริงๆ แต่ก็ยังไม่พูดอะไร ผมก็ใช้ชีวิตคนเดียว จากแต่ก่อนไปไหนด้วย กินข้าวด้วยกัน อ่านหนังสือด้วยกัน ( อ่อ ที่ผ่านมาเขาไปอ่านหนังสือกับเพื่อนหลายคน เพราะต้องติวให้คนอื่นด้วย ) ผมก็ใช้ชีวิตคนเดียว กินข้าวคนเดียว ไปไหนไปคนเดียว อ่านหนังสือคนเดียว ดูหนังคนเดียว คือเพื่อนก็ไม่ค่อยมีอีก เง้อ ก็เหมือนตอนโสดๆ เลย ผมก็เก็บๆ อาการไว้
หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย จนกระทั่งผมเข้าไปในเฟสเขา เขาก็ปกติคุยกับเพื่อน แต่มีแชทหนึ่งเขาคุยกับแฟนเก่า คือคุยกันดีมาก ถามหนึ่ง ตอบสิบ ผมก็เอาละสิ อาการยิ่งซ้ำ ผมรอทั้งวัน มีมาแค่ข้อความสองข้อความ ผมก็เริ่มเข้าใจแล้ว ว่าตอนนี้มันจะเป็นยังไง ลืมบอกไปว่าเราสองคนเข้ากันไม่ได้เลย สิ่งที่เขาชอบผมจะไม่ชอบ สิ่งที่ผมชอบเขาจะไม่ชอบ จนผมไม่ได้ไหว เพราะข้างในร้อนมาก เหมือนจะระเบิด ทำไงดีละ ผมเลยตัดสินใจเลิกก็เลิกวะ ถ้าอยากเลิก ผมเลยขี่รถเอาของไปวางไว้หน้าห้องเขา แล้วผมก็กลับมาแล้วโทรบอกว่าเปิดประตู เขาเลยบอกว่าอะไร ผมเลยบอกว่าเลิกกันนะ เขาก็ถามเหตุผลต่างๆ เขาก็บอกว่าผมอีก ว่ายอมรับที่เปลี่ยนไป เลิกก็เลิก ผมก็เออ มันเอาจริงวะ โอเคร เลิกก็เลิก เขาก็บอกเหตุผลมาว่า เขาลองอยู่คนเดียวดู ชีวิตผมอินดี้ ไม่ใช่ว่าไม่รักนะ รัก แต่เราอยู่ใกล้กันเกินไป ให้เวลาผมละกัน ถ้าไปค่ายกลับมา ถ้าผมรู้ใจตัวเองเดี่ยวจะกลับมาหา ซึ่งผมก็เอิ่ม เฮ้อ เลิกก็เลิกวะ ทำไงดีที่นี้ ผมก็นอนส่องเฟสเขาเช้าเย็นสิครับ เฟสก็ไม่มีผิดปกติรัย มีแต่เพื่อนที่แชทอยู่ ผมก็ไม่ทักไป เขาก็ไม่ทักมาหาผม แต่จะมีทักมาตอนกลางคืน ดึกๆ ก่อนจะนอน ผมก็ให้เขาใช้ชีวิตไป เพราะเลิกกันแล้ว แต่ผมก็ส่องยุแบบนั้นแหละ ก็ผมยังรักอยู่ ที่นี้เขาก็ทักมาตอนกลางคืนตลอดๆ ก่อนนอน ผมก็ตอบๆ ไป จนมากระทั่ง
วันก่อนไปค่าย เขาบอกว่า ออกมาเดินเล่นกันไหม ผมก็บอกว่าตีสี่ละกัน รอได้รอไป รอแค่นี้ไม่เป็นไรหรอก 555+ เอาคืน ก็ตีสี่ผมก็ออกไปหา ก็ไปนั่งเล่น เดินเล่น ผมก็ซักๆ ว่ามีอะไรจะพูดหรือเปล่า เขาก็บอกว่าผมน่ะ ใจร้อนที่รีบบอกเลิกเขา ผมก็บอกว่าไม่ได้ร้อน ก็จะทำไงละ เขาก็บอกว่ารักนะ แต่เหมือนตอนนี้มันจะไม่ได้จริงๆ ไม่อยากให้ผมมีใคร แต่ขอเวลาคิดสักพัก ผมก็บอกว่าทำไมละ ถ้าการเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อคนรักมันยากมากหรอ เขาก็บอกว่าก็เปลี่ยนแล้ว แต่ปลี่ยนไม่ได้ ผมก็ซักๆๆ ถามแบบอยากได้คำตอบประมาณ กลับมาคบกันไหม ? แต่เขาไม่ มีแต่ตอบว่าผมเปลี่ยนไม่ได้ ขอเวลาสักระยะ ผมก็เลยบอกว่า ตกลงจะเอาไง บอกแบบนี้ผมก็รู้แล้วละ ว่าควรจะรอหรือไม่รอ เขาก็บอกว่าเขาไม่ได้ห้ามถ้าผมจะมีใคร แต่ถ้าตอนนั้นเขาจะลับมาหา ผมจะกลับไปรักเขาไหม ผมก็ตอบแบบผมไม่มีใครหรอก เว้นแต่คุณแหละที่มี เขาก็บอกว่ามันเป็นเรื่องอนาคต ซึ่งผมคาดหวังอะไรในตัวเขาเยอะมาก แต่ไม่เคยได้ตามที่หวังไว้ ก็เสียใจมากอยู่เหมือนกัน ถ้าเลิกก็ขาดๆ ไปเลย ไม่ต้องมาอะไรแบบนี้ จะได้ตัดๆ ไป จะไม่ได้เอามาคิด ไม่ต้องมารอ ( ซึ่งช่วงหลังนี้ผมก็ต้องกลับบ้านปิดเทอม ส่วนเขาก็เรียนซัมเมอร์ แน่ละสิ คงเจอใครดีๆ เลยละ เฮ้อ ) ผมก็บอกเออ แค่นี้ใช่ไหม ที่จะพูด ผมก็ลุกเขาก็คว้าผมมากอด ผมก็ปัดบอกว่าไม่อยากยุ่งด้วยแล้วแล้วผมก็กลับห้องไป แล้วผ่านไปประมาณชั่วโมง เขาก็แชทมาว่า " ขอบคุณที่ออกมาพบ คิดถึงมาก ถ้าแน่ใจมากกว่านี้จะรีบกลับไปแน่นอน ถ้าเขารู้หัวใจจริงๆ สักที "
ผมก็รู้สึกว่าที่ผ่านมาคงไม่ได้รักผมจริงสินะ เฮ้อ... มีปัญหาแบบนี้ปวดหัวหลายวันเลย นั่ง นอน ไปไหน คิดตลอด ปวดหัว ทำไมอาการอกหักมันเจ็บจัง แล้วผมควรทำอย่างไรดีละ รอหรือไม่รอ คำตอบก็ชัดเจนอยู่แล้วนิเนอะ คงต้องกลับไปกินน้ำบัวบกแก้ช้ำใจ เขาคงไม่กลับมาหรอก มาระบายให้ฟังครับ ใครพอมีประสบการณ์แบบ บอกเลิก แต่ขอเวลาคิดทบทวน ก็เล่าๆ ให้กันฟังได้นะครับ จะได้มีกำลังใจตัดๆ ใจได้บ้าง